Невядомая вайна супраць Беларусі
Сакрэтная старонка сучаснай гісторыі
Віктар Сіўчык
Памер: 83с.
Мінск 1992
The ageold colonial past of ou^ltllV1^ withaut leadership, present weakness and lack of faith < P®°₽le is the source of its for national interests ^ ІП the Possibility of fighting
becomes the arena of two ^orVd wars^nd^^ colonial Belarus
bouring states. But it bears great human ? Ьа“1е field of ne*ghce of its own independence, freedom and t^f3 ?Ot for the defenparticipation in wars had been conditi ®ftitorial integrity. The pire and submitted to the qreatooi r°n3d by its Joining the Emthe USSR Rathon greatpotor aims of Russia
Rather its numerous victims burnt in a fl^e of ali^n
8
9
political and state goals. It can be confirmed by the fact that every time in the end of war the Belarusian ethnos and its lands were divided among belligerent countries. .
Next allotment of the Belarus territory took place both as a result of a defeat of the Empire (according to BrestLitovsky Treaty, Western Belarus was given to Poland) and as a result of victory in 1945 when the Byelastok territory was given to Poland . In all the cases claims of other neighbouring states on the Belarus territories were also met. Letuva and Latvia also got their U1 ' Treatment of Belarus problem in the abovementioned period of time by Russia, Germany and Poland has been more objectively an deeply analyzed by contemporary investigators. Unfortunately, activity of other "less prominent" neighbours are not being reinterpreted. This can be explained by the existing stereotypes that the only perpetrators of all the crimes on the Belarus ter ritorv were Bolsheviks and Stalin. But that was not so, for the claim to transfer Grodno and Vilnya in 1921 and in 1939 were put in not by Russia but by the government of Letuva ”h^1? was independent then. For Letuva the backstage deal with Russia was vic torius finale of ideolodical, political and diplomatic aggressive campaigns (such as on annexing of Belarus territories) wich being conducted by them during almost half a century.
we know how carefully the Bolsheviks kept ^«ete both of their own and of their partners on the agreement. That was why no body could dispute the "basis" of the Kremlin G^nment concerning the transfer of Vilnya and its territory to Letuva in 1939 1940. The "basis" explains the transfer as "joining to Letuva the Lithuanian ethnic territories which had been occupied by P°lan • For the better convincingness, the statement ^3 was given additional "peseudo grounds" by Soviet venal scholars ^ ^h^u^/of^i^ fit time to answer nu
merous questions and to explain mysteries of the т°^егп history^f Belarus bevond the limits of Bolshevik interpretation that was considered the only correct one and still remains such for many people now. But the press of Western Belarus which was m°re independent than the Soviet press, and namely ^е "® гойГіпГormation Vilnya the 2030S published objective and thorough information about those tragic events. This information c°"^adicted the Bol shevik interpretation, and that was why the "antiboviet PaP0rs of Western Belarus where hidden in Minsk for many decades (till
“ tlr,t Л.« "««in, about the way the abovementioned problems were viewed by the pu He of Western Belarus in the 2030s. He happened to be able to read the newspapers of that period much later And he hada pl sant surerise to find out that the concepts he had worked out nim self corresponded to those published by politicians an publicists number of the severed Westen Belarus political treditions which, —^Л^І^Ь^^^
which had been severed by execUt^ M^ny1 generations of
■houses" will come back to our contemporaries, my ч
the Belarus people were sure of it ^^"^^gi^hik 24.8.92 Minsk.
...ЛітваІ Бацькоўскі край, ты як здароўе тое: не цэнін наючы, а страціа залатое..." Адам Міцкевіч
ЧАСТКА ПЕРШАЯ
ДЗВЕ ЛІТВЫ
Ус.уп
Цяпер мала хто ў тарычная Вільня на
да 1940 года, 3яўляў
“^1^ ввдае’ што горад Вільнюс гіспрацягу ўсей сваёй шматвяковай гісторыі аж са значнай перава^ай'cVbmhcX^^^^ беларускіх цэнтрах
паміж Сталінам 1 гітлерам) так К₽аЮ У выніку ея^пітйяа стагоддзяў.
