Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
16. Хутка ня будзеце ба-чыць Мянё; дый ізноў хутка ўглёдзіце Мянё, што йдў да Айца.
17. I гаварылі некатбрыя з вучняў Яго паміж сабою: штб гэта Ён гаворыць нам: хутка ня будзеце бачыць Мянё і зноў хутка ўглёдзіце Мянё, дый: Я йду да Айца?
18. I гаварылі: штб гэта зна-ча, што кажа Ён: хутка? Ня вёдаем, што гаворыць.
19. I пазнаў Ісус, што хочуць спытацца ў Яго, і сказаў ім: аб тым пытаецеся адзін у ад-наго, што Я сказаў: хутка ня будзеце бачыць Мянё і зноў хутка ўглёдзіце Мянё?
20. Запраўдьі, запраўдй ка-жу вам: вы заплічаце і загалб-сіце, а сьвёт уцёшыцца; вы сўмныя будзеце, але сум ваш у радасьць зьмёніцца.
21. Жанчына, калі родзіць, тўжыць, што прыйшла яё га-дзіна, але, калі ўродзіць дзіця, дык ужо ня помніць аб гбры ад радасьці, бо нарадзіўся ча-лавёк на сьвёт.
22. Так і вы цяпёр тўжыце,
Паводле Іоана сьв.
Эвангельле іб. /7. 151
але Я ўбачу вас ізноў, і ўзра-дуецца сэрца вашае, і радась-ці вашай ніхто не адбярэ ў вас.
23. I ў той дзёнь ня будзеце пытацца ў Мянё ні аб чым. Запраўды, запраўды кажу вам, што, аб чым папросіце Айца ў імя Маё, дасьць вам.
24. Да сяньня вы нічога не прасілі ў імя Маё; прасіце і да-станеце, каб радасьць ваша была поўная.
25. Гэтае Я гаварыў вам прыповесьцямі; але надходзіць гадзіна, калі ўжо ня буду га-варыць прыповесьцямі, але проста абвяшчу вам аб Айцу.
26. У той дзёнь будзеце пра-сіць у імя Маё, і не кажу вам, што Я буду прасіць Айца за вас,
27. бо Сам Ацёц любіць вас, бо вы палюбілі Мянё і павё-рылі, што Я зыйшоў ад Бога.
28. Я зыйшоў ад Айца і прый-шоў у сьвёт і зноў пакідаю сьвёт ды йду да Айца.
29. Вучні Яго сказалі Яму: вось Ты цяпёр проста гаво-рыш і прыповесьці ня кажаш ніводнае.
30. Цяпер бачым, што Ты вё-даеш усё і ня маеш патрэбы, каб хто пытаўся ў Цябё. Дзеля гэтага вёрым, што Ты ад Бога зыйшоў.
31. Ісус адказаў ім: цяпёр вё-рыце?
32. Вось надыхбдзіць гадзі-на, дый ужо прыйшла, калі вы рассёецеся кожын у свой бок і пакінеце Мянё аднаго. Але Я не адзін, бо Ацёц са Мною.
33. Гэтае сказаў Я вам, каб мір мёлі ў-ва Мнё. На сьвёце гбра мёць будзеце, але спадзя-вайцеся: Я перамог сьвёт.
Разьдзёл 17.
1. Гэтае сказаў Ісус і падняў вочы сваё да нёба і мовіў: Ойча! прыйшла гадзіна: услаў Сына Твайго, каб і Сын Твой уславіў Цябё;
2. бо'Ты даў Яму ўладу над усякім цёлам, каб Ен усяму, што Ты даў Яму, даў бы жыць-цё вёчнае.
3, Гэнае-ж жыцьцё вёчнае ў тым, каб пазналі Цябё, адзі-нага праўдзівага Бога, і Ісуса Хрыста, якога Ты паслаў.
4. Я ўславіў Цябё на зямлі: завяршыў дзёла, што Ты даў Мнё зрабіць.
