Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
15. I, зрабіўшы біч з вяровак, выгнаў з царквй ўсіх, такжа й авёц і валоў, ды грошы мя-нялам рассыпаў і сталы іх абярнуў;
16. і сказаў прадаўцом галу-боў: забярэце гэнае згэтуль: не рабёце дому Айца Майго домам торгу.
17. I прыпомнілі вучні Яго, што напісана: руплівасьць аб дом Твой зьядае Мянё (Пс. 68, 10).
18. Адказалі-ж Яму. Жыды і сказалі: які знак нам дасі, ча-му гэтае робіш?
19. Ісус жа адказаў ім, мовя-чы: зруйнуйце дом гэты, і Я ў тры дні адбудую яго.
20. I сказалі Жыды: гэты дом будаваўся сорак шэсьць га-цоў, а Ты ў тры дні збудуеш яго?
21. А Ён гаварыў гэтае аб до-ме цёла Свайго.
22. I, як уваскрос пасьля сьмёрці, прыпомнілі вучні Яго, што Ён казаў гэтае, і павёрылі Пісаньню і слову, якім мовіў Ісус.
23. Калі-ж быў Ён у Ерузалі-ме на Пасху ў сьвяты, дык мно-гія, бачучы цуды, якія рабіў, увёравалі ў імя Яго.
24. Але Сам Ісус не давё-рыўся ім, бо вёдаў усіх
25. і ня мёў патрэбы, каб хто сьвёдчыў аб чалавёку, бо Сам вёдаў, што было ў чалавёку.
Разьдзёл 3.
1. Быў жа між фарысэямі ча-лавёк, на імя Нікадэм, адзін з начальнікаў жыдоўскіх.
2. Той прыйшоў да Ісуса ўна-чы і сказаў Яму: Равві! мы вё-даем, што Ты вучыцель, што
Паводле Іойна сьв. Эвангельле з- 127
прыйшоў ад Бога, бо ніхто ня можа рабіць такіх цудаў, якія Ты робіш, калі-б ня быў з ім Бог.
3. I адказаў яму Ісус і сказаў: запраўдьі, запраўды кажу Ta-66: калі хто не народзіцца на-нова, ня можа бачыцьЦарства Божага.
4. Нікадэм кажа Яму: як мо-жа чалавёк нарадзіцца, калі ён стары? Няўжо-ж ён другі раз можа ўвайсьці ў чэрава маткі сваёй і нарадзіцца?
5. Ісус адказаў: запраўдьі, запраўдй кажу табё: калі хто не народзіцца з вады і Духа, ня можа ўвайсьці ў Царства Бажае.
6. Спараджонае з цёла ёсьць цёла, а спараджонае з Духа ёсьць дух.
7. Ня дзівуйся, што Я ска-заў табё: трэба вам нарадзіцца нанова.
8. Дух дйхае, дзё хоча, і го-лас яго чуеш, а ня вёдаеш, скуль прыходзіць і куды ады-ходзіць: гэтак і ўсякі спара-джоны з Духа.
9. Нікадэм адказаў і сказаў Яму: як гэта можа быць?
10. Ісус адказаў яму і сказаў: ты вучыцель Ізраіляў і гэтага ня вёдаеш?
11. Запраўдьі, запраўды ка-жу табё: Мы гаворым аб тым, што вёдаем, і сьвёдчым аб тым, што бачылі, і вы сьвёдчаньня Нашага ня прыймаеце;
12. калі Я сказаў вам аб зям-ным, і ня вёрыце, як павёрыце, калі буду гаварыць аб нябёс-ным?
13. I ніхто ня ўзышоў на нё ба, толькі Сын Чалавёчы, што на нёбе, які з нёба зыйшоў.
14 .1, як Майсёй падняў зьмёя
ў пустыні, так мусіць быць падняты Сын Чалавёчы,
15. каб усякі, хто вёруе ў Яго, ня згінуў, але мёў жыць-цё вёчнае.
