Ix Мроя. Ix N.R.M.
Віктар Дзятліковіч
Выдавец: Сучасны літаратар
Памер: 320с.
Мінск 2005
Пражывем мы
Сто разоў па дзесяць — Дуляу кішэні, Бульба на талерцы. 123456789 10Пражывем мы столькі, He зьлічыць, ня зьмераць.
Бамжы
Ну карацей,
Я выйшаў ранкам з хаты. Зусім здаровы, He зусім багаты.
Іду, гляджу
На неба ды на глебу, Наўпрост іўбок, Направа ды налева.
Наўпрост адно вар’яты ды маньякі, Налева валацужныя сабакі.
I лепей вам ня бачыць, што направа,
I ўсё адно мы зробім нашу справу!
1 будзе так, Як трэба нам!
Мужчыны п’юць, А потым прагнуць бою. Жанчыны прагнуць міру ды спакою. На гэтай глебс надта урадлівай Міжполавыя творацца канфлікты.
Якінарод?!
Якая, нахрэн, мова?!
Народ дурны, Ён любіць жыць хранова.
А я люблю народ, Хоць неўзаемна. Люблю любіць — Любіць заўжды прыемна.
I будзе так, Як трэба намі
Ну вось іўсё, Вяртаюся дадому.
I небагаты,
I ўжо нездаровы.
Паўсюдна грьйг
I іншая зараза —
Ну, паспрабуй здаровым тут застацца.
Але пляваць!
Сябе мы зробілі самі
Прыгожымі дзяржаўнымі мужамі Ці бруднымі ванючымі бамжамі. Вось кім захочам, Тым сябе і зробім.
I будзе так, Як трэба нам!
Дзвд Мароз
Мы нарадзіліся дзеля таго, Каб сьвяціць і каб саграваць. /узеля таго, каб вечар быў цёплы, Каб была мяккай трава.
Дзеля таго, каб сонца і сьнег, Каб любіць адно аднаго.
Зрэшты, якаяўжо розніца? Гэта было даўно.
Ня плач, ня >ілач, дзяўчыначка, He наракай на лёс, Табе свабоды скрыначку Падорыць Д?ед Мароз.
Горад засыпаны сьнегам ушчэнт, Горадувесь пасівеў.
Пэнсіянерыў тралейбусах Мараць npa СССР.
Заплюшчы вочы свае, Палічы да 120-ір.
Мы нарадзіліся дзеля таго, Каб ісьці па гэтым жыцьці.
Ня плач, ня плач, дзяўчыначка, He наракай на лёс, Табе каханьня скрыначку Падорыць /хзед Мароз.
Ня плач, ня плач, дзяўчыначка, He наракай на лёс, Табе удачы скрыначку Падорыць ^ед Мароз.
Мая мэнтальнасьць
Раней людзі былі не такія, як зараз, А разыў два-тры пабуйней.
I надвор’е было не такое, як зараз, А такое, што о-го-го-го.
J ўсяго было значна болей, 1 nmyuad былі, як сабакі.
1 калія гэтаўсё прыгадаю, Адразу плачу і цябе абдымаю.
Мая мэнтальнасьць — сэнтымэнтальнасьцьі
А цяперашнія людзі пакідаюць свае гнёзды 1 ў вырай чарадою лятуць.
Я хацеў ляцець зь імі, але сям’я і дзеці Мне сказалі, што я буду сьвіньнёй.
А гэта значыць, што наперадзе восень, На вочырэзка навярнуліся сьлёзы, I я цябе абдымаю і плачу, 1 я цябе абдымаю і пла...
Мая мэнтальнасьць — сэнтымэнтальнасьць!
Раней былі такія сьвяты, што проста гамон — Салют, шашлыкі, гарэлка.
1 ўвесь народу гэты час абдымаўся і плакаў, Ён плакаў ад захапленьня.
Магчыма, гэта не зусім эстэтычна, Але, згадзіцеся, як эратычна.
Я тры стагодзьдзі нічога ня бачу, А ўсё цябе абдымаю і плачу.
Мая мэнпіальнасьць — сэнтымэнтальнасьцьі
Катлет-Матлет
Што сказалі, хто сказаў, Хто каго куды паслаў, Хто каго куды паслаў, Куды паслаў.
Хто сядзіць, а хто ляжыць, Хто ідзе, а хто бяжыць, Хто ідзе, а хто бяжыць, А хто бяжыць.
Непахісная сьцяна,
За сьцяною цішьтя, За сьцяною цішыня, За сьцяной.
I няма ў каго спытаць,
I няма чаго чакаць,
I няма чаго чакаць, Няма чаго.
Рэфрэн:
He кранай таго, што ёсьць, — Ты ў гэтым сьвеце госьць.
He рабі нікому зла, Уначы няма сьвятла.
А навокал брыдкі сьмех
I хваробаў галаве,
1 хваробаў галаве, У галаве.
I стары і малады Разыіішліся хто куды, Разыйшліся хто куды, Хто куды.
