Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
30. Калі-ж траву палявую, якая сягоньня ёсьць, а заўтра будзе ўкінена ў печ, Бог гэтак адзявае, дык ці не балёй таго вас, малавёрныя?
31. Дык вось, ня турбуйцеся
•) багацьцю.
й не кажэце: штб нам ёсьць? ці: штб піць? ці: ў вошта адзёцца?
32. Бо ўсяго гэтага шукаюць пагане, дый Ацёц ваш нябесны вёдае, што ўсё гэтае вам па-трэбна.
33. Шукайце-ж пёрш царства Божага і праўды Яго, а тое ўсё прыложыцца вам.
34. Дык ня турбуйцеся аб заўтрашні дзёнь, бо заўтграшні дзёнь сам будзе турбавацца аб сваё. Годзе для кожнага дня свайго ліха.
Разьдэёл 7.
1. Ня судзіце, каб ня былі асўджаны.
2. Бо якім судом сўдзіце, та-кім будзеце сўджаны; і якою мёркаю мёраеце, гэткаю і вам адмёраюць
3. I што ты глядзіш на сучок у воку брата твайго, а палёна ў сваім воку не адчувйеш?
4. Ці як скажаш брату свай-му: дай, я выму сучок з вока твайго, а вось у тваім воку палёна?
■ 5. КрывадушнікІ Дастань пёрш палёна з вока твайго і тады ўглёдзіш, як дастаць су-чок з вока брата твайго.
6. He давайце сьвятога саба-кам і ня кідайце пэрлаў сваіх перад сьвіньнямі, каб не па-тапталі іх нагамі сваімі і, ад-вярнуўшыся, не разарвалі вас.
7. Прасёце, і будзе вам да-дзена; шукайце і знойдзеце; стўкайцеся, і адчыняць вам.
8. Бо кожны, хто просіць, да-стаё, і хто шукае, знаходзіць, і хто стўкаепца, таму адчы-няць.
9. Ці ёсьць між вамі чалавёк, у якога сын калі папросіць хлёба, ён даў бы яму камень?
Павоіле Мацьыя сы. Эвангельле 7. 8.
13
10. I калі папросіць рыбы, даў бы яму зьмяю?
11. Дык, калі вы, будучы бла-гімі, умёеце даваць добрае дзёцям вашым, тым балёй Ацёц ваш, што ў Нябёсах, дасьць добрае просячым у Яго.
12. Вось жа ўсё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, дык тое рабёце і вы ім; бо гэта закон і прарокі.
13. Уваходзьце праз цёсныя вароты, бо шырокі вароты і вольны той шлях, што вядуць да загубы, і шмат хто йдзё і.мі;
14. бо цёсны вароты і вузкі той йілях, што вядуць у жыць-цё, і вёльмі мала хто знахо-дзіць іх.
15. Сьцеражэцеся ілжывых прарокаў, якія прыходзяць да вас у авёчай скуры, а ў сярэ-дзіне яны ваўкі драпёжныя.
16. Па пладох іх пазнаеце іх. Ці зьбіраюць з цярноўніка ві-наград, або з асоту фігі?.
17. Гэтак усякаедобраедрэва даё і плады добрыя, а благое дрэва даё і плады благія.
18. Ня можа дрэва добрае даваць благіх пладоў, ні бла-гое дрэва даваць добрых пла-доў.
19. Усякае дрэва, што не даёць добрага плбду, ссяка-юць і кідаюць у агонь.
20. Дык па пладох іх пазна-еце іх.
21. Ня ўсякі, хто кажа Мне: Г'оспадзе! Госпадзе!, увойдзе ў царства Нябёснае, а той, хто выпаўняе волю Айца Майго, што ў Нябёсах.
22. Многія скажуць Мнё ў той дзёнь: Госпадзе, Госпа-дзе! Ці не Тваім імёньнем мы прарбчылі? і ці неТваім імёнь-нем выганялі дэманаў і ці не
Тваім імёньнем многія цуды чынілі?
23. 1 тады скажу ім: Я ніколі ня вёдаў вас; адыйдзёцеся ад Мянё, вы, йіто чыніце безза-коньне.
24. Вось жа кожнага, хтн слўхае словы Маё гэтыя і вы-паўняе іх, прыраўную да ча-лавёка мудрага, які пабуда-ваў дом свой на камені.
25. I пайшоў дождж, і разь-ліліся рэкі, і падулі вятры і паімчаліся на дом той; і ён ня ўпаў, бо быў пастаўлены на камені.
26. А ўсякі, хто слухае сло-вы Маё і не выпаўняе іх, па-добны да чалавёка неразум-нага, які пабудаваў дом своіі на пяску.
27. 1 пайшоў дождж, і разь-ліліся рэкі, і падулі вятры і наляглі на дом той, і ён зава-ліўся, і была вялікая руіна яго.
28. I, калі Ісус скончыў гэ-тыя словы, народ дзівіўся з Яго вучэньня,
29. бо Ён вучыў, як той, хтв маё ўладу, ды ня так, як кніж-нікі й фарысэі.
Разьдзёл 8.
