КНІГІ ОНЛАЙН

Новы Запавет Госпада нашага Іісуса Хрыста.

Святое Евангелле паводле Марка

Памер: 165с.

Мінск 1999

41.6 МБ

31.	Нбо учнл’ь Свонхт» ученнКОВ’Ь н говорнл'ь нм-ь, что Сын'ь Челов'Ьческій предан'ь будет'ь вг рукн челов’Ьческія, н убьюгь Его, н по убіенін вг третій день воскреснет'ь.
32.	Но онн не разумілн caxi слов'ь, а спроснть Его боялнсь.
33.	Прншел'ь вт> Капернаумг; н когда Obix^ в’ь дом’Ь, спроснл'ь axa.: о чемч> дорогою разсуждалн между СОбоЮ? * venit (0. Беза)
34.	Онн молчалн; потому что дорогою разсуждалн между собою, кто больше.
35.	II сЬвг прнзвал'ь дв'Ьнадцать н сказал’ь hmt»: кто хочегь быть первым'ь, будь нзт. BCixi ПОСЛІДННМ’Ь Н BCbMl слугою.
36.	II взяв’ь днтя, поставнл'ь его посредн нхг н, обняв'ь его, сказал'Ь hmi.:
37.	кто прнмет'ь одно нзі таKaxi дітей во нмя Мое, тоть прнннмает’ь Меня; а кто Меня npHnerb, тоть не Меня прнннмаеть, но Пославшаго Меня.
38.	Прн ceMi Іоанн"ь сказалт>: Учнтель! мы внд'блн челов,Ька,
28	.1 калі ўвайшоў Іісус у дом, вучні Яго пыталіся ў Яго асобна: чаму мы не здолелі выгнаць яго?
29.	I сказаў ім: гэты род ні ад чаго іншага не можа выйсці, толькі ад малітвы і посту.
30.	I, выйшаўшы адтуль, праходзілі праз Галілею, і Ён не хацеў, каб хто даведаўся.
31.	Бо навучаў вучняў Сваіх і гаварыў-ім, што Сын Чалавечы аддадзены будзе ў рукі чалавечыя і заб’юць Яго, і забіты, Ен на трэці дзень уваскрэсне.
32.	Але яны не разумелі гэтага слова, і баяліся ў Яго спытацца.
33	.1 прыйшоў у Капернаум; і калі ў доме быў, запытаўся ў іх: пра што дарогай вы разважалі між сабою?
34.	Яны ж маўчалі, бо ў дарозе спрачаліся адзін з адным, хто большы.
35.	I, сеўшы, паклікаў дванаццаць і сказаў ім: калі хто хоча першым быць, няхай будзе з усіх апошнім і ўсім слугою.
36.	I, узяўшы дзіця, паставіў яго пасярод іх і, абняўшы яго, сказаў ім:
37.	хто прыме адно з такіх дзяцей у імя Маё, той Мяне прыме, а хто Мяне прыме, той не Мяне прымае, але Таго, Хто паслаў Мяне.
38.	Азваўся да Яго Іаан, гаворачы: Настаўнік! мы бачылі чалавека, што
(35) Мф. 20, 26-27. Мк. 10, 43-44. Лк. 9, 48; 22, 26. (36) Мф. 18, 2. Мк. 10, 16. Лк. 9, 47. (37) Мф. 10, 40; 18, 5. Лк. 9, 48.
pev ma ev тш ovopaTt' Soo expaXXovTa oatpovta, o; odx axoXoobet i^piv xai exwXoaapev auTov, on odx axoXooOe? Tqp.iv.
39.	'0 8e ’Itqooo; elite • piQ хшХбете auTov odoei; yap eanv o; atonjaet ouvaptv ё~і tw dvopaTi Moo, xai oovigaetai та'/о xazoXoy^aai Me.
40.	"Os yap odx eon xab’ opaiv, d;tep dpwv eanv.
41.	"0; yap av топат; dpa; TOTQptov боато; ev tw ovopaTt Moo, on Хргатоб ёате, app Xeyu> optv, od pr) a~oXea7] tov ptabov абтоб.
42.	Kai o; av axavoaXiav] eva w ptxpwv nuv Tr'.areoovTtov ei; ’Epe, xaXov eanv aunp paXXov, ei теріхеітаі Xt'bo; poXtxo; itepi tov Tpa/jjXov аотоо, xai pe^XijTat ei; ttqv baXaaaav.
43.	Kai eav axavoaXtCy) ae tq X£lP oou, атохофо’? aoTigv xaXov aot ёаті xoXXdv ei; ttqv ^, не потеряеть награды своей.
42.	А кто соблазннт'ь одного hst» малых'ь снхг, в’Ьруюіцнх'ь вт Меня, тому лучше было бы, еслп бьі пов'бснлн ему жерновный камень на шею н броснлн его вг море.
43.	Н еслн соблазняет'ь тебя рука твоя, отсЬкн ее; лучше тебі увічному войтн в'ь жнзнь, нежелн сь двумя рукамн лдтн ві> геенну, вг огонь неугаслмый,