16. Бо так палюбіў Бог сьвёт, што аддаў Сына Свайго Адзі-народнага, каб усякі, хто вё-руе ў Яго, ня згінуў, але мёў жыцьцё вёчнае.
17. Бо не паслаў Бог Сына Свайго ў сьвёт, каб судзіць сьвёт, але каб сьвёт быў збаў-лены праз Яго.
18. Хто вёруе ў Яго, ня бу-дзе асуджаны, а хто ня вёруе, той ужо засуджаны, бо ня ўвё-раваў у імя Адзінароднага Сына Божага.
19. Суд жа такі, што Сьвятлб прыйшло ў сьвёт, але людзі палюбіліцёмру большзасьвят-ло, бо ўчынкі іх былі благія.
20. Бо кожын, хто робіць бла-гое, ненавідзіць сьвятла і ня йдзё да сьвятла, каб ня выяві-ліся ўчынкі яго, бо яны благія.
21. А хто чыніць праўду, ідзё да сьвятла, каб відбчнымі былі ўчынкі яго, бо яны ў Богу ўчынены.
22. Пасьля гэтага прыйшоў Ісус з вучнямі Сваімі ў зямлю Жыдоўскую і там быў з імі і хрысьціў.
23. Іоан жа таксама хрысьціў у Эноне, нсдалёка ад Саліму, бо вадьі там было многа, і пры-ходзілі тудч і хрысьціліся;
24. бо Іоана йшчэ ня ўкінулі былі ў вязьніцу.
25. I ўзьнялася ў Іоанавых вучняў спрэчка з Жыдамі аб ачышчэньні.
26. I прыйшлі да Іоана і ска-залі яму: равві: Той, што быў з табою за Іорданам, аб Якім сьвёдчыў ты, вось Ён хрьісь-ціць, і ўсё йдуць да Яго.
128
Паводле Іоана сьв. Эвангельле 3. 4.
27. Іоан адказаў і сказаў: ня можа чалавёк нічога ўзяць, калі яму ня будзе дадзена з нёба.
28. Самі вы сьвёдкі мнё ў тым, што я сказаў: я ня Хрыстос, але я пасланы перад Ім.
29. Хто мае нявёсту, той жа-ніх, а друг жаніха, што стаіць ды слухае яго, цёшыцца ра-дасьцяй, слўхаючы голас жа-ніха. Вось гэтая радасьць мая збылася.
30. Яму час расьці, а мнё ма-лёць.
31. Хто з вышыні прыходзе, той вышэй за ўсіх, а хто з зямлі, той зямны і з зямлі гаворыць. Хто з нёба прыхо-дзе, той панад усімі,
32. і што бачыў і чуў, аб тым сьвёдчыць, і ніхто ня прый-мае сьвёдчаньня Яго.
33. Хто-ж прыняў Яго сьвёд-чаньне, той прыпячатаваў, што Бог праўдзівы.
34. Бо, каго паслаў Бог, га-ворыць словы Божыя, бо ня мёраючы даё Бог Духа.
35. Ацёц любіць Сына і ўсё даў у рукі Яго.
36. Хто вёруе ў Сына, мае вёч-нае жыцьцё, а хто ў Сына ня вёруе, ня ўбачыць жыцьця, але гнёў Божы будзе на ім.
Разьдзёл 4.
1. Калі-ж давёдаўся Госпад, што дачуліся фарысэі, што Ісус больш вучняў здабывае і хрысьціць, чым Іоан, —■
2. хоць Сам Ісус ня хрысьціў, але вучні Яго, —
3. пакінуў Юдэю і пайшоў зноў у Галілёю.
4. Выпадала-ж Яму праха-дзіць праз Самарыю.
5. 1 вось, прыходзіць Ён у Са-марыйскае мёста.званаеСіхар,
ля хутара, што даў Якаў сыну свайму Язэпу.
6. Была тамака студня Якава.
1 Ісус, сто.млены падарожай, сёў ля студні. Было каля шо-стае гадзіны.
