Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
18. Высокія горы — для cap-Hay прытулішча, абрывы скА-лаў — для трусікаў.
19. Ён мёсяц стварыў вызна-чаць часы пэўныя; сонца за-хад свой вёдае.
20. Як Ты цёмру раскінеш, і ноч наступае, дык у ёй вару-шацца ўсё зьвёры лясныя.
21. Рыкаюць львяняты аб да-бычу сваю, просячы ў Бога пажывы сабё.
22. А сонца ўзыйдзе, дык ха-ваюцца яны і ў логвах сваіх залягаюць.
23. Чалавёк-жа выходзе на дзёла сваё й на работу сваю аж да вёчара.
66
Псальмы 104. іоц.
24. Як-жа многа, о Госпадзе, твораў Тваіх! Усё Ты пра-мудра стварыў, зямля поўна тварэньняў Тваіх.
25. Вось мора: вяліка яно ды шырока на абодва бакі; у ім варушыцца бёзьліч жывёлін малых і вялікіх;
26. караблі па ім ходзяць, Ле-вьятан, якога стварыў Ты гу-ляць у ім.
27. Усё яны ждуць на Цябё, каб даў Ты ім ёсьці ў свой час.
28. Ты даёш ім, яны падбіра-юць; Ты разгартіеш руку Тваю, і яны дабро.м насыча-юцца.
29. Ты хаваеш аблічча Тваё, і жах іх зьнімае; дух адымаеш у іх, і здыхаюць яны ды ў пыл назад абяртаюцца.
30. Пашлёш Твайго духа, і творацца яны, і аблічча зямлі Ты абнаўляеш.
31. Слава Госпада навёкі тры-вае, Госпад рады з твораў Сваіх.
32. На зямлю Ён зірнё, і яна дрыжыць; да гор дакранёцца, і яны дымяцца.
33. Буду пяйць я Госпаду ўсё жыцьцё маё; выслаўляць буду Бога майго, пакуль жыці буду.
34. Няхай будзе прыёмна Яму мая пёсьня! і ўзьвесялюся я ў Госпадзе.
35. Няхай грэшнікі счззнуць з зямлі, няхай больш ня бу-дзе бязбожнікаў! Багаслаў, душа мая, Госпада! Альлілуя!
Псальм 105.
1. Слаўце Госпада, прызы-вайце імя Яго! Абвяшчайце між народамі дзёяньні Яго!
2. Сьпявайце Богу, выслаў-ляйце Яго! Апавядайце аб усіх цудах Ягоных!
3. Хвалёцеся імем Яго сьвя-
тым; няхай весяліцца сэрца тых, што шукаюць Госпада.
4. Шукайце Госпада й сілу Яго, шукайце ўсьцяж аблічча Ягонае!
5. Прыпамінайце цуды Яго, якія зрабіў, знакі Яго і пры-суды вуснаў Ягоных.
6. Вы, Аўраамава сёмя, рабы Яго, сыны Якубавы, выбранцы Яго!
7. Ён, Госпад, — Бог наш; суды Яго над усёнькай зям-лёй.
8. Навёкі памятае Ён запа-вёт Свой: слова, што на тысячу пакалёньняў запавёдаў,
9. умову Сваю з Аўраамам ды прысягу Сваю Ізааку.
10. I паставіў Якубу яё, як закон, і Ізраілю, як вёчны за-павёт,
11. кажучы: Табё Я дам зям-лю Канаанскую, як долю ў спадчыне вашай,
12. калі іх было йшчв мала на лік, вёльмі мала, і яны там былі прыхаджйлымі,
13. і пераходзілі ад народу к народу, ад аднаго царства да другога народу.
14. Нікому ў крыўду Ён іх не даваў, дзеля іх цароў Ён караў,
15. кажучы: He чапайце па-мазанцаў Маіх і прарокам Ма-ім крыўды ня робце!
16. I, як Ён голад наслаў на зямлю ды кожну сьцяблінку збожжа зьніштожыў,
17. дык напёрад ужо паслаў чалавёка: Язэп быў прада-дзены ў рабства.
18. Ногі яго зашчамілі ў ка-лоду, у зялёза скавалі яго
19. аж да часу, калі зьдзёйсь-нілась слова ягонае, слова Го-спада зьявіла чыстасьць яго.
20. Тады цар паслаў, каб
Псальмы 105. гоб.
67
звольніць яго, валадар наро-даў вызваліў яго
21. і паставіў гаспадарам над домам сваім і загадчыкам над усёнькім дабром сваім,
22. каб магнатаў вучыў, як душй зажадалася, ды стар-шыняў мудрасьці сваёй наву-чаў.
23. I прыйшоў Ізраіль уЭгіпт, і асёў Якуб у зямлі Хамавай.
24. I Бог Свой народ учыніў всльмі плодным і зрабіў яго дужэйшым за ўціскаўшых яго.
25. У сэрцы-ж гэных нёна-вісьць збудзіў да народу Свай-го, на рабоў Сваіх напастлі-васьць.
26. ёп паслаў Майсёя, раба Свайго, Аарона, што выбраў Сабё.
