Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
46. А яны ўзлажылі рукі сваё на Яго і ўзялі Яго.
47. Адзін жа із стаяўшых ля Яго, выхапіўшы мёч, удэрыў слугу архірэявага ды адсёк яму вуха.
48. I, азваўшыся, Ісус сказаў ім: быццам на разбойніка выйшлі вы з мячамі й каламі, каб схапіць Мянё.
49. Што-дзёнь быў Я з вамі ў царквё, навучаючы, і вы ня бралі Мянё; але пяхай збу-дзецца, што напісана.
50. I ўсё, пакінуўпіы Яго, паўцякалі.
51. I паййюў за Ім адзін дзя-цюк, што быў накінуўшы на сябё лёгкую тканіну на голае цёла; і жаўнёры схапілі Яго.
52. Але ён, пакінуўшы ткані-ну, голы ўцёк ад іх.
53. I прывялі Ісуса да архі-рэя; і сабраліся да яго ўсё ар-хірэі і старшыны і кніжнікі.
54. Пётр жа здалёк ішоў за Ім ажно ў сярэдзіну на падво-рак архірэяў; і сядзёў з слу-гамі і грэўся ля вагня.
55. Архірэі-ж і ўвёсь сынэд-рыон шукалі сьвядоцтва проці Ісуса, каб аддаць Яго на сьмёрць: і не знахсдзілі.
56. Бо шмат хто сьвёдчыў іл-жыва проці Яго, але нязгод-ныя былі між сабою сьвядоц-твы іхнія.
57 .1 некаторыя, падняўшыся, сьвёдчылі проці Яго ілжыва, кажучы:
58. Мы чулі, як Ён казаў: Я зруйную гэтую царквў, збуда-ваную рукамі, і цераз тры дні
Паводле Марка сьв. Эангельле 14. ij.
74 збудую другую, нерукатвор-ную.
59. Але і іхнія сьвядоцтвы ня зыходзіліся.
60. Тады ўстаў архірэіі нася-рэдзіне ды спытаўся ў Ісуса: Нічога не адказваеш? Штб яны проці Цябё сьвідчаць?
61. Але Ён маўчаў і не адказ-ваў нічога. Ізноў архірэй спы-таўся ў Яго, кажучы Яму: Ці Ты Хрыстос, Сын Бога Бага-слаўленага?
62. Ісус адказаў: гэта Я; і вы ўбачыце Сына Чалавёчага, ся-дзючы направа ад сілы й іду-чы на хмарах нябёсных.
63. Тады архірэй, разьдзёр-шы вопраткі сваё, сказаў: на іпто нам яшчэ сьвёдкі?
64. Вы чулі хулў? Як вам здаёцца? Тыя-ж усё прысу-дзілі, што варт сьмёрці.
65. I пачалі іншыя пляваць на Яго і, закрываючы Яму аб-лічча, біць Яго ды гаварыць Яму: прароч! I слугі білі Яго па шчбках.
66. I, калі Пётр быў на дварэ, унізе, прыйшла адна з дяўча-так архірэйскіх
67. і, убачыўшы Пятра, што ён грэецца, прыглёдзіўшыся да яго, сказала: і ты быў з Ісу-сам Назаранінам.
68. Але ён адрокся, кажучы: ня вёдаю і не разумёю, што гаворыш. I выйшаў на пярэдні падворак; і прапяяў пёвень.
69. Дзяўчынка-ж, ізноў уба-чыўшы яго, пачала казаць ста-яўвіым навакол: гэты із іх.
70. Ён жа ізноў адрокся. 1, крыху счакаўшы, стаяўшыя наўкола ізноў пачалі гава-рыць Пятру: праўда, што ты із іх: бо ты і галілёянін, і гу-тарка твая падобная.
71. А ён пачаў клясьціся ды
прысягіцца: ня вёдаю чала-вёка гэнага, аб якім гаворыце.
