КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Sed kiom ajn oni ŝatus la vintron, al marto gi jam tedas al ni kaj ni senpacience komencas atendi printempon. 7. La familio Mi nomiĝas Viktoro Ivanovic Volski. Mia patrolando estas Belorusio. Mi loĝas en Minsk, ĉefurbo de mia patrujo. Mia familio ne estas granda. Gi konsistas el kvar personoj: mi, mia edzino kaj du niaj infanoj. Mi estas 35-jara viro. Mi laboras en uzino kiel simpla laboristo. Mi perlaboras bonan salajron kaj estas kontenta el mia laboro. Mia adzino Vera estas 29-jara virino. Si laboras en mezlernejo. Si estas instruistino. Si instruas la matematikon kaj fizikon. Niaj infanoj ankorau estas malgrandaj. Mia filo Nikolao estas 9-jara knabo kaj lernas nun en lerjiejo. Nia filino Natasa estas 5-jara knabino kaj ankorau ne lernas. Si frekventas infanĝardenon. Mi kaj mia edzino Vera, ni tre amas niajn gefilojn, kiuj estas tre ĉarmaj kaj tre saĝaj geknaboj. Miaj gepatroj kaj tiuj de mia edzino loĝas aparte de ni, sed ili de tempo al tempo vizitas nin. Ili ĉiam kunportas por siaj genepoj donacetojn kaj nature niaj gefiloj ĉiam estas ĝojaj al la alveno de siaj geavoj. 8. Miaj gepatroj Miaj gepatroj loĝas ankau en Minsk, tamen aparte de mia familio. Ni ofte vizitas ilin en ilja hejmo dum festoj au simple dum libertagoj — sabate au dimanĉe. Mia patro estas 62-jara viro. Li estas pensiulo. Sed li ne volas resti hejme sen laboro. Sekve li daurigas labori. Li laboras kiel gardisto en unu entrepjeno. Mia patrino estas 57-jara virino. Si ankau estas pensiulino. J>i mastrumas hejme kaj zorgas pri la familio kaj hejmo. Si diras, ke ŝi havas sufiĉe da laboro hejme. Miaj gepatroj loĝas kun mia malpliaga fratino. Mia fratino Nina estas 5 jarojn malpliaĝa ol mi. Si loĝas en aparta ĉambro kun sia edzo kaj bebo, malgranda knabineto Angela kaj nia Natasa estas ŝia kuzino. Angela komencas jam iomete paroli kaj niaj infanoj ŝatas ludi kun ŝi. Natasa lulas sin en la lulilo kaj kantas al si siajn lulkantojn. Kaj Nikolao preferas rakonti al ŝi fabelojn. 9. Miaj bopatroj л Miaj bopatroj, t. e. (tio estas) la gepatroj de mia edzino, loĝas^en vilago, ne tre malproksime de Minsk. Hi ankorau ambau laboras en kolĥozo. Do la mastrumadon hejme prizorgas la avino de mia edzino, t. e. la praavino de miaj infanoj. Ni ofte vizitas ilian vilaĝon, precipe printempe, somere kaj autune. Por niaj infanoj en vilago estas ĉiam interese kaj ili tre ŝatas tien veturi. Tial ili ofte tedas al ni per demandoj: — Paĉjo, kiam ni denove vizitos niajn geavojn en vilago? — Panjo, kiam ni denove veturos en vilaĝon? La vilago, kie loĝas miaj bopatroj, troviĝas en tre bela loko: apud la vilago estas negranda rivereto en pitoreska arbaro, kien niaj gefiloj ŝatas promeni. Al ili ankau tre plaĉas naĝi en la rivereto dum varmegaj someraj tagoj. Tre interesaj por niaj gefiloj ŝajnas ankau la vilaĝaj vesperoj. En la naton de miaj bopatroj venas genajbaroj. Oni komencas babili, ŝerci kaj kanti malnovajn belorusajn popolajn kantojn, kiujn niaj gefiloj Niĉjo kaj Nanjo ne povas ekaudi en la urbo. Du tagoj de ripozo tamen pasas tre rapide kaj ni devas reveni hejmen. Kaj niaj infanoj revenas en Minskon ĉiam kun... ploro. 