Рэфрэн.
ЧЫСТАЯ, СЬВЕТЛАЯ
Я дакрануся да цёплага ветру,
Я буду бачыць уночы празь цемру,
Я зразумею, што ў сьценах ёсьць дзьверы, Я зразумею, што ў сьценах ёсьць вокны.
Непрадказальнымі будуць учынкі., Шматкаляровымі зробяцца хмары, Хтосыўраскажа пра новыя плыні, Ты будзеш ведаць усё, што захочаш.
Рэфрэн:
Ты будзеш самая сьветлая,
Ты будзеш самая чыстая, Ты будзеш самая белая, Ты будзеш самая-самая.
Я буду брудным, і шэрым, і дрэнным, Я буду хворым, слабым і хлусьлівым, Мне не пазьбегнуць гэтай адплаты, Мы крочым назад, мы вяртаемся позна.
Рэфрэн.
Будзе пачуты шолах лістоты,
I зразумелымі стануць аблокі, Неба і сонца як дар урачысты., Я буду быхаць іншым паветрам.
Рэфрэн.
Сьветлая-сьветлая-сьветлая, Чыстая-чыстая-чыстая, Белая-белая-белая, Самая-самая-самая.
Тры чарапахі
Калі раптам адчуеш камунальныя пахі 1 жыцьцё цябе возьмеў пятлю, Зразумееш тады, што тры чарапахі Па-рансйшаму цягнуць зямлю.
Кал і выйдзеш у горад ці залезеш у горы.
I зь людзьміусталюеш кантакт, Зразумееш тады, што і сёньня іўчора Наша месца на трох кітах.
Рэфрэн:
Хэй ла-ла-ла-лай,
Ты не чакай, сюрпрызаў ня будзе.
Хэй ла-ла-ла-лай, Ты не чакай, ты не чакай.
He было Галілея і Боба Марлея, He было Сальвадора ^алі.
Hi Леніна, ні Ленана, ні Карла Лінэя, А кіты й чарапахі былі.
Рэфрэн.
Каб любіць Беларусь, нашу мілую маму, Трэба ў розных краях пабываць.
Зразумееш тады — пад тваімі нагамі Тры сланы нерухома стаяць.
Рэфрэн:
Хэй ла-ла-ла-лай,
Ты не чакай, сюрпрызаў ня будзе. Хэй ла-ла-ла-лай,
Ніхто не чакае, і ты не чакай.
Катуй-ратуй
Вось і насталі гэткія дні, Нас разглядаюць вочы вайны. Мы. не належым самі сабе... Ты не катуй мяне, Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне.
Рэфрэн:
He, не катуй мяне, не-не, Ратуй мянеі..
He, не катуй мяне, не-не, Ратуй мяне!..
He, не катуй мяне, не-не, Ратуй мяне!..
He, не катуй мяне, не-не, Ратуй мяне'...
Мы па дарозе разам ідзем, Скончыцца вецер, Скончыцца дзень.
Што нам гавораць, не зразумець. Ты не катуй мяне, Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне.
Рэфрэн.
Немагчыма ратавацца, Шкадаваць няма аб чым. Нам няма куды хавацца...
Катуй мяне,
Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне, катуй мяне,
Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне.
Што мы хацелі, нам не зрабіць. Сьвежых навінаў нам не здабыць. Мы будзем слухаць самі сябе...
Ты не катуй мяне,
Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне, катуй мяне, Ратуй мяне.
Рэфрэн.
Дастала
Я нарадзіўсяў гэтым мейсцы: Тут і ня добра, тут і ня кепска. Тут не халодна, тут не сьпякотна. Усё стабільна, але ж дэбільна...
Тут і ня вёска, тут і ня горад.
Тут і ня сёньня, тут і няўчора. Тут не Айчына, тут не чужына, Тут не мужчына, тут не жанчына.
Адстала! Ар.стала\ўуістала\ Дастала!
Пайду з народам мяняць валюту I буду потым глядзець салюты, Нібыта п’яны ці то цьвярозы. Мой бедны розум пад пагрозай...
Д,астала! Дастала! /уістала! \астала\
Худсавет
Прыдумай сабе свой сьвет, Прыдумай сабе сьвятло, Прыдумаіі свой дождж і сьнег, Прыдумайусім на злосьць.
Прыдумай сабе свой краіі, Свой дом на сямі вятрах, Прыдумай сабе камін I з коміну белы дым.
Прыдумай сабе жыцьцё, Прыдумай паўсюль усё, Няхай гэта ўсё жыве. Прыдумай сабе сябе.
Прыдумай сабе свой сьпеў, Каб ёну наны гарэў, Каб ён асьвятляў і грэў.
Прыдумай сабе своіі сьпеў.
Рэфрэн:
Быць можа, гэта табе дапаможа, Быць можа, гэта...
Быць можа, гэта табе дапаможа.
Быць можа — дай Божа
Зноў падае мокры сьнег На рукі, на твар, на шкло. Я распавяду табе, Што будзе і іато было.
