Кантакты
Сіла прыцягнення Бацькаўшчыны
Лявон Юрэвіч, Наталля Гардзіенка
Выдавец: Кнігазбор
Памер: 280с.
Мінск 2016
Пераходжу да болей важнаіі справы. У пашым інстытуце, які функцыянуе якмачое прадпрыемства (small business ventures firm) ствараецца служба пошуку крэўных (Search Service), распрашоных па сьвеце ў выніку ўсіх сацыяльных катаклізмаў, без ідэалягічнай сэлекцыі на годных і нягодных да таголюдзей. Попыт у Саветах на такі сэрвіс дужа вялікі, якія бы ні былі матывы тых, хто шукае. Мыў сваю чаргу маем мажлівасьць публікаваць у прэсе велькім тыражом (да 150 000) аб’явы падобныя, напрыклад, да такой:
«Шукаюць крэўных: Тодар Клышка, радзіўся 15 09.1923 у Будзе Кашалёўскай, пад Гашіем, у 1942 годзе выехаў да Германіі, з 1948 года жывеў ЗША. Нарадзіме засталіся сястра Вольга (1934) і брат Сяргей (1938). Дадатковай інфармацыі можна дастаць, затэлефанаваўшы па нумары 22994 Пракопьеўск». Каліласка, вельміпаважанае Панства, немаглі бы Вы даць нам інфармацыю аб падобных фірмах пошуку крэўных (неабавязкова беларусаў), якія працуюйь у ЗША і іншых краінах (адрас, тэлефон, тэлекс гр тэлефакс). Пазасталае зробім мы самі.
Ахвотна пазнаёміўся бы з амерыканскі.ш беларусамі з галіны мэдыцынская гэнэтыка, біятэхналёгія, псыхіятрыя.
Мне 34 гады, маю жонку псыхалёга і трох дзяцей.
3 надзеяй на супрацу і з пажадальне.м посьпехау у Панства добрых справах.
Дварэцкі Уладзімер, Пракопьеўск.
* * *
16.10.90 г.
Менск.
Шаноўны спадару Янка Запруднік!
Доўгімі шляхамі дайшлі да маіх вушэй пагудкі (а навсіт і запытаньне было) пра занепакоенасьць амэрыканскіх і канадыйскіх беларусаў лёсам майго перакладу Сьвятога Пісаньня на беларускую мову: нібыта зь нейкіх прычынаў Сёмуха3№ прыпыніў працу.
Прашу Вас, спадару Рэдактар, паведаміць праз паважаную газэту ўсім маім невядомым прыяцелям, а тым болей зласьлівым неабольнікам, штоўгэтытх чутках далібог жа анізваньня ніякае праўды няма й быць йя можа, нават калі б каму й дужа карцела пасеяць зерне ліхога недавярства ды здэнэрваваць перакладчыка.
3 жалем мушу, хай крыху запозьнена, прызнацца, што пачуваюся вінаватым перад беларусамі Амэрыкі й Канады, як што зараней не даўмеўся паведаміць пра існы стан рэчаў, ці не таму мо што адчуваў добрую падбадзёрку і клопат замаю працу. Шчыра вінюся і перапрашаюся за нядбальства сваё перад вернікамі-беларусамі.
Праца йдзе. He магу пахваліцца тэмпамі, якіх прагне душа мая, але, мабыць, варта будзе згадзіцца, што Біблія — гэта ня тая кніга, пры перакладзе якой лішняе шчыравачьнеў хуткасьцях можна ўважаць за станоўчую якасьць.
386 Васіль Сёмуха (нар. 1936), перакладчык, рэдактар. Ад 1972 г працаваў рэдактарам у выдавецтве «Мастацкая літаратура». Аўтар перакладу Бібліі на беларускую мову (выдадзены ў 2002 г).
На страўданьне сваё скажу: Новы Запавет перакладзены цалкам. Беларуская Праваслаўная Царква цяпер гэты пераклад чытае, зьвярае з грэцкім арыгіналам, рыхтуе свае заўвагі, словам, як у добрых людзей вядзецца — ідзе падрыхтоўка выданьня, спакойна, бяз лішняга ляманту. Паралельна з рэдагаваньнем тэксту сёлета маецца выіісьці ў сьвет Евангельле ад Мацьвея асобным выданьнем, а налета, дасьць Бог, іўвесь Новы Запавет. Во тады ўжо можна будзе ўваліць у званы, жартам кажучы. А датуль сьлед пацярпець.
Каб крыху злагодзіць грамадзкую думку вашых тамтэйшых беларусаў, дасылаю Вам асобнік альманаха «Далягляды-90» з публікацыяй кніг Эклезіяста і Найвышэйшай Песьні Саламона з запрашэньнем выказацца наконт маіх спробаў, не сарамячыся даць перакладчыку дубца, калі ён тсіго варты.
