Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
91. Водле волі Тваёй стаяць яны да сяньня, бо ўсё гэта служкі Тваі.
92. Калі-б Твой закон ня быў мнё пацёхай, даўно-бы я згі-нуў у нядолі маёй.
93. Па вёк не забудуся зага-даў Тваіх, бо імі захаваў Ты жыцьцё мнё.
94. Я —• Твой! Спасі Ты мянё! Бо спаўняю загады Тваі.
95. Заёліся бязбожныя загу-біць мянё; я-ж углыбляюся ў пастановах Тваіх.
96. Я бачыў канёц усіх чыста рэчаў; але запаведзь Твая ня мае канца.
М э м.
97. Як я люблю закон Твой! Увёсь дзёнь ён у думцы маёй!
98. Я зрабіўся мудрэйшым за ворагаў маіх праз закон Твой, бо ён заўсёды са мною.
99. Я мудрэйшы за ўсіх, што вучылі мянё, бо аб’явы Тваё ў думках маіх.
100. Разважнёйшы я, чым старыя, бо хаваю загады Тваі.
101. Ад усякай сьцяжынкі благой я ўстрымліваў стопы маё, каб захоўваць слова Тваё.
102. Ад Тваіх пастановаў я
Псальмы rit).
79
ня ўхіляўся, бо Ты мянё наву-чаў.
103. Як салодкі словы Твас паднябёньню майму, саладзёй за мёд вуснам маімі
104. Праз зйпаведзі Тваё ра-зумным я зрабіўся, дык нена-віджу кожын шлях ілжывы.
Н у н.
105. Слова Тваё — сьвётач для стоп маіх і сьвятло на сьцёжцы маёй.
106. Я пакляўся захоўваць прысуды справядлівасьці Тва-ёй і спаўняю гэта.
107. Я цяжка прыгнёчаны; Госпадзе, ажыві м’янё водле слова Твайго!
108. Хай будуць Табё даспа-добы, о Госпадзе, самахвот-ныя жэртвы вуснаў маіх. Ты-ж мянё навучы ўставаў Тваіх.
109. Жыцьцё маё ўсьцяж на-ШУ я Ў РУЧЭ У маёй, ды закону Твайго не забываюся.
110. Бязбожнікі сёць мнё на-ставілі, ды я ня ўхіліўся ад за-гадаў Тваіх.
111. Пастановы Тваё я пры-няў, о Госпадзе, як вёчную спадчыпу, бо яны радасьць сэрца майго.
112. Нахіляю я сэрца к таму, каб заўсёды паводле Тваіх па-станоў паступала яно аж да канца.
С а м э х.
113. Двудушных я ненаві-джу, а закон Твой люблю.
114. Ты — заслона мая і мой шчыт, на слова Тваё спадзя-юся.
115. Адыдзёце ад мянё, без-законныя, каб я запаведзі Bora майго мог захаваць.
116. Падтрымай Ты мянё вод-ле слова Твайго, каб я жыў,
і ня дай асароміцца мнё за на-дзёю май.
117. Узмацуй мянё, каб я быў захаваны, каб усьцяж разва-жаць мнё аб уставах Тваіх.
118. Адапхнёш Ты ўеіх, што ўхіляюцца ад уставаў Тваіх, бо ілжа іх няплодная.
119. За смоль Ты ўважаеш усіх беззаконных зямлі; за тое-ж я ўзьлюбіў аб’явы Тваё.
120. Дрыжыць ад Страху цёла маё прад Табою, і прысудаў Тваіх я баюся.
А і н.
121. Пілнаваўся я права й справядлівасьці; не аддай Ты мянё ў рўкі ворагаў!
122. За раба Твайго засту-піся дзеля збаўлёньня ягб; ня дай гардуном уціскаць мянё.
123. Зьнемагаюць вочы маё, выглядаючы помачы Тваёй і прысуду Твайго справядліва-га.
124. Учыні з рабом Тваім вод-ле ласкі Тваёй, навучы Ты мя-нё пастановаў Тваіх.
125. Я-ж раб Твой: дай Ты мнё розум, каб пазнаў аб’явы Тваё.
126. Пара ўжо дзёяць за Госпада: яны нарушылі Твой закон.
127. Дык за тое й люблю я запаведзі Тваё больш, чымзо-лата, чыстае золата.
128. Дзеля тога справядлі-вымі лічу ўсё загады Тваі, кож-ііую-ж сьцёжку ілжы нена-віджу.
Пэ.
129. Дзіўныя аб’явы Тваё, і дуіпа мая іх хавае.
130. Адкрыцьце слоў Тваіх асьвятляе, разумнымі робіць прастакоў.
80
Псальмы ng.
131. Расчыняю я вусны маё і ўздыхаю, бо прагну я запаве-дзяў. Тваіх.
132. Павярніся ка мнё і будзь мнё ласкавы, як ласкавы для тых, што любяць імя Тваё.
133. Стопы маё ўмацуй Ты ў слове Тваім і ня дай беззаконь-ню мной заўладаць.
