Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
8. Калі-б я на нёба ўзышоў, Ты там; калі-б ложам пёкла зрабіў, -Ты й тёма!
9. Калі-б крыльле ў сьвітань-ня я ўзяў і на самым канцы мора асёў,
10. рука Твая й там вадзіла-
б мянё, а правіца Твая тры-мала-б мянё.
11. Калі-б я сказаў: Няхай цёмра пакрые мянё, і ночкай хай станецца сьвётласьць на-вокал мянё,
12. дык і цёмра цёмнай ня была-б для Цябё, і ночка ясь-нёла-б, як дзёнь; цёмра, як і сьвятлб.
13. Бо Ты стварыў нутро маё, выткаў мянё ў чэраве матчы-ным.
14. Хвалю Цябё за тое, што я гэтак дзіўна збудованы; дзіў-ныя ўчынкі Тваі, і душа мая вёдае добра.
15. Ня былі ўкрыты косьці маё прад Табою, калі я тварыў-ся ў укрыцьці, таёмна скла-даўся ў глыбінях зямлі.
16. Вочы Тваё бачылі мянё, калі быў я йшчэ бяскшталт-ным зародкам; дні былі вьізна-чаны і ў кнізе Тваёй запісаны ўсё, калі йшчэ ніводнага з іх ня было.
17. Як-жа важкі.оБожа, дум-кі Тваё для мянё, ды якая вя-лікая бёзьліч іх!
18. Калі-б захацёў я іх палі-чыць, дык іх больш, чым зяр-нятак пяску. Я буджуся, і я йшчэ з Табою.
19. О, каб-жа Ты, Божа, па-біў-бы бязбожнікаў, каб кры-вапіўцы ад мянё адступіліся вон!
20. Яны падступна супраць Цябё паўстаюць; ашуканства выдумляюць ворагі Тваі.
21. Ці-ж ня мушу я й тых ненавідзець, о Госпадзе, што ненавідзяць Цябё, і брыдзіцца тымі, што на Цябё паўста-юць?
22. Ненавісьцяй поўнай я іх ненавіджу, іх лічу за ворагаў і для мянё.
88 Псальмы 139. 140. 141.
23. Выспрабуй, Божа, мянё і сэрца маё Ты пазнай, мянё выспрабуй Ты і пазнай маё думкі!
24. I зірні, ці ня йду суларат-най дарогай, і на шлях вёчны скіруй Ты мянё!
Псальм 140.
1. Кіраўніку хору: псальм Давідавы.
2. Ратуй мянё, Госпадзе, ад ліхіх людзёй, ад гвалтаўнікоў захавай мянё!
3. У сэрцы сваім яны задум-ляюць ліхое, кожын дзёнь ка-латню узьнімаюць,
4. навастрылі язык свой, як зьмёі, яд зьмяіны ў вуснах у іх.
5. Ад рук бязбожных заха-вай мянё, Госпадзе! Сьцеражй Ты мянё ад людзёй гвалтоў-ных, што мяркуюць стопы маё пахіснуць.
6. Гордыя ўкрадкам сілб мнё наставілі й пётлі, сёці рась-пялі яны ля дарогі, западню для мянё прыгатовілі. (Зэля.)
7. Сказаў я да Госпада: Ты—• мой Бог! Пачуй, Госпадзе, го-лас малёньня майго!
8. Госпадзе, мой Валадйру! Ты крэпкая помач мая, Ты галаву мнё ў дзёнь барацьбы засланяеш.
9. Ня дай таго, Госпадзе, што бязбожнік жадае, ня дай уда-чы мяркаваньням ягоным! (Зэ-ля.)
10. Няхай голавы тых, што мянё абступаюць, пакрыюцца ядам уласных іх вуснаў!
11. Няхай гарачае вугальле пасыплецца на іх! Няхай кіне Ён іх у агонь, у бяздоньне, каб ім не паўстаць!
12. Чалавёк з ліхім языком на зямлі ня ўстоіць; гвалтоў-
ных няшчасьце перасьлёда-ваць будзе, аж загінуць.
13. Вёдаю я, што Госпад за-ступіць справу прыгнёчаных, дасьць справядлівасьць убо-гаму.
14. Дык будуць пабожныя славіць імя Тваё, шчырыя сэр-цам жыць прад абліччам Тва-ім!
Псальм 141.
1. Псальм Давідавы.
Госпадзе, клічу Цябё! Пась-пяшы да мянё! Зваж на голас мой, калі Цябё прызываю!
2. Няхай будзе малітва мая, як кадзідла прад абліччам Тваім, а рук маіх узьніманьне — як ахвяра вячорная!
3. Пастаў, Госпадзе, варту вуснам маім, сьцеражы дзьвё-ры вуснаў маіх!
4. Ня дай сэрцу майму да бла-гога схіляцца ды чыніць без-законнае з ліхімі людзьмі; ня дай, каб ласотак іх я кашта-ваў.
5. Няхай мянё б’е справядлі-вы — то-ж ласка; няхай мянё дакарае — гэта-ж вёайлёпшы алёй, што галавё маёй не па-шкодзіць; але малітва мая — проці злачынстваў іхніх.
