Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
30. і: любі Госпада Бога твай-го ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім розумам тваім, і ўсёю моцаю тваёю, —• вось пёршая запаведзь (Дру-газак. 6, 4—5).
31. I другая падобпая да яё: любі бліжняга твайго, як са-мога сябё. I нямашака іншага вялікшага прыказйньня (Левіт 19, 18).
32. I сказаў яму кніжнік: добра, Вучыцель! Ты сказаў праўду, што адзін ёсьць Бог, і няма іншага апрача Яго;
33. і любіць Яго ўсім сэрцам, усім розумам і ўсёю душою і ўсёю сілаю і любіць бліжняга, як самога сябё, больш за ўсё агнявыя жэртвы й ахвяры.
34. 1 Ісус, бачучы, што той ра-зумна адказвае, сказаў яму: недалёка ты ад царства Бо-жага. I ніхто ўжо ня сьмёў задаваць Яму пытаньні.
35. I, азваўшыся, казаў Ісус, навучаючы ў царквё: Як ка-жуць кніжнікі: што Хрыстос ёсьць сын Давідаў?
36. Бо сам Давід сказаў Ду-хам Сьвятым: сказаў Госпад Госпаду майму: сядзі направа
70
Паводле Марка сьв. Эвангельле іг. 13.
ад Мянё, дакуль палажу во-рагаў Тваіх за падножжа ног Тваіх. (Псал. 109, 1).
37. Гэтак, сам Давід назы-вае Яго Госпадам; дык як жа Ён сын яго? I множства на-роду з ахвотаю слўхала Яго.
38. I гаварыў ім у навуцы Сва-ёй: Сьцеражыцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у даўпх вбпратках, ды вітаньні на тор-жышчах,
39. і пёршыя лавы ў школах, і пёршыя мёсцы на банкётах;
40. тыя, што зьядаюць хаты ўдоў і дзеля вбка доўга моляц-ца, тыя дастануць цяжэйшую кару.
41. I, сёўшы ля скарбніцы, глядзёў Ісус, як народ кідае медзякі ў скарбніцу. I многа заможных кідалі шмат.
42. I адна бёдная ўдава, прый-шоўшы, кінула дзьвё лёпты або грош.
43. I, паклікаўшы вучняў сваіх, Ісус сказаў ім: запраў-ды кажў вам, што гэтая бёдная ўдава палажыла больш за ўсіх, што клалі ў скарбніцу.
44. Бо ўсё клалі з лішкаў сваіх, а яна з недастатку свай-го палажыла ўсё, што мёла, увёсь пражытак свой.
Разьдзёл 13.
1. I, калі выходзіў Ён з царк-вы, кажа Яму адзін із вучняў Ягоных: Вучыцель! паглядзі, якія камёньні і якія будынкі!
2. I, адказваючы, сказаў яму Ісус: бачыш гэтыя аграмад-ныя будыніны! He астанёцца камень на камені, які-б ня збурылі.
3. I калі ён сядзёў на гары Аліўнай насупраць царквы, пыталіся ў Яго насамбце Пётр і Якаў і Іоан і Андрэй:
4. скажы нам, калі гэтае бу-дзе, і які знак, калі ўсяму гэ-таму міе быць канёц?
5. I ў адказ ім Ісус пачаў гаварыць: сьцеражйцеся, каб хто ня зьвёў вас,
б. бо шмат прыйдзе пад Маім імем і будуць гаварыць, што гэта Я, і многіх зьвядуць.
7. Калі-ж пачуеце пра вой-ны ды чуткі аб войнах, ня трывожцеся: гэта мусіць стац-ца; але гэта яшчэ не канёц.
8. Бо паўстане народ на йа-род і царства на царства, і бу-дзе месцамі трасёньне зямлі, і будзе голад і безгалоўе. Гэта — пачатак злыбедаў.
9. Сьцеражьіцеся-ж і вы самі: бо будуць вас аддаваць пад суд і біць вас у школах, і бу-дзеце пастаўлены перад вая-водамі ды царамі за Мянё, каб сьвёдчылі ім.
10. I пёрш усім народам му-сіць быць абвёшчана Эвангель-ле.
11. Калі-ж павядуць вас, каб выдаць, не клапбцьцеся напёрад, штб вам гаварыць, і не абдумывайце, а што дадзена вам будзе ў той час, тое й га-варыце, бо ня вы будзеце га-варыць, але Дух Сьвяты.
12. I выдасьць брат брата на сьмёрць, і бацька сына, і паў-стануць дзёці на бацькоў сваіх і забіваць іх будуць.
13. I будуць ненавідзець вас усё за імя Маё, а хто вьіцяр-піць да канца, той спасёцца.
14. Калі-ж углёдзіце агіду спусташэньня, аб чым казаў Даніла прарок, паўстаўшую, дзё ня сьлёд (хто чытае, разу-мёй), тады, хто будзе ў Юдэі, хай бягуць на горы.
15. А хто на страсё, хай ня
Паводле Марка сьв. Эвангельле 13. 14.
