Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
47. усё слухаўшыя дзівіліся з розуму і адказаў Яго.
48. I, углёдзіўшы Яго, зьдзі-віліся; і маці Яго сказала Яму: Дзіця! што ты зрабіў з намі? Вось бацька Твой і я з вялікаю тугбю шукалі Цябё.
49. Ён сказаў ім: на штб было вам шукаць Мянё? ці-ж вы ня вёдалі, піто Мнё трэба быць у тым, што налёжыць Айцў Майму?
50. Але яны не зразумёлі ска-заных ім словаў.
51. Ён пайшоў з імі і прый-шоў да Назарэту; і быў па-слухмйны і.м. I маці Яго за-хавала ўсё словы гэтыя ў сэр-цы сваім.
52. Ісус жа рос розумам і ўзростам ды ў ласцы ў Бога і людзёй.
Паводле Лукі сы. Эвангельле 3. 83
Разьдзёл 3.
1. У пятнаццаты-ж год пана-ваньня Тывэрыя кёсара, калі Понці Пілат гаспадарыў у Юдэі, Ірад быў чацьвертаўлад-нікам у Галілёі, Піліп, брат яго, чацьвертаўладнікам у Іту-рэі і Траханіцкай краіне, a Лі-сані чацьвертаўладніка.м у Аві-ленёі, .
2. пры архірэях Ганьне і Кай-яфе, быў голас Божы да Іоана, сына Захаравага, у пустыні.
3. I ён праходзіў па ўсіх ва-коліцах Іорданскіх, прапавё-дываючы хрышчэньне пака-йньня дзеля адпушчэньня гра-хоў,
4. як напісана ў кнізе слоў прарока Ісаі, які кажа: голас клікаючага ў пустыні: прыга-туйце шлях Госпаду, просты-мі зрабёце сьцёжкі Яму;
5. усякі дол няхай напоўніц-ца, і ўсякая гара і ўзгорак ня-хай зьнізяцца, крывулі вы-прастуюцца і няроўныя шляхі зробяцца гладкімі;
6. і ўглёдзіць усякае цёла спасёньне Божае (Ісая 40, 3 —5).
7. I казаў loan народу, які прыходзіў хрысьціцца ў яго: плод яхідніны! хто перасьця-рог вас, каб уцякалі ад буду-чага гнёву?
8. Зрабёце-ж годныя пакаянь-ня плады і ня думайце гава-рыць сабё: бацька ў нас Аў-раам; бо кажу вам, што Бог можа з камёньняў гэтых пад-няць дзяцёй Аўрааму.
9. Ужо й сякёра ля каранй дрэваў ляжыць; усякае дрэва, што плоду добрага ня пры-носе, зрубаецца й кідаецца ў вагонь.
10. I спытаўся ў яго народ: што-ж нам рабіць?
11. Ён жа сказаў ім у адказ: у каго дзьвё адзёжыны, той дай таму, хто пя мае; і ў каго ёсьць ёжа, рабі тое-ж.
12. Прыйшлі і мытнікі хрысь-ціцца і сказалі яму: вучыцель! што нам рабіць?
13. Ён жа адказаў ім: нічога не бярэце больш таго, што на-значана вам.
14. Пыталіся ў яго таксама й вайкі: а нам штб рабіць? I ска-заў ім: нікога ня крыўдзьце, не абмаўляйце і здавальняй-цеся сваёю платай.
15. Калі-ж народ быў у не-даўмёньні, і ўсё думалі ў сэр-цах сваіх аб Іоане, ці ня Хры-стос ён? —
16. Іоан усім адказаў: я хрышчу ,вас вадою, але йдзё Дужэйшы за мянё, у каторага я ня варты разьвязаць рамёнь абуцьцй: Ён будзе хрысьціць вас Духам Сьвятым і агнём;
17. лапата Яго ў руцэ Яго, і Ён ачысьціць гумно Сваё і пазьбірае пшаніцу ў сьвіран свой, а салому спаліць агнём няўгісным.