72. Тады другі раз прапяяў пёвень. I прыпомніў Пётр слова, што сказаў яму Ісус: пёрш, чым пёвень двойчы пра-пяё, тры разы адрачэшся ад Мянё. I пачаў плакаць.
Разьдзёл 15.
1. I ўраз нараніцы зрабіўшы нараду, архірэі з старшынамі ды кніжнікамі і ўвёсь сынэд-рыон, зьвязаўшы Ісуса, завялі ды аддалі Пілату.
2. I спытаўся ў Яго Пілат: Ты цар Юдэйскі? Ён жа ад-казаў яму: ты кажаш.
3. I многа ўзводзілі на Яго архірэі.
4. А Пілат ізноў спытаўся ў Яго: Ты нічога не адказваеш? Глядзі, колькі сьвёдчаць про-ці Цябё.
5. Але Ісус і на гэта нічога не адказаў, ажно зьдзівіўся Пі-лат.
6. На ўсякае-ж сьвята зваль-няў ён ім аднаго із вязьняў, за якога прасілі.
7. Быў жа ў вязьніцы нёйкі Варавва з сваімі супольнікамі, якія ў часе бунту ўчынілі за-бойства.
8. I народ, падняўшы крык, пачаў прасіць Пілата, каб зра-біў ім, як заўсёды.
9. Пілат жа адказаў ім, кажу-чы: хочаце, звольню вам Цара Юдэйскага?
10. Бо вёдаў, што архірэі дзе-ля завісьці выдалі Яго.
11. Але архірэі падбілі народ на тое, каб звольніў ім лёпей Варавву.
12. I Пі.іат, азваўшыся ізноў, сказаў ім: Што-ж хочаце, каб я зрабіў з Тым, каго называеце Царом Юдэйскім?
Паводле Марка сьв. Эвангельле 15. 75
13. Яны ж ізноў закрычэлі: распні ЯгоІ
14. Пілат жа сказаў: што-ж благое ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацнёй крычалі: распні Яго!
15. Тады Пілат, хбчучы дага-дзіць народу, звольніў ім Ва-равву, а Ісуса аддаў, пасьля бічаваньня, расьпяць.
16. 1 жаўпёры завялі Яго ў панадворак, што завёцца Прэ-торыя, і склікалі ўсю роту.
17. I адзёлі Яго ў пўрпур і, сплёўшы з цёрняў вянок, уз-лажылі на Яго.
18. 1 пачалі вітаць Яго: Ра-дуйся, Цар Юдэйскі!
19. 1 білі Яго па галавё тры-сьцінай, і плявалі на Яго, і, становячыся на калёні, па-кланяліся Яму.
20. I, як насьмяяліся з Яго, зьнялі пўрпур ды адзёлі Яго ў уласную вопратку, і павялі Яго, каб расьпяць Яго.
21. I прымусілі нёйкага Сы-мона Кіранэйца, бацьку Аляк-сандра й Руфа, які йшоў з по-ля, каб нёс крыж Ягоны.
22. I прывялі Яго на Галгофу, мёсца, якое называецца Мёс-ца Чарапоў.
23. 1 давалі Яму піць віно з сьмірнаю, але Ён ня ўзяў.
24. і, расьпяўшы Яго, падзя-лілі вопратку Ягоную, кіда-ючы жэрабе, каму што ўзяць.
25. Была трэцяя гадзіна, і расьпялі Яго на крыжу.
26. I быў надпіс віны Ягонае напісаны: Цар Юдэйскі.
27. I з Ім расьпялі двух раз-бойнікаў, аднаго з правага, a другога з лёвага боку Яго.
28. I збылося пісаньне, што гаварыла: і да злачынцаў за-лічаны (Ісая 53, 12).
29. I праходзячыя міма зьне-
важалі Яго, ківаючы галавамі сваімі ды кажучы: о, Ты, што цэрквы руйнуейі і ў тры дні ад-будоўваеш!