71
злйзе ў хату і ня йдзё браць што-нёбудзь з дому свайго.
16. 1 хто ў полі, хай не варб-чаецца назйд узяць адзёжу сваю.
17. Гора-ж цяжарным і кбр-мячым у тыя дні!
18. Малёцеся-ж, каб не да-вялося ўцякаць вам зімою.
19. Бо будзе ў тыя дні туга, якое ня бывала ад пачатку стварэньня, што стварыў Бог, ажно дагэтуль, дый ня будзе.
20. 1 калі-б Госпад не ска-раціў дзён гэных, то не спа-слося-б нівбднае цёла, але дзе-ля выбраных, якіх Ён выбраў, скараціў гэныя дні.
21. I калі хто вам тады ска-жа: вось тут Хрыстос, ці: вось там, — ня вёрце.
22. Бо паўстануць лжэхры-сты і лжэпрарбкі і дадуць зна-мёньні і цўды, каб зьвясьці, калі магчыма, і выбраных.
23. Вы-ж глядзіце: вось Я ўсё вам сказаў напёрад.
24. Але ў тыя дні, пасьля ту-гі гэнае, сонца зьмёркне, і мё-сяц ня дасьць сьвятла свайго.
25. 1 зоркі будуць пйдаць з нёба, і сілы, што на нябёсах, парўханы будуць.
26. I тады ўглёдзяць Сына Чалавёчага, ідучы на хмарах з сілаю вялікаю і славаю.
27. I пашлё Ён тады Ангелаў Сваіх і зьбярэ выбраных Сваіх ад чатырох вятрбў, ад краю зямлі да краю нёба.
28. Ад смакбўніцы вазьмёце прыклад: калі гальлё яё ўжо мякчэе і пускае лісьцё, то вё-дайце, што блізка лёта.
29. Гэтак і вы: як углёдзіце, што гэта збываецца, вёдайце, што блізка, ля дзьвярэй.
30. Запраўдй кажў вам: ня
счэзьне род гэты, як усё гэтае стёнецца.
31. Нёба й зямля пярбйдзе, а словы Маё не пярбйдуць.
32. А аб дні тым ніхто ня вё-дае: ні ангелы, што на нёбе, ні Сын, а толькі Ацёц.
33. Глядзіце, ня сьпіце ды маліцеся, бо ня вёдаеце, калі прыдзе час.
34. Як чалавёк, штс, выяж-дж&ючы, пакінуў дом свой, даў слугам сваім уладу і кожнаму сваю работу, ды загадаў вар-таўніку ля варот ня спаць.
35. Дык ня сьпіце-ж вы, бо ня вёдаеце, калі прыйдзе гаспа-дар дому: увёчары, ці апбў-начы, ці пры пёўнях, ці нара-ніцы;
36. каб, прыйшоўвіы неўспа-дзёўкі, не знайівоў вас сплю-чы.
37. А што вам кажу, кажу ўсім: ня сьпіце.
Разьдзёл 14.
1. За два дні была Пасха і сьвята праснакоў; і шукалі ар-хірэі і кніжнікі, як узяць Яго хітрасьцяй ды забіць.
2. Але казалі: толькі ня ў сьвята, каб ня было разрухі ў народзе.
3. .1, як быў Ён у Віфаніі, у доме Сымона пракажбнага, ды спачываў за сталом, — прый-шла жанчына з алябастравым збанкбм міра нардбвага, чьі-стага й дарагога, ды, разьбіў-шы судзіну, паліла Я.му гала-ву-
4. I былі нскаторыя, што гнё-валіся ў сабё і гаварылі: на што гэты глум міра?
5. Бо-ж можна было-б пра-даць яго больш, як за трыста дынараў, ды раздаць бёдным. I наракалі на яё.
72
Паводле Марка сьв. Эвангельле 14.
б. Але Ісус сказаў: пакіньце яё: на штб ёй робіце прык-расьць? Яна добрае дзёла зра-біла для Мянё.
7. Бо ўбогіх заўсёды маеце з сабою і можаце ім рабіць да-бро, калі захбчаце, а Мянё маеце не заўсёды.
8. Яна, што магла, зрабіла: наўпёрад памазала цёла Маё для пахаваньня.
9. Запраўдьі кажў вам: дзё толькі будзе абвёшчана Эван-гельле гэтае па ўсім сьвёце, дык і аб тым, што зрабіла яна, сказана будзе ў памяць аб ёй.
10. А Юда Іскарыёт, адзін з дванаццацёх, пайшоў да архі-рэяў, каб прадаць Яго ім.
11. Яны-ж, пачуўшы, узрада-валіся і абяцалі даць яму гро-шы. I ён шукаў, як у адпа-вёдную часіну прадаць Яго.
12. I ў нёршы дзёнь прасна-коў, калі рэзалі ягнё на Пасху, кажуць Яму вучні Ягоныя: дзё хочаш, каб мы пайшлі пры-гатавалі Табё ёсьці пасху?
