Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
39. і ня думалі, пакуль ня прыйшоў патоп і ня зьнішчыў усіх: так будзе і ў прыход Сына Чалавёчага.
40. Тады будуць у полі двое: адзін бярэцца, а другі пакіда-ецца.
41. Дзьвё мёлючыя ў жор-нах: адна бярэцца, а другая пакідаецца.
42. Дык ня сьпіце, бо ня вё-даеце, у якую гадзіну Госпад ваш прыйдзе.
43. Вам жа тое вядома, што, калі-б вёдаў гаспадар дому, у якую вбрту прыйдзе злодзей, дык ня спаўбы і ня даў-бы пад-капацца пад дом свой.
44. Дзеля гэтага і вы будзьце гатовы; бо Сын Чалавёчы пры-йдзе ў гадзіну, у якую ня ду-маеце.
45. Хто-ж вёрны й разумны раб, што яго гаспадар паста-віў над слўгамі сваімі, каб да-ваць ім у парў ёсьці?
46. Шчасьлівы той слуга, якога гаспадар ягоны, прый-шоўшы, знойдзе, што робіць гэтак.
47. Запраўдй кажу вам, што над ўсёю маёмасьцяй сваёй па-ставіць его.
48. Калі-ж гэны благі слуга скажа ў сэрцы сваім: ня хутка прыйдзе гаспадар мой,
49. і пачнё біць сяброў сваіх ды ёсьці й піць з п’яніцамі, —• 50. то прыйдзе гаспадар слу-гі таго ў дзёнь, у які ён не ча-кае, і ў гадзіну, у якую ня ду-мае;
51. і адлучыць яго і пакла-дзё яму адну долю з крыва-душнікамі; там будзе плач і скрыгбт зубоў.
Паводле Мацьвгя сы. Эвангельле 34. »j.
41
Разьдзёл 25.
1. Тады падобна будзе цар-ства нябёснае да дзесяцёх дзяўчат, якія, узяўшы сьвё-тачы, выйшлі насустрэчу жа-ніху.
2. 3 іх пяць было разумных і пяць неразумных.
3. Неразумныя, узяўшы сьвётачы сваі, не ўзялі з сабою алёю.
4. Мудрыя-ж разам з сьвёта-чамі сваімі ўзялі алёй у су-дзіны сваё.
5. А як жаніх замарўдзіў, то задрамалі ўсё і паснулі.
6. Але ў паўночы ўзьняўся крык: вось жаніх ідзё, выхбдзь-це насустрэчу яму!
7. Тады ўсталі ўсё дзяўчаты гэныя і паправілі сьвётачы сваі.
8. Неразумныя-ж сказалі мудрым: дайце нам вашага алёю, бо сьвётачы нашы гас-нуць.
9. А разумныя адказалі, ка-жучы: каб ня здёрылася не-дахвату і ў нас і ў вас, пай-дзёце лёпш да прадаўцоў і ку-пёце сабё.
10. Калі-ж пайшлі яны ку-пляць, прыйшоў жаніх, і га-товыя ўвайшлі з ім на вясёль-ле, і дзьвёры зачыніліся.
11. Пасьля прыходзіць і рэшта дзяўчат ды кажуць: Го-спадзе! Госпадзе! адчыні нам!
12. Ён-жа сказаў ім у адказ: Запраўды кажу вам: ня знаю вас.
13. Дык ня сьпіце, бо ня вё-даеце ні дня, ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалавёчы.
14. Бо, як чалавёк, выяж-джйючы, паклікаў слуг сваіх і здаў ім маемасьць сваю.
15 .1 аднаму даў пяцьталйн-
таў*), другому два, іншаму адзін — кожнаму паводле яго сілы.
16. Той, што дастаў пяць та-лйнтаў, пайшоў, пусьціў іх у дзёла і прыдбаў другіх пяць талйнтаў.
17. Так сама і той, што да-стаў два талйнты, прыдбаў другія два.
18. А той, што дастаў адзін талйнт, пайшоў і закапаў яго ў зямлю, і схаваў серабро га-спадара свайго.
19. Цераз доўгі час прыхо-дзіць гаспадар слуг гэных і трэбуе ў іх справаздачы.
20. 1, падыйшоўшы, той, што быў дастаў пяць талянтаў, прынёс другія пяць талйнтаў і кажа: гаспадар! пяць талйн-таў ты даў мнё; вось другія пяць талйнтаў я прыдбйў на іх.
21. Гаспадар яго сказаў яму: добра, добры і вёрны слугй! у малым ты быў вёрны, над мно-гім цябё пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго.
22. Падыйшоў таксама і той, што дастаў два талйнты, і ска-заў: гаспадар, два талйнты ты мнё даў, вось другія два та-лйнты я прыдбйў на іх.
23. Гаспадар яго сказаў яму: добра, добры і вёрны слугаі У малым ты быў вёрны: над многім цябё пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго.
24. Падыйшоў і той, што да-стаў адзін талйнт, і сказаў: га-спадар, я вёдаў цябё, што ты чалавёк жорсткі: жнёш, дзё ня сёяў, і зьбіраеш, дзё не рас-сыпаў;
25. дык, убаяўшыся, пайшоў і схаваў талйнт твой у зямлю: вось табё тваё. -
*) вагй серабра.
