Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
21. У той час узрадаваўся ду-хам Ісус і сказаў: Хвала Табё, Ойча, Госпадзе нёба й зямлі, што ты ўтаіў гэтае ад мудрых і разумных і адкрыў малым. Запраўды, Ойча; бо так яно ўпадабалася прад абліччам Тваім.
22. I, зьвярнуўшыся да вуч-няў, сказаў: усё Мнё аддана Айцом Маім; і хто ёсьць Сын, ня вёдае ніхто, апрача Айца, і хто ёсьць Ацёц, ня вёдае ніхто, апрача Сына і каму Сын хоча адкрыць.
23. I, зьвярнуўшыся да вуч-няў, сказаў ім асобна: шчась-лівыя вбчы, бачучы тое, што вы бачыце!
24. бо кажу вам, што многія прарокі й цары хацёлі бачыць, штб вы бачыце, і ня бачылі; і слышаць, штб вы чуеце, і ня слышалі.
25. I вось адзін законьнік устаў і, спакушаючы Яго, ска-заў: Вучыцель! што мнё ра-біць, каб унасьлёдаваць жыць-цё вёчнае?
26. А ён сказаў яму: у зако-не што напісана? як чытаеш?
27. Ён сказаў у адказ: узь-любі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсёю моцаю тваёю, і ўсім разумёньнем тваім, і бліж-няга твайго, як самога сябё.
28. Ісус сказаў яму: справяд-ліва ты адказаў; так рабі, і бу-дзеш жыць.
29. Але ён, хочучы апраўдаць сябё, сказаў Ісусу: а хто мой бліжні?
30. На гэтае сказаў Ісус: нёй-кі чалавёк ішоў з Ерузаліму да Ерыхону і папаўся разбой-нікам, каторыя зьнялі з яго вопратку, ранілі яго і пай-
Паводле Лукі сьв. Эвангельле н.
99
Разьдэёл 11.
1. I сталася, як Ён у адным мёсцы маліўся, калі перастаў, адзін з вучняў Яго скаэаў Яму: Госпадзе! наўчы нас маліцца, як і Іоан наўчыў вучняў сваіх.
2. Ёнсказаўдм: калі моліцеся, гаварыце: Ойча наш, каторы ёсьць у Нябёсах! Няхай сьвя-ціцца імя Тваё, няхай прый-дзе Царства Тваё; няхай будзе воля Твая, як у нёбе, так і на зямлі.
3. Хлёб наш штодзённы дай нам сягоньня
4. і даруй нам даўгі нашыя, як і мы даруем даўжніком на-шым; і ня ўводзь нас у спаку-шэньне, але захавай нас ад злога.
5. I сказаў ім: Нёхта з вас, маючы сябру, прыйдзе да яго і скажа яму: сябра! пазыч мнё тры булкі хлёба,
6. бо сябра мой з дарогі зай-шоў да мянё, і мнё нямй чаго даць яму;
7. а той з хаты скажа яму ў адказ: ня турбуй мянё; дзьвё-ры ўжо замкнёны, і дзёці маё са мною ў пасьцёлі; не магу ўстаць і даць табё.
8. Калі, кажу вам, ён ня ўста-не і ня дасьць яму дзеля дру-жбы з ім, дык дзеля дакучлі-васьці яго ўстаўшы дасьць яму, колькі просіць.
9. I Я кажу вам: прасёце, і да-дзена вам будзе; шукайце і знойдзеце; стўкайце, і адчы-няць вам;
10. бо ўсякі, хто просіць, да-стаё; і хто шукае, знаходзіць; і хто стўкае, адчыняць таму.
11. Хто з вас бацька, калі сын папросіць хлёба, дасьць яму камень? Ці, калі папро-сіць рыбы, дасьць яму зьмяю замёст рыбы?
12. Ці, калі папросіць яйка, дасьць яму скарпіёна?
13. Дык вось, калі вы, благія, умёеце добрыя дайньні даваць дзёцям вашым, тым балёй Ацёц Нябёсны дасьць Духа Сьвятога тым, што просяць у Яго.
14. I раз выгнаў Ён дэмана, які быў нёмы;і,калі дэманвый-шаў, нёмы стаў гаварыць; і на-род быў зьдзіўлены.
15. Іншыя-ж з іх гаварылі: Ён выганяе дэманаў сілаю Вэль-зэвула, кнйзя дэманаў.
16. А іншыя, спакушаючы, трэбавалі ў Яго знамёньня з нёба.
17. Але Ён, вёдаючы памы-шлёньні іх, сказаў ім: усякае царства, разьдзяліўшаеся са-мо ў сабё, апусьцёе, і дом, разьдзяліўшыся сам у сабё, упадзё.
18. Калі-ж і шатан разьдзя-ліўся сам у сабё, то як устаіць царства яго? А вы кажаце, што Я сілаю Вэльзэвула вы-ганяю дэманаў;
19. і калі Я сілаю Вэльзэвула выганяю дэманаў, то сыны ва-шыя кім выганяюць іх? За-тым яны будуць судзьдзямі вам.
