Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
23. He пераможа вораг яго, і сын беззаконьня не асіліць яго.
24. Прад абліччам ягоным скрышу Я тых, што яго пры-гнятаюць, і паражў ненаві-дзячых яго.
25. 3 ім будзе праўда й ласка Мая, і імем Маім высока ўзь-нясёцца рог яго.
26. Зрббліо, што рука яго ля-жа на мора й правіца яго —■ на рэках.
27. Будзе ён клікаць мянё:
Ты мой ацёц, Ты мой Бог і ска-ла збаўлёньня майго!
28. Гэтак зрбблю яго перша-ком, над царамі зямлі найвы-шэйшым.
29. Ласку Маю для яго навёкі Я захаваю, і Мой запавёт з ім астанецца вёрным.
30. I зроблю, што насёньне яго трываць будзе вёчна, і па-сад ягоны — пакуль нёба істнуе.
31. Калі сыны яго кінуцьза-кон Мой і ня будуць хадзіць водле запаведзяў Маіх,
32. калі паганьбяць уставы Маі і загадаў Маіх захоўваць ня будуць,
33. дык пакараю праступкі іх паліцай і ўдарамі іх безза-коньне,
34. але ласкі Маёй назад не вазьму і вёрнасьць Маю заха-ваю.
35. He апаганю Я запавёту Майго і не' зьмяню таго, што выйшла із вуснаў Маіх.
36. Раз Я пакляўся сьвятась-цяй Маёю, ніколі не зманю Да-віду.
37. Навёкі будзе насёньне ягонае, і пасад ягоны, як сон-ца прада Мною.
38. Як мёсяц, будзе стаяць ён навёкі, а сьвёдка ў аблоках — вёрны. (Зэля.)
39. I ўсё-ж Ты цяпёр адап-хнуў і адрокся, разгнёваўся на памазанца Твайго!
40. Ты пагардзіў запавётам з рабом Тваім, дыадэму яго па-ганьбіў і кінуў яё на зямлю.
41. Ты збурыў усё сьцёны яго, усё замкі ягоныя ў руіну абярнуў.
42. Усё, што праходзілі міма, усё рабавалі яго; для сусёдзяў сваіх ён стаўся пасьмёшыш-чам.
58 Псальмы «9. 90.
43. Ты даў перамогу правіцы тых, што ўціскаюць яго, і ўсіх ворагаў яго Ты усьцёшыў.
44. Ты назад павярнуў джала мяча ягонага і не ўспамог яго ў барацьбё,
45. узяў ад яго бліск ягоны і пасад яго паваліў на зямлю.
46. Ты дні моладасьці скара-ціў яму, ганьбай ахутаў яго. (Зэля.)
47. Дакуль, о Госпадзе, бу-дзеш усьцяж Ты хавацца? як агонь, будзе гнёў Твой па-лаці?
48. Прыпомні, які вёк мой ка-роткі, якой марнасьцяй ства-рыў Ты ўсіх сыноў чалавёчых!
49. Хто-ж із людзёй мог-бы жыць ды ня ўгледзіў-бы сьмёр-ці, хто-б вызваліў душу сваю ад бяздоньня сьмяротнага?
50. Дзё-ж, о Госпадзе, даў-нсйшыя ласкі Тваё? Ты-ж кляўся Давіду праўдай Тва-ёю!
51. Прыпомні, о Госпадзе, ра-боў Тваіх ганьбу, што ў нутры я нашу ад усіх народаў ма-гутных,
52. якою ворагі Тваё зьнева-жаюць, о Госпадзе, якой зыіе-важаюць сьляды стоп пама-занца Твайго!
53. Няхай будзе пахвалены Госпад навёкі. Амін! Амін!
Псальм 90.
1. Малітва Майсея, мужа Бо-жага.
Госпадзе, Ты нам прыпынак з роду ды ў род!