44.	гд* червь лхч> не умнрает"ь, л огонь не угасаеть.
45.	II еслп нога твоя соблазняет’ь тебя, отсЬкп ее; лучше теб’Ь войтл B^ жпзнь хромому, нежелл сь двумя ногамл быть ввержену вть геенну, вг огонь неугаспмый,
46.	гдЬ червь пхг не yMnpaerb, п огонь не угасаеть. •
47.	II еслл глаз’ь твой соблазняеть тебя, вырвіі его; лучпіе
імем Тваім выганяе дэманаў, але не ходзіць за намі, і мы забаранілі яму, бо не ходзіць за намі.
39.	Іісус жа сказаў: не забараняйце яму, бо няма таго, хто стварыў бы цуд у імя Маё і мог бы неўзабаве зняважыць Мяне,
40.	бо хто не супраць вас, той за вас.
41.	I хто напоіць вас чашай вады ў імя таго, што вы Хрыстовы, праўду кажу вам: не страціць узнагароды сваёй.
42.	А хто спакусіць аднаго з малых гэтых, што веруюць у Мяне, таму лепей было б, калі б павесілі жарнавы камень на шыю яго і ўкінулі яго ў мора.
43.	I калі спакушае цябе рука твая, адсячы яе: лепей табе калекам увайсці ў жьіццё, чым, дзвё рукі маючы, пайсці ў геену, у агонь незгасальны,
44.	дзе чарвяк іх не ўмірае і агонь не згасае.
45.	I калі нага твая спакушае цябе, адсячы яе: лепей табе ўвайсці ў жыццё кульгавым, чым, дзве нагі маючы, быць укінутым у геену, у агонь незгасальны,
46.	дзе чарвяк іх не ўмірае і агонь не згасае.
47.	I калі вока тваё спакушае цябе, вырві яго: лепей табе аднавокім
(43) Друг. 13, 6-8. Мф. 5, 30; 18, 8. (44) Іс. 66, 24. (45) Мф. 18, 8. (47) Мф. 5, 29; 18, 9.
cot saxi pcovocpilaXpov sfaeXBeN st; хтр Baatkstao xoo Bsoo, т) 8оо оср&акріоб; Е/очха pAyjO^vai si; хтр утоач too коро;,
48.	бт:оо о ахшЦ!; абхшч об Tsksoxa, хаі to zop ou apevvoxat.
49.	Па; уар корі «ХіаіЦаетац хаі zaaa boat а акі аХіаЦабта!.
50.	КаХоч to aka;‘ sav os "о aka; ачаХоч yE^xat, sv xtvt auto apxoasTs; ’E'/sts ex гаохо?; aka;, xai stpigosusrs so акЦкоі;.
КЕФА'ААІОК 1' (Ssxaxoo).
Raxetdev avaaxa; гр'/exat sc; xa opta xt]; ’looSaia;, ota xoo ~Epav too ’lopoavoo. Kai aop.7topsoovxai лакіч oykot ттрб; Aoxov xai,  геенну огненную,
48.	гді червь Hx^b не умнраеть, н огонь не угасаеть.
49.	Нбо всякій orHewb осолнтся, іі всякая жертва солью осолнтся.
50.	Соль добрая вегць\ но ежелн соль не солона будегь, wImt» вы ее поправлте? Нм'Ьйте bi. ceet соль, н мнр"ь нмійте между собою.
ГЛАВА 10.
Отправнвшпсь оттуда, прнходнть вг пред’Ьлы Іудейскіе за Іорданскою стороною. Опять собнрается кт> Неыу народіь; н по обычаю Своему, Онг опять учнл'ь нхг.
2.	Подошлн Фарнсен н спроснлн, лскушая Его: позволнтельно лн разводнться мужу сь женою?
3.	Оні> CKasaxi) нм'ь вг отв'Ьгь: чтб запов'Ьдал'ь вам’ь Монсей?
4.	Онн сказалн: Монсей позволпл'ь пнсать разводное пнсьыо, н разводнться.
5.	Інсу&ь сказал'ь hub вв отв'Ьть: по жестокосердію вашему онг напнсалто вам'ь сію запов’Ьдь.
6.	Вь начал’Ь же созданія, Богь мужчнну нженіцнну сотворнл'ьнх’ь.
7.	Посему оставнті> человік'ь отца своего п мать
увайсці ў Царства Божае, чым два вокі маючы, быць укінутым у геену вогненную,
48.	дзе чарвяк іх не ўмірае і агонь не згасае.
49.	Бо кожны агнём асоліцца і кожная ахвяра соллю асоліцца.
50.	Добрая рэч — соль; але калі соль несалёнай стане, чым яе паправіце? Майце соль у сабе, і мір майце між сабою.
РАЗДЗЕЛ X
I, выйшаўшы адтуль, прыходзіць у межы Іудзеі стараной заіарданскай.