6. Іх судзьдзі па скалах рась-цярушаны, але чуюць словы маё, як лагодныя яны.
7. Быццам хтось зёмлю гарэ і трушчйць, так крйшаць і нас: косьці нашыя сыплюцца ў ля-пу бяздоньня.
8. Але к Табё, Госпадзе, мой Валадару, вочы маё скірава-ны: у Цябё я шукаю патолі, не адапхні Ты маёй душы.
9. Захавай Ты мянё ад сёцяў, што мнё яны настаўлялі, ад западні злачынцаў.
10. Няхай пападуцца — адзін
Псальмы 141.
142. 143. 144- 89
за адным — бязбожныя ў сёці сваё, а я абміну іх.
Псальм 142.
1. Навука Давідавая. Маліт-ва яго, як быў у пячоры.
Голасна крычу я да Госпада, голасна да Госпада малюся.
2. Прад 1м я мой жаль вылі-ваю, Яму пра тугу май апавя-даю.
3. Калі зьнемагае мой дух у-ва мнё, Ты вёдаеш сьцёжку маю. На дарозе, якой я ха-дзіў, яны ўкрадкам сілб мнё наставілі.
4. Гляджу я ўправа — нікога няма, хто-б вёдаў мянё; пры-пынку няма для мянё, ніхто аб душу май не парупіцца.
5. Дык да Цябё крычу я, о Госпадзе, кажучы: Ты — мой прыпынак, Ты — мая доля ў зямлі жывых!
6. Зваж на мой плач, бо вёль-мі зьнямогся я; ратуй Ты мя-нё ад маіх перасьлёдавацеляў, бо яны дужэй за мянё.
7. Вызваль з вязьніцы душу май, каб імя Тваё выхваляць. Пабожныя мянё навакол аб-ступаюць, каб Ты мнё ласку зрабіў.
Псальм 143.
1. Псальм Давідавы.
Малітву май пачуй, Госпа-дзе, зваж на малііву маю, па праўдзе Тваёй мянё выслухай, паводле Тваёй справядлівась-ці.
2. I не ўваходзь у суд з ра-бом Тваім, бо ня праў прад Табою ніхто із жывых.
3. Бо сочыць вораг душу маю, жыцьцё маё ўтаптаў у зямлю, у цёмры глыбокай жыць мянё змусіў, быццам памёршых даў-но.
4. Ные мой дух у-ва мнё, capita маё ўнутры зьнемагае.
5. Успамінаю я дні старадаў-ныя, пра ўсё дзёяньні Тваё разважаю, аб тварэньнях рук Тваіх думаю.
6. Выцягаю я рукі маё да Ця-бё; душа мая прагне Цябё, як зямля бязводная. (Зэля.)
7. Выслухай хутка мянё, о Госпадзе! Мой дух зьнемагае! He хавай жа аблічча Твайго ад мянё, каб ня стаўся падобным я да таго, хто зыходзе ў магілу.
8. Наранку дай чуць мнё ла-ску Тваю, бо на Цябё спадзя-юся. Ты мнё шлях пакажы, якім мнё ісьці, бо душу маю да Цябё я ўзьнімаю.
9. Ад маіх ворагаў ратуй мя-нё, Госпадзе, бо на ІДябё я ча-каю.
10. Навучы мянё волю Тваю выпаўняць, бо-ж Ты Бог мой. Няхай добры Твой дух вядзё мянё шляхам праўды.
11. Госпадзе, дзеля імёньня Твайго захавай Ты мянё ў жыцьці! Дзеля Тваёй спра-вядлівасьці вырві душу маю із напасьці!
12. I дзеля ласкі Тваёй зьні-штож маіх ворагаў, выгубі ўсіх, што мнё душу ўціскаюць, бо-ж я — Твой раб!
Псальм 144.
1. Давідавы.
Багаслаўлены Госпад, цьвяр-дыня мая што рукі маё наву-чае вайны і пальцы — зма-ганьня.
2. Сіла мая й агарожа мая, цьвярдыня мая і Збавіцель, шчыце мой, Ты, на Каго спа-дзяюся, Хто народ мой мнё паддаё!
3. Чым, Госпадзе, ёсьць чала-вёк, што Ты аб ім рупішся,
90 Псальмы
144. 145-
чым — сын чалавёчы, што Ты на яго зварачаеш увагу?
4. Чалавёк падобны да под-муху; жыцьцё яго — быццам цёнь мімалётны.
5. Нахілі Тваё нёба, о Госпа-дзе, ды зыйдзі, дакраніся да гор, і — узьнімуцца!
6. Блісьні маланкай ды іх расьцяруш, пашлі стрэлы Тваё ды іх пражаніі
7. Выцягні з высі руку Тваю, вызваль мянё і спасі ад водаў вялікіх, із рук чужакоў,
8. вусны якіх гавораць бра-хліва, правіца-ж — правіца ілжы.
9. Божа, я новую пёсьнюТа-бё запяю, на арфе дзесяці-струннай буду іграці Табс,
10. Табё, што царом даёш пе-рамогу, што Давіда, рабаТвай-го, ад мяча пагібелі вызваліў!