20. Калі-ж Я пальцам Бо-жым выганяю дэманаў то зна-чыць прыйшло да вас Цар-ства Божае.
21. Калі дужы з аружжам піл-нуе свой дом, тады ў бясьпёч-насьці яго маёмасьць;
22. калі-ж дужэйшы за яго нападзё на яго і пераможа яго, тады возьме ўсё аружжа яго, на якое спадзяваўся, і раз-дасьць дабро яго.
23. Хто не са Мною, той проці Мянё; і хто ня зьбірае са Мною, той раскідае.
100
Паводле Лукі сьв. Эвангельле н.
24. Калі нячысты дух выйдзе з чалавёка, то ходзіць па бяз-водных мясцбх, шукаючы су-пакою, і, не знаходзячы, ка-жа: вярнуся ў дом мой, ад-куль выйшаў.
25. I, прыйшоўшы, знаходзіць яго вымеценым і прыбраным;
26. тады йдзё і бярэ з сабою сём другіх духаў, больш злых за яго, і, увайшоўшы, жывуць там: і бывае для чалавёка таго апбшняе горш за пёрпіае.
27. I сталася, як Ён гавэрыў гэтае, адна жанчына, азваў-шыся з народу, сказала Яму: шчасьлівае нутро, насіўшае Цябё, і грудзі, Цябё карміў-шыя!
28. А Ён сказаў: шчасьлівыя чуючыя слова Божае і йыпаў-няючыя яго.
29. Калі-ж народ пачаў зьбі-рацца грамадой, Ён пачаў гаварыць: род гэты нягодны; ён шукае знамёньня, і зна-мёньне ня будзе дадзена яму, апрача знамёньня Іоны пра-рока;
30. бо, як Іона быў знамёнь-нем для Ніневійцаў, так будзе і Сын Чалавёчы для роду гэ-тага.
31. Царыца Паўднёвая ўста-не на суд з людзьмі роду гэ-тага і засудзіць іх, бо яна пры-хбдзіла ад краю зямлі паслу-хаць мудрасьці Салямбнавай, і вось тут балёй за Салямбна.
32. Ніневійцы ўстануць на суд з родам гэтым і асудзяць яго, бо яны пакаяліся ад на-вучаньня Іонінага, і вось тут балёй за Іону.
33. Ніхто, запаліўшы сьвёч-ку, не стаўляе яё ў патай-ным мёсцы, ці пад судзіну, але на ліхтарў, каб увахбдзячыя бачылі сьвятло.
34. Сьвётач цёла ёсьць вока; дык вось, калі вока тваё бу-дзе чыстае, то і ўсё цёла тваё будзе сьвётлае, а калі яно бу-дзе благое, то й цёла тваё бу-дзе цёмнае.
35. Дык глядзі-ж, каб сьвят-ло, што ў табё, ня было цёмрай.
36. Калі-ж цёла тваё ўсё сьвётлае і ня мае ніводнае цёмнае часткі, то будзе сьвя-ціцца ўсё так, як бы сьвётач асьвяціў цябё.
37. Калі Ён гаварыў гэтае, адзін фарысэй прасіў Яго да сябё абёдаць; Ён прыйшоў ды супачыў.
38. Фарысэй жа зьдзівіўся, што Ён не абмыў рук перад ядой.
39. Але Госпад сказаў яму: цяпёр вы, фарысэі, чару і місу звонку ачышчаеце, а нутро вашае напоўнена драпёжнась-цяй ды злосьцяй.
40. Неразумныя! ці ня Той, Хто стварыў вонкавае, ства-рыў і ўнутранае?
41. Падавайце лёпш ахвяру з таго, штб ў вас ёсьць, тады ўсё будзе ў вас чыстае.
42. Але гбра вам, фарысэям, што даецё дзясятую частку з мяты, руты і ўсякага зёльля і ня дбаеце аб суд і любоў Бо-жую; і гэтае трэба было ра-біць, ды таго не пакідаць.
43. Гбра вам, фарысэям, што любіце пёршыя мёсцы ў шко-. лах і паклоны на торжышчах.
44. Гбра вам, кніжнікі і фа-рысэі, крывадушнікі, бо вы быццам магілы ўкрытыя, што людзі ходзяць над імі й ня вёдаюць таго.
45. На гэтае нёхта з законь-нікаў сказаў Яму: Вучыцель, кажучы гэтае, Ты й нас крыў-дзіш.
Паводле Лукі сьв.
Эвангельле xz. іг. 101
46. Але Ён сказаў: і вам, за-коньнікам, гбра, што накла-даеце на людзёй цяжары це-размёрныя, а самыя і адным пальцам сваім не краняцё ця-жараў.
47. Гбра вам, што строіце склёпы прарокам, бацькі-ж вашыя забівалі іх;
48. гэтым вы сьвёдчыце аб учынках бацькоў вашых і зга-джаецеся з імі, бо яны забівалі прарокаў, а вы будуеце ім склёпы.
