Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
45. А як Я праўду гавару, то ня вёрыце Мнё.
46. Хто з вас дакажа Мой грэх? Калі-ж Я гавару праў-ду, чаму вы ня вёрыце Мнё?
47. Хто ад Бога, той слухае словы Божыя; вы затым ня слухаеце, што вы не ад Бога.
48. На гэтае адказалі Яму Жыды і сказалі: ці-ж няпраўду мы кажам, што Ты Самаранін, і што злы дух у Табё?
49. Ісус адказаў: у ва Мнё дэмана няма; але Я паважаю Айца Свайго, а вы зьняважа-еце Мянё.
50. Дый Я-ж ня шукаю сла-вы для Мянё; ёсьць Той, што шукае і судзіць.
51. Запраўдй, запраўды ка-жу вам: хто выпаўняе слова Маё, ня ўглёдзіць сьмёрці да-вёку.
52. Жыды сказалі Яму: цяпёр давёдаліся мы, што ў Табё дэман- I Аўраам памёр, і пра-рокі, а Ты кажаш: хто выпаў-ніць слова Маё, той не спазнае сьмёрці давёку.
53. Няўжо-ж Ты большы за айца нашага Аўраама, які ўмёр? і прарокі ўмярлі: за Karo Ты Сябё выдаёш?
54. Ісус адказаў: калі Я Сам Сябё выслаўлйю, то слАва Мая нішто. Мянё выслаўлйе Ацёц Мой, аб каторым вы гаворыце, што Ён Бог ваш.
Паводле Іоана сы. Эвангельле 8. 9.
139
55. 1 вы не пазналі Яго, а Я знаю Яго, і калі скажу, што ня знаю Яго, то буду падобны да вас брахун. Але Я знаю Яго і выпаўняю слова Яго.
56. Аўраам, аціц ваш, рад быў бачыць дзёнь Мой; і ўглё-дзіў і ўцёшыўся.
57. На гэтае сказалі Яму Жы-ды: Табё няма яшчэ пяцідзеся-цёх гадоў, і Ты бачыў Аўраа-ма?
58. Ісус адказаў ім: запраў-дьі, запраўды кажу вам: пёрш, чымся нарадзіўся Аўраам, быў Я.
59. Тады ўзялі камёньні, каб кінуць у Яго, але Ісус укрыў-ся і выйшаў з царквы, прай-шоўшы між імі; і пайшоў да-лёй.
Разьдзёл 9.
1. I, праходзячы, углёдзіў чалавёка сьляпога ад нара-джэньня.
2. Вучні Яго спыталіся ў Яго: Равві! хто саграшыў: ён, ці бацькі яго, што ўрадзіўся сьляпы?
3. Ісус адказаў: не саграшыў ані ён, ані бацькі яго, але дзеля выяўлёньня ў ім дзёл Божых.
4. Мнё тріба рабіць дзёла Таго, што паслаў Мянё, па-куль дзёнь; надыходзс ноч, калі ніхто ня можа рабіць.
5. Пакуль Я на сьвёце, Я сьвятлб сьвёту.
6. Сказаўшы гэта, Ён плюнуў на зямлю, зрабіў з сьліны ба-лота й памазаў ім вочы сьля-пому
7. дый сказаў яму: пайдзі, умыйся ў купальні Сілаам (што тлумачыцца: Пасланы). Той пайшоў і ўмыўся і прый-шоў відзючы.
8. Сусёдзі-ж і тыя, што бачылі
яго ранёй, як быў сьляпы, га-варылі: ці-ж ня той гэта, што сядзёў і жабраваў?
9. Іншыя казалі: гэта ён, а ін-шыя — падобны да яго; ён жа казаў: гэта я.
10. Дык пыталіся ў Яго: як адчыніліся вочы тваё?