42
Пмодле Мацьвея сьв. Эвангельлі is- 16.
26. Гаспадар-жа яго сказаў яму ў адказ: благі і ляны слу-га! Ты вёдаў, што я жну, дзё ня сёяў, і зьбіраю, дзё не рас-сыпаў.
27. Дзеля гэтага налёжала табё аддаць серабро маё тар-гуючым; і я, прыйшоўшы, да-стаў бы сваё з прыбыткам.
28. Дык вазьмёце ў яго та-лянт і дайце маючаму дзё-сяць талянтаў.
29. Бо ўсякаму маючаму бу-дзе дадзена і прыўмножыцца, а ў нямаючага і тое, што мае, ўзята будзе.
30. А нягоднага слугў кіньце ў цёмру вонкавую; там будзе плач і скрыгот зубоў.
31. Калі-ж прыйдзе Сын Ча-лавёчы ў славе сваёй, і ўсё сьвятыя Ангелы з І.м, тады ся-дзе на пасадзе славы сваёй.
32. I зьбяруцца перад ім усё народы; і аддзёліць адньгх ад другіх, як пастух аддзяляе авёц ад казлоў;
33. і паставіць авёц па пра-вай руцэ, а казлоў па лёвай.
34. Тады скажа Цар тым, што направа ад Яго: прыйдзё-це, багаслаўленыя Айца Май-і'о, насьлёдуйце царства, пры-гатаванае вам ад стварэньня сьвёту.
35. Бо Я хацёў ёсьці, і вы на-кармілі Мянё; прагнуў, і вы напаілі Мянё; быў у дарозе, і вы прынялі Мянё.
36. Быў нагі, і вы адзёлі Мя-нё; быў хворы, і вы адвёдалі Мянё; быў у вязьніцы, і вы прыйшлі да Мянё.
37. Тады праведнікі скажуць Яму ў адказ: Госпадзе! калі мы бачылі Цябё галодным і на-кармілі? ці прйгнучым і на-паілі?
38. Калі мы бачылі Цябё ў
дарозе і прынялі? Ці нагім і адзёлі?
39. Калі мы бачылі Цябё хво-рым, ці ў вязьніцы, і прыйшлі да Цябё?
40. I Цар скажа ім у адказ: запраўдьі кажу вам: тое, што вы зрабілі аднаму з гэных мёншых братоў Маіх, вы зра-білі Мнё.
41. Тады скажа і тым, што налёва: ідзёце ад Мянё, пра-клятыя, у вагонь вёчны, пры-гатаваны чартў і ангелам яго-ным.
42. Бо Я хацеў ёсьці, і вы не далі Мнё; прагнуў, і вы не на-паілі Мянё;
43. быў у дарозе, і ня пры-нялі Мянё; быў нагі, і не адзёлі Мянё; быў хворы і ў вязьніцы, і не давёдаліся Мя-нё.
44. Тады і яны скажуць Яму ў адказ: Госпадзе! калі мы ба-чылі Цябё галодным, ці праг-нучым, ці ў дарозе, ці нагім, ці хворым, ці ў вязьніцы і не паслужылі Табё?
45. Тады скажа ім у адказ: запраўды кажу вам: як вы не зрабілі гэтага аднаму з гэтых мёншых, то не зрабілі Мнё.
46. I пойдуць гэтыя на мўку вёчную, а праведнікі ў жыцьцё вёчнае.
Разьдзёл 26.
1. I сталася, калі Ісус скон-чыў усё гэтыя словы, то ска-заў да вучняў Сваіх:
2. вы вёдаеце, што праз два дні будзе Пасха, 1 Сын Чала-вёчы выданы будзе на раскры-жаваньне.
3. Тады сабраліся архірэі і кніжнікі і старшыя з народу на падворак архірэя імёнь-нем Кайяфа.
Паводле Мацьвея сьв. Эвангельле гб.
43
4. I ўмовіліся схапіць Ісуса хітрасьцяй і забіць.
5. Але казалі: толькі ня ў сьвята, каб не ўзьнялося абу-рэньне ў народзе.
6. Калі-ж Ісус быў у Віфаніі, у доме Сымона пракажонага,
7. прыступілася да Яго жан-чына з алябістраваю судзінаю з алёем мнагацэнным і паліла Яму на галаву, як ляжаў.
8. Углдёзіўшы гэтае, вучні Яго гнёваліся, кажучы: на што гэткае марнаваньне?
9. Бо можна было-б прадаць гэты алёй за добрую цану і даць убогім.
10. Але Ісус, вёдаючы гэтае, сказаў ім: на што робіце пры-красьць жанчыне? яна добры ўчынак учыніла для Мянё.
11. Бо ўбогіх заўсёды маеце з сабою, а Мянё не заўсёды маеце.
12. Паліўшы алёем гэным цёла Маё, яна ўчыніла на па-хаваньне Маё.
13. Запраўдьі кажу вам: дзё будзе абвяшчацца Эвангельле гэтае па ўсім сьвёце, сказана будзе і аб тым, штб яна зра-біла, на ўспамін аб ёй.
