КНІГІ ОНЛАЙН

Новы Запавет Госпада нашага Іісуса Хрыста.

Святое Евангелле паводле Марка

Памер: 165с.

Мінск 1999

41.6 МБ

27.	Боп не есть Богь мертвыхі, но Богь жлвыхі. Нтакі вы весьма заблуждаетесь.
28.	Oahhi нзі кнпжннков'ь, слыша нхі пренія н вндя, что Ійсуп хорошо нмі отв’Ьчал'ь, подошелі н спроснлі Его: какая первая нзі dc^xt» запов'бдей?
29.	Ііісусь отвічалі ему: первая нзі всЬх-ь запов*дей: слушай, Нзранль! Господь Богь наші есть Господь еднный;
21.	I другі ўзяў яе, і памёр, і ён не пакінуў семені; і трэці таксама.
22.	I бралі яе сямёра, і не пакінулі семені. Пасля ўсіх памерла і жонка.
23.	Дык вось, пры ўваскрасенні, калі яны ўваскрэснуць, катораму з іх будзе яна жонкаю? бо сямёра мелі яе жонкаю.
24.	I сказаў ім Іісус у адказ: ці не таму вы памыляецеся, што не ведаеце ні Пісанняў, ні сілы Божае?
25.	Бо калі з мёртвых уваскрэснуць, не будуць ні жаніцца, ні замуж выходзіць, а будуць, як Ангелы на нябёсах.
26.	Пра мёртвых жа, што яны ўваскрэснуць, хіба не чыталі вы ў кнізе Маісея пра купіну, як Бог гаварыў яму, кажучы: “Я Бог Аўраама, і Бог Ісаака, і Бог Іакава"?
27.	Ен не ёсць Бог мёртвых, але Бог жывых. Таму вы вельмі памыляецеся.
28	.1, падышоўшы, адзін з кніжнікаў, які чуў, як яны спрачаюцца, і, ведаючы, што Іісус добра адказаў ім, спытаў у Яго: якая першая з усіх запаведзяў?
29.	Іісус адказаў яму: першая з усіх запаведзяў: “слухай, Ізраілю! Гасподзь Бог наш ёсць Гасподзь адзіны;
1 Кар. 15, 42; 49, 52. (26) Ісх. 3, 6. Мф. 22, 31-32. Лк. 20, 37. (27) Мф. 22, 32. Лк. 20, 38. (28) Мф. 22, 35-36. Лк. 10, 25. (29) Друг. 6, 4.
30.	xai ауак^агі; Kuptov точ 9еоч аоо ё; о)^ тт^ харВІа; aou, хаі ё; оХт); т^;  самого себя. Нной большей снх'ь запов’Ьдп Н'ЁТ'Ь.
32.	Кннжннк'ь сказал'ь Ему: хорошо, Учнтель! пстнну сказал’ь Тьі, что однн'ь есть Богь н н'Ьт'ь ннаго, кромі Его;
33.	н любнть Его BCliM-b сердцеві'ь, н BchMT. умом’ь, п всею душею, н всею крішостью, н любнть блнжняго, какть самого себя, есть больше вс'Ьхт> всесожженій п жертв"ь.
34.	Інсусь, віідя, что он-ь разумно отв’Ьчал'ь, сказал'ь ему: недалеко ты оть Царствія Божія. Посл’Ь того ннкто уже не см'Ьл'ь спрашнвать Его.
35.	Продолжая учнть вг xpawb, Інсусь говорнл’ь: как-ь говорятт> кннжннкн, что Хрнстось есть сыіі'ь Давндов'ь?
36.	ІІбо caMi Давнд'ь сказал-ь Духом'Ь Святым'ь: сказал'ь Господь Господу моему: сЬдн одесную Меня, докол’В подожу враговг Твонхт> вт> подножіе ногь Tbouxtj.
37.	Нтак'ь самт> Давнд'ь называеть Его Господоы'ь: Kaifb жеОн'ь сынт> ему? Н ыножество народа слушало Его сь услажденіем’ь.