11. 1 той адказаў і сказаў: Ча-лавёк, званы Ісусам, зрабіў балота, памазаў вочы маё і ска-заў мнё: пайдзі ў купальню Сі-лаам і ўмыйся. Я пайшоў, умыўся і стаў відзець,
12. Дык сказалі яму: дзё Ён? Ён адказаў: Ня вёдаю.
13. Павялі гэтага былбга сьляпбга да фарысэяў.
14. А была субота, калі Ісус зрабіў балота і адчыніў яму вочы.
15. I пыталіся ў яго ізноўфа-рысэі, як ён стаў бачыць. Ён жа сказаў ім: балота палажыў Ён на вочы маё, і я ўмыўся і віджу.
16. Дык некатбрыя з фарысэ-яў гаварылі: не ад Бога гэты чалавёк, бо не шануе суботы. Другія казалі: як можа чала-вёк грэшны рабіць гэткія цу-ды? I была між імі спрэчка.
17. I зноў кажуць сьляпому: а ты штб скажаш аб Ім, што Ёп табё адчыніў вочы? Трй ад-казаў: гэта прарок.
18. Жыды-ж не павёрылі, што ён быў сьляпы і стаў відзець, пакуль не паклікалі бацькоў аздароўленага
19. і спыталіся ў іх: ці гэта сын ваш, аб якім вы кажаце, што ён радзіўся сьляпы? Як жа ён цяпёр бачыць?
20. Бацькі яго адказалі ім і сказалі: мы вёдаем, што ён наш сын, і што ён радзіўся сьляпы;
21. а як цяцёр бачыць, ня вё-
Эвангельле ;. то.
140 Пмовле іоана сы. даем: таксама, хто адчыніў яму, вочы, мы ня вёдаем: сам ён да-рослы, самога спытайцеся; ня хай сам аб сабё скажа.
22. Так адказалі бацькі яго, бо баяліся Жыдоў, бо Жыды згаварыліся ўжо, каб таго, хто прызнае Яго за Хрыста, ад-лучыць ад школы.
23. Дзеля гэтага бацькі яго сказалі: ён дарослы, у самога спытайцеся.
24. I вось другі раз паклікалі чалавёка, што быў сьляпы, і сказалі яму: аддай славу Бо-гу: мы вёдаем, што чалавёк той грэшнік.
25. Ён жа адказаў ім і сказаў: ці Ён грэшны, ня вёдаю, адно вёдаю, што я быў сьляпы, a цяпёр бачу.
26. Дык ізноў сказалі яму: што Ён зрабіў з табою? Як адчыніў вочы?
27. Адказаў ім: я ўжо сказаў вам; вы ня слухалі; што яшчэ хбчаце чуць? Няўжо-ж вы хо-чаце зрабіцца Яго вучнямі?
28. Яны ж дакаралі яго, ка-жучы: гэта ты вучань Яго, мы-ж Майсёявы вучні.
29. Мы вёдаем, што з Майсёем гаварыў Бог; аб 1м жа ня вё-даем, адкуль ён.
30. I адказаў ім чалавёк гэты і сказаў: гэта й дзівіць мянё, што вы ня вёдаеце, адкуль Ён, а Ён адчыніў мнё вочы;
31. але мы вёдаем, што грэш-нікаў Бог ня слўхае; але хто славіць Бога і выпаўняе волю Яго, таго слухае.
32. Ад вёку ня чуваць было, каб хто адчыніў вочы сьляпб-му ад нараджэньня.
33. Каб Ён ня быў ад Бога, дык ня мог бы нічога рабіць.
34. Яму адказалі і сказалі: у грахох ты ўвёсь урадзіўся і
ты нас вучыш? I выгналі яго вон.
35. Ісус, дачуўшыся, што вы-гналі яго вон, і знайшоўшы яго, сказаў яму: ці вёрыш ты ў Сына Божага?
36. Той жа адказаў і сказаў: а хто Ён, Госпадзе, каб мнё вёрыць у Яго?