10. La logejo Antaŭ kelkaj monatoj Viktoro Volski ricevis novan tricambran loĝejon. Lia nova logejo troviĝas en nova urboparto, en larĝa kaj bela avenuo. Kaj antaue ili loĝis en la centro de la urbo^en Janka-Kupala-strato. Malgrau nun li loĝas iom malproksime de la centro de la urbo, li estas kontenta per sia nova logejo. Sed kial do? Por respondi ĉi tiun demandon ni faru malgrandan ekskurson tra la nova logejo de Viktoro. л л Jen ni staras apud bela 9-etaĝa konskuajo. Gi estas konstruita ĉi-jare, sed la tuta teritorio ĉirkau lajiomo estas jam ordigita. Cie estas metita la asfalto. Ankorau printempe estas plantitaj junaj arbetoj kaj arbustetoj. Jen estas la kvara enirejo. Ni eniras kaj premas la butonon de Hfto, eniras en gin kaj veturas ĝis la sesa etaĝo. Jen antau ni estas la pordo kun la loĝejnumero 268. Ni premas la butonon de la elektra sonorilo. La pordon malfermas Viktoro mem. Li certe estas tre ĝoja al nia alveno. Ni salutas lin kaj eniras en la antauĉambron. La antaucambro ne estas granda, tamen en ĝi ni vidas vestosrankon kaj ŝranketon por ŝuoj. Sur la muro pendas granda spegulo. Apud la pordo estas vestopendigilo. El la antaucambro apartaj pordoj lasas vin eniri en la infanĉambron, en komunan cambron (halon), en la dormoĉambron de la gepatroj, en la kuirejon, en la necesejon kaj en 1д bancambron. Jen ni eniras en la infanĉambron. Ci tie staras du litetoj, unu por Nikolao kaj alia por Natasa. Apud la fenestro staras malgranda tableto, ĉe kiu Nikolao preparas siajn hejmotaskojn. Apud la tableto, en angulo, staras etaĝero kun lernolibro£ kaj legolibroj de Nikolao. Sur la etagero trovigas ankau liaj kajeroj kaj albumo por desegnado. Cio estas ĉi tie en ordo: Nikolao estas tre akurata knabo. En alia angulo estas tute malgranda tableto kaj same malgranda seĝeto por Natasa. Ci tie ni vidas kelkajn pupojn kaj tutan aron da diversaj iudiloj de Nanjo. Sur la planko en la infancambro estas granda tapiŝo, kaj sur la muroj estas kelkaj infanbildoj. Ni eliras el la infancambro kaj direktas nin en la komunan cambron, kiun oni nomas ce ni plej ofte «halo». La mebloj en gi estas tute aliaj. En la angulo, apud la fenestro staras televidilo sur speciala tableto. Apud la pordo ce la muro staras divano. Sur la muro dekstre estas granda bildo: pitoreska pejzaĝo kun akvofalo. Tio estas fototapetoj, produktitaj en Jugoslavio. Maldekstre ĉe la muro staras libroŝranko el tri sekcioj. Meze de la ĉambro staras gazettableto kaj du foteloj. La sekva ĉambro estas la dormoĉambro de la gepatroj. En tiu ĉi ĉambro la mebloj estas pli modestaj ol en la komuna cambro. Ci tie staras du litoj, vestoŝranko, tualettableto de Vera, skribotablo de Viktoro kaj du seĝoj. Kiel ni povas konstati, la dormoĉambro de Viktoro ofte servas al li kiel laborcambro. Kaj laste ni eniras en la kuirejon. Ci tie troviĝas gasforno, malvarmigejo, manĝotablo kaj kvar taburetoj. Apud la gasforno sur la planko staras sranketo. Sur la muro dekstre ankau pendas la kuirejaj ŝranketoj kaj maldekstre — la sekigdo por manĝilaro super la lavtablo. En la sekigilo sekiĝas teleroj, supujoj, kruĉetoj, tasoj, forkoj kaj kuleroj. Ce la forno klopodas Vera, la edzino de Nikolao. Si volas nin regali: ni ja estas gastoj! Ni rigardas tra la fenestro. El la kuirejo de Viktoro ni vidas autobusan haltejon kaj pli malproksirne multetaĝajn konstruajojn, larĝan straton, en kiu ve^uras aŭtobusoj kaj trolejbusoj, grandaj kaj malgrandaj automobiloj. Vera invitas nin al la tablo, regalas nin kaj ni foriras el la gastama hejmo nur vespere. 