Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
6. ды паставілі іх перад Апо-сталамі; і яны, памаліўшыся, узлажылі на іх рукі.
7. 1 слова Божае расло, і лічба вучняў у Ерузаліме вёльмі мнбжылася, ды вялікае множ-ства сьвяшчэньнікаў скарыла-ся перад вёрай.
8. Сьцяпан-жа, поўны вёры й сілы, рабіў цуды й знамёнь-ні вялікія ў народзе.
9. I паўсталі некаторыя із школы, называнай Лібэртын-скай, ды з Кірэнэйскай і Алек-сандрыйскай, дый з тых, што з Кілікіі й Азіі, разважаючы разам з Сьцяпанам;
10. ды ня здолелі ўстайці су-праць мудрасьці й духа, якім прамаўляў.
11. Тады падбілі людзёй, каб казалі: што чулі мы яго, як гаварыў рэчы ганебныя на Майсёя і Бога.
12. I падбурылі народ і стар-шызну ды кніжнікаў і, напаў-шы, схапілі яго й павялі ў сы-нэдрыон,
13. і паставілі фальшывых сьвёдкаў, якія казалі: Гэты ча-лавёк ня кідае гаварыць га-
Апосталаў 6. 7. 167 нёбныя рэчы супраць гэтага сьвятога мёсца й супраць за-кону,
14. бо мы чулі, як ён казаў: што Ісус Назарэй зруйнуе мёсца гэтае ды пазьмяняе звы-чаі, што перадаў нам Майсёй.
15. 1 ўсё тыя, што сядзёлі ў сынэдрыоне, пільна ўзіраючы-ся на яго, бачылі аблічча яго-нае, як аблічча Ангела.
Разьдзёл 7.
1. I сказаў ахрірэй: Ці-ж гэта так?
2. Той-жа адказаў: Паслухай-це, мужы браты і айцы! Бог славы зьявіўся айцу нашаму Аўрааму, калі той быў у Мэ-запатаміі, пёрш, чым быў асёў-шы ў Харране,
3. ды прамовіў да яго: Вый-дзі з зямлі тваёй і з сям’і Tea-eft, ды йдзі ў зямлю, якую табё пакажу.
4. Тады, выйшаўшы з зямлі Хальдэйскае, асёў ён у Хар-ране. I стуль, пасьля сьмёрці бацькі ягонага, перасяліў яго ў тую зямлю, у якой вы цяпёр жывецё.
5. 1 ця даў яму ў ёй спадчыны ні на стапў нагі; і абяцаў яму даць яё ў валаданьне яму й патомству ягонаму пасьлй яго, а ня было ў яго тады дзіцяці.
6. I прамаўляў да яго Бог гэтак: Што патомкі ягоныя бу-дуць прыхаджанамі ў чужой зямлі, і паняволяць іх ды бу-дуць мучыць іх чатырыста га-доў.
7. Але я, сказаў Бог, учыню суд над народам, якому бу-дуць яны рабамі; і пасьля тбга яны выйдуць і будуць слу-жыць Мнё ў гэтым мёсцы.
8. 1 даў яму запаведзь абра-заньня. I гэтак ён спарадзіў
168
Дзіяньні Сьвятых; Апосталаў 7.
Ізаака ды абрэзаў яго на вос-мы дзёнь; а Ізаак Якава, a Якаў дванаццаць патрыархаў.
9. I патрыархі праз завісьць прадалі Язэпа ў Эгіпет; і Бог быў з ім
10. і ратаваў яго з усіх бёд ягоных, і даў яму ласку й мудрасьць перад Фараонам, царом Эгіпецкім; і той паста-віў яго за начальніка над Эгіп-там дый над усім домам сваім.
11. I прыйшоў голад на ўсю зямлю Эгіпецкую ды Ханаан-скую і гора вялікае, і бацькі нашыя не знаходзілі жыў-насьці.
12. Якаў жа, пачуўшы, што ёсьць збожжа ў Эгіпце, пдслаў пёршы раз нашых айцоў,
13. а другім разам Язэп быў пазнёны братамі ягонымі, і Фараону выявіўся род Яз5-павы.
14. I Язэп, паслаўшы, паклі-каў бацьку свайго, Якава, ды ўсю сям’ю ягоную, душ сём-дзесят пяць.
15. I Якаў перабраўся ў Эгі-пет ды памёр тутака сам і на-шы айцы;
16. і перанёсьлі іх у Сіхём ды паклалі ў магілы, што за-купіў Аўраам за цану серабра ў сыноў Ямора Сіхёмавага.
17. А як набліжаўся час абя-цаньню, якім кляўся Бог Аў-рааму, нарастаў народ ды па-мнажаўся ў Эгіпце
18. да часу, калі настаў новы цар, што ня вёдаў Язэпа.
19. Той, хітруючы проці на-роду нашага, уціскаў айцоў нашых, прымушаючы выкідаць дзіцянятак, каб не выжывалі.
20. У тым часе ўрадзіўся Май-сёй ды быў угодны Богу; яго гадавалі тры мёсяцы ў доме бацькі Ягонага.