На сёньняшні дзень зробчены пераклад Псалтыры і Саламонавых Прыпавесьцяў — дый далей пяро ў чарніла ўмачаю і ў.мачаю. Каліўсё гэта скласьціразам, дык вынікмог бы, вельмі спадзяюся, стаццаякраз тым аргумэнтам намаю карысьць, які схіліў бы вернікаў да згоды — дараваць Сёмуху пэўную ягоную марудлівасьць.
У ходзе працы, вядома, паўстаюць пэўныя праблемы, вырашэчьне якіх вымагае і цярплівасьці і нават цярпеньняў Могуг^ь узьнікнуць непаразуменьні і аб'ектыўныя і наўмысна накінутыя, каб у ліхую змусту ўвесьці. Пустая марнасьць, а, бачыце, і яно час рабуе.
Прашу Вас, спадару Рэдактару, супакоіць добрых беларускіх хрысьціянаўусіх канфесій што дамаёй вытрывачасьці і намеру давесьці справу да канца, колькі б часу гэта ні забрала. I ня верце нядобрым чамовам, адкуль бы яны ні зыходзілі.
3 добрай ласкі спадара Рэдактара дужа ахвочуся перадаць усім вернікам маё прывітаньне, падзяку за шчыры клопат і даспадобную сэрі^ машіу ўстурбаванасыіь.
I асобным абзацам — прывітаньне і падзяка беларускім евангельскім хрысьціянам ды спадару Юрку Рапэцкаму^,
387 Юры Рапэцкі (нар. 1944), пратэстанцкі святар, грамадскі дзеяч. Святар евангельскай царквы хрысціянаў-баптыстаў у Таронта, рэдактар
Дырэктару Славянскай Хрысьціянскай Midi ў Канадзе, гэта бо, кажуць, недзе там ад Амэрыкі недалёка, як ад Менску да Жлобіна і назад.
1 ад ’яда сэрца майго Алеся кланяецца Вам асабіста.
Шчыра Ваш
Васіль Сёмуха.
* * *
10.12.1990 Шаноўны рэдактар'.
Пішу гэты ліст да Вас па жаданню блізка знаё.мага мне чалавека Кісілевіча Алексея Алексеевіча, жыхара вёскі Обеч Пружанскага раёна Брэсцкай вобласці. Справа ў тым, што ён хоча даведацца пра цяперашняе месцаж:ыхарства свайго старшага брата. калі яшчэ жывы, Кісілевіча Антона Алексеевіча, які эміграваўу ЗША дзесыц незадоўга da I сусветнай вайны. He ведаю, ці існуе болыаая верагоднасць паспяховага пошуку, калі Вы памесціце аб 'яву ў сваім тыгодніку3^, ці калі дасць згоду заняііца справай пошуку таварыства «Беларуска-амерыканскае задзіночанне», што ў Нью Ёрку, дакладнае знаходжанне якога мне невядома. Паводле слоў майго знаёмага, яго брат .меў ж:онку, месца нараджэння якой быў г. Вільна. Захаваўся здымак, наякім сям ’я прысутнічаеў няпоўным складзе (акрамя галавы сям ’і адсутнічае яшчэ адна дачка): маці, сын Аляксей 1931 року нараджэння ва ўзросце аднаго року, дачка Марыя ў трохгадовым узросце, дачка Вера прыкладна 6-7 гадоў. Фотаздымак у тэрміне 1931—1932. (Уладальнік фотаатэлье: Maciolek. 603 Atlantic st. Stamford, Comm.) Галава сялі ’і, зноў жа паводле слоў знаёмага, быўуладальнікам жылога будынку ў Нью Ёрку (відавочна дзесьці ў прыгарадзе), які або частку якога здаваў жылыіам.
беларускамоўнай перадачы «Добрая вестка» на Сусветным Радыё ў Монтэ-Карла, аўтар кнігі «Новае жыццё ў Хрысце» (1995).
188 Газета «Беларус» выходзіла штомесяц.
Тутэйшы Кісілевіч удзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне 1944-1945 гадах і меў мэту, не вяртаючыся дадому, паехаііь да свайго брата. Але на шляхах вайны не змог зберагчы прыгатаваныя і патрэбныя паперы для ўезда ў ЗША. Жыццё яго склалася так, што ён цяпер жыве адзін, мае восемдзесят гадоў і нікога з блізкіх. Спадарожнікамі ў такім узросце звычайна бываюць хваробы, да таго ж яшчэ ў апошнія часы ён стаў дрэнна бачыць. Становішча пагаршае яшчэ і апазыцыйны настрой, у выніку чаго мясцовыя ўлады адносяцца непрыхільна. Галоўнай рысай яго характару з 'яўляецца амаль поўная адсутнасць канфармізму, без чагоў нашыхумовах жыць нельга, хіба што толькі выжыць. Апошнія гады забяспечваю яго палівам (дровамі), бліжэйшыя суседзі калі не штодзень, то праз дзень прыносяць што-небудзь чеабходнае з харчавання. Але гэтага мала. Адзін позірк на ўнутранае ўбранне жылля прыводзіць у роспач. У апошні час клапаціліся аб павялічэнні пенсіі, з якой можна было б выплачваць асобе, даўшай згоду даглядаць.