49. Дзеля гэтага і прамуд-расьць Божая сказала: па-шлю да іх прарокаў і апоста-лаў, і з іх адных заб’юць, a другіх выжануць.
50. Няхай зышчыцца ад роду гэтага кроў усіх прарокаў, пралітая ад стварэньня сьвёту,
51. ад крыві Авэля да крыві Захарыі, забітага між жэр-твенікам і храмам. Запраўды кажу вам: зышчыцца ад роду гэтага.
52. Гбра вам, законьнікам, што вы ўзялі ключ разумёнь-ня: самыя не ўвайшлі і ўвахо-дзячым перашкодзілі.
53. Калі ж Ен гаварыў ім гэ-тае, кніжнікі ды фарысэі па-чалі вёльмі прыставаць да Яго і дапытывацца ў Яго аб мно-гае,
54. цікуючы на Яго і стара-ючыся ўлавіць нёшта з вуснаў Яго, каб абвінаваціць Яго.
Разьдзёл 12.
1. Тымчасам сабраліся ты-сячы народу, ажно ціснулі адзін аднаго, і Ён зачаў гава-рыць сьпярша да вучняў Сва-іх: сьцеражыцеся перадусім рашчыны фарысэйскай, або крывадушнасьці.
2. Няма нічога тайнага, што
ня выявілася-б, і ўкрытага, аб чым не давёдаліся-б;
3. дык, што вы сказалі ў це-мнацё, тое пачуеце ў сьвятлё; і што гаварылі навуха ў хаце, тое будзе абвёшчана на стрэ-хах.
4. Кажу-ж вам, дрўгі маі: ня бойцеся тых, што забіваюць цёла і пасьля гэтага ня могуць больш нічога зрабіць;
5. але кажу вам, каго баяцца: бойцеся таго, хто, забіўшы, можа ўкінуць у геённу: за-праўды, кажу вам, таго бой-цеся.
6. Ці ня пяць малых птушак прадаюцца за два асары? і ні-водная з іх не забыта ў Бога.
7. А ў вас і валасы на галавё ўсё палічаны. Дык ня бой-цеся: вы даражэй за многіх малых птушак.
8. Кажу-ж вам: усякага, хто вызнаваціме Мянё перад лю-дзьмі, і Сын Чалавёчы вызнае перад Ангеламі Божымі;
9. а хто адрачэцца ад Мянё перад людзьмі, ад таго адра-куцца перад Ангеламі Божымі.
10. I ўсякаму, хто скажа сло-ва на Сына Чалавёчага, дарб-вана будзе, а хто блюзьніцьме на Сьвятога Духа, таму ня бу-дзе дарбвана.
11. Калі-ж прывядуць вас у школы, да ўладаў, ня турбуй-цеся, як ці што адказваць, ці што гаварыць:
12. бо Сьвяты Дух навучыць вас у тую гадзіну, што трэба гаварыць.
13. Нёхта з народу сказаў Яму: Вучыцель! скажы брату майму, каб ён падзяліўся са мною спадчынай.
14. Ён жа сказаў таму чала-вёку: хто паставіў Мянё су-дзіць ці дзяліць вас?
102
Паводле ЛукІ сьв. Эвангельм іа.
15. Пры гэтым сказаў ім: гля-дзіце, сьцеражыцеся прагаві-тасьці на багацьце, бо жыцьцё чалавёка не залежыць ад да-статкаў яго, якія мае.
16. I сказаў ім прыповесьць: у аднага багётага чалавёка быў добры ўраджай у полі;
17. і ён разважаў сам з са-бою: што мнё рабіць? Нёкуды мнё злажыць плады маі?
18. I сказаў: — вось, што зрбблю: разьбяру гумны маё і пабудую большыя, і зьбяру туды ўвёсь хлеб мой і ўсё да-бро маё,
19. і скажу душы маёй: душа! многа дабра ляжыць у цябё на многія гады: ёй, пі, веся-ліся.
20. Але Бог сказаў яму: не-разумны! У гэту ноч душу тваю возьмуць у цябё; каму-ж дастанецца тое, што ты пры-Дбаў?
21. Так бывае з тым, хто зьбі-рае скарбы для сябё, а ня ў Бога багацёе.
22. I сказаў вучням Сваім: дзеля таго кажу вам: ня тур-буйцеся дзеля душы вашай, што вам ёсьці, ні дзеля цёла, у што адзёцца:
23. душа больш за ёжу, і цёла —■ за адзёжу.
24. Паглядзіце на груганбў: яны ня сёюць, ні жнуць; няма у іх сховаў, ні гумнаў, і Бог жывіць іх; наколькі ж вы лёп-шыя за птушак?
25. Дый хто з вас, турбую-чыся, можа дадаць сабё росту хоць на адзін локаць?
26. Дык вось, калі і наймён-шага ўчыніць ня можаце, што-ж турбуецеся аб іншае?
27. Паглядзіце на лілёі, як яны растуць: не працуюць, ні прадуць; але кажу вам, што і
КНІГІ ОНЛАЙН