30. Спасі Сябё Самога і зыйдзі з крыжа!
31. Падобна-ж і архірэі, нась-мяхаючыся, гаварылі з кніж-нікамі адзін да аднаго: другіх спасаў, Сябё-ж спасьці ня мо-жа!
32. Хрыстос, Цар Ізраіляў, няхай зыйдзе цяпёр з крыжа, каб мы бачылі ды павёрылі!
1 расьпятыя разам з Ім зьнева-жалі Яго.
33. I а шостай гадзінс настала цёмра па ўсёй зямлі ажно да дзявятае гадзіны.
34. I а дзявятай гадзіне зага-ласіў Ісус моцным голасам: Элоі, ЭлоіІ ламма сабахтані! што абазначае: Божа Мой, Бо-жа Мой! на што Ты Мянё па-кінуў?
35. 1 некаторыя із стаяўшых наўкола, пачуўшы, казалі: вось Ільлю кліча.
36. Адзін жа, пабёгшы й на-браўшы ў губку воцату ды на-садзіўшы яё на трысьціну, паіў Яго, кажучы: чакайце! паглядзімо, ці прыйдзе Ільля зьняць Яго?
37. Ісус жа, загаласіўшы моц-ным голасам, сканйў.
38. I заслона ў царквё разь-дзёрлася надвое ад вёрху да нізу.
39. Сотнік жа, што стаяў на-супраць Яго, углёдзіўшы, што так загаласіўшы сканаў, ска-заў: запраўдьі, чалавёк гэты быў Сын Божы.
40. Былі тут і жанчыны, што глядзёлі здалёк; між імі была і Марыя Магдаліна, і Марыя, маці Якава мёншаіа ды Есіі, і Салямэя,
76
Паводле Марка сьв. Эвангельле 15. іб.
41. якія і тады, як быў у Га-лілёі, ішлі за Ім ды служылі Яму; і многа іншых, што прый-шлі з Ім у Ерузалім.
42. I, як ужо настаў вечар, (а была параскёва, значыць пе-радсуботнік),
43. прыйшоў Язэп з Арыма-тэі, выдатны раднік, які й сам ждаў царства Божага, і сьмёла ўвайшоў да Пілата і прасіў цёла Ісусавага.
44. I Пілат зьдзівіўся, што Ён ужо памёр, і, клікнуўшы сот-ніка, спытаўся ў Яго, ці даўно памёр?
45. I, давёдаўшыся ад сотні-ка, аддаў цёла Язэпу.
46. I, купіўшы сіндон ды зьняўшы Яго, абвіў сіндонам і палажыў Яго ў магілу, што была высечана ў скалё, ды прываліў камень да дзьвёраў магілы.
47. А Марыя Магдаліна і Ма-рыя Есіява глядзёлі, дзё Яго налажылі.
Разьдзёл 16.
1. I, калі прыйшла субота, Марыя Магдаліна і Марыя Якавава і Салямэя купілі пах-нідлаў, каб пайсьці памазаць Яго.
2. I дужа рана, у пёршы дзёнь тыдня, прыходзяць да магілы на ўсходзе сонца.
3. 1 гаварылі між сабою: хто адваліць нам камень ад дзьвё-раў магілы?
4. I, глйнуўшы, бачаць ка-мень адвйлены, а быў ён надта вялікі.
5. I, увайшоўшы ў магілу, убачылі дзяцюкй, сёдэЯчы з правага боку й адзётага ў бё-лую шату. I спалохаліся.
6. Ён жа кажа ім: He пало-хайцесяі Шукаеце Ісуса На-
зарэя, расыіятага на крыжу? Ён уваскрос; Яго няма тут. Вось мёсца, дзё палажылі Яго.
7. Дык ідзёце, скажэце вуч-ням Ягоным і Пятру, што йдзе перад вамі ў Галілёю; там Яго пабічыце, як сказаў вам.