5. Дык цяпёр услаў Мянё Ты, Ойча, у Цябё Самога тэй славаю, якую Я мёў у Цябё ранёй істнаваньня сьвёту.
6. Я абвясьціў імя Тваё лю-дзям, якіх Ты Мнё даў ад сьвёту; яны былі Тваі, і Ты іх даў Мнё, і яны захавалі слова Тваё.
7. Цяпёр зразумёлі яны, што ўсё, што даў Ты Мнё, гэта ад Цябё.
8. Бо словы, якія Ты даў Мнё, Я аддаў ім, і яны прыііялі і запраўды зразумёлі, што Я ад Цябё зыйшоў, і павёрылі, што Ты Мянё паслаў.
9. За іх прашу, не за ўвёсь сьвёт прашу, але за тых, якіх Ты даў Мнё, бо яны Тваі.
10. I ўсё Маё Тваё, і Тваё Маё; і ў іх Я ўславіўся.
11. Я ўжо не на сьвёце, але яны на сьвёцс, Я-ж да Цябё іду. Ойча сьвятьі! захавай іх у імя Тваё, тых, якіх Ты Мнё даў, каб яны былі адно, як і Мы.
12. Калі Я быў на сьвёце з імі, Я захаваў іх у імя Тваё; тых, якіх Ты Мнё даў, Я заха-ваў, і ніхто з іх ня згінуў,
152 Паводле Іоана сы.
Эвангельле 17. 18.
апрача сына пагібелі, каб вы-паўнілася пісаньне (Пс. 108, 17).
13. Цяпёр жа да Цябё іду і гэтае кажу на сьвёце, каб яны мёлі радасьць Маю ў са-бё поўную.
14. Я аддаў ім слова Тваё, і сьвёт зьненавідзіў іх, бо яны не із сьвёту, як і Я не із сьвёту.
15. He прашу, каб Ты ўзяў іх із сьвёту, але каб захаваў іх ад зла.
16. Яны не із сьвёту, як і Я не із сьвёту.
17. Асьвяці іх праўдаю Тваё-ю: слова Тваё праўда.
18. Як Ты паслаў Мянё ў сьвёт, так і Я пасылаю іх у сьвёт.
19. I за іх Я пасьвячаю Сябё, каб і яны былі асьвёчаны праў-даю.
20. He за іх жа толькі малю, але й за тых, што ўвёравалі ў Мянё па слову іх.
21. Няхай будуць усё адно: як Ты, Ацёц, у-ва Мнё, і Я ў Табё, так і яны няхай будуць адно, каб павёрыў сьвёт, што Ты наслаў Мянё.
22. I славу, якую Ты даў Мнё, Я даў ім, каб былі адно, як Мы адно.
23. Я ў іх, і Ты ў-ва Мнё; каб былі злўчаны ў вадно, і няхай назнАе сьвёт, йгго Ты паслаў Мянё і палюбіў іх, як палюбіў Мянё.
24. Ойча, каго Ты Мнё даў, хачу, хай і яны будуць са Мною там, дзё Я, каб бачыць слйву Маю, якую Ты Мнё даў, бо палюбіў Мянё ранёй засна-вДньня сьвёту.
25. Ойча справядлівы! сьвёт Цябё не пазнаў, але Я пазнаў Цябё, і яны пазналі, што Ты паслаў Мянё.
26. I Я абвясьціў ім імя Тваё і абвяшчаю, каб любоў, якою Ты палюбіў Мянё, у іх была, і Я ў іх.
Разьдзёл 18.
1. Сказаўшы гэтае, Ісус вый-шаў з вучнямі Сваімі за ручэй Кедрон, дзё быў сад, у які ўвайшоў Сам і вучні Яго.
2. Вёдаў жа гэтае мёсца і Юда, што прадаў Яго, бо Ісус і ву-чні Яго там часта зьбіраліся.
3. Вось Юда, узяўшы роту ды слуг ад архірэяў і фарысэяў, нрыходзіць туды з ліхтарамі, сьвётачамі і аружжам.