18. Многа і другога прапавё-дываў ён народу, навучаючы яго.
19. Ірад жа чацьвертаўлад-нік, дакараны і.ч за Ірадзіяду, жонку брата яго, Піліпа, і за ўсё, што Ірад зрабіў благога, 20. дадаў да ўсяго іншага й тое, што пасадзіў Іоана ў вязь-ніцу.
21. I сталася, як хрысьціўся ўвёсь народ, і Ісус ахрысьціў-шыся маліўся, —■ адчынілася нёба,
22. і Дух Сьвяты зыйшоў на Яго ў цялёсным выглядзе, як галўб, і быў голас з нёба, га-ворачы: Ты Сын Мой Улйбле-ны; цябё ўпадабаў Я.
84
Паводлг Лукі еы. Эвангельле з. 4.
23. Ісус, пачынаючы Сваё служэньне, быў гадоў трыцца-цёх і быў, як думалі, сын Язэ-паў, Іліяў,
24. Матфанаў, Лёвіяў, Мэль-хіяў, Іоанаў, Язэпаў,
25. Матафіяў, Амосаў, Наву-маў, Ясьлімаў, Нагёяў,
26. Маафаў, Матафіяў, Са-мёяў, Язэпаў, Юдзін,
27. Іоананаў, Рысаеў, Зара-вавэляў, Саляфіілаў, Нірыяў,
28. Мэльхіяў, Адзіяў, Каса-маў, Ялмадамаў, Іраў,
29. Есіяў, Еліязэраў, Іяры-маў, Матфатаў, Лёвіін,
30. Сымэонаў, Юдзін, Язэпаў, Іоананаў, Эліякімаў,
31. Мэлеаяў, Маінаінаў, Ма-тафаяў, Натанаў, Давідаў,
32. Іясёяў, Авідаў, Ваозаў, Салмонаў, Наасонау,
33. Амінадаваў, Арамаў, Яс-ромаў, Фарэсаў, Юдзін,
34. Якубаў, Ісаакаў, Аўраа-маў, Фарын, Нахораў,
35. Сэрухаў, Рагаваў, Фалё-каў, Явёраў, Салін,
36. Каінанаў, Арфаксадаў, Ci-May, Нояў, Ламёхаў,
37. Матусалаў, Янохаў, Іа-рэдаў, Малеляіляў, Каінанаў,
38. Эносаў, Сіфаў, Адамаў, Божы.
Разьдзёл 4.
1. Ісус, напоўнены Духам Сьвятым, вярнуўся ад Іордану і павёдзены быў Духам у пу-стыню;
2. там сорак дзён Ён быў спакушаны ад д’ябла й нічога ня ёў у гэтыя дні; а калі яны скончыліся, урэшце захацёў ёсьці;
3. і сказаў Яму д’ябал: калі ты Сын Божы, то скажы гэта-му камню зрабіцца хлёбам.
4. Ісус сказаў яму ў адказ:
напісана, што ня хлёбам ад-ным будзе жыць чалавёк, але ўсякім словам Божым (Дру-газак. 8, 3).
5. I, узьвёўшы Яго на высо-кую гару, д’ябал паказаў Яму ўсё царствы сусьвёту ў і.мгнень-пе часу,
6. і сказаў Яму д’ябал: дам Табё ўладу над усімі царства-мі і славу іх, бо яна аддапа мнё, і я, каму хачу, даю яё.
7. Дык калі Ты паклоніівся мнё, то ўсё будзе Тваё.
8. Ісус сказаў яму ў адказ: адыйдзі ад Мянё, шатйн; на-пісана: Госпаду Богу твайму кланяйся і Яму аднаму слу-жы (Другазак. 6, 13).
9. I павёў Яго ў Ерузалім, і паставіў на крылё царквы, і сказаў Яму: калі Ты Сын Бо-жы, кінься адгэтуль уніз;
10. бо напісана: Ангелам сваім накажа пра цябё ўсьце-рагчы Цябё;
11. і на руках панясуць, каб і не даткнуўся да каменя на-гою Тваёю (Пс. 90, 11—12).