7. Прыходзіць жанчына з Са-марыі зачарпнуць вады. Ісус кажа да яё: дай Мнё піць.
8. Бо вучні Яго адыйшліся да мёста купіць ёжы.
9. Жанчына Самаранская ка-жа Яму: як Ты, Юдэй, про-сіш піць у мянё, Самаранкі? Бо Юдэі ня маюць зносін з Са-маранамі.
10. Ісус адказаў ёй і сказаў: калі-б ты вёдала дар Божы, і Хто кажа табё: дай мнё піць, то ты сама прасіла-б у Яго, і Ён даў бы табё жывое вады.
11. Жанчына кажа Яму: Го-спадзе! У Цябё й зачарпнуць няма чым, а ст.удня глыбокая: адкуль-жа ў Цябё вада жы-вая?
12. няўжо Тыбольшыза айца нашага Якава, які Даў нам гэту студню і сам з яё піў, і дзёці яго, і статак яго?
13. Ісус адказаў ёй і сказаў: кожын, хто п’е гэтую ваду, зноў піць захоча;
14. хто ж вып’е вады, яяое Я яму дам, не запрагне ніколі, але вада, што дам яму, стй-нецца ў ім крыніцаю вады, што ў жыцьцё вёчнае цячэ.
15. Жанчына кажа Яму: Го-спадзе! дай мнё гэтай вады, каб мнё ня прагнуць і ня пры-ходзіць сюды чарпаць.
16. Кажа ёй Ісус: пайдзі, пакліч мужа твайго і прыйдзі сюды.
17. Жанчына адказала і ска-зала: у мянё няма мужа. Ісус кажа ёй: праўду ты сказала, што ў цябё няма мужа;
Паводле Іоана сьв. Эвангельле 4. 129
18. бо ў цябё было пяць, і той, якога цяпёр маеш, ня муж табё; гэта ты праўдзіва сказала.
19. Жанчына кажа Яму: Го-спадзе! бачу, што Ты прарок;
20. бацькі нашыя пакланялі-ся на гэтай гарэ, а вы кажаце, што мёсца, дзё павінны пакла-няцца — у Ерузаліме.
21. Ісус кажа ёй: павёр мнё, што надыйдзе час, калі не на гарэ гэтай і не ў Ерузаліме будзеце пакланяцца Айцу;
22. вы ня вёдаеце, чаму па-кланйецеся; бо збаўлёньне ад Юдэяў.
23. Але прыйдзе час, дый ён ужо прыйшоў, калі праўдзі-выя паклоньнікі будуць па-кланяцца Айцу ў духу і праў-дзе, бо гэткіх паклоньнікаў шукае сабё Ацёц.
24. Бог ёсьць Дух, і тыя. што пакланяюцца Яму, павінны пакланяцца ў духу і праўдзе.
25. Жанчына кажа Яму: вё-даю, што прыйдзе Мэсія (гэта ёсьць Хрыстос), і калі Ён прыйдзе, абвёсьціць нам усё.
26. Ісус кажа ёй: гэта Я, што гавару з табою.
27. У гэты час прыйшлі вучні Яго і зьдзівіліся, што Ён га-ворыць з жанчынаю, але ніво-дзін ня спытаўся: чаго Табё трэба? ці —■ аб чым гаворыш з ёю?
28. Тады жанчына пакінула вядро сваё і пайшла да мёста ды кажа людзям:
29. пайдзёце й паглядзёце ча-лавёка, які сказаў мнё ўсё, што я рабіла; ці ня Хрыстос гэта?
30. Яны выйшлі з мёста і пай-шлі да Яго.
31. Тымчасам вучні прасілі Яго, кажучы: РаввіІ ёш.
32. Ён жа сказаў ім: Я маю страву, якой вы ня вёдаеце.
33. Дзеля гэтага вучні гава-рылі між сабою: няўжо-ж нё-хта прынёс Яму ёсьці?