4. Ісус жа, вёдаючы ўсё, што з 1м будзе, выйшаў і сказаў ім: каго шукаеце?
5. Яму адказалі: Ісуса Наза-рэя! Ісус кажа ім: гэта Я. Стаяў жа з імі і Юда, што пра-даў Яго.
6. I, калі сказаў ім: гэта Я яны адступіліся назад і ўпалі на зямлю.
7. 1 ізноў спытаўся ў іх: кдго шукаеце? Яны сказалі: Ісу-са Назарэя.
8. Ісус адказаў: Я сказаў вам, што гэта Я; дык вось, калі Мянё шукаеце, дайце ім адый сьці,
9. каб споўнілася слова, ска-занае Ім: з тых, якіх Ты даў Мнё, Я не загубіў нікога.
10. Сымон жа Пётр, маючы мёч, выняў яго і ўдэрыў слугў архірэявага і адсёк яму пра-вае вуха; слуга-ж той зваўся Малх.
11. Але Ісус сказаў Пятру: палажы мёч у ножны. Няў-жо-ж я ня вып’ю чары, што даў Мнё Ацёц?
12. Тады жаўнёры і тысячнік і слугі жыдоўскія ўзялі Ісуса, зьвязалі Яго
Паводле Іоана сьв. Эвангельле 18.
153
13. і павялі Яго сьпярша да Анны, бо ён быў ц(сьцем Кай-яфы, які быў на той год архі-рэем.
14. Гэта быў той Кайяфг, які парадзіў Жыдом, што лёпш, каб адзін чалавёк пагіб за на-род.
15. За Ісусам ішоў Сымон Пётр і другі вўчань; вўчань гэны быў знаёмы з архірэем, дык ён увайшоў з Ісусам на архірэйскі падворак,
16. а Пётр стаяў за варотамі. 1 вось той другі вўчань, знаё-мы з архірэем, выйшаў і ска-заў прыдзьвёрніцы і ўвёў Пятра.
17. Тут служанка прыдзьвёр-ніца кажа Пятру: ці і ты ня з вучняў гэтага чалавёка? Ен сказаў: Нё!
18. Рабы-ж і слугі, распаліў-шы агбнь, бо было сьцюдзёна, стаялі й грэліся. Пётр так-сама стаяў з імі і грэўся.
19. Архірэй жа спытаўся ў Ісуса аб вучняў Яго і аб ву-чэньне Яго.
20. Ісус адказаў яму: Я ясна гаварыў сьвёту; Я заўсёды на-вучаў у царквё і школе, дзё звычайна зьбіраюцца Жыды, і ўкрадкам не гаварыў нічога.
21. Чаму пытаешся ў Мянё? Папытайся ў тых, хто слухаў, што Я гаварыў ім. Вось яны вёдаюць, што Я казаў.
22. Як жа Ён сказаў гэтае, адзін із слуг, што блізка стаяў, удэрыў Ісуса па абліччу і ска-заў: так Ты адказваеш архі-рэю?
23. Ісус адказаў яму: калі Я сказаў блАга, дакажы, што блАга, а калі добра, за што б’ёш Мянё?
24. Anna паслаў Яго зьвяза-нага да архірэя Кайяфы.
25. А Сымон Пётр стаяў і грэўся. Тут кажуць яму: ці і ты не з Яго вучняў? А той адрокся і сказаў: нёі
26. Кажа адзін із слуг архі-рэйскіх, сваяк таго, якому Пётр адсёк вуха: ці-ж ня ба-чыў я цябё з Ім у садзе?
27. Пётр ізноў адрокся; і за-раз жа прапяяў пёвень.
28. Ад Кайяфы павялі Ісуса да прэторыі. Была раніца, і яны не ўвайшлі ў прэторыю, каб не занячысьціцца, ды каб можна было ёсьці пасху.
29. Пілат выйшаў да іх і ска-заў: у чым вінаваціце чалавёка гэтага?
