КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Reveninte hejmen post la promenado, Viktoro okupjgas pri io alia: li riparas ion au portas en la kqrton tapisojn kaj batpurigas ilin tie. Poste li legas fabelojn au infanrakontojn al la fiiino. Je la 2-a horo posttagmeze revenas el la lernejo lia filo Nikolao kaj ankorau post unu horo lia edzino Vera. Hi tagmangas kune kaj komencas ordigi la logejon: la patrino lavas la plankon, la gatro lavas la fenestrojn kaj la filo visas la polvon. Ankau la malgranda fiiino helpas al sia frato. Ilia laboro dauras unu horon, iam iomete pli. Sed jen ĉio estas finita. Tiam Nikolao kaj lia fratino iras en la korton ludi kaj la gepatroj restas hejme por okupiĝi pri iuj aliaj aferoj, kiuj ciam abundas en la familio. Vespere la tuta familio estas hejme. Ili priparolas, kion ili faros morgau, kiel ili ripozos. Njkolao proponas iri kune en kinejon por spekti novan filmon. Lia fratino volas iri en la zoologian ĝardenon: ŝi volas rigardi sovaĝajn bestojn. Kaj fine estas decidite: matene ili iros en kinejon kaj spektos novan filmon kaj posttagmeze ili vizitos zooparkon. D i m a n ĉ e. Dimanĉe la familio Volski vekiĝas pli malfrue ol kutime. Ili levas sin je la 8-a horo matene. Je la 9-a horo ili matenmanĝas. Je la horo komenciĝas la unua filmoprezentado en la proksima kinejo. Nikolao foriras el la hejmo unu duonhoron pli frue por preni biletojn. Ciuj aliaj foriras el la hejmo je la 10-a kaj duono. Je la 15 minutoj antau la 11-a ili estas jam antau la kinejo. Nikolao jam aĉetis enirbiletojn kaj atendas ilin. Ili eniras en la kinejon. Dum kelkaj minutoj ili povas ankorau resti en la antauspektejo. Tial ili direktas sin en la bufedejon. Viktoro aĉetas por la gefiloj kaj edzino glaciaĵojn. Jen sonas la sonorilo, invitante la spektontojn en la spektohalon. Viktoro, lia edzino kaj iliaj gefiloj eniras en la spektejon, trovas iliajn sidlokojn kaj sidiĝas. Subite la lumo estingiĝas kaj la filmo komenciĝas. Post la fino de la filmo la familio Volski eliras el la kinoteatro kaj revenas hejmen. Lauvoje ili priparolas la filmon. Dum la disputo pri la filmo la plej babilema estas Nikolao. Oni vidas, ke li estas tre kontenta. Kaj pri ĉiu filmo li ciam havas sian propran opinion. Certe li ĉiam estas prava. En zoopark o. En Minsk forestas propra zoologia gardeno. Sed nun funkcias en la urbo ekspozicio el grodna zooparko. Hodiau posttagmeze viziti gin intencas la familio Volski. Car la ekspozicio troviĝas tre malproksime de la loĝejo de Volski-familio, ili veturas tien per autobuso. Kaj jen estas zooparko. La patro pagas la monon en la kason kaj ricevas enirbiletojn. La kontrolantino lasas ilin eniri kaj ili komencas fikse rigardadi la bestojn kaj birdojn, kiuj troviĝas en la kaĝoj. Ci tie estas diversaj sovagaj bestoj: lupoj, vulpoj, ursoj, tigroj, leporoj kaj aliaj bestoj. Natasa tre longe staris ce la kaĝoj, en kiuj trovjĝis tre amuzaj simioj. Intereson de la infanoj elvokis ankau papago j J< a j aliaj birdoj. Ciuj restis tre kontentaj pri la vizito al la zoologia gardeno. 