Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
10. I, ураз увайшоўшы ў чо-вен з вучнямі Сваімі, прыйшоў у мёжы Далмануфскія.
11. I выйшлі фарысэі ды па-чалі з Ім спрачацца, дамагаю-чыся ад Яго знакбў з нёба, спакушаючы Яго.
12. 1 Ён ,уздыхнуўшы Ў ду-шы Сваёй, сказаў: на што род гэты дамагаецца знакбў? За-праўдй кажў вам, ня будзе да-дзены знак роду гэтаму.
13. I, пакінуўшы іх, ізноў увайшоў у чбвен і паплыў на той бок.
14. I забыліся ўзяць хлёба, і ня мёлі з сабою ў чаўнё хлё-ба, апрача аднаго ббхана.
15. Ён загадаў ім: глядзіце, сьцеражыцеся кісьлі фарысэй-скай і кісьлі Ірадавай.
16. I разважалі між сабою, ка-жучы: гэта што хлёба ня маем.
62 Паводле Марка сьв. Эвангельле 8. 9.
17. 1, вёдаючы. Ісус кажа да іх: ці-ж яшчэ ня цяміце й не разумёеце? Ці йшчэ скамя-пёўшы маеце.сэрца вашае?
18. Маючы вочы, ня бачыце? Маючы вушы, ня чуеце? дый не памятаеце?
19. Калі Я пяць хляббў па-ламаў на пяць тысячаў, колькі ііоўных карабоў кускоў назь-біралі вы? Кажуць Яму: два-наццаць.
20. А калі сём для чатырох тысячаў, колькі карабоў назь-біралі вы астаўіныхся кускоў? Сказалі: сём.
21. I сказаў ім: як жа не ра-зумёеце?
22. I прыходзе да Віфсаіды; і нрыводзяць да Яго сьляпога ды нросяць, каб дакранўцца да яго.
23. I, узяўівы сьляпога за ру-ку, вывеў яго за сяло і, плю-нуўшы яму на вочы, паклаў на яго рукі ды спытаўся, ці што бачыць?
24. I той, зірнуўшы, адказаў: бачу людзёй, што як дрэвы хо-дзяць.
25. Потым ізноў палажыў ру-кі на вочы яму ды зрабіў, каб бачыў. I паздаравёў ды стаў пачыць усё ясна.
26. I паслаў яго дамоў, ска-заўшы: не захбдзь у сялб і не кажьі нікому ў сялё.
27. 1 пайшоў Ісус з вучнямі Сваімі ў сёлы Кесарыі Піліпа-вай. I дарогаю ён пытаўся ў вучняў Сваіх, кажучы: за каго лічаць Мянё людзі?
28. Яны адказалі: за Іоана Хрысьціцеля; другія-ж за Іль-лю, а іншыя — за аднаго з пра-рокаў.
29. Ён жа кажа ім: а вы за каго лічыце Мянё? I Пётр ад-
казаў Яму, кажучы: Ты Хрыс-тос.
30. I загадаў ім, каб нікому не гаварылі аб Ім.
31. I пачаў навучаць іх, івто трэба, каб Сын Чалавёчы мно-га вьіцярпеў, каб адцураліся ад яго старшыны і архірэі і кніжнікі, ды каб быў забіты і цсраз тры дні ўваскрос.
32. I гаварыў аб гэтым адкры-га. I Пётр, адклікаўшы Яго, пачаў карыць Яго.
33. А Ён, аглянўўпіыся й ба-чучы вучняў Сваіх, забараніў Пятру, сказаўшы: адыдзі ад Мянё, шатан, бо думаеш не аб Божым, але аб чалавёчым.
34. I, паклікаўшы народ з вучнямі Сваімі, сказаў ім: хто хоча ісьці за Мною, адракіся ад самога сябё і вазьмі крыж свой ды йдзі сьлёдам за Мною;
35. бо хто хоча душу сваю спасьці, загўбіць яё; але хто загўбіць душу сваю за Мянё і Эвангельле, той спасё яё.
36. Бо штб за карысьць ча-лавёку, калі-б здабыў увёсь сьвёт, а душы сваёй вікоду ўчыніў бы?
37. Або штб дасьць чалавёк за душу сваю?
38. Бо хто пасарбміцца Мянё і Маіх слоў перед родам гэтым блудным ды грэшным, дык і Сын Чалавёчы пасарбміцца яго, як прыйдзе ў славе Айца Свайго з ангеламі сьвятымі.
Разьдзёл 9.
1. I сказаў ім: запраўды кажу вам: ёсьць некаторыя сярод тых, што тут стаяць, якія ня імуць сьмёрці, пакуль ня ўглё-дзяць царства Божага, прый-шоўшага ў сіле.
2. I цераз шэсьць дзён бярэць Ісус Пятра, Якава і Іоана і вя-
Паводле Марка сьв. Эвангельле >.
63
дзё на гару высокую асобна іх адных, і перамяніўся перад імі.