1. Калі-ж Ён зыйшоў з гары, за Ім пайшло вялікае множ-ства народу.
2. I вось, падыйшоў прака-жоны і, кланяючыся Яму, ска-заў: Госпадзе! калі хочаш, мо-жаш мянё ачысьціць.
3. I, працягнўўшы руку, Ісус дакранўўся да яго і еказаў: хачу, будзь чысты.
4. I ён ураз жа ачысьціўся ад праказы. I кажа яму Ісус: глядзі, нікому не кажы, але пайдзі пакажыся сьвяшчэніку і прынясі дар, які павялёў Майсёй дзеля сьвёдчаньня ім.
14 Паводле Мацыея
ав. Эванйльле t.
5. Калі-ж увайшоў Ісус у Ка-пэрнаум, падыйшоў да Яго з просьбаю сотнік, кажучы:
6. Госпадзе! хлопец мой ля-жыць дома спараліжаваны і страшэнна мучыцца.
7. Ісус кажа яму: Я прыйду і вылячу яго.
8. Сотнік жа ў адказ сказаў: Госпадзе! Я ня варт, каб ты ўвайшоў да мянё пад страхў, але скажы адно толькі слова, і паздаравёе хлопец мой.
9. Бо і сам я паднявольны ча-лавёк, дый маю пад сабою жаў-пёраў, і кажу аднаму: пай-дзі, і ідзё; і другому: прый-дзі, і прыходзіць; і рабу май-му: зрабі тое, і зробіць.
10. Пачуўшы гэтае, Ісусзьдзі-віўся і сказаў тым, што йшлі за Ім: запраўдьі кажу вам: і ў Ізраілю Я не знайшоў гэткае вёры.
11. Кажу-ж вам, што многія прыйдуць з усхбду і захаду і засядуць за стол з Аўраамам і Ісаакам і Якавам у Царстве Нябёсным;
12. а сыны царства будуць укінены ў цёмру вонкавую; там будзе плач і скрыгот зу-боў.
13. I сказаў Ісус сотніку: ідзі, і, як ты павёрыў, няхай так табё будзе. I паздара-вёў хлопец яго ў тую-ж га-дзіну.
14. I, прыйшоўшы ў дом Пёт-ры, Ісус углёдзіў цёшчу яго ляжучы ў гарачцы.
15. I дакранўўся да рукі яё," і гарачка пакінула яё, і яна ўстала і служыла ім.
16. Калі-ж надыйшоў вёчар, да Яго прывялі шмат людзёй, апанаваных злым духам, і Ён выгнаў духаў слбвам і вярнуў усім <хворым здароўе,
17. каб збылбся сказанае праз прарока Ісаю, які кджа: Ён узяў на Сябё нашыя няду-жасьці і вылячыў хваробы на-шыя (Ісая 53, 4).
18. Убачыўшы-ж навбкал сябё множства народу, Ісус вялёў вучням Сваім адплыць на той бок.
19. Тады адзін кніжнік, па-дыйшоўшы, сказаў Яму: Ву-чыцель, я пайду за Табою, ку-ды-б Ты ні пайшоў.
20. I кажа яму Ісус: лісы маюць нбры і птушкі нябё-сныя гнёзды, а Сын Чалавёчы ня мае дзё скланіць галаву.
21. Другі-ж спасярод вучняў сказаў Яму: Госпадзе! дазволь мнё пайсьці і пахаваць бацьку майго.
22. Ісус жа сказаў яму: ідзі за Мною і пакінь мёртвым ха-ваць сваіх нябожчыкаў.
23. I, калі ўвайшоў Ён у чб-вен, за Ім пайшлі вучні Яго.
24. I вось, узьнялбся вялікае ўзрушэньне на моры, ажно хвалі пачалі заліваць човен, a Ён спаў.
25. Тады, прыступіўшыся да Яго, разбудзілі Яго вучні Яго і сказалі: Госпадзе! ратуй нас: гінем!
26. I кажа ім: чаго вы баі-цёся, малавёры? Потым. устаў-шы, загадаў вятрбм і мбру, і зрабілася вялікая ціша.
27. А людзі дзівіліся й гава-рылі: хто гэта, што й вятрьі і мбра слўхаюцца Яго?
28. I, калі Ён прыбыў на той бёраг у зямлю Гергісінскую, насустрэчу Яму выйшлі з ма-гілы двое апанаваных чар-том, стравіэнна злыя, так што ніхто не адважаўся прахо-дзіць тэй дарогай.
29. I вось яны закрычэлі, ка-
Паводле Мацьвея at. Этнгельле S. 9. 15
жучы: што нам і Табё, Ісусе, Сыну Божы? Ці прыйшоў Ты сюды перад часам мучыць нас?
30. Непадалёк жа ад іх пась-віўся вялікі гурт сьвінёй.
31. I дэманы прасілі Яго, ка-жучы: калі нас выганяеш, то пашлі нас у гурт сьвінёй.
32. I Ён сказаў ім: ідзіце. I тыя, выйшаўшы, увайшлі ў гурт сьвінячы. I вось увёсь гурт сьвінёй кінуўся з кручы ў мора і ііагіб у вадзё.
