Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
21. ды якога мусіла нёба прыняць да часу зьдзейсь-неньня ўсяго, аб чым гаварыў Бог праз вусны ўсіх Сваіх сьвятых Прарокаў ад вякоў.
22. Бо-ж Майсёй сказаў баць-ком: Прарока паставіць вам Госпад Бог із братоў вашых, як мянё. Яго слухайцеся ў-ва ўсім, што казаціме да вас.
23. I будзе, што кожная ду-ша, якая не паслухаецца Пра-рока гэнага, будзе вынішчап' з народу (Другазак. 18, 15— 18).
24. Дый усё Прарокі ад Са-муіла ды пасьля іх, якія толь-кі прамаўлялі, прадвяшчалі гэтыя дні.
25. Вы сыны Прарокаў і таё запаведзі, што даў Бог баць-ком нашым, кажучы да Аўраа-ма: I ў насёньні тваім бага-слаўлёны будуць усё народы зямлі.
26. Вам найпёрш Бог, паста-віўшы Сына Сваііго Ісуса, па-слаў Яго багаславіць вас, каб адвярнуўся кожын ад благіх учыіікаў сваіх.
Разьдзёл 4.
1. Калі-ж яны гаварылі да на-роду, падыйшлі да іх сьвя-шчэныіікі, і началыіік варты царкоўнае, і Саддукёі,
2. узлаваныя тым, што яны навучаюць народ ды прапавё-дуюць у Ісусе ўваскрасёньне із мёртвых;
3. і палажылі на іх рукі, і ад-далі іх пілнаваць да раніцы, бо быў ужо вёчар.
4. Многа-ж із тых, што слу-халі прамову, увёравалі; і бы-ло гэткіх людзёй лікам каля пяцёх тысячаў.
5. I сталася, нараніцы сабра-ліся ў Ерузалім павадыры іх-нія ды старшыя й кніжнікі,
6. і Аній архірэй, і Кайяфа, і Іоан, і Аляксандр, і колькі іх было з роду архірэйскага;
7. дый, паставіўшы гэных па-сярод сябё, пытал’ся: Якою сілай, ці якім імем учынілі вы тое?
8. Тады Пётр, напоўніўшыся Духам Сьвятым, прамовіў да іх: Павадыры народу і старэй-шыя Ізраілю!
9. Калі ў нас сягоньня дапы-тываюцца аб добрым учынку нядужаму чалавёку, чым ён аздароўлены,
10. дык няхай вёдама будзе ўсім вам ды ўсяму народу Із-раільскаму, што ў імя Ісуса Хрыста Назарбя, якога вы ўкрыжавалі, ды якога Бог ускрасіў із мёртвых, — праз Яго гэты стаіць перад вамі здаровы.
11. Ён —■ камень, зьняважа-
164
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў 4.
ны вамі пры будове, што стаў-ся галавою вугла,
12. і ні ў кім іншым нямашака збаўлёньня, бо й няма іншага імя пад нёбам, дадзенага лю-дзям, якім бы нам спасьціся.
13. Бачучы-ж адвагу Пятра й Іоана ды ўцяміўшы, што яны людзі няўчоныя і про-стыя, зьдзівіліся; і пазналі іх, што былі з Ісусам.
14. Бачучы-ж стаяўшага з імі аздароўленага чалавёка, не маглі нічога сказаць насу-праць.
15. Дык, загадаўшы ім вый-сьці з сынэдрыону, радзіліся паміж сабою,
16. кажучы: Што нам зрабіць з гэтымі людзьмі? Бо вялікі знак стаўся праз іх яўна для ўсіх, хто жывё ў Ерузаліме, і ня можам запярэчыць гэтаму.
17. Але, каб гэта больш не разыходзілася ў народзе, цьвёрда забаронім ім, каб далёй не гаварылі ў імя гэтае нікому з людзёй.
18. I, паклікаўшы іх, зага-далі ім зусім не гаварыць і не навучаць у імя Ісусавае.
19. Пётр жа й loan, адказы-ваючы ім, сказалі: Судзіце, ці справядліва перад Богам слу-хацца вас балёй, чым Бога?
20. Мы-ж ня можам не гава-рыць аб тым, што бачылі й чулі.
21. Дык яны, пагразіўшы ім, звольнілі іх, не знайшоўшы нічога, каб пакараць іх, дзеля народу; бо ўсё славілі Бога за тое, што сталася.
22. Бо больш за сорак гадоў было таму чалавёку, з якім стаўся цуд аздараўлёньня.
23. Калі-ж іх звольнілі, яны пайшлі да сваіх і абвясьцілі тое, што да іх гаварылі архірэі й старшыя.
24. Тыя-ж, пачуўшы, аднаду-шна паднялі голас к Богу і сказалі: Валадару! Ты Бог, што ўчыніў нёба й зямлю й мо-ра дый усё, што ў іх,
25. што вуснамі Давіда, слугі Твайго, сказаў: Чаго збун-таваліся пагане, ды людзі мар-ныя рэчы надумалі?
