Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
17. Дык скажы-ж нам: як Та-бё здаёцца? Ці гожа даваць падатак цару, ці нё?
18. Але Ісус, бачучы злос-ную хітрасьць іх, сказаў: што
спакушаеце Мянё, крывадуйі-ныя?
19. Пакажэце Мнё манэту, якою плоціцца падатак. Яны прынёсьлі Яму дынар.
20. I кажа ім: чыё гэта выаб-ражэньне і надпіс?
21. Кажуць Яму: царавы. Тады кажа ім: дык аддайце цірава царў, а Божае Богу.
22. Пачуўшы гэта, яны зьдзі-віліся і, пакінуўшы Яго, пайш-лі.
23. У той дзёнь прыступіліся да Яго саддукёі, каторыя ка-жуць, што няма ўваскрасёнь-ня, і спыталіся ў Яго:
24. ВучыцельІ Майсёй ска-заў: калі хто памрэ, ня маючы дзяцёй, то брат яго няхай возьме за сябё жонку яго і ад-новіць насёньне брату свайму (Другазак. 25, 5).
25. Было вось у нас сём бра-тоў; пёршы, ажаніўшыся, па-мёр і, ня маючы дзяцёй, пакі-нуў жонку сваю брату свайму.
26. Таксама і другі, і трэці, аж да сёмага.
27. Пасьля-ж усіх памёрла і жонка.
28. Дык у час уваскрасёньня каму з сямёх будзе яна жон-каю? Бо ўсё мёлі яё.
29. Ісус сказаў ім у адказ: памылйецеся, ня вёдаючы Пі-саньня, ні сілы Божае.
30. Бо пры ўваскрасёньні ані жэняцца, ані йдуць замуж, але прабываюць як ангелы Бо-жыя на нёбе.
31. А аб ускрасёньні па-мёршых ці ня чыталі вы сказа-нага вам Богам, які гавора:
32. Я Бог Аўраама, 1 Бог Ізаака, і Бог Якава! Бог ня ёсьць Бог памёршых, але жы-вых (Вых. 3, 6).
Паводле Мацьвся сы. Эвангельле ». aj.
37
33. I, чуючы, народ дзівіўся з навукі Яго.
34. А фарысэі, пачуўшы, што Ён прымусіў саддукёяў змоўк-нуць, сабраліся разам.
35. I адзін з іх, законьнік, спакушаючы Яго, спытаўся, кажучы:
36. Вучыцёль! якое найббль-шае прыказйньне ў законе?
37. Ісус сказаў яму: палюбі Госпада Бога твайго ўсім сэр-цам тваім, і ўсёю душою тва-ёю, і ўсім разумёньнем тваім. (Другазак. 6, 5.)
38. Гэта ёсьць пёршае і най-большае прыказаньне.
39. Другое-ж — падобнае яму: палюбі бліжняга твайго, як самога сябё. (Лев. 19, 18.)
40. На гэтых двох прыка-заньнях грунтўецца ўвёсь за-кон і гірарокі.
41. Калі-ж сабраліся фарысэі, Ісус спытаўся ў іх:
42. Што вы думаеце пра Хрыста? Чый Ён сын? Ка-жуць Яму: Давідаў.
43. Кажа ім: як жа Давід у духу завё Яго Госпадам, калі кажа:
44. Сказаў Госпад Госпаду майму: сядзі праваруч Мянё, дакуль пакладу ворагаў Тваіх да падножжа ног Тваіх. (Псал. 109, 1).
45. Дык калі Давід завё Яго Госпадам, як жа Ён сын ягоны?
46. 1 ніхто ня мог адказаць Яму ні слова; і з таго дня ніхто ўжо не адважаўся задаваць Яму пытаньні.
Разьдзёл 23.
1. Тады Ісус прамовіў да на-роду і вучняў Сваіх
2. і сказаў: на Майсёявым
пасадзе пасёлі кніжнікі і фа-рысэі.
3. Дык усё, чаго скажуць вам дзяржацца, дзяржьіцеся й рабёце, але не рабёце паводле ўчынкаў іх, бо яны гавораць і ня робяць.
4. Бо вяжуць ёрмы цяжкія і непасільныя і ўскладаюць на плёчы людзям; а самы ня хо-чуць і пальцам крануць іх.
5. Усё-ж учынкі сваё яны робяць дзеля таго, каб бачылі іх людзі; пашыраюць філяктэ-рыі*) сваё і павялічаюць пблы вопраткі сваёй,
6. ды любяць пёршыя мёсцы на банкётах і пёршыя лавы ў сынагогах,
7. і вітаньні на рынку, і каб людзі называлі іх: вучыцель, вучыцель!
8. А вы не называйцеся ву-чыцелймі: бо адзін у вас Ву-чыцель — Хрыстос; усё-ж вы браты.
9. I айцом сабё не называйце нікога на зямлі, бо адзін у вас Ацёц, Каторы на нябёсах.
10. 1 не называйцеся настаў-нікамі; бо адзін у вас Настаў-нік — Хрыстос.