134. Збаў Ты мянё ад уціску людзкога, каб загадаў Тваіх пілнавацца мнё.
135. Асьвяці Ты раба Твайго сьвятлом аблічча Твайго і на-вучы Ты мянё уставаў Тваіх.
136. 3 вачэй маіх сьлёзы па токам плывуць, бо закону Твайго не захоўваюць людзі.
Цадэ.
137. Ты праведны, Гбспадзе, і суды Тваі справядлівыя.
138. Аб’явы Тваё, што Ты за-павёдаў, справядлівыя й шчы-рая праўда.
139. Зьядае мянё руплівасьць мая, бо забылі словы Тваё маі ворагі.
140. Слова Тваё вьіспрабава-на, дык затое раб Твой узьлю-біў яго.
141. Малы я й годны пагарды, азагадаў Тваіхянезабываюся.
142. Справядлівасьць Твая —• справядлівасьць навёкі, і закон Твой — праўда.
143. Туга ды гора сраткалі мянё; запаведзі Тваё — патоля мая.
144. Справядлівасьць аб’яваў Тваіх трывае навёкі; дай мнё ўразумёньне, каб мнё жыці.
Коф.
145. 3 усяго сэрца гукаю я. пачуй мянё, Госпадзе! Бо ўставы Тваі я заховываю.
146. Цябё я клічу: памажыТы мнё, каб я захаваў уставы Тваі!
147. Перад досьвіткамі кры-чу я, чакаючы на слова Тваё.
148. Вочы маё апярэджва-юць варту начную, каб мнё за-глыбляцца ў слове Тваім.
149. Пачуй мой голас з ласкі Тваяё; ажыві мянё, Госпадзе, водле ўставаў Тваіх.
150. Падыходзяць тыя, што сочаць мянё падступна; бо ад закону Твайго адступіліся.
151. Ты-ж блізкі, о Госпадзе, і ўсё Тваё запаведзі — праўда.
152. Здаўна мнё вёдама з аб’яваў Тваіх, што яны ўгрун-таваны навёкі.
Р э ш.
153. Глянь на нядолю маю і вызваль мянё, бо я пра закоп Твой ніколі не забываўся.
154. Заступіся за справу маю і збаў Ты мянё, паводле слова Твайго мянё ажыві.
155. Ад бязбожных жа помач далёка, бо яны аб уставы Тваі ня пытаюцца.
156. Міласэрдзе Тваё вялікае, Госпадзе; па ўставам Тваім ажыві Ты мянё.
157. Многа такіх у мянё, віто мянё ўціскаюць ды крыў-дзяць; ды ад аб’яваў Тваіх я не адступаўся.
158. Я бачыў адступнікаў і чуў агіду да іх, бо яны не за-хоўвалі слова Твайго.
159. Глянь, Госпадзе, як я люблю загады Тваі; паводле ласкі Тваёй мянё ажыві.
160. Аснова слова Твайго ёсьць праўда, і ўсякі устаў Твой навёк справядлівы.
Ш ы н.
161. Князі ганяюць мянё бяз прычыны, але сэрца маё дры-жыць перад словам Тваім.
Псальмы 119. 120. 121. 122.
81
162. Цёшуся я з Твайго сло-ва, як той, хто прыдбаў вялі-чэзну карысьць.
163. Ілжу ненавіджу я й брыджуся ёю, закон Твой лю-блю.
164. Сямкротна ў дзёнь хвалю я Цябё за ўставы Тваі спра-вядлівыя.
165. Вялікі спакой даёш Ты тым, што любяць закон Твой, і яны не спаткнуцца.
166. Спадзяюся я, Госпадзе, на збаўлёньне Тваё, бо хадзіў я паводле загадаў Тваіх.
167. Захоўвала душа мая аб’явы Тваё, і крэпка я іх улю-біў.
168. Зохоўваю я загады Тваі ды аб’явы Тваё, бо ўсё сьцёжкі маё прад Табою.
Т а т.
169. Няхай дойдзе мой плач да аблічча Твайго, о Госпадзе! Водле слова Твайго Ты муд-рым мянё ўчыні.
170. Няхай прыйдзе малёнь-не маё прад аблічча Тваё! Вод-ле слова Твайго ратуй Ты мя-нё!
171. Із вуснаў маіх паліёцца хвала, бо Ты вучьпп мянё па-становаў Тваіх.
172. Будзе язык мой пяйці аб словс Тваім, бо ўсё загады Тваі справядлівыя.
174. Я прагну, о Госпадзе, спасёньня Твайго, і закон Твой — патоля мнё.
175. Хай душа мая жывё, каб хваліць Цябё, і суды Тваі хай памогуць мнё.
176. Я заблудзіўся; як авёч-ку, тто згубілася, шукай Ты раба Твайго, бо загадаў Тваіх я не забываўся.
Псальм 120.
1. Пёсьня ўзыходжаньня.
Да Госпада гукаў я ў бядзё маёй, і Ён мянё вйслухаў.
2. Госпадзе, вйзваль душу маю ад вуснаў ілжывых, ад языка здрадлівага.