21. Калі-ж выкінулі, дык узяла яго дачкй Фараонава дый узгадавала яго за сына сабё.
22. I навучыўся Майсёй усяё мудрасьці Эгіпецкае і быў дуж у словах і дзялох.
23. Калі-ж мінула яму сорак гадоў вёку, прыйшло яму на сэрца давёдацца братоў сваіх, сыноў Ізраілявых.
24. I, убачыўшы, як аднаго крыўдзілі, заступіўся за яго дый памсьціўся за пакрыўджа-нага, забіўшы Эгіпцяніна.
25. Ён думаў, што браты яго-ныя зразумёюць, што Бог яго-най рукой даёць ім выбаў-лёньне; ды тыя не зразумёлі.
26. На другі-ж дзёнь ён зья-віўся ім, як яны біліся, ды вёў іх да згоды, мовячы: О, мужы, вы-ж — браты! Чаму-ж крыўдзіце адны адных?
27. Але той, што быў крыў-дзіў бліжняга, адапхнуў яго, кажучы: Хто паставіў цябё за начальніка й судзьдзю над намі?
28. Ці й мянё хочаш забіць, як забіў учора Эгіпцяніна?
29. I ўцёк Майсёй на слове гэтым ды быў прыхаджанінам у зямлі Мадыямскай, дзе спа-радзіў двух сыноў.
30. Калі-ж мінула сорак га-доў, паказаўся яму ў пустыні пад гарою Сынаем Ангел Га-сподні ў вагнявым полымі ў кусьцё.
31. Майсёй жа, убачыўшы, дзівіўся з бачанага; калі-ж падыходзіў разглядзёці, па-чуўся да яго голас Госпада:
32. Я Бог айцоў тваіх, Бог Аўраама й Бог Ізаака й Бог Якава. I, задрыжэўшы, Май-сёй не адважыўся ўглядацца.
33. Госпад жа сказаў яму:
Дзіяньні Сыятых Апосталаў у.
169
Разуй вобуй з ног тваіх, бо мёсца, дзё ты стаіш, сьвятая зямля.
34. Я глядзёў і ўбачыў ўціск народу Майго, штб ў Эгіпце, ды пачуў стагнаньне ягонае. I зыйшоў вызваліць яго. Дык ідзі цяпёр, я пашлю цябё ў Эгіпет.
35. Таго Майсёя, якога яны выракліся, мовячы: Хто паста-віў цябё за начальніка й су-дзьдзю? —• яго Бог за началь-ніка й збавіцеля паслаў рукой Ангела, што паказаўся яму ў кусьцё.
36. Ён вывеў іх, зрабіўшы цу-ды й знамёньні ў зямлі Эгіпец-кай і ў Чырвоным моры і ў пустыні ў працягу саракў га-доў.
37. Г'эта той Майсёй, што ска-заў сыном Ізраілявым: Паста-віць вам Госпад Бог ваш Пра-рока із братоў вашых, як мя-нё; яго слухайце.
38. Той гэта, што быў у пу-стыні на зборцы з Ангелам, які з ім гутарыў на гары Сінаі, ды з айцамі нашымі; ён жа прыняў жывыя словы, каб даць нам.
39. Якога не хацёлі слухацца айцы наійыя, але адапхнулі яго ды зьвярнулі сэрцы сваё да Эгіпту,
40. кажучы Аарону: Зрабі нам багоў, якія-б ішлі напё-радзе нас, бо з Майсёем, тым, што вывеў нас з зямлі Эгіпец-чай, ня вёдаем, што сталася з ім.
41. I зрабілі ў тыя дні цялй, і прынёсьлі ахвяру ідалу, і цё-шыліся з дзёла рук сваіх.
42. 1 адвярнуўся Бог і аддаў іх, каб служылі войску нябё-снаму, як напісана ў кнізе Прарокаў: Доме Ізраілявы, ці
прыносілі вы Мнё бітае й ахвяры ў працягу саракў га-доў у пустыні?
43. I паднялі вы палатку Малохаву ды зорку бога Ва-шага Рэмфана, абразы, што парабілі, каб ім пакланяцца. Дык перасялю вас ажно за Вавілон.
44. Палатка сьвёдчаньня бы-ла ў айцоў нашых у пустыні, як загадаў той, штб прамаў-ляў да Майсёя, зрабіць яё на ўзор бачанае.
45. Яё, узяўшы, і занёсьлі ай-цы нашыя з Ісусам у зёмлі па-гйнаў, якіх Бог выгнаў ад аб-лічча айцоў нашых, да дзён Давіда,
46. які знайшоў ласку ў ва-чох Бога ды маліў, каб знай-сьці жыльлё Богу Якава.
47. Салямон жа пабудаваў яму дом.
48. Але Найвышэйшы ня ў твораных рукамі дамох жы-вёць, як кажа Прарок.
49. Госпад гавора: Нёба — пасад Мой, зямля-ж — пад-ножжа ног Маіх. Які-ж дом пабудуеце Мнё? Ці якое мё-сца дзеля супачынку Майго?
50. Ці-ж не Май рука ства-рыла ўсё гэтае? (Ісайя, 66, 1 -2).
