Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
Разьдзёл 20.
1. У адзін з тых дзён, калі Ён навучаў народ у царквё і гіра-павёдаваў Эвангельле, прый-шлі архірэі ды кніжнікі з ста-рэйшынамі
2. і гаварылі Яму: скажы нам, якою ўладаю Ты гэтае робіш, ці хто даў Табё ўладу гэтую?
3. Ён жа сказаў ім у адказ: спытаюся і Я ў вас адно слова, і скажэце Мнё:
4. Хрышчэньне Іоанава з нё-ба было, ці ад людзёй?
5. Яны-ж разважалі між са-бою, кажучы: калі скажам: з нёба, то скажа: чаму-ж вы не павёрылі яму?
6. а калі скажам: ад людзёй, то ўвёсь народ паб’е нас ка-мёньмі, бо ён пераканйны, што Іоан ёсьць прарок.
7. I адказалі: ня вёдаем ад-куль.
8. Ісус сказаў ім: і Я не скажу вам, якою ўладаю гэтае ро-блю.
9. I пачаў ён гаварыць да народу гэткую прыповесьць: адзін чалавёк насадзіў віна-граднік і аддаў яго вінаграда-рам, і адлучыўся на даўгі час;
10. і ў свой час паслаў да ві-наградараў слугу, каб яны далі яму пладоў з вінаградні-ку; але вінаградары, прыбіў-шы яго, адаслалі ні з чым.
11. Яшчэ паслаў другога слу-гу; але яны і гэтага, прыбіўшы і аблаяўшы, адаслалі ні з чым.
12. I яшчэ паслаў трэцяга; але яны й таго, зраніўшы, вы-гналі.
13. Тады сказаў гаспадар ві-наградніку: штб мнё рабіць? Пашлю сына майго ўлюбле-нага; можа, углёдзіўшы яго, паўстыдаюцца.
14. Але вінаградары, ўба-чыўшы яго, разважалі між са-бою, кажучы: »гэта наступнік; пойдзем, заб’ём яго, і спад-чына яго будзе наша.»
15. 1, вывеўшы яго вон з віна-градніку, забілі. Што-ж зро-біць з імі гаспадар вінаград-ніку?
16. Прыйдзе ды выгубіць ві-наградараў гэных і аддасьць вінаграднік другім. Чуўшыя-ж гэтае сказалі: Хай ня будзе!
17. Але Ён, глйнуўшы на іх, сказаў: што значыць гэтае на-пісаньне: камень, каторы адкі-нулі будаўнічыя, ён жа зра-біўся галавою вугла? (Псал. 117, 22).
Паводм Лукі см. Эвангельле ю.
115
18. Усякі, хто ўпадзё на гэты камень, разаб’ецце, а на каго ён упадзё, таго раздавіць.
19. I шукалі ў гэты час архі-рэі ды кніжнікі, каб налажыць на Яго рукі, але пабаяліся на-роду, бо зразумёлі, што аб іх сказаў гэтую прыповесьць.
20. I, сочачы за Ім, падаслалі хітрых людзёй, якія, удаючы праведных, падлавілі-б Яго на якім-нёбудзь слове, каб вы-даць Яго старшынам і ўладзе гаспадіравай.
21. I тыя спыталіся ў Яго: Вучыцель! мы вёдаем, што Ты справядліва гаворыш і наву-чаеш і не глядзіш на аблічча, але запраўды шляху Божага вучыш.
22. Ці налёжыць плаціць па-датак кёсару, ці нё?
23. Але Ён, зразумёўшы хіт-расьць іх, сказаў ім: што вы Мянё спакушёеце?
24. Пакажэце Мнё дынарыя: чыё на ім аблічча і надпіс? Яны адказалі: кёсаравы.
25. Ён жа сказаў ім: дык ад-давайце кёсарава кёсару, а Бо-жае Богу.
26. I не маглі падлавіць Яго на слове перад народам, і, зьдзівіўшыся адказу Яго, за-моўклі.
27. Тады прыйшлі некаторыя з садукёяў, ня вёрачых у ўваскрасёньне, і спыталіся ў Яго:
28. Вучыцель! Майсёй напі-саў нам, што, калі ў каго пам-рэ брат, які мёў жонку, і памрэ бязьдзётным, то брат ягоны мусіць узяць яго жонку і ажывіць сёмя брату свайму (Другазак. 25, 5).
29. Было сём братоў; і першы, узяўшы жонку, памёр бязь-дзётным;
30. узяў тую жонку другі, і той памёр бязьдзётным;
31. узяў яё і трэці, таксама й усё сём, і памёрлі, не пакі-нуўшы дзяцёй.
32. Пасьля ўсіх памёрла й жонка.
33. Дык пры ўваскрасёныіі — каторага з іх будзе яна жон-каю? бо сямёра мёлі яё жон-каю.