11. Nia labortago Ciutage Viktoro levas sin je la 7-a horo matene. Li vekiĝas kutime memstare. Sed iafoje lin vekas lia edzino, kiu levas sin kutime pli true ol ŝia edzo. Tamen kiam li devas sin levi ankorau pli true, li streĉas la vekhorloĝon. Vekiĝinte, li eksaltas el la lito kaj komencas sian matengimnastikon, kiun li faras dum 10—15 minutoj. Poste li direktas sin en la banĉambron. Se estas necese, li razas sin. Kutime li razas sin ĉiun duan tagon. Poste li purigas la dentojn per la dentobroso kaj lavas sin. Viktoro havas bonan kutimon sin lavi ĝis la zono per malvarma akvo. Poste li visas sin per viŝtuko kaj revenas en sian dormoĉambron. En la dormoĉambro li vestas sin. Komence li vestas la ĉemizon kaj poste la pantalonon. Je la 7-a kaj duono la tuta familio eksidas ĉe la tablo. La matenmanĝo kutime ne dauras longe. Precize je la 8-a horo la tuta familio eliras el la loĝejo kaj oni direktas sin al la lifto. Elirinte el la domo ciu iras sian vojon. Nikolao direktas sin ai la lernejo memstare: li ja estas jam granda knabo! La patrino kun la filino direktas sin al la infanĝardeno, kie la patrino lasos la knabinon kaj plu iros al sia laborloko, en la lernejon, kie ŝi instruas la matematikon kaj fizikon. La infanĝardeno esjas en la najbara korto kaj la lernejo de la patrino ankau estas proksime. Do ŝi iras tien perpiede^ Kaj Viktoro direktas sin al la aŭtobusa haltejo. Per autobuso li veturas ĝis sia uzino dum 15 minutoj. En la uzino Viktoro laboras dum ok horoj, ekde la 9-a matene ĝis la 6-a vespere kun unuhora interrompo por tagmango. Por la tagmanĝo Viktoro ne revenas hejmen, car li tagmanĝas en la uzina kantino. Kiam Viktoro revenas el la uzino, lia tuta familio estas jam hejme. La infanoj renkontas la patron kun la gojkrioj. Viktoro ĉiam revenas el la laboro pli maHrue, car post laboro li ankorau sin lavas en la uzina duŝejo. ' Je la 8-a horo vespere la tuta familio vespermangas kune. Post la vespermango la patrino restas en la kuirejo por lavi la manĝilaron: telerojn, tasojn, forkojn kaj kulerojn. Viktoro kun infanoj iras en la komunan ĉambron. Tie li kontrolas, kie! Nikolao estas plenuminta la lernejajn hejmotaskojn kaj klarigas al la filo tion, kion Nikolao miskomprenis au ne sufiĉe klare komprenis en la lernejo. Kaj jen la patrino ankau venas el la kuirejo kaj la tuta familio eksidas ĉe la televidilo. Je la 9-a horo la patrino enlitigas la gefilojn kaj la geedzoj restas solaj por spekti laj:elevidprogramon au legi kune iun interesan artikolon en jurnalo. Je la 11-a horo ili enlitigas ankau. 12. Ripoztagoj S a b a t e. Hodiau estas sabato. La tuta familio de Viktoro vekiĝas kiel kutime je la 7-a horo matene. Kiel ciutage la filo de Viktoro Nikolao iras en lajernejon^ La edzino de Viktoro iras en la lernejon ankau. Hodiau si havas kutiman labortagon. Sed Viktoro hodiau ne laboras, li havas sabate plej ofte libertagon. Do li restas hejme kun la filino. Tamen li levas sin kiel ĉiuj je la 7-a horo. Li faras sian kutiman matengimnastikon. Kiam Nikolao kaj Vera foriras, Viktoro komencas ion fari. Unue li ripetas lecionojn de Esperanto. Poste li prenas la leterojn de siaj leteramikoj el eksterlando kaj relegas ilin. Li havas jam sufiĉe multe de gekorespondantoj el pluraj landoj de Europe, Azio kaj Ameriko. Nur en Afriko kaj Australio ii havas neniun korespondanton. Traleginte la leterojn, li komencas respond! ilin. Kiam li finas la letegskribadon, vekiĝas lia fiiino. Viktoro nutras ŝin, vestas sin, vestas sin mem kaj ili eliras iomete promeni. Preterirante la poŝtoficejon, ili eniras en gin kaj enmetas la leterojn en la poŝtkeston.