26. Паўсталі цары зямныя, ды князі сабраліся разам на-супраць Госпада й насупраць Хрыста Ягонага.
27. Бо-ж запраўды сабраліся супраць Сына Твайго Сьвя-тога, Ісуса, якога Ты памазаў, і Ірад, і Пілат Понцкі з пага-намі й народам Ізраільскім,
28. каб учыніць тое, чаму стацЦа напёрад назначыла ру-ка Твая й рада Твая.
29. I цяпёр, Госпадзе, зірні на пагрозы іхнія і дай рабом Тваім з усёй адвагай гаварыць слова Тваё
30. ды працягні руку Тваю на аздараўлёньне, каб рабіліся знакі й цуды праз імя Сьвя-тога Сына Твайго Ісуса.
31. I, як памаліліся, захіста-лася мёсца тое, дзе яны былі сабраўшыся, і ўсё напоўніліся Духам Сьвятым ды адважна гаварылі слова Божае.
32. У грамадьі-ж вёруючых было адно сэрца й адна душа, : ніхто нічога з маемасьці сва-ёй не называў сваім, але ўсё ў іх было супольнае.
33. I з вялікай сілай давалі Аіюсталы сьвядбцтва ўваскра-сёньня Госпада Ісуса, і ласка вялікая была на ўсіх іх.
34. I ня было сярод іх нікога, хто цярпёў бы недастатак, бо хто мёў зямлю ці дамы, тыя, прадаўшы, прыносілі грошы за праданае
35. і клалі к нагам Апосталаў;
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў 4. 3.
165
і кожнаму давалася тое, што яму было патрэбна.
36. Гэтак Іосія, названы Апо-сталамі Варнавай (што ў пе-ракладзе знача: сын пацяшэнь-ня), лявіт, родам Кіпрыец,
37. мёўшы поле, прадаў яго і прынёс грошы ды паклаў к нагам Апосталаў.
Разьдзёл 5.
1. Адзін муж, на імя Ананія, з жонкай сваёй Сафіраю пра-даў маемасьць сваю
2. ды прыхаваў із цаны, з вё-дама жонкі сваёй, і, прынёсшы нёйкую частку, палажыў к на-гам Апосталаў.
3. Але Пётр сказаў: Чаму на-поўніў шатан сэрца тваё, каб ашукаці Духа Сьвятога ды прыхаваці із цаны за зямлю?
4. Ці-ж не тваё было, што ты мёў, дый праданае ці-ж не ў тваёй моцы было? Дзеля ча-го паклаў ты дзёла гэтае ў сэрцы сваім? Ты ашукаў не людзёй, а Бога.
5. Пачуўшы словы гэтыя, Ананія ўпаў бяз духу. I вя-лікі страх зьняў усіх, што чулі гэта.
6. I дзяцюкі, устаўшы, узялі яго ды, вынесшы, пахаранілі.
7. Сталася-ж гадзіны цёраз тры пасьля гэтага, прыйшла й жана ягоная, ня вёдаючы, штб здарылася.
8. 1 прамовіў да яё Пётр: Ска-жы мнё, ці за гэтулькі аддалі вы зямлю? Яна-ж сказала: Алё, за гэтулькі.
9. Дык Пётр сказаў да яё: Дзёля чаго змовіліся вы спа-кусіць Духа Гасподняга? Вось ля дзьвёраў стопы тых, што пахавалі мужа твайго; яны вынясуць і цябё.
10. Дык яна ўраз павалілася да ног ягоных і аддала душу. А дзяцюкі, што ўвайшлі, знай-шлі яё няжывую ды, вынесшы, пахавалі ля мужа яё.
11. I вялікі страх зьняў усю царкву дый усіх, што чулі аб гэтым.
12. Рукамі-ж Апосталаў ра-білася многа знакоў ды цудаў у народзе (і былі аднадушныя ўсе ў сёнях Салямонавых,
13. з рэшты-ж ніхто не адва-жаўся далучыцца да іх; ды на-род іх высака стаўляў, —
14. і ўсё балёй прыбывала вё-руючых у Госпада, множства мужчын ды жанчынаў);
15. дык выносілі хворых на вуліцы й клалі на пасьцёлях і ложках, каб пры праходзе Пятра хоць цёнь ягоны ацяніў каго з іх.
16. 1 зыходзілася ў Ерузалім з акалічных мёстаў множства людзёй, нясучы хворых ды апанаваных нячыстымі духа-мі, дый усё яны аздараўляліся.
17. I, паўстаўшы, архірэй і ўсё, што былі з ім, тагачасная гэрэзія Саддукёйская, напоў-ніліся зайздрасьцяй
18. і палажылі рукі сваё на Апосталаў ды пасадзілі іх у вязьніцу грамадзкую.
19. 1 Ангел Гасподні ўначы адамкнуў дзьвёры вязьніцы і, вывеўшы іх, сказаў:
20. Ідзёце ды, стаўшы, кажэ-це ў царквё да народу ўсё сло-вы жыцьця гэтага.