Я распавяду табе
Усё, што прыдумаў сам, I гэты няісны сьвет
У рукі твае аддам.
Рэфрэн.
Прыдумай сабе свой скон, Прыдумай апошні звон. Хай будзе жыцьцё і сьмерць, Хай будзе ўсё як сьлед...
«Дом культуры», 2002
Беларускія дароп
На беларускіх дарогах паспаліты народ.
Кагосыр цягне на захад, нехта пнецца на ўсход, Камусьці трэба свабода, а камусьці — прыгнёт. Гэта зусім не распуста, Гэта розьніцаў густах.
Па-беларуску дарога называецца «йілях»,
Альбо гасьцінец ці сьцяжына, ну, як-небудзь вось так... Каля дарогі — ваўкі, па-над дарогай — каршак.
Жывёльны сьвет Беларусі
Багаты й разнастайны.
Па беларускіх дарогах столькі крочыла ног, Чаравікаў, ботаў, Нагавіцаў, панчох.
Тут забівалі, тут кахалі, нараджалі дзяцей.
А што ж вы хочаце, людзі?
Так было і гэтак будзе...
Had беларускай дарогай пралятаюць буелы, Па беларускай дарозе праяжджаюць паслы.
Паслы нікол і нічога не гавораць услых.
Пра гэта нам сказаў Нацыянальны канал.
Рэфрэн:
Чуеш, як пяе зямля?
Ая-ля-ля, ля-ля-ля.
Чуеш, як гудзе вясна?
На-на-на, на-на-на.
Чуеш, як сьпяваем мы —
Ы-ы-ы, ы-ы-ы!
Песьні пра дарогі
I ня толькі.
На беларускіх дарогах гудуць камары,
Па беларускіх дарогах ідуць трактары, трактароў не бывае ўрадлівай пары —
Ці то дажджы, ці то вецер, Ці сонца кепска сьвеціць.
На беларускіх дарогах — сэрца ліаё, Тут пачынаеццаўсё, тут завяршаеццаўсё. Йрывітаньне, жыцыўё, да пабачэньня, жыцьцё На беларускіх дарогах, Беларускіх дарогах...
Рэфрэн.
0-0, ГЭТАўСЁ
Я хацеў бы мець машыны «Мэрсэдэс» і «Ягуар», Я хацеў бы мець краіну, ^зе бы я быў гаспадар. Мне бы мудрасьць Саламона Ці хаця бы адну трэць, I каб грошай было мора, Каб Хацелася хацець.
Я хацеў бы быць культурным, Ведаць шмат і шмат спазнаць, Я хацеў бы на Сатурне Хоць адзінраз пабываць.
Мне бы скрыпку Страдывары, Мне б карціну Пікасо, Мне б аўтограф Рынга Стара — Я хацеў бы гэтаўсё.
О-о, гэтаўсё!
Мне бы нюх, яку сабакі, Мне бы зрок, яку арла, Мне бы клюшні, якурака, 1 спакой, яку слана.
Я бы свой дзень нараджэньня На Багамах адзначаў.
Я хачу задавальненьняў Зь відам на марскі прычал. Каб лілося піва з бочак 1 каб шмат было віна, Каб хапала дня і ночы, Каб нярвалася струна. Я хацеў быў Галівудзе Зьняііца разам з Шэран Стоўн. He судзіце строга, людзі, Бо, напэўна, гэтаўсё.
О-о, гэтаўсё!
He сядзіцца мне ў кватэры, — Я даўноўжо не студэнт, Я хацеў быў Бранд-атэлі Мець свой люкс-апартамэнт. Каб жыцьцё было цікавым, Майкам Тайсанам хачу, Я хачу сусьветнай славы — Мне ўжо гэта па гілячу. Я хацеў бы быць героем I сваім сярод крутых, Аепшым, першым, непаўторным, Незалежным адусіх.
На сваё на пахаваньне Я хацеў бы паглядзець, Каб сказаць на разьвітаньне: «Усё, табе прыйшоў канеці»
О-о, гэтаўсё!
Вайна
Вайна! Вайна! Вайна! Вайнаі
Вайна была заўсёды.
Вайна — наш правадыр. Мы гінем за свабоду, Змагаемся за мір.
Мы любім нашу зброю 1 верым толькі ёй.
Мы дыхаем зямлёю, Палітаю крывёй.
Рэфрэн:
Нам так загадалі — Па цэлі страляць.
Нас такрыхтавалі — У баі выжываць.
Нам не пагражалі,
Ніхто не кранаў, Нам проста сказалі: Вайна! Вайна! Вайна! Вайна!
Тры тысячы гарматаў, ['ранаты і фугас.
Мы добрыя салдаты.
Вайна абрала нас.
Ляцяць ракеты ў неба I асьвяпіляюць ноч.
Мы знаем, што нам трэба, I ў гэтым наша моц.
КНІГІ ОНЛАЙН