27. Ён зрабіў праз іх Сваё цу-ды й знамёньні Сваё ў зямлі Хамавай.
28. Ён цёмру паслаў, і цёмна зрабілася, а яны ўсё праціві-лісь слову Ягонаму.
29. Дык вбды іхнія ў кроў абярнуў і рыбы ў іх вымарыў.
30. Зямля іх ад жаб зараілася навет у хорамах царскіх.
31. Загадаў, і кузурак роз-ных наляцёла, аваднёў ды ка-мароў — у-ва ўсіх іхніх мё-жах.
32. Замёста дажджу даў ім град, на зямлю іх агонь палю-чы паслаў,
33. Пабіў вінаград іх і с.ма-коўніцы іхнія і дрэвы ў мёжах іх паламаў.
34. Загадаў, і прыйшла са-ранча ды гусеніц бёзьліч.
35. Яны ўсё расьліны па-жбрлі ў зямлі іх, гіаёлі пладьі з іх палёў.
36. I ўсіх першакоў у зямлі іх пабіў.зачаткі ўсёнькае сілы іх.
37. А іх вывеў з срэбрам ды
золатам, і ня было ў іх родах нядужага.
38. Эгіпт цёшыўся з выхаду іхняга, бо зыіяў іх страх пе-рад імі.
39. Ён хмару ім разгарнуў на заслону ды агонь, каб ноч асьвятляць.
40. Зажадалі, і ім перапёлак прывёў і хлёбам карміў іх ня-бёсным.
41. Ёп скалу расшчапіў, і лю-нулі воды, і ракой пацяклі па ссохлай зямлі.
42. Бо прыпомніў Ён слова сьвятое Сваё да Аўраама, раба Свайго,
43. вывеў народ Свой у ра-дасьці, выбранцаў Сваіх у вя-сёласьці.
44. I даў ім зямлю народаў, і тым, што народы трудом пры-дбалі, заўладалі яны,
45. каб спаўнялі загады Яго-ныя і закон Яго каб хавалі. Альлілуя!
Псальм 106.
1. Альлілуя!
Хвалёце Госпада, бо добры Ён, бо ласка Яго навёкі.
2. Хто вьіскажа магутнасьць Госпада, абвёсьціць усю славу Ягоную?
3. Шчасьлівыя тыя, што праў-ду захоўваюць і ў кожну часі-ну справядлівасьць чыняць.
4. Успамяні аба мнё, о Го-спадзе, праз ласкавасьць да народу Твайго! Адвёдай мянё з успамогай Сваёй,
5. каб мнё ўсьцёшыцца да-брабытам выбранцаў Тваіх, каб мнё радавацца радасьцяй народу Твайго, з Тваёй спад-чынай разам хваліціся!
6. Саграшылі мы ды з баць-камі нашымі, правініліся й беззаконьне чынілі.
68
Псальмы іов.
7. Бацькі нашы ў Эгіпце ў цям не ўзялі цудаў Тваіх, ня помнілі ласк Тваіх множства ды проці Ўсявышняга паўста-валі ля мора Чырвонага.
8. Але Ён дапамог ім дзеля імёньня Свайго, каб зьявіці магутнасьць Сваю.
9. Крыкнуў Ён мору Чырво-наму, і яно высахла; і правёў іх праз бяздояьне, як праз стэп.
10. I вырваў іх із рук нена-вісьніка іхняга, і вызваліў із рук ворага.
11. Воды пакрылі перасьлё-давацеляў іхніх, і ніводзін із іх не астаўся.
12. Ды хоць і павёрылі сло-вам Ягоным і пяялі хвалу Яму, 13. але хутка аб дзёяньнях Яго забыліся, не даждаліся прысуду Яго.
14. Захапіла іх жадоба ў стэ-пох, пачалі Бога яны спаку-шаць у пустыні.
15 .1 даў Ён ім, чаго зажадалі, але паслаў зьнемажэньне на іх.
16. I пазайздросьцілі Майсёю ў таборы, Аарону, сьвятому Гасподняму.
17. Тады расступілася зямля й праглынула Датана ды пак-рыла банду Авірамаву,
18. і бухнуў агонь пад бан-даю, і спаліла полымя бязбож-нікаў.
19. Яны зрабілі цялй пад Харыбам і ніцма сукланіліся перад ідалам;
20. і замянілі Славу сваю на абраз быка, што траву жарэ.
21. Яны Бога забылі, Збаві-целя свайго, Які вялікае ўчы-ніў у Эгіпце,
22. цуды ў зямлі Хамавай, страшное ля мора Чырвонага.
23. Дык хацёў Ён вьініш-
чыць іх, калі-б не Майсёй, вы-бранец Ягоны, што стапуў у прорве прад Ім, каб ярасьць Яго ад зьнішчэньня іх адхі-ліць.
24. Пасьля адракліся ад зямлі пажаданае, не павёрылі слову Ягонаму. ’
25. Наракалі ў палатках сва-іх, ня слухаліся голасу Го-спада.
