Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
6. I, пачуўшы, вучні ўпалі на
аблічча сваё і дужа перапу-жаліся.
7. Але Ісус, падыйшоўшы, дакранўўся да іх і сказаў: устаньце і ня бойцеся!
8. Падняўшы-ж вочы сваё, яны нікога ня ўглёдзелі апра-ча аднаго Ісуса.
9. I, калі зыходзілі яны з га-ры, Ісус загадаў ім, кажучы: нікому не кажыце пра гэтае відзёньне, дакуль Сын Чала-вёчы не ўваскрэсьне з мёрт-вых.
10. I спыталіся ў Яго вучні Яго: як жа кніжнікі кажуць, што Ільля мусіць прыйсьці ранёй?
11. Ісус сказаў ім у адказ: Ільля прыйдзе ранёй і падга-туе ўсё.
12. Я-ж кажу вам, што Ільля ўжо прыйшоў, ды не пазналі яго, а ўчынілі проці яго, што хацёлі; так і Сын Чалавёчы па-цёрпіць ад іх.
13. Тады вучііі зразумёлі, што Ён гаварыў ім пра Іоана Хрысьціцеля.
14. Калі-ж яны прьійшлі да народу, то падыйшоў да Яго чалавёк і, сукланіўшы перад ім калёні,
15. сказаў: Госпадзе! зьлі-туйся над сынам маім, які ў маладзік шалёе і цяжка мў-чыцца; бо часта кідаецца ў ва-гонь і часта ў ваду.
16. Я прыводзіў яго да вуч-няў Тваіх, і'яны не маглі азда-равіць яго.
17. Ісус жа, адказваючы, ска-заў: о род. нявёрны і распус-ны! дакуль буду з вамі? да-куль буду цярпёць вас? пры-вядзіце яго да Мянё сюды.
18. I крыкнуў на яго Ісус; і шатйн выйшаў з яго; і юнак паздаравёў у тую-ж гадзіну.
Пмодле Мацыея at. Эяангельлі 17. it.
29
19. Тады вучні, прыступіў-шыся да Ісуса насамбце, ска-залі: чаму мы не маглі выгнаць яго?
20. Ісус жа сказаў ім: праз нявёру вашую: бо запраўдьі кажу вам: калі вы будзеце мёць вёру, як гарчьічнае зёрне, і скажаце гарэ гэтай: перайдзі адгэтуль туды, дык яна пя-ройдзе; і нішто ня будзе не-магчыма для вас.
21. Гэты-ж род выганяецца толькі малітваю і постам.
22. У час быцьця іх у Галілёі Ісус сказаў ім: Сын Чалавёчы выданы будзе ў рукі чалавё-чыя;
23. і заб’юць Яго, і на трэці дзёнь уваскрэсьне. 1 яны дужа засмуціліся.
24. Калі-ж прыйшлі яны ў Капэрнаум, то падыйшлі да Пятра зьбіральнікі даніны і сказалі: Ці ня дасьць склад-чыны ваш Вучыцель?
25. Ён кажа: так. I, калі увай-ійоў у дом, то Ісус папярэдзіў яго, кажучы: як табё зда-ёцца, Сымон? цары зямныя з каго бяруць данінў ці падаткі? ці з сваіх сыноў, ці з чужых?
26. Пётр кажа Яму: з чужых. Ісус сказаў яму: значыць, сыны вольныя;
27. але, каб нам не спаку-сіць іх, пайдзі нд мора, кінь вуду і пёршую рыбу, якая па-надзёцца, вазьмі; і, расчыніў-шы рот, знойдзеш стацір; *) вазьмі яго і аддай ім за Мянё і за сябё.
Разьдзёл 18.
1. У той час вучні прыступі-ліся да Ісуса, кажучы: хто большы ў царстве нябёсным?
’) Манэта чатыры драхмы.
2. Ісус, прыклікаўшы дзі-цйтка, паставіў яго пасярод іх і сказаў:
3. Запраўды кажу вам: калі не навёрнецеся і ня будзеце, як дзёці, ня ўвойдзеце ў Цар-ства Нябёснае.
4. Дык вось, хто ўмаліцца, як гэтае дзіцятка, той і.боль-шы ў Царстве Нябёсным.
6. I хто прыйме адно гэткае дзіцятка ў імя Маё, той Мянё прыймае.
6. А хто спакусіць аднаго з малых гэтых, вёруючых у Мянё, таму лёпей было-б, калі-б павёсілі Яму млынавы кімень на шыю і ўтапілі яго ў глыбіні марской.
7. Гбра сьвёту ад спакусаў: бо спакусы мусяць прыйсьці; але гбра таму чалавёку, праз якога спакуса прыходзіць.
8. Калі-ж рука твая ці нага твая спакушае цябё, адсякі іх і кінь ад сябё: ляпёй табё ўвайсьці ў жыцьцё бяз рукі ці без нагі, чым з дзьвёма рукамі і з дзьвёма нагамі быць укіне-ным у вагонь вёчны.