12. Ісус сказаў яму ў адказ: сказана: не спакушай Госпа-да Бога Твайго (Другазак. 6, 16).
13. I, скончыўшы ўсё кушэнь-не, д’ябал адыйшоў ад Яго да-часу.
14. I вярнуўся Ісус у сіле Ду-ха ў Галілёю; і разыйшлася чутка пра Яго па ўсёй вака-лічнай старанё.
15. I вучыў Ён у школах іх і ад усіх быў слаўлены.
16. I прыйшоў у Назарэт, дзё быў выхаваны, і ўвайшоў, па звычаю Свай.му, у дзёнь су-ботні ў йіколу, і ўстаў чы-таць.
17. I падалі Яму йігупраро-ка Ісаі; і Ён, разгарнуўшы кні-
Павпдле Лукі сы. Эвангельле 4.
86
гу, знайшоў мёсца, дзё было напісана:
18. Дух Гасподні на Мнё: бо Ён памазаў Мянё дабравёсь-ціць убогім і паслаў Мянё аз-дараўляць разьбітых сэрцам, гаварыць вязьням аб вызва-лёньні і сьляпы.м аб павароце зроку, пусьціць змучаных на волю
19. і абвяшчаць год Гасподні прыёмны (Ісая 61, 1—2).
20. I, зачыніўшы кніі у ды ад-даўшы служцы, сёў; і вочы ўсіх у школе былі зьвёрнены на Яго.
21. 1 Ён пачаў гаварыць ім: цяпёр выпаўнілася пісаньне гэтае ў вушах вашых.
22. 1 ўсё засьвёдчылі яму гэта і дзівіліся ласкавым словам, выходзячым з вуснаў Яго, і га-варылі: Ці не Язэпаў гэта сын?
23. Ён сказаў ім: вёдама, вы скажаце Мнё прыказку: лё-кару, вылячы Самога Сябё; зрабі і тут, у Тваёй бацькаўш-чыне, тое, што, мы чулі, было ў Капэрнауме.
24. 1 сказаў: запраўды кажу вам: ніводзін прарок ня прый-маецца ў бацькаўшчыне сваёй.
25. Папраўдзе кажу вам: мно-га ўдоваў было ў Ізраілю ў дні Ільлі, калі зачынена было нё-ба тры гады і шэсьць мёсяцаў, так што зрабіўся вялікі голад па ўсёй зямлі;
26. і ні да аднаё з іх ня быў пасланы Ільля, але толькі да ўдавы ў Сарэпту Сідонскую.
27. Многа таксама было пра-кажоных у Ізраілю пры пра-року Ялісёю, і ніводзін з іх не ачысьціўся, апрача Нэемйна Сірыйца.
28. Пачуўшы гэтае, усё ў шко-ле напоўніліся вялікаю злось-цю;
29. і, устаўшы, выгналі Яго вон з мёста і павялі на вяр-шыну гары, на каторай было пабудована мёста іх, каб скі-нуць Яго.
30. Але Ён, прайшоўшы ся-род іх, пайшоў.
31. I прыйшоў у Капэрнаум, мёста Галілёйскае, і вучыў іх у дні суботы.
32. I дзівіліся з навукі Яго, бо ўладная была мова Яго.
33. I быў у школе чалавёк, маючы нячыстага духа віа-танскага і ён заёнчыў моц-ным голасам:
34. Пакінь! Што Табё да нас, Ісус Назаранін? Ты прый-шоў загубіць нас; знаю Цябё, хто Ты, Сьвяты Божы.
35. Ісус прыкрыкнуў на яго, сказаўшы: змоўкні і выйдзі з яго! I дэман, кінуўшы яго ся-род школы, выйшаў з яго, ні-чога не пашкодзіўшы яму.
36. I напаў на ўсіх вялікі страх, і разважалі між сабою: што гэта за слова такое, што ўладаю і сілаю Ён прыказвае нячыстым духам, і яны выхо-дзяць?