51. Людзі з цьвёрдым каркам, ды з неабрэзаным сэрцам і ву-шыма! Вы заўсёды праціві-цеся Духу Сьвятому, як айцы вашыя, так і вы.
52. Каго із Прарокаў ня гналі айцы вашыя? I пазабівалі прадвёсьнікаў прыходу Спра-вядлівага, здраднікамі й за-бойцамі Якога вы цяпёр ста-ліся.
53. Вы прынялі закон па за-гаду Ангелаў, ды не захавалі яго.
170 Дзіяньні Сьвятых
Апосталаў ?. 8.
54. Слухаючы-ж гэта, яны лопаліся ў сэрцах сваіх і скры-гаталі зубамі на яго.
55. Ён-жа, поўны Духа Сьвя-тога, паўзіраўшыся на нёба, углёдзіў славу Божую ды Ісу-са, стоючы праваруч Бога,
56. і сказаў: Вось, бачу ня-бёсы расчыненыя і Сына Чала-вёчага, стоючы праваруч Бога.
57. Яны-ж, загаласіўшы моц-ным голасам, пазатыкалі ву-шы сваё ды аднадушна кіну-ліся на яго
58. і, вывеўшы за мёста, за-каменавалі яго. А сьвёдкі паклалі вопраткі сваё ля ног дзяцюка на ймя Саўла
59. ды білі камнямі Сьцяпана, які маліўся мовячы: Госпадзе Ісусе, прымі дух мой!
60. I, уклёнчыўшы, загала-сіў моцным голасам: Госпадзе, не паліч ім грэху гэтага! I, сказаўшы гэта, памёр. Саўл жа пахваляў забойства яго.
Разьдзёл 8.
1. I сталася ў той дзёнь вялі-кае перасьлёдаваньне царквы ў Ерузаліме. Дык усё, апра-ча Апосталаў, расьцярушылі-ся па зёмлях Юдэі й Самарыі.
2. А Сьцяпана пахавалі бага-бойныя людзі ды ўчынілі па ім галошаньне вялікае.
3. Саўл жа нішчыў царкву і, уваходзячы ў дамы ды цягну-чы мужчын і жанчын, аддаваў у вязьніцу.
4. А тыя, што паразьбягаліся, хадзілі і абвяшчалі слова.
5. Піліп жа, прыйшоўшы ў мёста Самарыйскае, абвяшчаў ім Хрыста.
6. I грамады народу аднаду-шна прыслухоўваліся да пра-моваў Піліпавых, чуючы й ба-чучы знамёньні, якія рабіў.
7. Бо нячыстыя духі із мно-гіх, што мёлі іх, выходзілі, моцным голасам галосячы, ды многа спараліжаваных і хра-мых паздаравёла.
8. I сталася радасьць вялікая ў мёсьце гэным.
9. Быў-жа пёрш у мёсьце тым адзін чалавёк, на ймя Сымон, які чараваў ды задзіўляў на-род Самарыйскі, удаючы нёка-га вялікага.
10. I ўзіраліся на яго ўсё ад малога да вялікага, кажучы: Гэты ёсьць вялікая моц Бо-жая.
11. А ўзіраліся на яго затым, што даволі часу чарамі іх за-дзіўляў.
12. Калі-ж павёрылі Піліпу, які абвяшчаў ім Царства Бо-жае ды ймя Ісуса Хрыста, мужчыны й жанчыны хрысь-ціліся.
13. Дый Сымон і той павёрыў і, ахрысьціўшыся, быў пры Піліпе. Бачучы-ж знакі й цу-ды вялікія, што рабіліся, зду-мяваўся.
14. Апосталы-ж, што ў Еру-заліме былі, пачуўшы, што Са-марыя прыняла слова Божае, паслалі ім Пятра ды Іоана,
15. якія, прыйшоўшы, пама-ліліся за іх, каб прынялі Духа Сьвятога,
16. (бо Ён ня быў на нікога з іх зыйшоўшы, а толькі былі яны ахрышчаны ў імя Госпада Ісуса).
17. Тады яны паўскладалі на іх рукі, і тыя прынялі Духа Сьвятога.
18. Сымон-жа, убачыўшы, што праз ускладаньне рук Апоста-лавых даёцца Дух Сьвяты, прынёс ім грошы,
19. кажучы: Дайце і мнё гэт-кую ўладу, каб той, на каго
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў S. 9. 171
палажу рукі, прыняў Духа Сьвятога.
20. Пётр жа сказаў да яго: Няхай серабро тваё будзе з табой на загубу, бо дар Божы ты маніўся за грошы здабыць.
21. Нямашака табё часьціны й долі ў слове гэтым, бо сэрйа тваё ня правае перад Богам.
22. Дык пакайся ў гэтай ня-годнасьці тваёй ды малі Бога: мб думка сэрца твайго будзе табё даравана.
23. Бо бачу цябё ў гарчыні жоўці ды ў путах няпраўды.
24. I Сымон, адказываючы, сказаў: Памаліцеся Госпаду за мянё вы, каб нішто на мянё не найшло з таго, аб чым вы казалі.
КНІГІ ОНЛАЙН