8. I, выйшаўшы, пабёглі ад магілы; і зьняла іх дрыготка, інікому нічога не ск азалі, бо баяліся.
9. Уваскрбсшы-ж раніцаю ў пёршы дзёнь тыдня, Ісус па-казаўся сьпярша Марыі Маг-даліне, з якое вйгнаў сём дэ-манаў.
10. Яна, пайшоўшы, абвясь-ціла тым, што былі з Ім, ды плакалі й галасілі.
11. 1 яны, пачуўшы, што Ён жывё й быў бйчаны ёю, не па-вёрылі.
12. Пасьля гэтага паказаўся ў іншым выглядзе двум із іх у дарозе, як ішлі ў вёску.
13. I тыя, вярнуўшыся, аб-вясьцілі ўсім іншым, але й ім не павёрылі.
14. Урэшце паказаўся са-мым адзінаццацём, як спачы-валі за сталом, і карыў іх за нявёру й жорсткасьць сэрца, што не павёрылі бачыўшым Яго ўваскрбсшага.
15. I сказаў ім: ідзёце па ўсім сьвёце і абвяшчайце Эван-гельле ўсякаму стварэньню.
16. Хто павёрыць і ахрысь-ціцца, спасён будзе; хто-ж не павёрыць, засўджаны будзе.
17. А павёрыўшым будуць гэткія знамёньні: імем Маім дэманаў выганйцімуць, новы-мі мовамі гаварйць будуць;
18. зьмёяў браць будуць, ды хоць бы штось сьмярбтнае вы-пілі, не пашкбдзе ім; пало-жаць рукі на хворых, дык зда-ровымі будуць.
Паводле Марка сы. Эвангельле іб. 11
19. Госпад жа пасьля гутаркі павёдывалі ўсюды з дапамо-з імі ўзьнёсся на нёба і сёў на- гай Госпада, сцьвярджаўшага права ад Бога. ўсьлёд слова іхняе знамёнь-
20. Яны-ж, выйшаўшы, пра- нямі. Амін.
ПАВОДЛЕ ЛУКІ СЬВ. ЭВАНГЕЛЬЛЕ.
Разьдзёл 1.
1. Як ужо многія браліся на-Пісаць аповесьць аб зусім до-бра вядомых сярод вас зда-рэньнях,
2. як пераказалі нам тос быўшыя з сАмага пачатку ва-чавідцамі і слугамі Слова,
3. то прыйшло на думку і мнё, пільна разьвёдаўшы аб усім ад пачатку, як сьлёд апісаць табё, высокапаважаны Феафіле,
4. каб ты давёдаўся праўду аб тых словах, якіх цябё наву-чылі.
5. Быў у дні Ірада, цара Юдэйскага, сьвяшчэньнік з Авіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка яго з дачок Аарона-вых; і было імя яё Альжбёта.
6. Былі-ж яны абое правед-ныя перад Богам, паступаючы паводле прыказаньняў і зако-наў Госпада беззаганна.
7. I ня было ў іх дзіцяці, бо Альжбёта была няплодная, і абое яны былі паджылыя ў га-дох сваіх. .
8. I сталася, калі ў парадку сваё* чаргі служыў ён перад Богам,
9. вьіпала яму паводле звы-чаю сьвяшчэньнікаў увайсьці ў царкву Гасподнюю кадзіць;
10. а ўся маса народу вонках малілася ў час каджэньня.
11. I зьявіўся яму Ангел Га-сподні, стоячы справа ля ка-дзільнага ахвярніку.
12. I спалохаўся Захарыя, убачыўшы яго, і зьняў яго страх.
13. Ангел жа сказаў яму: ня бойся, Захарыя; бо вьіслухана малітва твая, і жонка твая Альжбёта ўродзіць табё сына, і дасі яму імя — Іоан.
КНІГІ ОНЛАЙН