34. I сказаў ім Ісус у адказ: дзёці вёку гэтага жэняцца й выходзяць замуж;
35. а стаўшыяся годнымі пры-ждаць таго вёку і ўваскрасёнь-ня з мёртвых ня жэняцца, дый замуж ня выходзяць,
36. і памёрці ўжо ня могуць, бо яны роўны ангелам і сыны Бога, раз былі сынамі ўвас-красёньня.
37. А што памёршыя ўва-скрэснуць, паказаў і Майсёй ля купіны, калі зваў Госпада Богам Аўраама і Богам Ізаака і Богам Якава (Вых. 3, 6).
38. Бо-ж ня ёсьць Бог умёр-шых, але жывых: Яму ўсё жы-выя.
39. На гэтае некатбрыя з кніжнікаў сказалі: Вучыцель! Ты добра сказаў.
40. I ўжо не адважаліся ні аб чым задаваць Яму пытаньні. Ён жа сказаў ім:
41. як кажуць: што Хрыстос ёсьць Сын Давідаў?
42. А сам Давід кажа ў кнізе псальмаў: сказаў Госпад Го-спаду майму: сядзі праваруч Мянё,
43. дакуль пакладу ворагаў Тваіх за падножжа ног Тваіх (Пс. 109, 1).
44. Дык Давід Госпадам на-зывае Яго; як жа Ён сын яму?
45. I, калі слухаў увёсь на-род, Ён сказаў вучням Сваім:
116 Паводле Лукі сы.
Эвангельле ao. ar.
46. сьцеражыцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у даўгіх вопратках; любяць вітаньні на торжышчах, пёршыя мёсцы ў школах і пёршыя мёсцы на банкётах,
47. іпто зьядаюць хаты ўдоў і дзеля віду доўга моляцца; яны возьмуць тым цяжэйшае асуджэньне.
Разьдзёл 21.
1. Глянуўшы-ж, убачыў Ён багатых, што клалі ахвяры сваё ў скарбніцу;
2. убачыў такжа бёдную ўда-ву, палажыўшую туды дзьвё лёпты,
3. і сказаў: запраўды кажу вам, што гэтая бёдная ўдава палажыла больш за ўсіх;
4. бо ўсё тыя з лішкаў сваіх клалі ахвяру Богу, яна-ж з бёднасьці сваёй палажыла ўвесь пражытак свой, які мё-ла.
5. I, калі некатбрыя гаварылі аб царквё, што яна аздоблена дарагімі камёньнямі й дарамі, Ён сказаў:
6. прыдуць дні, калі з таго, што вы тут бачыце, не аста-нёцца каменя на камені; усё будзе разбурана.
7. I спыталіся ў Яго: Вучы-цель! калі-ж гэта будзе і якая прымёта, калі гэта мусіць стацца?
8. Ён жа сказаў: сьцеражы-цеся, каб вас не абаламуцілі, бо многія прыйдуць пад імем Маім, кажучы, што гэта Я; і гэты час блізка. He хадзёце сьлёдам іх.
9. Калі-ж пачуеце пра войны і паўстаньні, не палохайцеся, бо гэта мусіць стацца ранёй, але ня зараз канёц.
10. Тады сказаў ім: паўстане
народ на народ, і царства на царства;
11. і будзе мясцамі вялікае зямлі трасёньне, і голад, і мор, і страх, і знамёньні з нёба вя-лікія.
12. А перад усім гэтым нало-жаць на вас рукі і будуць пе-расьлёдаваць вас, выдаючы ў школы і вязьніцы, і за імя Маё павядуць прад цароў і валада-роў;
13. і станецца гэта дзеля сьвя-дбцтва вам.
14. Дык пакладзёце сабё ў сэрцах не абдумваць загадзй, як бараніцца:
15. бо Я дам вам вымову і му-драсьць, якой ня здблеюць пярэчыць, ані змагацца з ёю ўсё ворагі вашыя.
16. 1 будзеце выданы і баць-камі і братамі, і сваякймі і ся-брамі; і некатбрых з вас паза-біваюць;
17. і будуць ненавідзець вас усё за імя Маё;
18. але і волас з галавы ва-шай не прападзё;
19. цярплівасьцяй вашай спа-сайце душы вашыя.
20. Калі-ж убачыце Ерузалім акружаны войскам, тады вё-дайце, што прыйшло спуста-шэньне яго:
21. і хай тады тыя, што ў Юдэі, бягуць у горы; і хто ў мёсьце, выходзь з яго; і хто ў ваколіцах, не ўваходзь у яго, 22. бо гэта дні помсты; каб выпаўнілася ўсё напісанае.
23. Гбра-ж цяжарным і кбр-мячым грудзьмі ў тыя дні; бо вілякая бяда на зямлі і гнёў на народ гэты:
24. палягуць ад вострага мя-ча, 'і павядуць іх у палон да ўсіх народаў; і Ерузалім тап-
Паводле Лукі сьв. Эвангейьле 21. 22.
117
тацімуць пагане, пакуль не за-кончацца часы паганаў.