Выказаўшы пажаданне атрымаць вестку ад блізкага чалавека, ён не мае на ўвазе прасіць аб чым-небудзь. Гэта, як гаворыцца, не ў яго натуры. У канцы жыццёвага шляху яму проста цікава даведацца, як склаўся далейлёс блізкагаяму чалавека, абменлістамі зякім быў абарваны 1 верасня 1939року. Можа хто з таварыства «Задзіночанне» з 'яўляецца таксама вэтэранам вайны, удзельнікам «сустрэчы на Эльбе»іі9 (а Кісілевіч быў удзелыіікам гэтай сустрэчы), дасць згоду напісаць ямуліст, то такое пажаданне можна толькі прывітаць. Пры наяўнасці якой-небудзь весткі просьба напісаць на мой або яго адрас [...]. Алеў апошнім выпадку існуе менш надзеі, штоліст трапіць да яго ў рукі.
3 павагай
С. Казловіч.
389 «Сустрэча на Эльбе» — сустрэча жаўнераў савецкай і амерыканскай армій каля мястэчка Торгаў на рацэ Эльба 25 красавіка 1945 г., што правяло да падзелу нямецкіх войскаў на паўночную і паўднёвую часткі.
* * *
11.03.91.
Дарагія сябры Беларусы!
Мір і шчырая падзяка Bau з далёкай Радзімы ад Вашага прыхілыііка й чытача, таго, хто па радыёпрыймачьніку й з прэсы пільна сочыць за Вашы.йудзелайу нашу бяду— Філанюка (Пазыіяка) Міхаіла Аляксеевіча.
Дарагія Суродзічы замяжой!
Я вьййушаны ад самых простых « прадстаўшкоў » Піншчыны, бо жыву тут ужо 33 гады ад таго, як нарадзіўся, сказаць Вам словы ўдзячнасці й прывітання за тую заботу й любоў, якая прылятае ад Вас з-замяжы да нашых сэрцаў
Няма іншых сродкаў каб гэта зрабіць, ажыццявіць паіншайу... А.че я духоўным позіркам бачу Ваша сэрца й Вашы твары й Вашы рукі, якія імкнуцца да нас — у бяду Няхай Bau адбудзецца падзяка ад Бога Бацькі. Бо тачькі так, з слязьмі, і магчыма сказаць.
Маё прозвішча па-бацьку Пазьняк. Па-матцы Філанюк, ачей гэта па ейнай зайужняй долі. A па дзявочай Кахнюк. Я застаўся сірата з 1981 р. Жыву сай ужю дзесяць гадоў. Нікога ў мяне няма: ні брата, ні сястры. Толькі цётка — матчына сястра па .йатцы. Ёй 70 гадоў. Гэта тлумачыцца тым, што айаль адразу пасля шлюбуў 1949 годзе матчын муж' Філанюк Адай загінуўу берыяўскіх «шпітачях».
Пражыўшы з свякроўю, як Руф з Ноемгнню™, у 1957 годзе мая матуля вырашыла, каб не застацца сайой, каб быў сэнсу жыцці, дацьжыццёмне. Моіі бацькаАляксейДанілавічПазьняк быў, кажуць, аграномам. У дзяцінстве мяне клікалі «Пазьнячок». У вёсцы больш нікога з гэткім прозьвішчай ня было, і я бывала засумую.
Калі падрос, стаў «Пазьняком». A па мэтрыках Філанюк. Сумаваў таксама. Качг памерлі бабка й матка, я з той пары сваё жыццё звязаў з Ахвярай за ўсе грахі Хрыстом. Стаў
390 Біблійная праведнша Руф, імем якой названа Кніга Руфі, пасля смерш свайго мужа жыла з свякроўю Ноэміньё (Наомі).
Хрысціянінай. У1981 годзе, у 24 гады. Рабіў тады ў школе апынуўся на вуліцы. Стаў непатрэбны з-за веры. Блукаў па свеце, шукаў сродкі ў Латвіі, строіў і штукатурыў, у Пскове, за Масквой.
Потым у 1987 годзе ўлада адабрала ў мяне хату матчыну. Таму што яна была запісана на дзядулю 91 летняга як Гаспадара. Ён памёр пасля смерці маці цераз 1 месяц. А заветзавяшчанне хаты мне не пакінуў, бо ўміраў ад слёз і бяды. А я ніякнямогуладзе даказаць, што я ягоны ўнук. Паўсталі людзі, і я застаўся ў хаце.
КНІГІ ОНЛАЙН