30.	і ўзлюбі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёй душою тваёю, і ўсім разуменнем тваім, і ўсёй сілаю тваёю”. Гэта першая запаведзь.
31.	1 другая падобная да яе: “узлюбі бліжняга твайго, як самога сябе”. Большай за гэтыя іншай запаведзі няма.
32.	I сказаў Яму кніжнік: добра, Настаўнік! Па праўдзе сказаў Ты, што адзіны ёсць Бог, і няма іншага, акрамя Яго;
33.	і любіць Яго ўсім сэрцам, і ўсім розумам, і ўсёю душою, і ўсёю сілаю, і любіць бліжняга, як самога сябе, — гэта больш за ўсе ўсеспаленні і ахвяры.
34.	Іісус жа, убачыўшы, што той разумна адказваў, сказаў яму: недалёка ты ад Царства Божага. I ніхто не адважваўся болей пытацца ў Яго.
35	.1, працягваючы вучыць у храме, Іісус казаў: як гэта кажуць кніжнікі, што Хрыстос — сын Давідаў?
36.	Бо сам Давід сказаў Духам Святым: “сказаў Гасподзь Госпаду майму: сядзі праваруч Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх у падножжа ног Тваіх.”
37.	Сам Давід называе Яго Госпадам: як жа Ён сын яму? I мноства народу слухала Яго з прыемнасцю.
Іс. 45, 6, 14; 46, 9. (33) 1 Цар. 15, 22. Ac. 6, 6. Mix. 6, 6-8. (34) Мф. 22, 46. (35) Мф. 22, 41-42.
Лк. 20, 41. (36) Пс. 109, 1. Мф. 22, 44. Лк. 22, 42-43. Дзеян. 2, 34-35. (37) Мф. 22, 45.
38.	Kai eXeyev аотоі; ev т^ StBayfl Aotou* рХетгЕте акб twv урар-ріатешч, w fteXovwv ev атоXat; тгерітгатеТч, xa! ао~аар.оо; ev таГ; ayopat;,
39.	xal ттрштохадеВрі'а; sv tat; sovaywyalc, xai тгрштохХіаіа; sv тоі? 6ei7tvot;.
40.	Of хатеаЭіомте? та; olxia; twv ^тдршч, xai Kpocpaaei pazpa TtpoaEo^cfisvof ootoi X^cpovTat keotaaoTspov xptpa.
41.	Kai xaQiaa? o ’Irjaoo; хатIvavTi too yaCocfoXaxtoo, ifteujpet кш; 6 .oyXoc ^aXXei yaXxov et; to yaCotpoXaxtov. Kai itoXXoi 7tXouatoi EpaXXov тгоХХа.
42.	Kai eXSooaa jit'a p^pa тстшр] e^aXe Хетгта Boo, o sari xoBpavTT)?.
43.	Kal TtpoaxaXeaapsvo; too? ра9т)та; Aotou, XeyEi аотоі;' apngv Xe^u) U|xTv, oti i] X^P01
ята>}(і] irXeiov itavTuiv ps^X^xs tut; paXovrwv ei? to уаСосроХахіот
44.	iravTE? yap ex too zeptaoeuovTO? auTol? EpaXov aov»] oe Ёх т^с оатЕртдаешс aoTvj; тгачта oaa eT^sv epaXev, 6'Xov tov plov aoTiji.
KEOA'AAION ІГ' (трсахаіОЕхато';).
Rai Exitopsoopevoo Autoo ex too іероо, Хеуес Аотш еГ? twv радідтш'/ Autoo• ДібаахаХе, ГВе потаітоі ХіЭое хаі тсотакаі оіхо5о|іаі.
лн. Й глголдше йліх бо «ўчЕнТм Cbomis: влюдЙтка iu кннжннігд, XOTAtpHJ(X &О ІОД'кАНІН^'А ^одйтн, Й Ц’ЬобАНІА Н4 ТОрЯІНірДуА,
ЛД. Н ПрЮЦК'кдДНІА. Н4 сонлін. І|14уА, н ПЕ{ІвОКОЗЛСЛІ4НІА Н4 ВЕЧСрАуА.
ЛІ. ПоАД4Кіре долім вдокйц%, й НеПЦНВ4НІМШ Н4ДОЛЗ'Ь 4IO4AАше, імкш Н4рОДА лйі|ІГГХ <у'£дь 61 COKfOBHtpHOf ХРДН^ДНФСЙ Д'Н°3Н КОГ4ТІН B4UT4J(S’ 4IHIUP4.