3. Штб дасьць табё ды якую карысьць здрадлівы язык пры-нясё?
4. Вострыя стрэлы ваякі ды вугальле яноўцавае.
5. Гора мнё, што я госьць у Масоха, што жыву ля шатроў Кедйрскіх!
6. Лішне доўга душа мая жы-ла сярод тых, што спакой пе-навідзяць.
7. Я — самы спакой; ды, як толькі прамоўлю, яны —• за вайну.
Псальм 121.
1. Пёсьня ўзыходжаньня.
Узьнімаю я вочы да гораў, адкуль прыйдзе ка мнё ўспа-мога.
2. Успамога мая ад Госпада, піто нёба стварыў і зямлю.
3. Ня дасьць Ён стапё тваёй пахіснуцца, ня сьпіць Стораж твой’
4. Запраўдй, ня сьпіць Сто-раж Ізраіля ды не задрэмле.
5. Госпад ёсьць Стораж твой, Госпад — цёнь твой праваруч ля цябё,
6. каб сонца ўдзёнь цябё не паразіла, ані мёсячык ночкай.
7, Госпад будзе цябё сьце-рагчы ад усякага зла, будзе душу тваю сьцерагчы Ён.
8. Сьцерагчы будзе Госпад твой выхад і твой уваход ад сяньня й навёкі.
Псальм 122.
1. Пёсьня ўзыходжаньня. Да-відавая.
82
Псальмы тя2. ізт. ія4. 125- І2^-
Усьцёшыўся я, калі мнё ска-залі: Хадзём да дому Гаспод-няга!
2. Вось, нашы стопы стаяць у варотах тваіх, о Ерузаліме!
3. Ерузаліме! Ты йзноў ад-будованы, як мёста, крэпка замкнёнае,
4. куды йдуць пакалёньні, пакалёньні Гасподавы, па за-кону Ізраіля хваліць імя Гас-подняе,
5. бо тйма стаяць пасады су-довыя, пасады дому Давіда-вага.
6. Прасёце спакою для Еру-заліму! Няхай мір маюць тыя, што любяць цябё.
7. Спакой няхай будзе ў му-рох у тваіх, мір у харомах тваіх.
8. Дзеля братоў маіх і прыя-целяў дайце казаць мнё: Мір табё!
9. Дзеля дому Госпада, на-шага Бога, жадаю наіілёпшага я для цябё.
Псальм 123.
1. Пёсьня ўзыходжаньня.
Узьнімаю я вочы маё да Цябё, што жывёш у нябёсах.
2. Запраўды: як вочы рабоў глядзяць на руку паноў іх-ніх, як вочы рабыні — на руку гаспадыні яё, так і нашыя во-чы скіраваны да Госпада, аж пакуль не памілуе нас.
3. Зьлітуйся над намі, зьлі-туйся, о Госпадзе, бо лішне мы сыты пагардай!
4. Аж да дна душа наша насы-чана зьдзёкамі гордых ды зьнявагай надзьмутых.
Псальм 124.
1. Пёсьня ўзыходжаньня. Да-відавая.
Калі-б ня было з намі Госпа-да, — скажы, о Ізраіль! —
2. калі-б ня было з намі Гос-пада, як людзі супраць нас паўставалі,
3. дык яны-б нас жывымі та-ды праглынулі, як іх гнёў ра-спаліўся на нас.
4. Тады-б воды нас затапілі, паток нас заліў-бы,
5. тады-б пранясьліся над на-мі воды бурлівыя.
6. Багаслйўлены Госпад, што нас не аддаў іх зубам, як зда-бычу.
7. Душа наша ўцякла, быц-цам птушка з сілй паляўніча-га: сёць парвана, і вось мы на волі!
8. Наша ўспамога — у імені Госпада, Які нёба стварыў і зямлю.
Псальм 125.
1. Пёсьня ўзыходжаньня.
Тыя, што спадзяюцца на Го-спада, яны як Сыон-гара, што іія зрўшыцца й будзе навёкі.
2. Горы навакол Ерузаліму, а Госпад — навакол народу ад сяньня й навёкі.
3. Бо бэрла бязбожнасьці ня будзе трываці над лёсам па-божных, каб не цягнулі па-божныя рук сваіх да безза-коньня.
4. Рабі, Госпадзе, добрае доб-рым і тым, хто шчыры ў сэрцы сваім.
5. Але тых, што зыкодзяць на сьцёжкі крывыя сваё, ня-хай выжане Госпад разам з злачынцамі. Мір Ізраілю!
Псальм 126.
1. Пёсьня ўзыходжаньня.
Калі Госпад палонных з Сыо-ну вяртаў, мы былі, як у сьне.
2. Былі тады нашы вусны поў-
Псальмы ігб. 127.
28. 129. 130. 83
ны сьмеху вясёлага, а язык наш — пяйньня. Казалі тады між паганамі: Вялікае Госпад над імі ўчыніў!
3. Вялікае Госпад над намі ўчыніў, і мы былі рйдыя.
КНІГІ ОНЛАЙН
