Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
46. Устаньце, пойдзем: вось прыходзе той, што прадаё Мя-нё.
47. I, калі яшчэ гаварыў Ён, вось прыйшоў Юда, адзін з дванаццацёх, і з ім множства народу з мячамі ды калймі, ад архірэяў і старшых народ-ных.
48. Прадаючы-ж Яго, даў ім знак, сказаўшы: каго я паца-лую, той і ёсьць; бярйце Яго.
49. I ўраз, падыйшоўшы да Ісуса, сказаў: радуйся, Равві! і пацалаваў Яго.
50. А Ісус сказаў яму: дрў-жа, чаго ты прыйшоў? Тады падыйшлі і ўзлажылі рукі на Ісуса і ўзялі Яго.
51. I вось, адзін з быўшых з Ісусам, выцягнуўшы руку, да-стаў мёч свой і, удэрыўшы слугу архірэявага, адсёк яму вуха.
52. Тады кажа яму Ісус: вяр-ні мёч твой на яго мёсца; бо ўсё, узяўшыя мёч, ад мяча за-гінуць.
53. Ці думаеш, што Я не магу цяпёр упрасіць Айца Майго, і Ён ня дасьць Мнё балёй два-наццацёх легіонаў Ангелаў?
54. Ды як жа збудзецца на-пісанае, што гэта мусіць стац-ца?
55. У той час сказаў Ісус на-роду: быццам на разбойніка выйшлі вы з мячймі ды калймі браць Мянё; кожны дзёнь ся-дзёў я з вамі, навучаючы ў сьвятыні, і вы ня бралі Мянё.
56. Гэтае-ж усё сталася, каб збыліся пісаньні прарокаў. Тады ўсё вучні, пакінуўшы Яго, паўцякалі.
Пждм Мацыгя aa. Эяангельле аб. ay.
45
57. А ўзяўшыя Ісуса завялі Яго да Кайяфы, архірэя, куды сабраліся кніжнікі і старшыні.
58. Пётр жа сьлёдаваў за Ім здалёк да падворка архірэй-скага; і, увайшоўшы ў сярэ-дзіну, сёў з слугамі, каб ба-чыць канёц.
59. Архірэі і старэйшыны ды ўвёсь сынэдрыон*) шукалі фальшывых сьвядоцтваў проці Ісуса, каб забіць Яго.
60. I не знайшлі; і, хаця мно-га фальшывых сьвёдкаў пры-ходзіла, не знайшлі. Уканцы прыйшлі два фальшывыя сьвё-дкі
61. і сказалі: Ён казаў: магу зруйнаваць царкву Божую і ў тры дні збудаваць яё.
62. I, устаўшы, архірэй ска-заў Яму: Ты нічога не адкйз-ваеш? Што яны проці Цябё сьвёдчаць?
63. Ісус маўчаў. I архірэй сказаў Яму: заклінаю Цябё Богам жывым, скажы нам, ці Ты Хрыстос, Сын Божы?
64. Ісус кажа яму: ты ска-заў; да таго кажу вам: адгэ-туль убачыце Сына Чалавё-чага, сёдзячы з правага боку сілы і ідучы на воблаках ня-бёсных.
65. Тады архірэй разьдзер адзёжы сваё і сказаў: Ён блюзьніць: на што нам яшчэ сьвёдкі? вось жа цяпёр вы чулі хулў Яго.
66. Як вам здаёцца? Яны-ж сказалі ў адказ: варг сьмёрці.
67. Тады пляв5лі Яму ў аб-лічча і тўзалі Яго; другія-ж білі Яго па шчбках
68. ды казалі: адгадай, Хры-стос, хто ўдбрыў Цябё?
69. А Пётр сядзёў вонках на
•) Вярхоўны суд.
падворку, і падыйшла да яго служка ды сказала: і ты быў з Ісусам Галілёянінам.
70. Але ён адрокся перад усімі, сказаўшы: ня вёдаю, што ты гаворыш.