ЛІ8. Й ПрНШЕДШН 6ДНН4 ВДОВНІўІ «уеогд, вверже лбпт'Ь дв1!, бл>( GM'h кодрлнтх,
<йг. Й прнзвдвх оучнкн Овоа, Н4ІХ: д’лійнь ГЛГОЛМ БДЛІХ, MIUU ВД0ВНЦ4 ЙА »уБ0Г4А <МНОК4Е ВС'^Х ввЕрже в4і8Т4Кі|інух вх сокревні|іное ^4нйлні|п:
4ІД. ВСН GO Ш НЗБкІТій СВО£(ЧО Бвергошд: сіа же ю лншеніа своегш ВСА, 64ЙК4 ЙДІ'КаіШ, ВВ(рЖ£, KCf жнтіе своЕ.
Г/Id fi d П.
п
Н йцодАір^ foil's w церкве, яг<й_ 1 гол4 6лі£ едйнх ш «ўмнка ёгш: Оучтлк, вйждь К4КОКО ІЧДЖЕНІе й К4КОК4 ЗД4НІА.
(39) Мф. 23, 6. Лк. 11, 43; 20, 46. (40) Іез. 22, 25. Мф. 23,14. Лк. 20, 47. (41) 4 Цар. 12, 9. Лк.
21, 1.
38.	II говорнл'ь наг вт> ученін Своем'ь: остерегайтесь кннжннковт>) любяіцнх'ь ходнть вг длннныхт> одеждахт., н прйнймать прнв*тствія вт. народныхт> собраніях'ь.
39.	снд*ть впередн вт> сннагогахг, н возлежать на первоы'ь мпстп на nupmecTBax-b.
40.	Сін, поядаюіціе доыывдов'ь, я HanOKasT» долго моляіціеся, прнмуть тягчайшее осужденіе.
41.	II 0*415 Інсусь протнв'ь зокровніцннцы, н смотріл'ь, какг народт> кладет’ь деньгн вг сокровліцннцу. Многіе богатые клалн много.
42.	Пріішедшн же, одна бідная вдова положнла дв* лепты, чтд составляеть кодрант'ь.
43.	Подозвав'ь ученнков’ь СвоHX"b, Ійсусь сказалт> нмт>: іістннно говорю вамь, что эта б*дная вдова положнла больше вс*х,ь, клавшпх'ь вт> сокровшцннцу:
44.	нбо вс* клалм оть нзбытка своего, а она оть скудостн своей аоложнла все, чтд нм*ла, все пропнтаніе свое.
38.	I казаў ім у вучэнні Сваім: сцеражыцеся кніжнікаў, якія любяць хадзіць у доўгіх уборах і каб віталі іх на плошчах,
39.	і наперадзе сядзець у сінагогах і ўзляжаць наперадзе на гасцінах.
40.	Тыя, што паядаюць дамы ўдоў і напаказ доўга моляцца, прымуць большае асуджэнне.
41.	I сеў Іісус насупраць скарбніцы і глядзеў, як народ кладзе грошы ў скарбніцу, і многія багацеі клалі шмат.
42	.1, прыйшоўшы, адна бедная ўдава паклала дзве лепты*, гэта значыць кадрант.
43.1, паклікаўшы вучняў сваіх, Іісус гаворыць ім: праўду кажу вам, удава гэтая бедная паклала больш за ўсіх, хто клаў у скарбніцу:
44.	бо ўсе клалі ад дастатку свайго, а яна з нястачы сваёй паклала ўсё, што мела, увесь пражытак свой.
Г Л A В A 13.
РАЗДЗЕЛ XIII
Нкогда выходнл'ь Онт> нзт> храма, говорнт-ь Ему однн’ь нзт> ученнков’ь Его: Учнтель! посмотрн, какіе камнн п какія зданія!
Ікалі выходзіў Ён з храма, кажа Яму адзін з вучняў Яго: Настаўнік! паглядзі, якое каменне і якія будынкі!
*лепта-самая дробная манета.
(42) Лк. 21, 2. (43) Лк. 21, 3. 2 Кар. 8,12. (44) Мк. 14, 8. Лк. 21, 4. Раздз. 13. (1) Мф. 24,1. Лк.