11. Вырві мянё й ратуй мянё ад моцы чужынцаў, вусны якіх гавораць брахліва, правіца якіх ёсьць правіііа ілжы.
12. Хай сыны нашы будуць, як саджанцы, узрашчоныя ў іх маладбсьці; дочкі нашыя — быццам слупы вуглавыя ў па-лацы, што штучна высёчаны.
13. Гумны нашы няхай бу-дуць поўныя, на ўсякае збож-жа багатыя; няхай плодзяцца нашы авёчкі тысячмі й цьмамі на пасьвішчах нашых.
14. Няхай будуць тлустыя нашы валй; хай ня будзе ўз-ламаньня ні жаднае страты, ні плачу на вуліцах навіых!
15. Шчасьлівы народ, като-раму гэтак шанцуе! Шчасьлі-вы народ, Богам якога ёсьць Госпад!
Псальм 145.
1. Давідава пёсьня хвалёб-ная.
Вывышшаць Цябё буду, мой Божа й Цару, і імя Тваё сла-віць навёкі!
2. Багаслаўляць Цябё буду што-дня і імя Тваё на вякі вёчныя.
3. Вялікі Госпад-і годны хва-льі, і вёліч Яго —• недасяжная.
4. Хай род роду хваліць тво-ры Тваё і магутііасьць Тваю абвяшчае.
5. Аб вёлічы сьвётлае славы Тваёй хай гавораць яны; я-ж аб цудах Тваіх казаць буду.
6. Аб магутнасьці дзёяньняў страшных Тваіх хай гавораць яны; я-ж буду вялікія ўчынкі Тваі абвяшчаць.
7. Успаміны аб вёлічы дабра-ты Тваяё абвяшчаць яны бу-дуць і пёсьнямі славіць спра-вядлівасьць Тваю.
8. Госпад ласкавы і міласэр-ны, няскоры да гнёву й ласкай вялікі.
9. Госпад добры да ўсіх, і лі-тасьць Ягоная — панад усё Яго справы.
10. Няхай хваляць Цябё ўсё творы Тваі, і сьвятыя Тваі ня-хай славяць Цябё!
11. Хай аб славе Царства Твайго яны апавядаюць і ма-гутнасьць Тваю абвяшчаюць, 12. каб даць вёстку сыном ча-лавёчым пра магутнасьць Яго й вёліч славы Царства Ягонага.
13. Царства Тваё —■ царства ўсіх вякоў, і ўлада Твая —■ над усімі 'родамі.
14. Паддзёржывае Госпад усіх, хто ўпадае, і падыймае ўсіх уцісьнёных.
15. Вочы ўсіх на Цябё ўзіра-юцца, і' Ты ім іх ёжу даёш у свой час.
16. Ты расчыняеш руку Тваю і ўсё, што жыве, насычаеш па-водле жаданьня.
Псальмы 145. ‘46. 147- 91
17. Справядлівы Госпад на ўсіх шляхох Сваіх і ласкавы ў усіх Сваіх справах.
18. Госпад блізкі да ўсіх, што Яго прызываюць, да ўсіх, што Яго прызываюць у праўдзе.
19. Ен робіць паводле жа-даньня тых, што баяцца Яго, і чуе іх плач і ратуе іх.
20. Госпад захоўвае ўсіх, што любяць Яго, але ўсіх бяз-божных Ён выгубіць.
21. Хвалў Госпадабудуцька-заць маё вусны, і ўсякае ды-ханьне хай сьвятое імя Яго славіць навёкі.
Псальм 146.
1. Альлілуя!
Слаў, душа мая, Госпада!
2. Хваліць буду Госпада, па-куль жыву; пяяць буду Богу майму, пакуль істную.
3. He спадзявайцеся на кня-зёў ды на чалавёка: няма спа-сёньня ў яго!
4. Выйдзе дух із яго, і ізноў зямлёю ён зробіцца; у той-жа дзёнь счэзнуць і мысьлі яго.
5. Шчасьлівы, каму Бог Яку-баў даё ўспамогу, надзёя чыя — на Госпада, Бога яго,
6. Каторы нёба стварыў і зямлю, мора ды ўсё, што ў ім, Каторы вёрнасьць навёкі ха-вае,
7. Каторы прыгнёчаным дасьць справядлівасьць, га-лодным хлёба даё. Госпадвыз-валяе вязьняў,
8. Госпад расчыняе вочы сьляпым, Госпад падыймае ўцісьнёных, Госпад любіць па-божных.
9. Госпад ахоўвае захаджа-лых, памагае сіротам і ўдо-вам, але шлях бязбожнікаў блутае.
10. Госпад будзе Царом на-вёкі, твой Бог, Сыоне, з роду ды ў род! Альлілуя!
Псальм 147.
1. Слаўце Госпада, бо добры Ён; выслаўляйце Бога наша-га, бо салодка гэта. Пёсьня хвалёбная налёжыцца Яму!
2. Госпад будуе Ерузалім, ён зьбірае выгнанцаў Ізраіля.
3. Ён аздараўляе скрышаных сэрцам і раны завязвае ім.
КНІГІ ОНЛАЙН