13. I пасылае двух з вучняў Сваіх і кажа ім: Ідзёце да мё-ста; і сустрэнецца вам чала-вёк, нясучьі гляк з вадою; ідзё-це за ім.
14. I куды ён увойдзе, ска-жэце гаспадарў таё хаты: Ву-чыцель пытаецца: дзё сьвят-ліца, у якой спажываціму па-сху з вучнямі Маімі?
15. I ён пакажа вам пакой вялікі, засланы, гатовы; там прыгатуйце нам.
16. I пайіплі вучні Ягоныя і прыйшлі да мёста і знайшлі, як сказаў ім; і прыгатавалі пасху.
17. I, калі настаў вёчар, Ён прыходзіць з дванаццацьма.
18. I, як сядзёлі яны за ста-лом ды ёлі, Ісус сказаў: за-
праўды кажў вам: адзін з вас, што ёсьць са Мною, прадасьць Мянё.
19. Яны-ж пачалі сумаваць ды адзін праз аднаго казаці да Яго: ці ня я? I другі: ці ня я?
20. Ён жа, адказваючы, ска-заў ім: адзін з дванаццацёх, што мачае са Мною ў місе.
21. Бо Сын Чалавёчы йдзё, як напісана аб Ім; але гбра та-му чалавёку, праз якога пра-дадзены будзе Сын Чалавёчы. Ляпёй было-б яму, калі-б ча-лавёк гэны не радзіўся.
22. I, калі яны ёлі, ІСус, узяў-шы хлёб, багаславіў яго ды, паламаўшы, даў ім і сказаў: вазьмёце, ёшце; гэта ёсьць цёла Маё.
23. I, узяўшы чару й аддаў-шы хвалу, падаў ім: і пілі яё ўсё.
24. I сказаў ім: гэта ёсьць кроў Мая новага запавёту, што за многіх праліваецца.
25. Запраўдьі кажў вам: ні-колі ўжо ня буду піць ад плб-ду вінаграднага ажно до таго дня, калі піць буду новае віно ў царстве Божым.
26. I, запяяўшы, пайшлі на гару Аліўную.
27. I кажа ім Ісус: усё вы спакўшаны будзеце ў гэту ноч за Мянё; бо напісана: ўдару пастуха, і рассыплюцца авёчкі (Захар. 13, 7).
28. Але, як уваскросну, апя-рэджу вас у Галілёі.
29. Пётр жа сказаў Яму: хай усё спакўсяцца, але ня я.
30. 1 кажа яму Ісус: запраў-ды кажў табё, што ты сяньня, у гэтую самую ноч, пёрш, чым нёвень двойчы прапяё, тры ра-зы адрачэшся ад Мянё.
31. Але той яшчэ больш ка-заў: хаця-б мнё трэба было па-
Паводле Марка сье. Эвангельле 14.
мёрці разам з Табою, не адра-куся ад Цябе. Гэтак сама га-варылі і ўсё.
32. 1 прыйшлі ў сяло, званае Гефсіманія, і сказаў вучням Сваім: пасядзёце тут, пакуль памалюся.
33. I бярэз сабоюПятра, Яка-ва ды Іоана; і найшоў жах дый туга на. Яго.
34. 1 кажа ім: сўмная дувіа мая ажно да сьмёрці; пабудзь-це гэтта і ня сьпіце.
35. I, адыйійоўшыся трохі, упаў на зямлю і маліўся, каб, калі магчыма, абмінула Яго гэтая гадзіна;
36. і гаварыў: Авва, Ойча! усё маічыма для Цябё, пра-нясі чару гэтую міма Мянё; ды ня тое, чаго Я хачу, а чаго Ты.
37. I варбчаецца і знаходзіць іх сплючы, дый кажа Пятру: Сымоне! Ты сыііш? Ня мог ты аднаё гадзіны ня спаць?
38. Ня сьпіце й маліцеся, каб не папасьці ў пакусу: бо-ж дух крэпкі, а цёла слабое.
39. I ізноў, адыйшоўшыся, маліўся, гаворачы тое-жслова.
40. I, вярнуўшыся, знайшоў іх ізноў сплючы; бо вбчы ў іх абцяжэлі, і ня вёдалі, што ад-казваць Яму.
41. I прыходзіці. трэці раз і кажа ім: вы ўсё явічз сьпіцё і спачываеце? Годзе! Настаў час! Вось прадаёцца Сын Ча-лавёчы ў рукі грэшпікаў.
42. Уставайце! Хадзём! Вось падыходзіць той, віто прадаё Мянё.
43. I ўраз жа, як Ён яшчэ га-варыў, прыходзіць Юда, адзін з дванаццацёх, а з ім вялікая грамада з мячамі ды каламі ад архірэяў і кніжнікаў і стар-шых.
44. 1 той, што прадаваў Яго,
73 даў ім знак, сказаўшы: каго я пацалую, Той і ёсьць; бярэце Яго й вядзёце асьцярожна.
45. I, прыйшоўшы, зараз жа падыйшоў да Яго ды кажа: Равві! Равві! і пацалаваў Яго.
КНІГІ ОНЛАЙН