13. Biografio Viktoro Volski naskiĝis la 25-an de marto en urbo Minsk. Lia patro tiam laboris en unu el minskaj uzinoj kaj la patrino — en la fabriko. Kiam Viktoro havis kvin jarojn, lia patro ricevis novan loĝejon kun ĉiuj komfortajoj kaj la familio transloĝiĝis en la novan urboparton de Minsko. Kiam Viktoro estis 7 jarojn aĝa, li komencis studi en lernejo, kiun li sukcese finis en la jaro 1968. En tiu ĉi lernejo li aniĝis unue en la pioniran organizaĵon kaj pli malfrue — en komsomolon (junkomunistan organizaĵon). Post la fino de la mezlernejo Viktoro provis aniĝi en la minskan politeknikan instituton (superan lernejon), sed vane: li ne sukcesis superi multajn aliajn en la konkursaj enirekzamenoj. Tiam li eniris en la traktorfabrikan uzinon kiel lernanto ĉe simpla laboristo. Post kelkaj monatoj li akiris por si la profesion de seruristo. El la uzino oni lin rekrutigis en la armeon. Viktoro armeservis malproksime de Minsk, en Siberio. Post la fino de armea servado Viktoro ne plu provis aniĝi al iu ajn institute kaj revenis labor! en la traktorfabrika uzino. Li denove komencis labori kiel metallaboristo. Samtempe li akiris la duan profesion, tiun de tornisto. En la jaro 1973, kiam li estis 22-jara, Viktoro edziĝis al la bela junulino Vera. Nun Viktoro kaj Vera havas du infanojn. Antaunelonge ili ricevis novan triĉambran loĝejon. En la pasinta jaro Viktoro komencis lerni Esperanton. Nun li jam sufiĉe bone parolas en Esperanto kaj sufiĉe facile legas la librojn en Esperanto. Li volonte kaj multe korespondas kun eksterlandaj geesperantistoj, kio permesas al li profundigi siajn konojn en la lingvo kaj perfektiĝi en la lingvouzo. Li ankau abonas kelkajn gazetojn en Esperanto kaj legas ilin kun intereso. 14. Amiko Nikolao estas amiko de Viktoro, malgrau li estas iom malpliaĝa ol Viktoro. Malgrausia ago, Nikolao estas ankorau fraulo, sed li volas baldau edzigi al sia amikinoALena. Nikolao estas altstatura juna viro kun bela vizaĝo kaj kun la staturo de sportisto. Li havas brunajn okulojn. Lia nazo estas mezgranda, liaj lipoj estas ruĝaj kaj maldikaj, lia mentono estas malgranda. Mallarĝa strieto de liaj lipharoj tre konvenas al lia vizaĝo. La barbon tamen li ne havas. Lian kapon kovras iom krispaj haroj. Li estas kaŝtanharulo. (Li havas kaŝtankolorajn harojn). El-sub liaj longaj kapharoj apenau videblas liaj oreloj. Lia kolo malgrau sportista staturo ne estas dika. Se ni vidos lin sur la plaĝo, en naĝpantaloneto, ni povas admiri lian belan korpon: sunbruligitajn dorson, bruston kaj ventron, brakojn kun bone disvolvigitaj muskoloj kaj fortaj manoj, longajn sveltajn gambojn, kovritajn per nigraj haroj, krurojn kaj grandajn piedojn kun mallongaj fingroj. _ Nenion oni povas diri kontrau, Nikolao estas svelta juna viro, ĝuste el tiuj, kiuj tre plaĉas al virinoj. 15. Amikino Lena estas amikino de Nikolao. Si estas kvin jarojn pli juna ol li. Si estas Siam gaja, bonhumora kaj ec iufoje sajnas esti iom facilmensa. Sed, se vi tion ekpensos pri si, vi certe eraros: Lena bone studas en la institute kaj estas ankau tre aktiva en nia klubp^ esperantista. Malgrau ŝi komencis studi Esperanton antaunelonge, ŝi jam bone parolas Esperanton. Lena estas mezstatura sveltajunulino. Si havas blondajn harojn (ŝi estas blondulino). Siaj bluaj okuloj, kiam ŝi koleras an malkontentas, ŝajnas esti grizaj. Lena estas tre bela junulino: ŝia malgranda buŝeto, ŝia ronda mentono, rekta frunto kaj palrozaj vangoj kun carmaj kavetoj atingas Siam la atenton de junuloj kaj aĝaj viroj. Sed Lena tre amas sian amikon Nikolao kaj kvazau ne rimarkas tion ĉi. Si ĉiam restas simpla kaj modesta. 