9. I калі вока тваё спакушае цябё, вырві яго і кінь ад сябё: ляпёй табё аднавокім увайсьці ў жыцьцё, чымся з дзьвема ва-чыма быць укі'неным у геённу вогненую.
10. Глядзіце, не пагарджай-це ні адным з малых гэтых, бо кажу вам, што Ангелы іх на нёбе заўсёды бачаць аблічча Айца Майго нябёснага.
11. Бо Сын Чалавёчы прый-шоў спасаць загінуўшае.
12. Як вам здаецца? Калі-б у каго было сто авёц, і адна з іх заблудзілася, то ці не пакі-не ён дзевяцьдзесят дзёвяць у гаріх і ці ня пойдзе шукаць заблудзіўшуюся?
30
Паводле Мацьвея см. Эвангельле гв.
13. I, калі станецца, што знойдзе яё, то запраўдьі кажу вам: ён цёшыцца з яё балёй, чымся з дзевяцьдзесяцёх дзе-вяцёх няблудзіўшых.
14. Гэтак няма волі Айца ва-шага Нябёснага, каб загінуў адзін з малых гэтых.
15. Калі-ж саграшйць проці цябё брат твой, пайдзі й да-карй яго між табою і ім ад-ным; калі паслўхаецца цябё, то ты здабыў брата твайго.
16. Калі-ж не паслўхаецца, вазьмі з сабою яшчэ аднаго ці двох, каб вуснамі двох ці трох сьвёдак змацавалася ўсякае слова.
17. Калі-ж не паслўхаецца, скажы царквё, а калі і царквй не паслухаецца, то няхай бу-дзе ён табё, як паганін і мыт-нік.
18. Запраўдй кажу вам: што вы зьвгіжаце на зямлі, тое бу-дзе зьвйзана на нёбе, і што разьвйжаце на зямлі, тое бу-дзе разьвйзана на нёбе.
19. Запраўдьі таксама кажу вам, што, калі-б двое з вас на зямлі згодна аб кожную рэч прасілі, дык станецца ім ад Айца Майго, што ў Нябёсах.
20. Бо, дзё двое ці трое зыйш-ліся ў імя Маё, там Я ся-род іх.
21. Тады Пётр прыступіўся да Яго і сказаў: Госпадзе! колькі разоў дароўваць брату майму, калі ён саграшыць сўпраць мянё? Да сямёх ра-зоў?
22. Ісус кажа яму: не кажу табё: да сямёх, але да сямёх разоў па семдзесят.
23. Вось чаму Царства Ня-бёснае падобна да цара, які захацёў разрахавацца з слў-гамі сваімі.
24. Калі пачаў ён рахавацца, прывялі да яго аднаго, што вінен быў яму дзёсяць тыся-чаў талёнтаў.
25. А як ня мёў чым запла-ціць, то валадар яго загадаў прадаць яго, і жонку, і дзя-цёй, і ўсё, што ён мёў, і запла-ціць.
26. Тады слуга той паваліўся і маліў яго, кажучы: валада-ру! пацярпі мнё, і ўсё табё за-плачу.
27. Валадар, зьлітаваўшыся над гэным слугою, пусьціў яго і дараваў яму доўг.
28. Слуга-ж гэны, вййшаў-ійы, знайвюў аднаго з сябрбў сваіх, які вінен быў яму сто дынараў, і, схапіўшы яго, ду-шыў, кажучы: аддай мнё, што вінен.
29. Тады сябра яго ўпаў да ног яго ды маліў яго, кажучы: пацярпі мнё, і ўсё вярну табё.
30. Але той на захацёў, a пайшоў 1. пасадзіў яго ў вязь-ніцу, пакуль не аддасьць доў-гу-
31. Сябрй яго, бачачы стаў-шаеся, вёльмі засмуціліся і, прыйшоўшы, расказалі вала-дарў свайму ўсё, што сталася.
32. Тады валадар яго паклі-каў яго ды кажа: нягодны ня-вольнікуі Увёсь твой доўг я дараваў табё, калі ты паврасіў мянё;
33. ці-ж не налёжала й табё зьмілавацца над сябрам тваім, як і я зьмілаваўся над табою?
34. I, разгнёваўшыся, вала-дар ягоны аддасьць яго ка-там, пакуль ня вёрне яму ўся-го доўгу.
35. Так і Ацёц Мой Нябёсны зробіць вам, калі кожны з вас ад сэрца свайго не даруе брату свайму праступкаў ягоных.
Паводле Мацьвея сы. Эвангельле ід.
Разьдзёл 19.
1. L сталася, калі Ісус скон-чыў словы гэтыя, то выйшаў з Галілёі і прыйшоў у мёжы Юдэйскія на той бок Іордану.
2. За Ім пайшло множства людзёў; і Ён аздаравіў іх та.м.
3. I прыступіліся да Яго фа-рысэі і, спакушаючы Яго, ка-залі Яму: ці за ўсякую віну чожна чалавёку развадзіцца з жонкаю сваёю?
4. ён сказаў ім у адказ: ці ня чыталі вы, што Той, Хто стварыў ад пачатку мужчыну й жанчыну, стварыў іх такімі? (Быт. 1, 27.)