37. I разьнёслася чутка аб Ім па ўсіх вакалічных мясцох.
38. Выйвіаўшы-ж із школы, Ён прыйшоў у дом Сымона; цёшча-ж Сымонава была ў моц-най гарачцы; і прасілі ў Яго за яё.
39. I, стануўшы над ёю, па-гразіў гарачцы, і пакінула яё. Яна тут жа ўстала і служыла ім.
40. Пры захадзе сонца ўсё, маючыя хворых на розныя хворасьці, прыводзілі іх да Яго; і Ён, кладучы на кож-нага з іх рукі, аздараўляў іх.
41. Выходзілі таксама й ня-чыстыя духі із многіх з крыкам
86
Паводле Лукі сьв. Эванеельле 4.
і гаварылі: Ты Хрыстос, Сын Божы. А Ёь забараняў ім га-варыць, што яны вёдаюць, што Ен Хрыстос.
42. Калі-ж настаў дзёнь, Ён, выйшаўшы з дому, пайшоў у пустыннае мёсца, і народ шу-каў Яго і, прыйшоўшы да Яго, удзёржываў Яго, каб ня йшоў ад іх-
43. Але Ен сказаў ім: і дру-гіммёстампавінен Я абвяшчаць добрую вёстку аб Царстве Бо-жым, бо-ж на тое Я пасланы.
44. I навучаў у школах Галі-лёйскіх.
Разьдзёл 5.
1. Сталася-ж, як народ ціс-нуўся да Яго, каб чуць Слова Божае, а Ён стаяў ля возера Генісарэцкага,
2. убачыў Ён два чаўны на возеры, а рыбаловы, выйшаў-шы з іх, мылі сёці.
3. Увайшоўшы ў адзін човен, што быў Сымонаў, Ён прасіў яго адплыць крыху ад бёрагу і, сёўшы, вучыў народ з чаўна.
4. Калі-ж перастаў вучыць, сказаў Сымону: адплыві на глыбіню і закінь сёці тваё дзе-ля лову.
5. Сымон сказаў Яму ў ад-каз: Настаўнік! Мы працавалі ўсю ноч і нічога не злавілі; але па слову Твайму закіну сёці.
б. Зрабіўшы гэтае, яны зла-вілі вялікае множства рыбы, і навет сётка ў іх прарывалася.
7. I далі знак сябрам, што былі на другім чаўнё, каб прый-шлі памагчы ім: і прыйшлі і напоўнілі абодва чаўны, так што яны пачалі залівацца.
8. Углёдзіўшы гэтае, Сымон Пётр прыпаў да калён Ісуса-вых і сказаў: выйдзі ад мянё, Госпадзе! бо я чалавёк грэшны.
5-
9. Бо вялікі страх апанаваў яго і ўсіх быўшых з ім дзёля гэтага ўлову рыб, імі злоў-леных;
10. таксама і Якава і Іоана, сыноў Завядзёявых, быўшых сябрамі Сымона. 1 сказдў Сы-мону Ісус: ня бойся, ад сяньня будзеш лаўцом чалавёкаў.
11. I, выцягнуўшы абодва чаўны на бёраг, пакінулі ўсё і пайшлі за Ім.
12. I сталася, як Ісус быў у адным мёсьце, црыйшоў чала-вёк увесь у праказе і, углёдзіў-шы Ісуса, упаў тварам уніз, молячы Яго і кажучы: Госпа-дзе! калі хочаш, можаш мянё ачысьціць.
13. I Ён працягнуў руку, да-крануўся да яго і сказаў: хачу, ачысьціся. I тады-ж праказа зыйшла з яго.
14. I Ён прыказаў яму нікому не гаварыць, а пайсьці пака-зацца сьвяшчэньніку і пры-нёсьці ахвяру за ачышчэньне сваё, як павялёў Майсёй на сьвёдчаньне ім.
КНІГІ ОНЛАЙН