21. Пачуўшы гэта, яны ўвай-шлі нараніцы ў храм і наву-чалі. Прыйшоўшы-ж архірэй і тыя, што з ім, склікалі сынэд-рыон і ўсю старшызну сыноў Ізраілявых ды паслалі ў вязь-ніцу прывясьці іх.
22. Слугі-ж, прыйшоўшы, не
166 даіяньні Сьвятых Апоапалаў ;. 6.
знайшлі іх у вязьніцы і, вяр-нуўшыся, расказалі, мовячы:
23. Вязьніцу дык знайшлі мы замкнёную вёльмі крэпка, 1 варта вбнках стаяла перад дзьвярыма; але, адамкнуўшы, ўсярэдзіне нікога не знайшлі.
24. Калі-ж пачулі словы тыя сьвяшчэньнік і начальнік вбр-ты царкоўнае ды архірэі, дык сумляваліся аб іх, што-б гэта сталася?
25. I нёхта, прыйшоўшы, ра-сказаў ім, кажучы: Што вось мужы, якіх вы кінуді ў вязь-ніцу, стаяць у храме й наву-чаюць народ.
26. Тады пайшоў начальнік варты з слугамі ды прывёў іх, але бяз прымусу, бо баяліся народу, каб не ўкаменаваў іх.
27. I, прывёўшы, паставілі іх перад радай; і запытаўся ў іх архірэй, кажучы:
28. Ці не забаранілі мы вам крэпка навучаць у імя гэтае? I вось вы напоўнілі Ерузалім навукай вашай дЯ хочаце ўзь-вясьці на нас кроў чалавёка гэнага.
29. I, адказваючы, Пётр ды Апосталы сказалі: Больш трэ-ба слухацца Бога, чым лю-дзёй.
30. Бог айцоў нашых падняў Ісуса, якога вы забілі, павё-сіўшы на дзёраве.
31. Яго Бог правіцай сваёй узвысіў на Павадыра й Спаса, каб даць Ізраілю пакаяньне й адпушчэньне грахоў.
32. I сьвёдкі Яго на словы гэ-тыя — мьі і Дух Сьвяты, Якога Бог даў тым, што слухаюцца Яго.
33. Тыя-ж, слухаючы, ажно лопаліся ды радзіліся, каб па-забіваць іх.
34. Устаўшы-ж адзін у сынэд-
рыоне, фарысэй, на імя Гамалі-йль, вучыцель закону, пава-жаны ўсім народам, загадаў на часіну вывясьці Апосталаў 35. ды сказаў ім: Мужы Із-раільскія, разважце з сабою аб людзях гэтых, штб маеце зрабіць.
36. Бо перад гэтымі днямі паўстаў быў Тэўда, кажучы, што ён ёсьць нёхта, і да яго прыстала на лік каля чатырох сот людзей; ён забіты, і ўсё, штб слухаліся яго, разыйшлі-ся й абярнуліся ў нішто.
37. Пасьля яго ў дні сьпіса-ваньня паўстаў Юда Галілёя-нін ды пацягнуў за сабою да-волі народу; дый той пагіб, і ўсё, што слухаліся яго, рассы-паліся.
38. I цяпёр кажу вам: пакінь-це гэтых людзёй і дайце ім волю; бо, калі ад людзёй рада гэтая ці дзёла гэтае, дык змар-нёе,
39. а калі ад Бога, дык ня здолееце зьніштожыць яго, дый каб самі ня сталіся змага-рамі проці Бога.
40. ■ Яны паслухаліся яго і, паклікаўшы Апосталаў, па-біўшы, загадалі не гаварыць аб імі Ісуса ды звольнілі іх.
41. Тыя-ж пайшлі ад аблічча сынэдрыонавага, радыя, што сталіся годнымі зьняважэньня за імя Ягонае,
42. ды кожын дзёнь у храме й дома ня кідалі навучаць і абвяшчаць пра Ісуса Хрыста.
Разьдзёл 6.
1. У тыя-ж дні, як намножы-лася вучняў, узьнялося нара-каньне Грэцкіх на Гэбрэяў, што ў штодзённым служэньні ня рўпяцца аб удовах іхніх.
2. Дык дванаццацёра, склі-
Дзіяньні Сьвятых
каўшы грамаду вучняў, ска-залі: Ня гожа нам, пакінуўшы слова Божае, служыць за ста-лом.
3. Вось-жа, браты, наглёдзь-це спасярод вас сём дазнаных мужоў, поўных Духа Сьвя-тога й мудрасьці, якіх паста-вім на гэту патрэбу,
4. a jhh ўсьцяж будзем на ма-літве й служэньні слова.
5. I спадабалася слова гэтае ўсёнькай грамадзе. I выбралі Сьцяпана, мужа поўнага вёры й Духа Сьвятога, і Піліпа й Прахора й Ніканора, і Тымона ды Пармёна, і Мікалая Анты-ахійца, нованавёрненага,
КНІГІ ОНЛАЙН