37. Ісус сказаў яму: і ты ба-чыў Яго, і той, што гаворыць з табою, — гэта Ён.
38. Ён жа сказаў: вёрую, Го-спадзе! і пакланіўся Яму.
39. I сказаў Ісус: на суд прыйшоў Я ў сьвёт гэты, каб сьляпыя бачылі, а тыя, што бачаць, зрабіліся сьляпымі.
40. Пачуўшы гэтае, некатб рыя з фарысэяў, што былі з 1м, сказалі Яму: няўжо-ж і мы сьляпыя?
41. Ісус сказаў ім: калі-б вы былі сьляпыя, то ня мёлі-б грэху на сабё; але як вы ка-жаце, што бачыце, то грэх астаёцца на вас.
Разьдзёл 10.
1. Запраўды, запраўды кажу вам: хто не дзьвярыма ўвахо-дзіць у авёчы двор, але пера-лазіць інакш, той злодзей і разбойнік.
2. А хто ўваходзіць дзьвяры-ма, той пастыр авёчак,
3. яму прыдзьвёрнік адчы-няе, і авёчкі слухаюцца голасу яго, і ён кліча сваіх авёц па імёньню і выводзіць іх;
4. і, калі выведзе сваіх авёчак, ідзё перад імі, і авёчкі йдуць за ім, бо вёдаюць голас яго;
5. за чужым жа ня пойдуць, але ўцякуць ад яго, бо ня вё-даюць чужога голасу.
6. Гэту прыповесьць сказаў ім Ісус, але яны не зразумёлі, што такое Ён гаварыў ім.
Паводле Іоана сьв. Эвангельле іо.
141
7. I вось ізноў сказаў ім Ісус: запраўды, запраўды кажу вам, ніто Я дзьвёры авёчак.
8. Усё, колькі іх ні прыхб-дзіла перада Мною, — зладзёі ды разбойнікі, але авёчкі це паслухаліся іх.
9. Я — дзьвёры; хто ўвойдзе праз Мяпё, спасён будзе, і ўвойдзе і выйдзе і пашу зной-дзе.
10. Злодзей прыходзіць толь-кі дзеля таго, каб украсьці, за-біць і загубіць. Я прыйшоў, каб мёлі жыцьцё і мёлі балёй.
11. Я пастыр добры: добры пастыр аддаё жыцьцё сваё за авёц,
12. а найміт, які ня пастыр, для якога авёчкі не сваё, ба-чыць, як прыходзе воўк, і па-кідае авёц і ўцякае: і воўк ха-пае іх і разганяе авёц.
13. Найміт жа ўцякае, бо ён найміт і ня турбуецца аб авёч-ках.
14. Я добры пастыр і вёдаю, хто маё, — і маё вёдаюць Мя-пё.
15. Як Ацёц вёдае Мянё, так і Я вёдаю Яго і жыцьцё Маё аддаю за авёц.
16. Маю Я і іншых авёчак, што ня з гэтага двара, і гэных трэба Мнё прывёсьці, каб і Яны пачулі голас Мой. 1 ста-нецца адно стада і адзін па-стыр.
17. За тое любіць Мянё Ацёц, што кладу жыцьцё Маё, каб ізноў узяць яго.
18. Ніхто не адыймае яго ў Мянё, але Я сам аддаю яго: бо маю ўладу аддаць яго і ўладу ізноў узяць яго. Гэты загад дастаў я ад Айца Майго.
19. Ад гэтых словаў ізноў узь-нялася між Жыдамі спрэчка.
20. Многія з іх гаварылі: Ён
мае ў сабё дэмана і шалёе:што вы слухаеце Яго?
21. Другія казалі: гэта словы не апанаванага дэманам, ці-ж можа дэман адчыняць вочы сьляпым?
22. I было тады ў Ерузаліме сьвята абнаўлёньня, і была зіма.
23. I хадзіў Ісус у царквё ў портыку Салямбнавым.
24. Жыды-ж абступілі Яго і казалі Яму: дакуль будзеш нас марочыць? Калі Ты Хры-стос, скажы пам проста.