71. Калі-ж ён выходзіў за ва-роты, убачыла яго другая, ды кажа быўшым там: гэты быў з Ісусам Назарэем.
72. 1 ён ізноў адрокся, прыся-гаючыся, што ня вёдае чала-вёка гэтага.
73. Крыху паждаўшы па-дыйшлі туды стаяўшыя там і сказалі Пятру: запраўды, ты з іх, бо і гутарка твая выдаё цябё.
74. Тады ён зачаў клясьціся і бажьіцца, што ня вёдае гэтага чалавёка. I ўраз-жа заняяў пёвень.
75. I прыпомніў Пётр сказа-нае яму Ісусам, як гаварыў: пёрш, чымся пёвень прапяё, тройчы адрачэшся ад Мянё. I, выйшаўшы вонкі, плакаў горка.
Разьдзёл 27.
1. Калі-ж настала раніца, ўсё архірэі і старшыні народу мё-лі нараду аб Ісусе, каб Яго забіць.
2. I, зьвязаўшы Яго, завялі і выдалі Яго Понтыю Пілату, начальніку.
3. Тады Юда, які прадаў Яго, углёдзіўшы, што Ён засўджа-ны, пакаяўшыся, зьвярнуў трыццаць срыбнякоў архірэям і старшйням,
4. кажучы: саграшыў я, пра-даўшы кроў нявінную. Яны-ж сказалі яму: што нам да гэта-га? глядзі сам.
5. I, кінуўшы срыбнякі ў цар-квё, ён выйшаў і пайшоў павё-сіўся.
46
Паводле Мацьвея сы. Эвангельле «7.
6. А архірэі, узяўшы срыбня-кі, скаэалі: нёльга класьці іх у скарбонку, бо гэта цані крыві.
7. Зрабіўшы-ж нараду, купілі за іх зямлю ганчара, каб ха-раніць чужьінцаў.
8, Вось чаму і завёцца зямля тая зямлёю крыві да таго дня.
9. Тады збылося скйзанае нраз прарока Ерамію, які ка-жа: і ўзялі трыццаць срыбня-коў цану Ацэненага, што аца-нілі сыньі Ізраіля,
10. і далі іх за зямлю ганчара, як сказаў мнё Гёспад.
11. Ісус-жа стануў перад на-чальнікам; і спытаўся ў Яго начальнік: Ты Цар Юдэйскі? Ісус ск^заў яму: ты кажаш.
12. I, калі абвінавачавалі Яго архірэі і старшыні, Ён нічога не адказваў.
13. Тады кажа Яму Пілат: ня чуеш, колькі сьвёдчаць проці Цябё?
14. I не адказваў яму ні на адно слова, так што начальнік дужа дзівіўсЯ.
15. На сьвята-ж начальнік мёў звычай звальняць народу аднаго вязьня, якога жадалі.
16. Быў тады ў іх вядомы ва-строжнік, імёньнем Варавва.
17 .1 вось, калі яны зыйшліся, сказаў ім Пілат: каго хбчаце, каб я вам звольніў: Варавву, ці Ісуса, называнага Хры-стом?
18. Бо вёдаў, што прадалі Яго праз завісьць.
19. Калі-ж ён засядаў у су-дзё, жонка паслала яму ска-заць: нё рабі нічога Прёведні-ку таму, бо я сягоньня ў-ва сыіё многа цярпёла дзеля Яго.
20. Але архірэі і старшыні надбілі народ, каб прасілі Ва-равву, а Ісуса загубілі.
21. Тады начальнік спытаўся
ў іх: каго з двох хбчаце, каб я вам звбльніў? Яны сказалі: Варавву.
22. Пілат 'кажа ім: што-ж я зрбблю з Ісусам, называным Хрыстбм? Кажуць яму ўсё: няхай будзе расьпйты!