11. Большы з вас няхай бу-дзе вам за слугу.
12. Бо хто ўзвышае сябё, той паніжаны будзе, а хто пані-жае сябё, той будзе ўзвы-шаны.
13. Гбра вам, кніжнікі й фа-рысэі-крывадушнікі, што за-чыняеце Царства Нябёснае пе-рад людзьмі; бо самы не ўвахо-дзіце і тых, што хочуць увай-сьці, не дапускаеце.
14. Гбра вам, кніжнікі й фа-рысэі-крывадушнікі, што зья-
♦) Павязкі на лобе й на руках з словамі з закону.
38
Паводле Мацьвея сы. Эвангельле 33.
даеце дамьі ўдоў і няйічыра доўга моліцеся; за гэта даста-неце цяжэйшы прысуд.
15. Гбра вам, кніжнікі й фа-рысэі-крывадушнікі, што абхо-дзіце мора й сушу, каб навяр-нуць хоць аднаго; і, калі гета здарыцца, робіце яго сынам геённы, удвая горшым за вас.
16. Гбра вам, правадыры сьляпыя, якія кажаце: калі хто прысягае царквою, гэта ні-чога, а калі хто прысягае зола-там царквы, дык вінаваты.
17. Неразумныя і сьляпыя! што балёй? Золата, ці цар-ква, асьвячаючая золата?
18. I калі хто прысягнё жэр-твенікам, гэта нічога, а калі хто прысягнё жэртваю, што на ім, то вінаваты.
19. Неразумныя і сьляпыя! што балёй? Жбртва, ці жэр-твенік, што асьвячае жэртву?
20. Дык той, хто прысягае жэртвенікам, прысягае і ім, і ўсім, што на ім.
21. I хто прысягае царквою, прысягае ёю і жывўчымі у ёй.
22. I хто прысягае нёбам, нрысягае пасадам Божым і Сё-дзячым на ім.
23. Гбра вам, кніжнікі й фа-рысэі-крывадушнікі, што дае-цё дзесяціну з мяты, аніжу і кміну, ды пакінулі найваж-нёйшае ў законе: суд і міласьць і вёру; гэтае трэба было рабіць, дый гэнага не пакідаць.
24. Правадырьі сьляпыя, інто камара адцэджваеце, a вярблюда глытаеце!
25. Гбра вам, кніжнікі й фа-рысэі-крывадушнікі, што ачы-шчаеце чару і місу зьвёрху, a ўсярэдзіне поўны драпёжнась-ці і няпраўды.
26. Фарысэй сьляпьі! ачысьці
пёрш сярэдзіну чары і місы, каб чьістыя былі і зьвёрху.
27. Гбра вам, кніжнікі й фа-рысэі-крывадушнікі, што ро-біцеся падобнымі да памаля-ваных трўнаў, якія звонку здаюцца харошымі, а ўсярэдзі-не поўны касьцёй трупаў і роз-нае нёчысьці.
28. Гэтак і вы зцонку здае-цёся людзям сьвятымі, а ўся-рэдзіне поўны крывадушнась-ці і беззаконьня.
29. Гбра вам, кніжнікі й фа-рысэі-крывадушнікі, што бу-дуеце магілы прарокам і пры-харошываеце памятнікі сьвя-тым,
30. і кажаце: калі-б мы былі ў дні айцоў нашых, то ня былі-б супольнікамі іх у крыві пра-рокаў.
31. Гэткім чынам вы самыя проці сябё сьвёдчыце, што вы сыны тых, якія забівалі пра-рокаў.
32. Дапаўняйце-ж мёру ай-цоў вашых.
33. Зьмёі, плод яхідніны! як унікнеце вы асуджэньня ў геённу?
34. Вось/ дзеля гэтага Я на-сылаю да вас прарокаў і лю-дзёй мудрых і кніжнікаў; і вы іншых заб’ецё і раскрыжўеце, а іншых будзеце біць у шко-лах вашых і гнаць з мёста да мёста.
35. Няхай жа падзё на вас уся кроў сьвятая, пралітая на зямлі, ад крыві Авеля сьвя-тога да крыві Захара, сына Ва-рахіінавага, каторага вы забілі між царквою і жэртвенікам.
36. Занраўдй кажу вам, што ўсё гэтае прыйдзе на род гэты.
37. Ерузалім, Ерузалім, за-бойца прарлкаў, камёньмі па-біваючы пасланых да цябё!
Паводле Мацьвея сы. Эвангельле 13. 24.
39
Колькі разоў хацёў Я сабраць дзяцёй тваіх, як птушка зьбі-рае птушанят сваіх пад крйль-лГ, і вы не захацёлі.
38. Вось жа астаецца вам дом ваш пусты.
39. Бо кажу вам: ня будзеце бачыць Мянё ад сяньня, да-куль ня скажаце: багаслаўле-ны, хто йдзё ў імя Госпада.
Разьдзёл 24.