25. I адказаў ім Ісус: Я ска-заў вам, і ня вёрыце; дзёлы, іпто рбблю ў імя Айца Майго, яны сьвёдчаць аба Мнё.
26. Але вы ня вёрыце, бо вы не з маіх авёц, як Я ўжо ска-заў вам;
27. авёчкі маё слухаюцца го-ласу Майго, і Я вёдаю іх, і яны ідуць за Мною,
28. і ніхто ня вьірве іх з рукі Маёй. I Я даю ім жыцьцё вёч-нае, і не загінуць давёку.
29. Ацёц Мой, які даў Мнё іх, ббльшы за ўсіх, і піхто ня можа вырваць іх з рукі Айца Майго.
30. Я і Ацёц — адно.
31. Тут ізноў Жыды ўхапілі камёньні, каб пабіць Яго.
32. Ісус адказаў ім: многа добрых учынкаў маказаў Я вам ад Айца Майго; за каторы-ж з іх хочаце Мянё камена-ваць?
33. Жыды адказалі Яму, мо-вячы: не за добрае дзёла хо-чам біць Цябё камёньмі, алс за тое, піто Ты абражаеш Бога, ды піто Ты, будучы чалавёкам, робіш Сябё Богам.
34. Ісус адказаў ім: ці не на-пісана ў законе вашым: Я ска-заў —■ вы богі.
142 Паводле Іоана ал.
Эвангельле ю. гг.
35. Калі Ён назваў багамі тых, да каторых было слова Божае (дый ня можа быць па-рушана Пісаньне),
36. дык як жа Таму, Каго Ацёц асьвяціў і паслаў у сьвёт, вы кажаце: блюзьніш, — за тое, што Я сказаў: Я Сын Божы?
37. Калі Я ня роблю дзёла Айца Майго, ня вёрце Мнё, —
38. калі-ж роблю, і ня вё-рыце Мнё, дык вёрце ўчынкам Маім, каб вёдалі і ўвёравалі, што Ацёц у-ва Мнё, і Я ў Ім.
39. I ізноў шукалі, як узяць Яго, але Ёіі выйшаў з рук іх
40. і пайнюў ізноў за Іордан, на тое мёсца, дзё ранёй хрысь-ціў loan, і астаўся там.
41. I многія прыйшлі да Яго і казалі, што loan не зрабіў ні-воднага цуду; але ўсё, што сказаў Іоан аб Ім, было спра-вядліва.
42. I многія там увёравалі ў Яго.
Разьдэёл І1.
1. Быў жа адзін хворы Лазар з Віфані, з сяла Марыі і Мар-ты, сястры Яго.
2. Марыя-ж, якой брат Ла-зар быў хворы, была тая, што памйзала Ісуса алёем і абцёрла ногі Яго валасамі сваімі.
3. Сёстры паслалі сказаць Яму: Госпадзе! вось той, каго Ты любіш, хворы.
4. Ісус, пачуўшы гэта, ска-заў: гэтая хвёрасць не на сьмёрць, але на славу Божу, каб уславіўся праз яё Сын Божы.
5. Ісус жа любіў Марту і ся-стру яё і Лазара.
6. Калі-ж пачуў, што той хво-ры, дык прабыў два дні ў тым мёсцы, дзё знаходзіўся.
7. Пасьля гэтага сказаў вуч-ням: пойдзем ізноў у ІОдэю.
8. Вучні сказалі Яму: РаввіІ ці-ж даўно Жыды шукалі ка-мёньмі забк'> Цябё, і Ты ізноў ідзёш туды?
9. Ісус адказаў: ці не два-наццаць гадзін мйе дзёнь? Хто ходзіць удзёнь, не спатыка-ецца, бо бачыць сьвётласьць гэтага сьвёту;
КНІГІ ОНЛАЙН