34. Ісус кажа ім: Мая страва — тое, каб спаўняць волюПа-слаўшага Мянё і скончыць дзёла Яго.
35. Ці ня кажаце вы, што яшчэ чатыры мёсяцы, і прый-дзе жнівб? а Я кажу вам: па-дымёце вочы вашыя і пагля-дзёце на нівы, як яны пабялёлі і пасьпёлі да жніва.
36. Хто жнё, дастаё плату і зьбірае плён дзёля жыцьця вёчнага, каб і жнёц і сявёц ра-зам рйдаваліся.
37. Бо ў гэтым сказана праў-дзіва: адзін сёе, а другі жнё.
38. Я паслаў вас жаць, над чым вы не працавалі: другія працавалі, а вы прыйшлі на працу іх.
39. I многа Самаранаў з мё-ста гэнага ўвёравалі ў Яго па слову жанчыны, якая сьвёд-чыла, што Ён сказаў ёй усё, uno рабіла.
40. I вось, як прыйшлі да Яго Самаране, то прасілі Яго па-быць у іх, і Ён прабыў там два дні.
41. I яшчэ больш увёравала дзёля слова Яго,
42. а жанчыне гэтай казалі: ўжо не дзёля тваіх гутарак вёрым, бо самы чулі і давёда-ліся, што гэта праўдзівы Збаў-ца сьвёту — Хрыстос.
43. Цераз два дні выйшаў Ён адтуль і пайшоў у Галілёю;
44. бо Сам Ісус сьвёдчыў, што прарок ня мае пашёны ў сва-ёй бацькаўшчыне.
45. Калі-ж прыйшоў у Галі-лёю, то Галілёяне прынялі Яго, бо бачылі ўсе, што зрабіў
130 Паводле Іоана сьв. Эванггльле 4. 3.
у Ерузаліме ў часе сьвята; яны-ж бо самі хадзілі на сьвя-та.
46. I вось Ісус ізноў прыйшоў у Кану Галілёйскую, дзё зра-біў з вады віно. I быў у Ка-пэрнауме нёйкі прыдворны, у якога занядужаў сын.
47. Ён, пачуўшы, што Ісус прыйшоў з Юдэі ў Галілёю, прыйшоў да Яго і прасіў Яго прыйсьці і аздаравіць сына яго; бо быў канаў.
48. I сказаў яму Ісус: ня ўвё-руеце, калі ня ўбачыце знакоў і цудаў.
49. Прыдворны-ж кажа Яму: Госпадзе! прыйдзі, пакуль ня ўмёр сын мой.
50. Ісус кажа яму: ідзі, сын твой здаровы! Ён павёрыў слову, якое сказаў яму Ісус, і пайшоў.
51. I на дарозе ўжо спаткалі яго слугі яго і сказалі: сын твой здаровы.
52. Ён спытаўся ў іх: а като-рай гадзіне палягчэла яму? Яму сказалі: учора а сёмай га-дзіне гарачка пакінула яго.
53. Дык давёдаўся бацька, што ў тую гадзіну, калі Ісус сказаў яму: ідзі, сын твой зда-ровы. I ўвёраваў сам і ўвесь дом яго.
54. Гэта йзноў другі цуд зра-біў Ісус, вярнуўшыся з Юдэі ў Галілёю.
Разьдэёл 5.
1. Пасьля гэтага было сьвята жыдоўскае, і прыйшоў Ісус у Ерузалім.
2. Ёсьць-жа ў Ерузаліме ля авёчых варотаў купальня, што завёцца па жыдоўску Вітэзда, з пяцьма стаўбамі.
3. Каля іх ляжала множства нядўжых, сьляпых, кульга-
вых, ссохшых, што чакалі руху вады;
4. бо Ангел Гасподні час ад часу зыходзіў у купальню і ка-ламуціў ваду; і хто пёршы ўва-ходзіў у яё пасьля ўскаламў-чаньня вады, той здаравёў, на што-б ні хварэў.
КНІГІ ОНЛАЙН