3. I адзёньне Яго зрабілася бліскучым ды такім бёлым, як сьнёг, ды як бялільшчык на зямлі ня можа вьібяліць.
4. I зьявіўся ім Ільля з Май-сёем ды вялі гутарку з Ісусам.
5. I на гэта Пётр сказаў Ісусу: Равві! добра нам тут быць; дык зробім тры палаткі: Табё адну, Майсёю адну і Ільлі адну.
6. Бо ня вёдаў, што сказаць; бо яны перапалбхаліся.
7. I паўстала хмара, закрыў-шая іх, і з хмары выйшаў го-лас, які казаў: гэты ёсьць Сын Мой улюблены, Яго слу-хайце.
8. I раптам, аглядзёўшыся наўкола, нікога больш ня ўба-чылі, апрача аднаго Ісуса.
9. Калі-ж яны зыхбдзілі з га-ры, загадаў ім нікому не ка-заць, штб яны бачылі, дакуль Сын Чалавёчы не ўваскрэсьне.
10. I захавалі гэтае слова, пы-таючыся адзін у аднаго, што значыць: уваскрэснуць?
11. 1 спыталіся ў Яго, кажу-чы: кніжнікі гавораць, што пёрш мусіць прыйсьці Ільля?
12. Ён жа адказаў ім: Ільля, прыйшоўшы пёрш, наладзіць усё, як і напісана пра Сына Чалавёчага, каб шматперацяр-пёў і быў паніжаны.
13. Але кажў вам, што і Іль-ля прыйшоў, і ўчынілі з ім, што хацёлі, як напісана пра Яго.
14. I, прыйшоўшы да вучняў, углёдзіў многа народу ля іх, ды кніжнікаў, снрачаючыся з імі.
15. I, ураз углёдзіўшы Яго, увесь народ здумёўся ды, прыбягаючы, вітаў Яго.
16. 1 спытаўся Ён у кніжні-ка^: аб чым у вас спрэчка з імі?
17. I, адказваючы, адзін із на-роду сказаў: Вучыцелю! я пры-вёў да Цябё сына майго, які мае нямёга духа:
18. дзё ні схопіць яго, кідае яго на зямлю, і ён пёніцца й скрыгіча зубамі сваімі ды пру-цянёе. 1 казаў я вучням Тваім, каб выгналі яго, і ня здблелі.
19. Ён жа, адказваючы, гаво-ра: о, род нявёрны! Дакуль буду з вамі? Дакуль буду цяр-пёць вас? Прывядзёце яго да Мянё!
20. I прывялі яго да Ісуса. I, убачыўшы Яго, дух затрос ім, і ён упаў на зямлю ды валяўся, пускаючы пёну.
21. I спытаўся Ісус у бацькі ягонага: як даўно гэта зрабі-лася з ім? Той жа адказаў: з дзяцінства;
22. і шмат разоў дух кідаў яго ў вагонь ды ў ваду, каб загу-біць яго; але, калі што можаш, памажьі нам, зьлітаваўшыся над намі.
23. Ісус сказаў яму: калі мо-жаш вёрыць, усё магчыма для вёруючага.
24. I зараз, загаласіўшы, бацька хлопца сказаў праз сьлёзы: Госпадзе! памажьі май-му недавёрству!
25. Ісус жа, бачучы, што зьбя-гаецца народ, пагразіў духу нячыстаму, кажучы яму: дух нямй і глухі! Я прыкйзую табё: вййдзі з яго ды больш не ўваходзь у яго!
26. I, загаласіўшы ды крэпка затрбсшы ім, выйшаў; і зра-біўся, як няжывы, так што мно-гія гаварылі, што памёр.
27. Але Ісус, узяўшы яго за руку, падняў яго, і ён устаў.
64
Паводле Марка сьв. Эвангельле 9. ю.
28.1, як увайшоў у дом, вучні Ягоныя пыталіся ў Яго наса-мбце: чаму мы не маглі выгкаць яго?
29. I сказаў ім: гэты род ніяк ня можа выйсьці, адно толькі ад малітвы ды посту.
30. 1, пайшоўшы стуль, прахо-дзілі праз Галілёю, і Ён не ха-цёў, каб хто давёдаўся.
31. Бо навучаў Сваіх вучняў і гаварыў ім, што Сын Чала-вёчы выданы будзе ў рукі лю-дзёй, і заб’юць Яго, і забіты ўваскрэсьне на трэці дзёнь.
32. Але яны не разумёлі слоў, а спытацца ў Яго баяліся.
33. I прыйшоў у Капэрнаум; і, як быў у доме, спытаўся ў іх: аб чым дарогаю вы гута-рылі між сабою?
34. Яны-ж маўчалі, бо даро-гаю разважалі між сабою, хто большы.
35. I, сёўшы, паклікаў два-наццацёх і сказаў ім: калі хто хоча пёршым быці, будзь з усіх апошнім і для ўсіх слугою.
36. I, узяўшы дзіця, паставіў яго сярод іх ды, абняўшы яго, сказаў ім:
37. Хто прьійме адно з гэтых дзяцёй дзеля Мянё, той прый-мйе Мянё, а хто Мянё іірыйме, то не Мянё прыймйе, але Па-слаўшага Мянё.