5. I сказаў: дзеля гэтага па-кінець чалавёк бацьку й матку і 'прыстйне да жонкі сваёй; і бу-дуць двое адным цёлам (Быт. 2, 24).
б. Дык яны ўжо ня двое, але адно цёла. Вось жа, што Бог злучыў, таго чалавёк няхай не разлучае.
7. Яны кажуць Яму: як жа Майсёй казаў даваць развод-ны ліст і развадзіцца з ёю? (Другазак. 24, 1 і наст.).
8. Ён кажа ім: Майсёй дзеля жорсткасьці сэрца вашага да-зволіў вам развадзіцца з жон-камі вашымі, а спачатку ня было гэтак.
9. Але Я кажу вам: хто разь-вядзёцца з жонкаю нё за блуд-лівасьЦь і ажэніцца з дру-гою, той блудзіць; і хто ажэ-ніцца з разьвёдзенаю, блу-дзіць.
10. Кажуць Яму вучні Яго: калі гэткі абйвязак чалавёка да жонкі, то лёпей не жаніцца.
11. Ён жа сказаў ім: ня ўсё разумёюць словы гэтыя, але каму дадзена.
12. Бо ёсьць скапцы, што з
31 матчынага жывата гэткімі па-радзіліся; і ёсьць скапцьі, што выпакладаны людзьмі; і ёсьць скапцьі, якія зрабілі самы сябё скапцамі дзеля царства нябё-снага. Хто можа паняць, ня-хай паймё.
13. Тады прывёдзены былі да Яго дзёці, каб Ён узлажыў на іх рукі й памаліўся; вучні-ж забаранялі ім.
14. Але Ісус сказаў: пусьціце дзяцёй і не перашкаджайце ім прыходзіць да Мянё; бо гэткіх ёсьць Царства Нябёснае.
15. I, узлажыўшы на іх рукі, пайшоў стуль.
16. I вось нёхта, падыйшоў-шы, сказаў Яму: Настаўнік добрыі што зрабіць мнё до-брага, каб мёць жыцьцё вёч-нае?
17. Ён жа сказаў яму: чаму ты называеш Мянё добрым? Ніхто ня добры, апрача ад-наго толькі Бога. Калі-ж хо-чаш увайсьці ў жыцьцё, вы-паўняй прыказаньні.
18. Кажа яму: якія? Ісус жа сказаў: не забівай; ня блудзі; не крадзі; ня сьвёдчы ілжыва;
19. шануй бацьку і матку; і: любі бліжняга твайго, як са-мога сябё. (Вых. 20, 13—16, 12. Лев. 19, 18. Другазак. 5, 17—20, 16.)
20. Юнак кажа Яму: усё гэ-тае захаваў я ад юнацтва майго; чаго яшчэ мнё нестаё?
21. Ісус сказаў яму: калі хо-чаш быць беззаганным, пай-дзі, прадай маемасьць тваю і раздай бёдным; і будзеш мёць скарб на нёбе; і прыходзь ды йдзі за Мною.
22. Пачуўшы слова гэтае, юнак адыйшоўся з сумам, бо ў яго было вялікае багацьце.
23. Ісус жа сказаў вучням
32
Павод/u Мацьвея сьв. Эвангельле 19. ао.
Сваім: запраўдьі ,кажу вам, што трудна багатаму ўвайсьці ў Царства Нябёснае.
24. I яшчэ кажу вам: лягчэй вярблюду прайсьці скрозь іголчына вуха, чымся багата-му ўвайсьці ў царства Божае.
25. Пачуўшы гэтае, вучні Яго дужа дзіваваліся і сказалі: дык хто-ж можа спасьціся?
26. А Ісус, глянуўшы, сказаў ім: у людзёй гэтае немагчыма, у Бога-ж усё магчыма.
27. Тады Пётр, адказваючы, сказаў Яму: вось, мы пакінулі ўсё і пайшлі за Табою; што-ж будзе нам?
28. Ісус жа сказаў ім: За-праўды кажу вам, што ў но-вым жыцьці вы, пасьлёдаваў-піыя за Мною, калі Сын Чала-вёчы сядзе на пасадзе славы Сваё, сядзеце такжа на дванац-цацёх пасадах судзіць дванац-цаць рбдаў Ізраілявых.
29. I кожын, хто пакінуў дом, ці братоў, ці сёстраў, ці бацьку, ці матку, ці жонку, ці дзяцёй, ці зёмлі дзеля імёньня Майго, атрымае ў сто разоў больш і ўнасьлёдуе жыцьцё вёчнае.
30. Многія-ж пёршыя будуць апошнімі, і апошнія пёршымі.
Разьдзёл 20.
1. Бо Царства Нябёснае па-добна да чалавёка — гаспа-дара дому, які выйшаў вельмі рана наняць работнікаў у ві-лаграднік свой.
2. I, умовіўшыся з работні-камі па дынару за дзёнь, па-слаў іх у вінаграднік свой.
КНІГІ ОНЛАЙН