1. I, выйшаўшы, Ісус ішоў ад сьвятыні; і прыступіліся вучні Яго, манючьіСя паказаць Яму будынкі сьвятыні.
2. Ісус жа сказаў ім: ці ба-чыце ўсё гэтае? Запраўдй ка-жу вам: не астанёцца тут ка-меня на камені: усё будзе зьні-шчана.
3. Калі-ж сядзёў Ён на гарэ Аліўнай, прыступіліся да Яго вучні насамбце і спыталіся: скажы нам, калі гэтае станец-ца, і які знак Твайго прыходу і сканчэньня сьвёту?
4. Ісус сказаў ім у адказ: сьцеражбцеся, каб хто не падманўў вас,
5. бо многія прыйдуць пад імем Маім і будуць гаварыць: я Хрыстос, — і шмат каго пад-манўць.
6. Таксама пачуеце пра вой-ны і ваённыя чуткі. Глядзёце, ня трывожцеся: бо ўсё гэта мусіць стацца; але гэта яшчэ не канёц.
7. Бо паўстане народ на на-род і царства на царства; і бу-дуць галадьі, мбры і зямлітра-сёньні па мясцох.
8. Усё-ж гэнае — пачатак гбра.
9. Тады будуць выдаваць вас на мукі й забіваць вас; і зьненавідзяць вас усё народы за імя Маё.
10. I тады спакўсяцца мно-гія; і адзін аднаго будуць вы-даваць і ненавідзець адзін ад-наго.
11. I многія фальшывыя пра-рокі паўстануць і многіх пад-мануць.
12. I ад памнажэньня грэху шмат у каго асьцюдзянёе лю-боў.
13. Хто-ж вытрывае да кан-ца, спасёцца.
14. I абвяшчаць будуць Эван-гельле царства па ўсім сьвёце дзеля сьвядоцтва ўсім наро-дам; і тады прыйдзе канец.
15. Дык вось, калі ўбачыце агіду спусташэньня, аб якой сказаў прарок Даніла, што паўстане на сьвятым мёсцы, (чытаючы няхай разумёе):
16. тады, хто ў Юдэі, няхай бя£уць у гбры;
17. і хто на страсё, той няхай ня зыходзіць узяць што-не-будзь з дому свайго.
18. I хто ў полі, той няхай не варбчаецца назад узяць во-пратку сваю.
19. Гбра-ж цяжарным і кор-мячым грудзьмі ў тыя дні.
20. Малёцеся-ж, каб ня пры-шлося ўцякаць вам зімою, ці ў суботу.
21. Бо тады будзе вялікая туга, якой ня было ад пачатку сьвёту аж дагэтуль і ня будзе.
22. I калі-б не скараціліся тыя дні, то не спаслося-б нівод-нае цёла: але дзеля выбра-ных скароцяцца тыя дні.
23. Тады, калі хто скажа вам: вось тут Хрыстос, ці там, — ня вёрце.
24. Бо паўстануць фальшы-выя Хрысты і фальшывыя пра-рокі і дадуць вялікія зна-мёньні і цуды, каб падманўць, калі магчыма, і выбраных.
40 Паводм Мацьвея сы. Эвангельм 34.
25. Вось Я напёрад сказаў вам.
26. Дык, калі скажуць вам: вось Ён у пустыні, — ня вы-ходзьце; вось Ён у пакоях, — ня вёрце.
27. Бо, як бліскавіца выхо-дзіць з усходу і відаць да за-хаду, так будзе прыход Сына Чалавёчага.
28. Бо абы дзё быў труп, та-мака зьбяруцца і арлы.
29. 1 ўраз-жа пасьля -тугі дзён гэных сонца зьмёркне, і мёсяц ня дасьць сьвятла свай-го, і зоры спадуць з нёба, і сілы нябёсныя ўзварухнуцца.
30. Тады зьявіцца знак Сына Чалавёчага на нёбе, і тады за-плачуць усё плямёньні зямныя і ўглёдзяць Сына Чалавёчага ідучы на воблаках нябёсных з сілаю і славаю вялікаю.
31. I пашлё Ангелаў сваіх з гучным голасам трубным, і зьбяруць выбраных Яго ад ча-гырох вятроў, ад краю нябёс да краю іх.
32. Ад смакоўніцы вазьмёце прыклад: калі галіны яё ро-бяцца ўжо мяккімі і пускаюць лісьцё, дык вёдаеце, што бліз-ка лёта.
33. Гэтак і вы, калі ўбачыце ўсё гэтае, дык вёдайце, што блізка пры дзьвярох.
34. Запраўды кажу вам: не прамінё род гэты, як усё гэтае станецца.
35. Нёба й зямлй прамінўць; але словы Маё не прамінўць.
36. Аб дні-ж тым і гадзіне ніхто ня вёдае, наве” і ангелы нябёсныя, а толькі Ацёц Мой адзін.
37. Але, як было ў дні Ноя, так будзе і ў прыход Сына Ча-лавёчага.
38. Бо, як у дні перад пато-
пам ёлі, пілі, жаніліся й ішлі замуж, да таго дня, як увай-шоў Ной у карабёль,
КНІГІ ОНЛАЙН