33. Пастухі-ж уцяклі і, прый-шоўшы ў мёста, расказалі аб усім і аб тых, што ў іх сядзёў нячысты.
34. I вось, усё мёста выйшла насустрэчу Ісусу і, убачыўшы Яго, прасілі, каб адыйшоў ад мёжаў іх.
Разьдзёл 9.
1. 1, увайвюўшы ў човен, Ён пераплыў назад і прыйшоў у сваё мёста.
2. I вось, прынёсьлі да Яго спараліжаванага, ляжучы на пасьцёлі. 1, бачучы вёру іх, Ісус сказаў спараліжаванаму: мацуйся, дзіця! адпускаюцца табё грахі тваі.
3. Ды вось некаторыя з кніж-нікаў сказалі самы ў сабё: Ён блюзьніць.
4. Ісус жа, бачучы думкі іх, сказаў: на што благоё ў сэр-цах вашых?
5. Бо што лягчэй сказаць: адпускаюцца табё грахі, ці сказаць: устань ды хадзі?
6. Але, каб вы вёдалі, што Сын Чалавёчы мае ў.чаду на зямлі адпускаць грахі (кажа тады сііараліжаванаму), ус-тань, вазь.мі пасьцёль тваю і йдзі ў дом твой.
7. I, устаўівы, узяў пасьцёль сваю ды пайшоў у дом свой.
8. Народ жа, бачыўшы гэтае, дзівіўся і славіў Бога, даў-шага такую ўладу людзям.
9. I, праходзячы адтуль, Ісус убачыў чалавёка, сёдзячы ля мытніцы, званага Мацьвёем, і кажа яму: ідзі сьлёдам за Мною. I, устаўшы, ён пай-шоў за Ім.
10. I сталася, як Ісус сядзёў за сталом у доме, дык вось многа Мытнікаў і грэшнікаў прыйшлі і пасёлі за стол з Ім і вучнямі Яго.
11.1, убачыўшы тое, фарысэі сказалі вучням Яго: чаму Ву-чыцель ваві ёсьць і п’ёць з мытнікамі і грэшнікамі?
12. Ісус жа, пачуўшы гэтае, сказаў Ім: нё здаровым па-трэбен лёкар, а хворым.
13. Пайдзёце, наўчыцеся, uiTo значыць: міласьці хачу, a ня жэртвы, бо Я прыйшоў нё справядлівых, але грэшпікаў клікаць да пакаяньня (Осія 6, 6).
14. Тады прыходзяць да Япі вучні Іоанавы і кажуць: чаму мы і фарысэі посьцім шмат, a Тваі вучні ня посьцяць?
15. I сказаў ім Ісус: ці-ж мо-гуць су.маваць сыны вясёль-нага дому, пакуль з імі жа-ніх? Але настануць дні, калі забяруць ад іх жаніха, і тады будуць пасьціць.
16. I ніхто старое вопраткі ня лапіць новаю латкаю, бо новапрышытае аддзярэцца, і дзіра будзе янічэ болыпая.
17. I ня ўліваюць віна мала-дога ў старыя мяхі, бо разры-ваюцца мяхі, і віно выцякае, і мяхі гінуць; але віно маладое ўліваюць у новыя мяхі, і за-хоўваецца тое і другое.
18. Калі Ён гутарыў з імі гэ-так, падыйшоў да Яго нёйкі
16
Паводле Мацьвея сы. Эвангельле 9. го.
начальнік і, пакланіўшыся Яму, кажа: дачкй мая толькі іпто сканала, але прыйдзі, уз-лажы на яё руку Тваю, і яна ажывё.
19. I, устаўшы, пайшоў за ім Ісус і вучні Яго.
20. I вось, жанчына, якая два-наццаць гадоў хварэла на крывацёчу, падыйшла ззаду і дакранўлася да краю во-праткі Яго,
21. бо яна думала сабё: як толькі дакранўся да вопраткі Яго, паздаравёю.
22. Ісус жа, аглянуўшыся і ўглёдзіўшы яё, кажа: ма-нуйся, дачка! вёра твая выра-тавала цябё. I жанчына гэ-ная з таё пары паздаравёла.
23. I тады прыйшоў Ісус у дом начальніка і, углёдзіўшы жалёйнікаў і ўзварушаных іюдзёй,
24. сказаў ім: разыдзёцеся; бо ня ўмёрла дзяўчатка, але сыііць. I сьмяяліся з Яго.
25. Калі-ж людзёй вывелі, Ён, увайшоўшы, узяў яё эа руку, і дзяўчатка ўстала.
26. I разыйшлася чутка аб гым па ўсёй гэнай зямлі.
27. Калі Ісус ішоў адтуль, за Ім ііайшлі два сьляпыя і клі-калі Яго, кажучы: памілуй нас, Ісус, Сын Давідаўі
28. Калі-ж Ён прыйшоў у дом, сьляпыя прыступіліся да Яго. I кажа ім Ісус: ці вё-рыце вы, што Я магу гэтае зра-біць? Яны адказваюць: алё, Госпадзе!
КНІГІ ОНЛАЙН