26. Дык падняў Ён руку Сваю, каб іх трупам пакласьці ў пустыні
27. і насёньне іх між паганаў расьцярушыць і рассыпаць іх па зямлі.
28. Яны прыляпіліся да Баал-Пэгора і ёлі ахвяры мёртвых
29. ды абуралі Яго паступка-мі сваімі, і тады на іх напаў мор.
30. Дык паўстаў на суд Пі-нэас, і тады мор прыпыніўся.
31. I залічана яму гэта за праведнасьць з роду ды ў род навёкі.
32. Пасьля яны Бога ўгнявілі ля водаў Мэрыбскіх, і за іх пацярпёў Майсёй.
33. Бо гэтак дадзёлі духу яго-наму,што неразважна гаварыў вуснамі сваімі.
34. Яны ня зьнішчылі наро-даў, як ім Госпад казаў,
35. а з паганамі зьмяшаліся ды спраў іхніх навучыліся
36. і ідалам іхнім служылі, што сёткай сталіся для іх,
37. бо чартбм у ахвяру сыноў і дачок сваіх прынасілі
38. і пралівалі бязьвінную кроў, кроў сыноў і дачок сва-іх, што ў ахвяру ідалам Ка-наанскім яны прынасілі, і зям-ля ад крыві апаганілася.
39. I апаганілі сябё ўчынкамі сваімі, блуд рабілі паступкамі сваімі.
Пспльмы
іоб. юу. 69
40. I ўзгарэўся гнёў Госпада на народ Ягоны, абрыдла Яму спадчына Яго.
41. I аддаў іх у рукі паганаў, і запанавалі над імі тыя, што іх ненавідзелі.
42. I ўціскалі іх ворагі іх, і іх моцы янц пакарыліся.
43. Шмат разоў Ён іх выбаў-ляў, ды яны гнявілі Яго спра-вамі сваімі й паніжёны бывалі за беззаконьне сваё.
44. I ўсё-ж зважаў на іх гора, пачуўшы малёньне іх,
45. і ўспамінаў запавёт Свой з імі, шкадаваў праз ласка-васьць Сваю вялікую.
46. I будзіў Ён спогад да іх у ўсіх, што іх паняволілі.
47. Успамажы нас, Госпадзе, Божа наш, і зьбяры Ты нас ра-зам ад гэтых паганаў, каб нам славіць сьвятое імя Тваё і сла-вай Тваёю хваліцца!
48. Багаслаўлены Госпад, Бог Ізраілявы, ад вёку й да вёку! I няхай скажа ўсёнькі наро’д: Амін! Альлілуя!
Псальм 107.
1. Хвалёце Госпада, бо ён добры, і ласка Яго навёкі!
2. Няхай гэтак скажуць спа-сёныя Госпадам, якіх Ён выз-валіў із рукі ворага
3. ды сабраў із зёмляў ад усходу й ад захаду, ад паўно-чы й ад мора.
4. Па стэпох блукаліся яны, па бездарожжы пустыні, ды не знайшлі сабё мёсца, каб асёсь-ці.
5. Голад і смагу цярпёлі яны, і душа ў іх зьнемаглася.
6. Дык крычэлі да Госпада ў тузё сваёй, і Ён вызваляў іх із бёд іхніх.
7. I павёў Ён іх простым шля-
хам, каб прыйшлі да мёсца, дзе-б асёсьці ім.
8. Дык хай славяць Госпада за ласку Ягоную і за цуды Яго для сыноў чалавёчых,
9. бо Ён насыціў душу спрар нёную і душу галодную на-поўніў дабром.
10. Сядзёлі яны ў цёмры і ў цяню сьмёрці, скаваныя му-камі й путамі
11. за тое, што непакорныя былі Божаму слову і волю Найвышэйшага зьневажалі;
12. і Ён спакорыў іх сэрца бя-дою; спаткнуліся, і помачы ім ня было.
13. Тады крычэлі да Госпада ў тузё сваёй, і Ён вырваў іх з іхніх бёдаў,
14. вывеў іх з цемры й ценю сьмяротнага і путы ім раска-ваў.
15. Няхай славяць Госпада за ласку Ягоную і за цуды Яго для сыноў чалавёчых,
16. бо брамы із мёдзі зламаў і скрышыў зялёзныя засаўкі.
17. Шалёныя — яны за жыць-цё сваё грэйінае і за віны сваё пакуту цярпёлі,
18. ажно ад ёжы ўсялякае душу ў іх вярнула, і блізка былі ўжо яны ад варотаў сьмя-ротных,
19. — дык тады да Госпада крычэлі яны ў тузё сваёй, і Ён вызваліў іх із бяды іх:
20. Ён паслаў Сваё слова і вы-лячыў іх ды спас ад магілы.
21. Няхай дзякуюць Госпаду за ласку Яго ды за цуды Яго для сыноў чалавёчых!
22. Хай ахвяры хвалы пры-нясуць, хай учынкі Яго пёсь-няй славяць!
23. Тыя, што па моры на ка-раблёх вандравалі й вялі торг на водах вялікіх,
КНІГІ ОНЛАЙН