16. Nutrajoj Ma ten m a n ĝo. Hodiau estas kutima labortago. Je la 7-a horo kaj duono Viktoro, Vera kaj iliaj infanoj Nikolao kaj Natasa estas enja kuirejo^ La kuirejo servas al ili ankau kiel manĝejo. Ciuj sidas ĉetable. La familio matenrnangas ciam kvarope. Hodiau ili mangas ovaĵon. — Mi pli volonte manĝus hodiau molan ovon,— diras Natasa.— Kaj vi Nikolao? — Kaj mi prefere manĝus malmolan omleton. — Cesu babili! — malkontente diras la patrino.— Ni ne havas tempon por babilado. Ciuj finmanĝas la ovaĵon kaj poste trinkas kafon kun buterpano. La buterpano konsistas el panpeco kun butero kaj kun peceto da fromaĝo. Tagmango. Dum la kutima labortago Viktoro tagmangas en la uzina kantino, lia edzino Vera kaj lia filo Nikolao tagmangas en la lerneja manĝejo, kaj lia filino Natasa tagmangas en sia infangardeno. En la uzina kantino oni proponas al la laboristoj kompleksajn tagmanĝojn. Viktoro, kiel kutime, eniras en lajcantinon kaj konatiĝas kun menuo (manĝokarto). Hodiau oni proponas tri kompleksojn: Komplekso I 1. Malvarma almanĝo: haringo kun cepo. 2. Unua manĝaĵo: barĉo ukraina ruĝa. 3. Dua manĝaĵo: kotletoj lauhejme. 4. Por deserto: kompoto. Komplekso 2 1. Malvarma almanĝo: legomajo. 2. Unua manĝaĵo: piza supo kun viando. 3. Dua manĝaĵo: bifsteko kun terpoma kaco. 4. Por deserto: kiselo (frukta amelajo). Komplekso 3 1. Malvarma almanĝo: salato el freŝa brasiko. 2. Unua manĝaĵo: riza laktosupo. 3. Dua maĝajo: kazea fritaĵo. 4. Por desero: kakao kun biskvitoj. Post ioma pripenso Viktoro decidas preni la unuan komplekson. Li iras en la kason kaj pagas la monon. Ricevinte ĉekon, li iras en la manĝohalon kaj prenas la pieton, metas sur gin kuleron, kulereton kaj forkon, en la disdonejo li ricevas necesajn manĝaĵojn, prenas kelkajn pecetojn da nigra pano kaj unu peceton da blanka pano, trovas liberan lokon, sidiĝas kaj trankvile, ne rapidante mangas. Aliel estas en la manĝejoj de la lernejoj, kie laboras Vera, edzino de Viktoro, au kie lernas Nikolao, filo de Viktoro. Tie ne estas elekto. La lernantoj mangas dum la interlecionoj. Por la bezonata tempo la laborantinoj de la mangejo metas la telerojn kun manĝaĵoj kaj la glasojn kun trinkajoj (teo, kiselo, au kompoto) sur la tablojn kaj la gelernantoj, veninte en la manĝejon, okupas siajn lokojn kaj mangas. Iliaj gepatroj estas jam antaupagintaj ilian nutradon por la tuta semajno au eĉ por la tuta monato antauen. La geinstruistoj mangas lau sia bontrovo: unuj iras manĝi hejmen, se ili loĝas proksime de la lernejo, aliaj mangas en la proksima al ilia lernejo kantino, triaj — en la lerneja kantino dumjeciono, kiu ne estas por ili okupita. V e s p e r m a n ĝ o. La familio de Viktoro vespermangas kune. Cluj estas jam revenintaj hejmen. Sur la tablo estas 4 mangilaroj: po 4 teleretoj, po 4 forkoj, po 4 tasoj kun subtasoj, meze de la tablo estas panujo kaj sukerujo. Ankau negranda samovaro estas sur la tablo. Sur la samovaro estas negranda teujo por kujrado de teo. En la kuirejo klopodas Vera. Si prenas el la malvarmigejo kolbasetojn, metas ilin en la kaserolon, en kiu jam bolas la akvo. Post 5-minuta kuirado la kolbasetoj estas jam pretaj. Vera eligas ilin el la kaserolo kaj metas po unu kolbaseto en ĉiun telereton, al la kolbaseto si aldonas ankorau po iomete da kuirita nudelo. Poste si vokas la tutan familion vespermanĝi. 17. En nutrajvendejo