23. Начальнік сказаў: што-ж благбе зрабіў Ён? Але яны яшчэ мацнёй крычйлі: няхай будзе расьпйты!
24. Пілат, бачучы, што нішто не памагае, а ўзбурэньне па-вялічваецца, узяў вады і ўмыў рукі перад народам і сказаў: невінаваты я ў крыві Прйвед-ніка гэтага; вы глядзіце.
25. I, адказваючы, увёсь на-род сказаў: кроў Яго на нас і на дзёцях нашых!
26. Тады звольніў ім Варавву, а Ісуса, зьбіўшы, выдаў на рас-крыжаваньне.
27. Тады жаўнёры началь-ніка, узяўшы Ісуса да прэто-рыі*), сабралі на Яго цэлую роту.
28. I, разьдзёўшы Яго, апра-нўлі Яму чырвоны плашч;
29. і, сплёўшы вянок з цяр-ніны, узьдзёлі Яму на галавў і далі Яму ў правую руку тры-сьціну; і, станбвячыся верад 1м на калёні, насьмяхаліся з Яго, кажучы: радуйся, Цар Юдэйскі!
30. 1 плявілі на Яго і, узяўшы трысьціну, білі Яго па галавё.
31. I, калі насьмяйліся з Яго, зьнялі з Яго чырвоны плашч, і адзёлі Яго ў адзёжы Яго-ныя, і павялі Яго на раскры-жаваньне.
32. Выхбдзячы, яны сустрэлі аднаго Кіранэйца, па імёньню Сымона; гэтага прымўсілі ня-сьці крыж Яго.
♦ Судзілішча прэтарскае.
Паіоім Мацьвея ав. Эвангеяьле ij.
47
33. I, прыйшоўшы на мёсца, называнае Галгофа, што зна-чнць: мёсца чбрапу,
34. далі Яму піць воцат, зьмя-шаны з жоўцяй; j, пакашта-ваўшы, не хацёў піць.
35. Расьпяўшы-ж Яго на крыжу, дзялілі адзёжы Яго, кідаючы жэрабе; каб збылося сказанае праз прарока: па-дзялілі адзёжы маё і на во-пратку маю кінулі жэрабе.
36. I, пасёўшы, пілнавалі Яго там.
37. I зрабілі над галавою Яго надпіс аб вінё Яго: гэты ёсьць Ісус, Цар Юдэйскі.
38. Тады раскрыжаваны былі з Ім два разбойнікі: адзін спра-ва, а другі зьлёва.
39. Прахбдзіўшыя-ж міма зьняважалі Яго, ківаючы га-лавамі
40. і кіжучы: Ты, штб руй-нуеш цэрквы і ў тры дні ад-будбўваеш! спасі Сябё Са-мога! Калі Ты Сын Божы, зый-дзі з крыжа!
41. Падобне-ж і архірэі з кніжнікамі і старшынамі, нась-мяхаючыся, казалі:
42. другіх спасаў, а Сябё Са-мога ня можа спасьці! Калі Ён Цар Ізраіля, няхай цяпёр зыйде з крыжа, і мы павёрым Яму.
43. Спадзяваўся на Бога, ня-хай-жа цяпёр вйбавіць Яго, калі хоча Яго. Бо-ж Ён казаў: Я Сын Божы.
44. Таксама і разбойнікі, раскрыжаваныя разам з Ім, зьняважалі Яго.
45. Ад шбстае-ж гадзіны цём-ра сталася па ўсёй зямлі да га-д.зіны дзявйтае.
46. А каля дзявйтай гадзіны загаласіў Ісус моцным гола-сам: Элі! Элі! лама сабахтані?
г. ё.: Божа МойІ Божа Мой! навошта Мянё пакінуў?
47. Некаторыя з тых, што там стаялі, чўючы гэтае, ка-залі: Ён кліча Ільлю.