2. Пёрш, чымся горы паў-сталі, і Ты даў кшталт зямлі і сусьвету, ад вёку й да вёку ёсьць Ты, о Божа!
3. Ты йзноў вяртаеш у пыл чалавёка ды кажайі: вярнёце-ся, сыны чалавёчыя!
4. Бо тысяча лёт прад вачыма Тваімі — як учорашні дзёнь, што мінуў, і варта начная.
5. Ты іх зносіш разводзь-дзем; яны — як сон зраньня, як трава, што гібёе.
6. Наранку красуе яна й зе-лянёе, а ўвёчары вяне ды со-хне.
7. Вось гэтак праз гнёў Твой мы нікнем, ад ярасьці Тваёй мы ўстрывожаны.
8. Ты праступкі нашы прад Табою паклаў, грахі нашы ўк-рытыя прад сьвётласьцяй аб-лічча Твайго.
9. Бо ўсё дні нашы зыііклі ад гнёву Твайго, гады нашы мі-нулі, быццам той уздох.
10. Дзён вёку нашага гадоў сёмдзесят, а як пры сіле — га-доў восемдзесят; а пара ў іх найлёпшая — толькі праца ды марнасьць, бо плывуць яны шыбка, і мы адлятаем.
11. Каму вёдама сіла гнёву Твайго ды ярасьць Твая, што да страху прад Табой адпа-вёдная?
12. Лічыць нашы дні — наву-чы Ты нас гэтага, каб пры-дбаці нам мудрае сэрца.
13. Абярніся, о Госпадзе! Да-куль Ты? Над рабамі Тваімі зьлітуйся!
14. Зраньня нас ласкай Тва-ёй насычай, каб мы радаваліся й весяліліся ў-ва ўсё нашы дні.
15. Пацёш Ты нас на гэтулькі дзён, колькі Ты гнуў нас, ды на столькі гадоў, колькі жылі ў нядолі.
16. Хай над рабамі Тваімі зьявіцца дзёла Тваё, і над сы-намі іх —■ слава Твая.
17. Няхай ласка Госпада, Bora нашага, будзе над намі і ўмацуе дзёла рук нашых. За-мацуй Ты дзёла рук нашых!
Псальмы 91. 92.
59
Псальм 91.
1. Шчасьлівы той, хто жывё пад заслонай Найвышэйшага ды пад цёнем Усемагутнага.
2. Кажу я да Госпада: Ты мой прыпынак і цьвярдыня мая, мой Бог, на якога спадзяюся.
3. Бо-ж Ён ратуе цябё ад сёці лаўца, ад мору сьмяротнага.
4. Пёр’ем Сваім закрывае ця-бё, і пад крыльлем Ягоным схаваешся; праўда Яго — шчыт і заслона.
5. He палохайся страхаў нач-ных, ні стралы, што ўдзёнь ля-ціць,
6. ня бойся мору, віто ў цём-ры крадзёцца, заразы, што ў палудзень пустошыць.
7. Хоцьбы тысячы побач з та-бой паляглі й мірыяды права-рўч ад цябё, да цябё яна не падыйдзе.
8. Толькі вачыма тваімі гля-дзёць будзеш і ўбачыш з бяз-божнымі расплату.
9. За тое, йіто гы казаў: Г'о-спад —■ надзёя мая, — ды Най-вышэйшага выбраў сабё за прыпынак,
10. ня сусгрэне няшчасьце цябё, і повіасьць не падыйдзе да палаткі тваёй.
11. Бо Ён дасьць загад аб та-бё Сваім Ангелам, каб цябё сьцераглі на ўсіх сьцёжках тваіх.
12. На руках сваіх панясуць цябё, каб нага твая не спат-кнулася аб камень.
13. На львоў і гадаў ступаці будзеш, львянятаў і зьмёяў патопчаш.
14. За тое, што Мянё ўзьлю-біў ён, спасу яго; узвышу яго, бо імя Маё вёдае.