14. Тады адзін з дванацца-цёх, называны Юда Іскарыёт, пайшоўшы да архірэяў,
15. сказаў: штб хочаце даць мнё, і я вам выдам Яго? Яны вызначылі ему трыццаць срыб-някоў.
16. I з таго часу ён шукаў на-гбды, каб выдаць Яго.
17. У пёршы-ж дзёнь прасна-коў прыйшлі вучні Ісуса і ска-залі Яму: дзё хочаш прыгата-ваць Табё ёсьці пасху?
18. Ён жа сказаў: пайдзёце ў мёста да такога-і-такога і скажэце яму: Вучыцель кажа: час Мой блізкі; у цябё зрбблю пасху з вучнямі Маімі.
19. Вучні зрабілі, як загадаў ім Ісус; і прыгатавалі пасху.
20. Калі-ж настаў вёчар, Ен узьлёг з дванаццацьма вуч-нямі.
■21. I, калі яны ёлі, сказаў: запраўдьі кажу вам, што адзін з вас вйдасьць Мянё.
22. I, крэпка засумаваўівы, пачалі гаварыць Яму кожны з іх: ці ня я, Госпадзе?
23. Ен жа сказаў у адказ: той, хто памачыў са Мною ру-ку ў місе, гэты выдасьць Мянё.
24. Бо Сын Чалавёчы пры-ходзе, як напісана аб Ім: але гбра таму чалавёку, праз яко-га Сын Чалдвёчы прадаёцца; ляпёй было-б гэтаму чалавёку не радзіцца.
25. Пры гэтым і Юда, што пра-дйў Яго, сказаў: ці ня, я Равві? Ісус кажа яму: ты сказаў.
26. I, калі яны ёлі, Ісус, узяў-шы хлёб і пабагаславіўшы, па-ламаў і даваў вучням ды ска-заў: Прымёце, ёшце; гэта ёсьць цёла Маё.
27. I, узяўшы чару і аддаўшы хвалў, падаў ім і сказаў: піце з яё ўсё;
28. бо гэта ёсьць кроў Мая новага запавёту, якая ліёцца за многіх дзеля дараваньня гра-хоў.
29. Кажу-ж вам, што адгэ-туль ня буду піць ад плбду гэ-тага вінаграднага да таго дня, калі буду піць з вамі новае віно ў царстве Айца'Майго.
30. I, запяяўшы, пайшлі на гару Аліўную.
31. Тады кажа ім Ісус: усё вы спакўсіцеся дзеля Мянё ў гэту ноч, бо напісана: паражў пастуха, і расьсёюцца авёчкі стада (Захар. 13, 7).
32. Па ўваскрасёньні-ж Маім спаткаю вас у Галілёі.
44
Паводле Мацыея сьв. Эваніельлі аб.
33. А Пётр сказаў Яму ў ад-каз: калі і ўсё спакўсяцца дзеля Цябё, я ніколі не пад-дамся спакўсе.
34. Ісус сказаў яму: запраў-дьі кажу табё, што ў гэту ноч, пёрш, чымся прапяё пёвень, тройчы адрачэшся ад Мянё.
35. Кажа Яму Пётр: хаця-б прышлося мнё і памёрці з Та-бою, не адракўся ад Цябё. Па-добнае гаварылі і ўсё вучні.
36. Тады йдзе з імі Ісус на мёсца, званае Гефсіманія, і ка-жа вучням: пасядзёце тут, па-куль Я пайду памалюся там.
37. I, узяўшы з Сабою Пятра і абодвух сыноў Завядзёявых, зачаў тужьіць і сумаваць.
38. Тады кажа ім Ісус: ту-жыць душа Мая аж да сьмёрці: пабудзьце тут і ня сьпіце са Мною.
39. I, адыйшоўшыся трохі, упаў на аблічча Сваё, маліўся і гаварыў: Ацёц Мой! Калі магчыма, няхай абмінё Мянё чара гэтая; аднак, нё як Я ха-чу, але як Ты.
40. I прыходзіць да вучняў і знаходзіць іх у сьнё, дый кажа Пятру: гэтак не маглі вы і ад-наё гадзіны ня спаць са Мною?
41. Ня сьпіце і маліцеся, каб ня ўпасьці ў спакўсу. Дух бадзёры, цёла-ж нядужае.
42. I зноў, адыйшоўшыся другі раз, маліўся, кажучы: Ацёц МойІ калі ня можа чёра гэтая абмінуць Мянё, каб Мнё ня піць яё, няхай стйнецца воля Твая!
43. I, прыйшоўшы, знахо-дзіць іх ізноў у сьнё; бо ў іх вочы абцяжэлі.
44. I, пакінуўшы іх, адый-шоўся ізноў і маліўся трэці раз, мовіўшы тое-ж слова.
45. Тады прыходзіць да вуч-
няў Сваіх і кажа ім: вы ўсё яшчэ сьпіцё і спачываеце; вось настаў час, і Сын Чалавёчы выдаёцца ў рукі грэшнікаў.
КНІГІ ОНЛАЙН