краю (у выніку сакрэтнай змовы 1 гістарычных, што ідуць у глыб
I істарычныя прычынц звяэаны, рускім народам дзяржаўнасці, што вы да рускай і польскай. (паланізацыі,
у першую чаргу, са стратай беларазан з блізкасцю беларускай но, садзейнічала паступовай дэбелапусізаныі ТЫМ 1 гарадско/а т’ельніцтва^х™ ' я™ нТ^™ СаСЛО*я?' а эа' гэтых саслоўяў і гарадскіх жнхяпп» « лепшыя прадстаўнікі
дзяржаўных і нацыянальных ідзй у₽ 1 х гIстіХчнІ/п^ агульнаВынікам гэтых трагічных ™ ₽ Й пеРа0«насці?
народа стала не толькі стоа™ r^Zn^^™*™ Ic”aa™ нашага беспакаранай фальсіфікашТг?Ст±?Р?Т!Л^^ 1 магчымасць ных сіл сусед’Іх дз™*!» 3 б°Ку за«1 «W™ і агрэсіў
іггг^т^
аналіз не можа быць зроблены пры арыенАцыГ на /днак аб’0к™ўны ЦЫІ, што захаваліся да сённяшніх і ,НТ 1мпеРскія канцэпяўнай форме ў гістарыяграфіі, палДалогі 1 і” п1бп|СЯбв У скРь,тай «’ суседніх народаў, але і ў самой Беларусі п?бл^тыцы не толькі Аналіз гісторыі славянал1toVckIх at „
разумення ўноў, у якіх апынуЎся бРлягЛЛ? 1 важны не толькі для неабходны не толькі для натывацыі 1 ппяяі Нар°д У хх стагоддэі. Ён палітыкі СССР, Польшчы і літвы але Ч nnT’Har ацэнкі перадваеннай даўгачаснай палітыкі. да якой трэбі L Для абгРУнтавання 1 выбару Pact! пасля распаду ўнітарнай Дзяржавы ЗВ*РНУШ« Беларусі і
.11
10
Ідэалагічны "фундамент" экспансіі
Як сведчыць гісторыя, беларуск 1' народ 1 яго землі на працягу стагоддзяў знаходзіліся ў эпіцэнтры інтарэсаў краін, якія змагаліся адзін супраць аднаго (Польшча і Расія), кожная з якіх імкнулася не толькі да тэрытарыяльнай, але і да зтнічнай экспансі 1 эа кошт Беларусі. Барацьба, распачатая на ратным полі, падпарадкавала сабе 1дэалаг1чную, рэлігійную, культурную 1 палітычную сферы. Для апраўдання палітыкі экспансіі абодва бакі на працягу доўгага часу прапагандавалі "фундахентальны" тэзіс аб тым, што няма ні беларускай мовы, ні беларускага народа, а ёсць дыялект 1 частка "вялікага народа" польскага I рускага Гісторыя XX стагоддзя, як гаворыцца, "само жыццё", дакаэалі беспадстаўнасць гэтай, па сутнасці, каланіяльнай дактрыны. Аднак да гэтага часу захавал,ся канцэпцыі I схемы апісання гістарычных працэсаў, якія базіруюцца на такім "фундаменце".
I сёння канцэптуальная сістэма, ужо адарваная ад "фундаментальнай Ідэі", якая парадзіла яе, усё яшчэ вызначае палітыкагістарычныя погляды шырокай грамадскасці (уключаючы навуковую) не толькі за мвжамі Беларусі. Больш таго, канцэпцыя, сфарміраваўшыся ў рамках праваслаўнасамадзяржаўнай Ідэалогіі ў інгіерскай Расіі, атрымала ў СССР, дзякуючы манаполі1 Цэнтра ў сферы ідэалогіі статус "адзіна навуковай", якая процістаіць "псеўданавуковым буржуазнанацыяналістычнын” тэорыям. Такін чынан, Ідэалагічныя стэрэатыпы пвраножцаў, навязаныя (а як жа інакш!) пераможанану народу, паступова ператварыл1ся ва "ўласныя" погляды гэтага народа. 3 гэтай мэтай робіцца своеасаблівая тэрміналагічная маскіроўка: акупацыя называецца ўз’яднаннем, захаванне сваёй мовы 1 культуры нацыянал1зман, патрабаванне нацыянальнай дзяржаўнасцІ сепаратызмам, глабальная велікаруская духоўная экспансія узбагачэннем нацыянальнай культуры беларускага народа.