15. Будзе клікаць Мянё, дык Я выслухаю яго; пры ім Я ў тузё, вьізвалю яго ды услаўлю.
16. Насычу яго доўгім вёкам і спасёньне Маё дам углё-дзіць.
Псальм 92.
1. Псальм. Пёсьня на дзёнь суботні.
2. Добра хваліці Госпада й славіць імя Тваё, Найвышэй-шы!
3. Абвяшчаць спазаранку ла-ску Тваю і праўду Тваю ўна-чы
4. на дзесяціструннаіі і арфе, на струнах гусьляў іграючы.
5. Бо Ты ўзьвесяліў мянё, Го-спадзе, Тваімі дзёяньнямі, аб творах рук Тваіх радасна пяю.
6. Як вялікі дзёяньні Тваі, о Госпадзе; назьдзіў глыбокія мысьлі Тваё.
7. Чалавёк бязглузды ня зьвёдае гэтага. і сьляпак ня сьцяміць.
8. Калі бязбожныя растуць, як трава, і злачынцы цьвітуць, —■ дык каб навёк яны былі зьніштожаны!
9. Ты-ж, Госпадзе, навёкі ў вышыні нябёсаў!
10. Бо-ж вось ворагі Тваі, Го-спадзе, бо-ж вось ворагі Тваі гінуць, і расьцярушываюцца ўсё, што робяць беззаконнае.
11. Але мой pur Ты ўзпосіш, як-бы ў аднарожца, а я пама-заны алёем сьвятым.
12. I вока маё йацяшацца бу-дзе над ворагамі маімі, і чу-юць вушы маё аб злачынцах, што супраць мянё збунтава-ліся.
13. Пабожны быццам пальма разрастаецца, ён расьцё, як той кёдр на Лібане.
14. Насаджаныя ў доме Га-споднім, яны расцьвітаюць на панадворках Бога нашага.
60 Псальмы
9‘- 93- 94-
15. Яны плод свой даюць і ў старасьці, яны сакавіты і сьвё-жыя,
16. каб абвяшчаць, што Го-спад справядлівы, цьвярдыня мая, і няма ў Ім няпраўды.
Псальм 93.
1. Госпад царуе, у вёліч пры-браўся Ён. Апрануўся Госпад і падперазаўся сілай. 1 су-сьвёт умацаваў ён, што не за-хістаецца.
2. Умацованы. пасад Твой ад спрадвёчных часоў; і Ты ад вякоў!
3. Падыймаюць рэкі, Госпа-дзе, падыймаюць рэкі свой го-лас, узьнімаюць рэкі хвалі сваё.
4. Але Госпад у высі нябёс-най дужэйшы за шум вод вя-лікіх, магутнёйшы за хвалі марскія.
5. Аб’явы Тваё вельмі пэў-ныя; сьвятасьць — аздоба До-му Твайго навёкі, о Госпадзе!
Псальм 94.
1. Божа помсты, Госпадзе, Божа помсты, зьявіся!
2. Узьніміся, Судзьдзя зямлі, адплаці гордым за тое, што зрабілі яны!
3. Дакуль-жа, Госпадзе, да-куль-жа весяліціся будуць бязбожнікі?
4. Словы дзёрзкія гавораць яны, пышаюцца ўсё, што без-законнае робяць.
5. Прыгнятаюць яны народ Твой, о Госпадзе, Тваю спад-чыну яны ўціскаюць.
6. Удавіц і захаджалых ду-шаць яны, і сіротак яны забі-ваюць,
7. і кажуць: Ня ўгледзіць гэ-тага Госпад, і ня зьвёдае Бог Якубавы!
8. Апамятайцеся, людзі бяз-глуздыя! I калі, сьляпакі, на-бярэцёся розуму?
9. Ці-ж Той, што вуха ства-рыў, не пачуе? Ці, хто кшталт воку надаў, не пабачыць?