30. Яны адказалі і сказалі яму: калі-б Ен ня быў такі злачйнца, мы ня выдалі-б Яго табё!
31. Пілат сказаў ім: вазьмёце Яго вы і па вашаму закону судзіце Яго. Жыды сказалі яму: нам нікога ня гожа забі-ваць.
32. Каб споўнілася слова Ісу-са, якое ён сказаў, абвяшчаю-чы, якою сьмёрцяй мае памёрці
33. Дык Пілат ізноў увайшоў у прэторыю і, паклікаўшы Ісу-са, сказаў Яму: Ты Цар Жы-доўскі?
34. Ісус адказаў яму: ці ад сябё ты гаворыш гэтае, ці дру-гія сказалі табё аба Мнё?
35. Пілат адказаў: ці-ж я Жыд? Цябё твой народ і ар-хірэі выдалі мнё; што-ж Ты зрабіў?
36. Ісус адказаў: Царства Маё ня з гэтага сьвёту; калі-б з гэтага сьвёту было царства Маё, то слугі Маі бароліся бы, каб Жыды ня выдалі Мянё. Але царства Маё ня згэтуль.
37. Пілат сказаў Яму: дык Ты Цар? Ісус адказаў: ты
154 Паводле Іоана сьв.
Эвангельле г8. 19.
кажаш, што Я цар. Я на тое нарадзіўся і на тое прыйшоў на сьвёт, каб сьвёдчыць аб праўдзе. Кожын, хто ад праў-ды, слухае голасу Майго.
38. Кажа Яму Пілат: Што та-кое праўда? I, сказаўшы гэ-тае, ізноў выйшаў да Жыдоў і сказаў ім: я ніякае віны ў Ім не знаходжу.
39. Ёсьць жа ў вас звычай, каб я нёкага звальняў вам на Пасху. Хочаце, пушчу вам Цара Жыдоўскага?
40. Тады ізноў закрычэлі ўсё, кажучы: не Яго, але Варавву! А Варавва быў душагуб.
Разьдзёл 19.
1. Тады Пілат узяў Ісуса і бі-чаваў Яго.
2. I жаўнёры, сплёўшы вянок з цярніпы, узьдзёлі Яму на га-лаву і апранулі Яму чырвоны гілашч
3. і гаварылі: радуйся, Цар Жыдоўскі! I білі Яго па аб-ліччу.
4. Пілат ізноў выйшаў і ска-заў ім: вось я выводжу Яго да вас, каб вы вёдалі, што я не знаходжу ў Ім ніякае віны.
5. Тады выйшаў Ісус у цяр-новым вянку й чырвоным пла-шчу. I сказаў ім Пілат: вось чалавёк!
6. Як убачылі Яго архірэі і слугі іх, дык пачалі крычэць, кажучы: распні, распні ЯгоІ Пілат кажа ім: вазьмёце Яго і ўкрыжуйце вы, бо я не зна-ходжу ў Ім ніякае віны.
7. Жыды адказалі яму: мы маем закон; і па закону наша-му мусіць памёрці, бо зрабіў Сябё Сынам Божым.
8. Пілат, пачуўшы гэтае сло-ва, яшчэ больш спужаўся.
9. I ізноў увайшоў у прэто-
рыю і сказаў Ісусу: адкуль Ты? Але Ісус не адказаў яму нічога.
10. Пілат кажа Яму: Ты мнё не адказваёш? Ці ня вёдаеш, што магу ўкрыжаваць Цябё і магу звольніць Цябё?
11. Ісус адказаў: ты ня мёў бы ніякае ўлады нада Мною, калі-б Табё ня было дйдзена з вышыні; дзеля гэтага болып грэху на тым, хто Мянё пра-даў табё.
12. 3 таго мамэнту Пілат ста-раўся звольніць Яго. Жыды-ж крычблі, кажучы: калі зволь-ніш Яго, ты ня друг Кёсару; кожны, хто робіць сябё царом, вораг кёсара.
КНІГІ ОНЛАЙН