Кожны з бакоўпраціўнікаў меў вялікія людскія і матэрыяльныя магчымасці для "падтрымкі" 1 нрапаганды сваіх поглядаў на гісторьво беларускага народа, у той час як балярускія гісторыкі на працягу стагоддзяў былі пазбаўлены магчынасці незалежнага даследавання.
Раэняволенна грамадскай свядомасці, якое адбываецца сёння, адкрывае магчымасць ДЛЯ перагляду навязаных раней Імперскіх Ідэалагічных стэрэатыпаў і догмаў, што немагчына без аналізу асноўных паняццяў, якія выкарыстоўваюцца для апісання ўэаенадзеяння нашага народа з суседнімі дзяржавамі Расіяй 1 Польшчай.
Хачу звярнуць увагу, што гэта тычыцца дзяржаўных структур. a не крбўных дружалюбных сувязей славянскіх народаў. На жаль, роднаснь 1 блізкасць народаў таксама скарыстоўваліся ў гісторыі кіруючай элітай для апраўдання, па сутнасці справы, іх каланіяльных 1 Імперскіх мэт.
Ц1 славянская дзяржава ВКЛ?
Катэгарычнав адмаўленне "фундаментальнай" польскарускай каланіяльнай ідэі "аб небыцці беларусаў" (уключаючы схаваныя 1 неўсвядомленыя формы) і пераход на адэкватную мову апісання гістарычнага працэсу, уласцівую для гісторыі 1 паліталогіі XX стагоддзя, з адпаведнай ёй сістэмай паняццяў, каштоўнасцей і агульнапрынятых 'вызначэнняў, такіх, як агрэсія, акупапыя, экспансія, генацыд. духоўн і 1 дзяржаўны суверэнітэт, правы чалавека і народаў і г. д. , з’яўляюцца неабходнымі перадумовамі для далейшага аналізу. Трэці зыходны момант, які ляжыць у аснове гэтага разгляду, наша прыхільнасць да факта ( ёсць праціўнікі і фактаў), што быцце наша
12
пераемнА ^ пр^даўжаль^ ^вял I Kae^^ Полацкав “«яства 1 яго Жамойцкав (ВКП)/такая яго Т кня”ва «Ітоўскае, РуСКав 1
не бянтэжаць словы "ЛітоўскаЛі РускаТ* хен^Іт3^ ‘ НЯХаЙ Вас продкаў у сярэднявеччы і не тоэбУя 6™™, . В1та так звалі нашых
сучасных літоўцаў. Р 6 блытаць гістарычных ліцвінаў I
жаны міф абСэав1явІнн*%1лЮ^ пацвярджаюць распаўсюд
РОЛІ ва ўтварэнні ВКЛ ймХо? ”МвЛЬ ! аб ,Х ІаАва*
набегі на нашу зямлю заканчва*ліг’я сведчанн1 ®то шматлікія
разгромам. Hi ў адной крынілы XTTytv агрэсараў праследаваннвм і заваяванні славян літоўцамі мійы стагРДДЗяў няма звестак аб зацікаўленых бакоў як пеоаканаОйя п ° прыкРываюЦЬ палітычныя мэты юцца значна пазней'. Невыпадковьш 3'ЯЎП«
кага княства Навагародак сталя » ?е’ „што стал*«а беларус
славам Мудрым як паўночны славянгк і ^a^ ЦаЙ ВКП Заснаааны Ярадзіне ХІТІ стагоддэяУ дзякуючм nnvul *аРпос’. Навагародак у сярэператварыўся ў буйны ^ана'мГч^а^ станов ішчу
час выспяваюц? эк'анТмХя ^ ^* У ГЭ™ *
КІХ зямель у адзіную дзяпжавя A»»., Ум°вы абяднання беларусрускімі праваслаўнымі княствамі нАя/^1* ГуМа гал°Ўньжі беладзіліся землі язычніцкай 1 кагчыма ятй°ДСК М 1 Полацкім знахояетапіснай. Аб яе разхяшчэнні ў сахых capL”^^^^ Л1твы
родкам 1 Мінскам, гэта значыль чя А»Р Беларусі паміж Навагасведчаць даныя тапанімкі і старажытныя л^п? &\ сучаснай лі™ы. гэта было балцкае ці уграфінскае плВйОСЫ' Нв выключана, што міляцыі. Становішча латапіс^ пачатковай стадыі асі
КНІГІ ОНЛАЙН