25. I будуць знамёньні на сонцы і мёсяцу і зорах, а на зямлі туга ў народаў ад раз-рухі, і заравё і забушуе мора.
26. I пруцянёць будуць людзі ад страху й чаканьня таго, што прыйдзе на сусьвёт, 6u сілы нябёсныя захістаюцца.
27. I тады ўбачаць Сына Ча-лавёчага, ідучы ў хмары з сі-лаю і славаю вялікаю.
28. Калі-ж пачнё гэтае дзё-яцца, тады ўглядайцеся і пад-німіце галовы вашыя, бо пры-бліжаецца адкуплёньне вашае.
29. I сказаў ім прыповесьць: глядзіце на смакоўніцу і на ўсё дрэвы:
30. калі яны ўжо распуска-юцца, то, бачучы гэта, вёдаеце самы, што ўжо блізка лёта.
31. Дык такжа, як углёдзіце, што і гэнае спаўняецца, вёдай-це, што блізка царства Божае.
32. Запраўдьі кажу вам: ня пройдзе род гэты, як усё гэнае збудзецца:
33. нёба і зямля прамінуць, але словы Маё не прамінуць.
34. Пілнуйцеся-ж, каб сэрцы вашыя не абцяжаліся абжор-ствам і п’янствам і жыцьцёвы-мі клапотамі, і каб дзёнь той не застаў вас неўспадзёўкі.
35. Бо ён, як сётка, пакрые ўсіх, што на абліччы зямлі жы-вуць.
36. Дык чувайце ўсякі час і маліцеся, каб заслужыць на ўхілёньне ад вас усяго, што станецца, і стануць перад Сы-нам Чалавёчым.
37. Удзёнь Ён навучаў у цар-квё; ночы-ж, выхбдзячы, пра-водзіў на гарй, называнай Аліўнаю.
38. 1 ўвёсь народ зраніцы
прыходзіў да Яго ў царкву слухаць Яго.
Разьдзёл 22.
1. Надыходзіла-ж сьвята пра-снакоў, званае Пасха.
2. I шукалі архірэі і кніжнікі, як бы загубіць Яго, бо баяліся народу.
3. Увайшоў жа шатан у Юду, празванага Іскарыётам, адна-го з дванаццацёх;
4. і той пайшоў і гаварыў з архірэямі й начальнікамі, як Яго прадаць ім.
5. Яны-ж узрадаваліся і зго-дзіліся даць яму грошай;
6. і ён абяцаў і шукаў наго-ды, каб выдаць Яго ім і не пры народзе.
7. Прыйшоў жа дзёнь прасна-коў, калі налёжала рэзаць вя-лікоднае ягня.
8. 1 паслаў ІсусПятраі Іоана, сказаўшы: пайдзёце, прыга-туйце нам ёсьці пасху.
9. Яны-ж сказалі Яму: дзё скажаш нам прыгатаваць?
10. Ён жа сказаў ім: вось, пры ўваходзе вашым у мёста, спаткаецца з ва.мі чалавёк, ня-сучы збанок вады; пайдзёце за ім у дом, у які ўвойдзе ён,
11. і скажэце гаспадару дому: Вучыцель кажа табё: дзё па-кой, у якім бы Мнё ёсьці пасху з вучнямі Маімі?
12. I ён пакажа вам сьвятліцу вялікую, засланую; там прыга-туйце.
13. Яны пайшлі і знайшлі, як сказаў ім, і прыгатавалі пасху.
14. I, як прыйшла гадзіпа, Ён сёў за стол, і дванаццаць апосталаў з Ім,
15. і сказаў ім: крэпка зажа-далася Мнё ёсьці з вамі гэтую пасху пёрш, чым.маю цярпёць мўкі.
118
Паводле Лукі ав. Эіангельле іа.
16. Бо кажу вам, што ўжо ня буду ёсьці яё, пакуль ня споў-ніцца ў Царстве Божым.
17. I, узяўшы чіру й аддаў-шы хвалў, сказаў: вазьмёце гэтае і падзяліце між сабою,
18. бо кажу вам, што ня буду піць ад плоду вінаграднага, пакуль ня прыйдзе Царства Божае.
19. I, узяўшы хлёб і аддаўшы хвалў, паламаў і падаў ім, ка-жучы: гэта ёсьць Цёла Маё, што за вас даёцца; рабёце гэта на ўспамін аба Мнё.
20. Такжа і чару пасьля вя-чэры, кажучы: гэтая чара ёсьць новы тэстамант у Маёй крыві, што за вас пралівй-ецца.
21. Ды вось, рука выдаючага Мянё са Мною за сталом;
22. Сын жа чалавёчы йдзё па-водле таго, што напёрад сў-джана; але гбра таму чалавё-ку, што Яго прадаёць.
23. I яны пачалі пытацца адзін у аднаго: хто гэта з іх мёўся ўчыніць гэтае?
24. Узьнялася-ж і спрэчка між імі, хто з іх павінен лі-чыцца большым.
25. Ён жа сказаў ім: цары на-родаў пануюць над імі, і вала-дары іх дабрадзёямі называ-юцца,
КНІГІ ОНЛАЙН