10. Ці-ж Той, што навучае народы, ня будзе вінаваціць, — Ён, што чалавёку вёду даё?
11. Госпад вёдае думкі чала-вёчыя, што яны —• подмух марны.
12. Шчасьлівы чалавёк, яко-га Ты, Госпадзе, навучаеш і вучыш законаў Тваіх,
13. каб даць яму супакой у дні ліхія, пакуль выкапан бу-дзе дол для бязбожніка.
14. Бо Госпад народу Свайго не адапхне, і не пакіне ён Сва-ёй спадчыны.
15. Бо зьвёрнецца суд к спра-вядлівасьці, і пойдуць за ім усё шчырыя сэрцам.
16. Хто за мянё супраць зла-чынцаў паўстане? Хто засту-піцца супраць тых, што без-законнае робяць?
17. Каб ня Госпад мнё быў успамогай, дык хіба ўжо душа мая супачывала-бумаўчаньні.
18. Калі я думаў: Хістаецца нага мая! — дык ласка Твая, Госпадзе, падтрымала мянё.
19. Калі шмат дум цяжкіх было ў сэрцы маім, паця-шэньні Тваё напаўнялі душу мнё раскошай.
20. Ці-ж можа лучыцца з Ta-6010 пагібелі сўдзішча, што супраць права й закону гваЯт чыніць?
21. Грамадай яны выступа-юць супраць душы справядлі-вага і бязьвінную кроў засу-джаюць.
22. Але Госпад стаўся цьвяр-дыняй маёй, Бог мой — скала мая, што даё мнё прытўлішча.
Псальмы 94. 95. 96. 97.
бі
23. 1 зьвярнуў Ён на іх без-законьне іхняе і ў злосьці іх-няй іх зьніштажае; зьнішта-жае іх Госпад, Бог наш.
Псальм 95.
1. Хадзёце, сьпяваць будзем Госпаду, выслаўляці скалу збаўлёньня нашага!
2. Станьма прад абліччам Яго ды з падзякай, псальмы сьпявайма Яму!
3. Бо Госпад ёсьць Бог вя-лікі і Цар вялікі над усімі ба-гамі.
4. У руцэ ў Яго глыбіні зям-ныя, і Ягоны-ж вярхі найвы-шэйшыя гор.
5. Ягонае мора, бо ён ства-рыў яго, і сухазёмле рўкі Яго кшталтавалі.
6. Хадзёце, суклонімся і ўпа-дзём, уклёнчым прад Госпа-дам, Тварцом нашым!
7. Бо Ён ёсьць Бог наш, а мы — народ, што Ён пасьвіць, авёчкі Ягонай рукі. О, каб вы паслухалі сяньня Ягонага голасу:
8. Ня робце жорсткімі сэрцы вашыя, як у Мэрыбе, як у дзёнь спакушэньня ў пустыні,
9. дзе вашы айцы спакушалі Мянё, прабавалі Мянё, хоць і бачылі рук Маіх дзёла!
10. Сорак гадоў гэты род абу-раў Мянё; дык Я сказаў: яны — народ, што блукаецца сэр-цам і не пазналі шляхоў Маіх.
11. Дык Я пакляўся ў гнёве Маім, што ня ўвойдуць яны ў мой супакой.
Псальм 96.
1? Сьпявайце Госпаду новую пёсьню, сьпявайце Госпаду, усёнька зямля!
2. Сьпявайце Госпаду, бага-слаўце імя ЯгоІ 3 дня на
дзёнь абвяшчайце спасёньне Ягонае!
3. Апавядайце між паганамі славу Яго, між усімі народамі цуды Ягоныя.
4. Бо вялікі ёсьць Госпад і годны хвалы, страшнёй за ўсіх чыста багоў!
5. Бо ўсе богі народаў —• ні-што, а Госпад нябёсы стварыў.
КНІГІ ОНЛАЙН