38. I адказаў Яму Іоан, мбвя-чы: Настаўнік! мы бачылі ча-лавёка, які Тваім імем выганяе дэманаў, а ня йдзёць за намі; дык забаранілі яму, бо ня йдзёць за намі.
39. Ісус жа сказаў: не заба-ранййце яму, бо няма такога, хто, учыніўшы цуд імем Маім, мог бы хутка зьняважыць Мя-нё.
40. Бо хто ня проці вас, той за вас.
41. I хто напоіць вас каў-шбм вадьі дзеля Мянё, затым, што вы Хрыстовыя, запраўдй кажу вам: ня страціць нага-рбды сваё.
42. I хто зьвядзё аднаго з малых гэтых, вёручых у Мянё, таму лёпей было-б, каб павё-сілі яму камень ад жбрнаў на шйю ды кінулі яго ў мора.
43. I калі зводзіць цябё рука твая, адсякі яё: лёпей табё ка-лёкаму ўвайсьці ў жыцьцё, чымся з дзьвюма рукамі йсьці ў геённу, у вагонь неўгасаючы,
44. дзё чэрв іх ня ўмірае, і агонь не ўгасае.
45. I калі нага твая зводзіць цябё, адсякі яё; лёпей табё ўвайсьці ў жыцьцё кульгаю-чы, чымся з дзьвюма нагамі быць укіненым у геённу, у ва-гонь неўгасаючы,
46. дзё чарвяк іх ня ўмірае, ды агонь не ўгасае.
47. I калі вбка тваё зводзіць цябё, вырві яго: лёпей табё з адным вокам увайсьці ў цар-ства Божае, чымся з дзьвюма вачыма быць укіненым у ге-ённу вагнявую,
48. дзё чарвяк іх ня ўмірае, ды агонь не ўгасае.
49. Бо кожны агнём асоліц-' ца, а ўсякая ахвяра соляй асо-ліцца.
50. Соль добрая; але, калі соль зробіцца несалбнай, чым яё паправіце? Мёйце ў сабё соль і мір мёйце між сабою.
Разьдзёл 10.
1. I згэтуль, устаўшы, прыхо-дзіць у мёжы Юдэйскія за Іор-данам. I зноў зьбіраецца да Яго народ, і па звычаю свайму Ён ізноў навучаў іх.
2. I, падыйшоўшы, фарысэі спыталіся, спакушаючы Яго:
Паводле Марка сы. Эвангельле ю. 65
ці можна мужу кінуць жонку сваю?
3. Ён жа, адказваючы, сказаў ім: што запавёдаў вам Майсёй?
4. Яны-ж сказалі: Майсёй да-зволіў пісаць разводны ліст і разлучацца.
5. I, адказваючы, Ісус сказаў: дзеля жбрсткасьці сэрца samara напісаў ён вам гэтую за-паведзь.
6. Бо на гіачатку тварэньня Бог стварыў іх мужчынай і жанчынай (Быт. 1, 27).
7. Дзеля і-этага пакіне чала-вёк айца свайго ды матку
8. і прыгбрнецца да жонкі сваёй, і ў двох будуць адно цё-ла (Быт. 2, 24), дык іх ужо ня двое, але адно цёла.
9. Вось жа, што Бог злучыў, чалавёк няхай не разлучае.
10. А дома вучні Яго ізноў спыталіся аб тым жа.
11. 1 сказаў ім: хто пакіне жонку сваю ды ажэніцца з дру-гою, той блудзіць з ёю;
12. і калі жонка разлўчыцца з мужам сваім ды вьійдзе за другога, — блудзіць.
13. Прыносілі да Яго даётак, каб Ён дакранўўся да іх: вуч-ні-ж ня пускалі тых, што пры-носілі.
14. Убачыўшы-ж гэтае, Ісус загнёваўся ды сказаў ім: дай-це дзёткам ісьці да Мянё і не забараняйце ім, бо гэткіх ёсьць царства Божае.
15. Запраўдьі кажў вам: хто ня прййме царства Божага, як дзіця, той ня ўвойдзе ў Яго.
16. I, абняўшы іх, усклаў на іх рукі і багаславіў іх.
17. I, калі выходзіў у дарогу, падбёг нёхта, упаў перад Ім на калёні і спытаўся ў Яго: На-стаўніку добры! што мнё ра-
біць, каб унасьлёдаваць жыць-цё вёчнае?
18. Ісус жа сказаў яму: што завёш Мянё добрым? Ніхто ня добры, толькі адзін Бог.
19. Вёдаеш запаведзі: ня блу-дзі; не забівай: не крадзі; ня сьвёдчы крыва; ня крыўдзь; паважай бацькоў тваіх. (Вы-хад 20, 12—17).
20. Той жа, адказваючы, ска-заў Яму: Настаўнік, усяго гэ-тага пілнаваўся я змалку дзён сваіх.
21. Ісус жа, глянуўшы на яго, упадабаў яго і сказаў яму: ад-наго табё не ханае: пайдзі, усё, штэ маеш, прадай ды раздай убогім, і будзеш мёць скарб на нёбе; і прыходзь, ідзі за Мною, узяўшы крыж.
КНІГІ ОНЛАЙН