48. I ўраз пабёг адзін з іх, і, узяўшы гўбку ды памачыўшы ў вбцат і насадзіўшы на трысь-ціну, даў Яму піць.
49. А другія казалі: чакай; паглядзім, ці прыйдзе Ільля спасаць Яго.
50. Ісус жа, зноў загаласіўшы моцным голасам, аддаў душу.
51. I вось, заслона ў царквё разьдзёрлася надвбе ад вёрху да нізу; і зямлй затраслася; і скйлы патрэскаліся.
52. I магілы расчыніліся; і многа цёлаў памёршых сьвя-тых папаўставала.
53. I, выйшаўшы з магіл, па ўваскрасёньні Яго ўвайшлі ў сьвятое мёста і паказаліся мно-гім.
54. Сотнік-жа і тыя, што з ім вартавалі Ісуса, бачучы тра-сёньне зямлі і ўсё, што стала-ся, спалохаліся крэпка і ка-залі: запраўды, Ён быў Сын Божы.
55. Было тамака, углядаю-чыся здалёк, многа жанчьін, якія йшлі за Ісусам з Галілёі і служылі Яму.
56. Між імі былі Марыя Маг-даліна і Марыя, маці Якава і Іосіі, і маці сыноў Завядзёя-вых.
57. Калі-ж настаў вёчар, прыйшоў багаты чалавёк з Арыматэі, імёньнем Язэп, ка-торы таксама быў вўчнем Ісу-са.
58. Ён, прыйшоўшы да Піла-та, прасіў цёла Ісўсавага. Тады Пілат- загадаў аддаць цёла.
59. I, узяўшы цёла, Язэп аб-круціў Яго чыстым палатнбм;
48 Пмодле Мацьвея ав. Эвангельм ij. tt.
60. і палажыў Яго ў сваёй но-вай магіле, якую высек ён у скалё; і, прываліўшы вялікі кймень да дзьвёраў магілы, пайшоў стуль.
61. Былі-ж там Марыя Маг-даліна і другая Марыя, ка-торыя сядзёлі насўпраць ма-гілы.
62. На другі дзёнь, што йдзе за пятніцаю, сабраліся архі-рэі і фарысэі да Пілата
63. і гаварылі: Шне! мы пры-помнілі, што ашуканец той, як быў яшчэ жывы, сказаў: цераз тры дні ўваскрэсну.
64. Дык гірыкажы вартавёць магілу да трэцяга дня, каб вучні Яго, прыйшоўшы ўначы, ня ўкралі Яго і не сказалі на-роду: уваскрбс з мёртвых. I будзе апошняе ашукйнства горш пёршага.
65. Пілат сказаў ім: вось вам старожа; ідзёце, вартуйце, як вёдаеце.
66. Яны пайшлі і паставілі ля магілы варту і прылажылі да каменя пячйць.
Разьдзёл 28.
1. Калі прыйшла субота, у час сьвітаньня пёршага дня тыдня, прыйшла Марыя Маг-даліна і другая Марыя пагля-дзёць магілу.
2. I вось сталася вялікае тра-сёньне зямлі; бо Ангел Га-сподні, зыйшоўшы з неба, пры-ступіўшы, адваліў камень ад дзьвёраў магілы і сядзёў на ім.
3. Выгляд яго быў, як блі-скавіца, і вбпратка ято бёлая, як сьнёг.
4. I ад страху прад ім задры-жэлі вартаўнікі і зрабіліся як няжывыя.
5. Ангел-жа, адкйзваючы жан-чынам, сказаў: ня бойцеся;бо вёдаю, што вы шукйеце Ісуса расьпйтага.
6. Яго нямй тут: Ён ува-скрбс, як і сказаў. Хадзёце, паглядзёце мёсца, дзё ляжаў Госпад,
7. і пайдзёце хутчэй, скажэце вучням Ягоным, што Ён ус-крбс з мёртвых і вось апярэ-дзіць вас у Галілёі; там Яго ўбачыце. Вось я сказаў вам.
КНІГІ ОНЛАЙН
