Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
13. Пілат, пачуўшы гэтае сло-ва, вывеў вон Ісуса і сёў на су-довым пасад.зе, на мёсцы, піто называлася літбстратон*) а па жыдоўску Гаввафа.
14. Была-ж тады пятніца пе-рад Пасхай, і гадзіна шостая. I сказаў Пілат Жыдбм: вось Цар ваш!
15. Але яны закрычэлі: вазь-мі, вазьмі, укрыжуй Ягоі Пі-лат кажа ім: як я распну Цара вашага? Архірэі-ж адказалі: няма ў нас царй, апрача Кё-сара.
Іб. Тады ён аддаў Ягонаўкры-жавіньне. I ўзялі Ісуса й павялі.
17. I, нясучы крыж Свой, Ен выйшаў на ўрочышча Чара-поў, што пажыдоўску называ-ецца Галгофа,
18. дзё і ўкрыжавалі Яго і з Ім двух другіх наабапал Яго, а ў сярэдзіне Ісуса.
19. Пілат жа і надпіс напісаў і паставіў на крыжу. Напісана было: Ісус Назаранін, Цар Жыдоўскі.
♦) камённы памост.
Пмодле Іоана сьв. Эеангельм 19.
156
20. Гэты надпіс чыталі многія з жыдоў, бо мёсца, дзё быў укрыжаваны Ісус, было неда-лёка ад мёста, дый напісана было пажыдоўску, пагрэцку і парымску.
21. Архірэі-ж жыдоўскія ска-залі Пілату: ня пішы: »Цар Жы-доўскі», але напішы, што Ён Сам казаў: »Я цар жыдоўскі.»
22. Пілат адказаў: што я на-пісаў, тое напісаў.
23. Жаўнёры-ж, як расьпялі Ісуса, узялі вопратку Яго і падзялілі на чатыры часткі —• кбжнаму жаўнёру частка, дый хітон; хітон жа быў ня шыты, але ўвёсь вытканы ад вёрху;
24. дык сказалі адзін аднаму: ня будзем разьдзіраць. яго, a кінем жэрабе: чый будзе; каб збылбся сказанае ў пісаньні: Падзялілі адзёжу Маю між са-бою і аб вопратку Маю жэрабе кідалі (Пс. 21, 19). Так і ўчы-нілі жаўнёры.
25. Стаялі-ж ля крыжа Ісуса-вага маці Яго і сястра Маткі Яго, Марыя Кляопава, і Ма-рыя Магдаліна.
26. Ісус жа, углёдзіўшы Мат-ку і стаяўшага побач вучня, якога любіў, кажа Матцы сва-ёй: Жанчына, вось сын твой!
27. Пасьля кажа вучню: вось Маці твая! I з таго часу ву-чань гэты ўзяў яё да сябё.
28. Пасьля таго Ісус, вёдаю-чы, што ўжо ўсё збылося, каб споўнілася Пісаньне, кажа: піць хачу!
29. Тут стаяла судзіна, поў-ная воцату. Жаўнёры, набраў-шы воцату губкай і ўзьдзёў-шы яё на трысьціну, паднялі да вуснаў Яго.
30. Ісус жа, як узяў воцату, сказаў: ЗбылосяІ і, нахіліў-шы галаву, аддаў дух.
31. А як была пятніца, дык жыды, каб не пакінуць цёлаў на крыжу ў суботу, (бо той дзёнь суботні быў вялікі), пра-сілі Пілата, каб перабіць у іх галёні і зьняць.
32. I вось прыйшлі жаўнёры і ў пёршага перабілі галёні, і ў другога ўкрыжаванага з Ім.
33. Прыйшоўшы-ж да Ісуса, як убачылі, што Ён ужо ўмёр, дык не перабівалі ў Яго галё-няў;
34. толькі адзін з жаўнёраў прабіў Яму бок рагатйнаю, і ўраз жа пацяісла кроў і вада.
35. Той, хто бачыў, пасьвёд-чыў, і сьвядоцтва яго праў-дзівае; і ён вёдае, што кажа праўду, каб вы павёрылі.
36. Бо ўсё гэтае сталася, каб збылося Пісаньне: Косьць Яго няхай не пераломіцца (Выхад. 12, 46).
37. Дый ізноў жа ў другім мёсцы гаворыць Пісаньне: Уг-лёдзяць, каго прабілі (Захар. 12, 10).
38. Пасьля гэтага Язэп з Арыматэі (ён быў вучнем Ісуса, але тайным дзеля страху пе-рад жыдамі) папрасіў Пілата зьняць цёла Ісуса; і Пілат дазволіў. Дык пайшоў і зьняў цёла Ісуса.
39. Прыйшоў такжа й Ніка-дэм (ён прыходзіў ранёй да Ісуса ўначы) і прынёс мёша-ніну з сьмірны і алёэ літраў каля ста.
40. I ўзялі яны цёла Ісуса і абярнулі Яго ў палатно з пах-нідламі, як звычайна хароняць жыды.
41. На тым мёсцы, дзё Ён быў укрыжаваны, быў сад, і ў са-дзе новая магіла, у якой яшчэ ніхто ня быў паложаны.
156 Паводле Іоана сьв.
Эвангельле ig. ao.
42. Вось тутака дзеля пятні-цы жыдоўскай (бо магіла была блізка) і палажылі цёла Ісуса.
Разьдэёл 20.
1. У пёршы-ж дзёнь тыдня Марыя Магдаліна прыходзіць раніцай да магілы і бачыць, іцто камень ад магілы адва-лены.
2. Дьік бяжыць і прыходзіць да Сымона Пятра і другога ву-чня, якога любіў Ісус, і ка-жа ім: узялі Гбспада з магілы, і ня вёдаем, дзё палажылі Яго.
3. I выйшаў Пётр і другі ву-чань і пайшлі к магіле.
4. Бёглі-ж абодва разам, і дру-гі вучань баржджэй абагнаў Пятра і прыйшоў да магілы пёршы
5. і, нахіліўшыся, бачыць ля-жучы палатніну, але не ўвай-шоў.
6. I прыходзіць за ім Сымон Пётр і ўваходзіць у магілу ды бачыць ляжучьі адну палат-ніну
7. і хустку, што была на га-лавё Яго, ды ня разам з палат-нінай, але асобна скручаную на другім мёсцы.
8. Тады ўвайшоў і другі ву-чань, што ранёй прыйшоў да магілы, і ўбачыў і павёрыў.
9. Бо яны яшчэ ня вёдалі на-пісанага, што Ён мусіць ува-скрэснуць.
10. Дык вучні ізноў пайшлі да сябё.
11. А Марыя стаяла ля ма-гілы і плакала; і плачучы на-гнулася да магілы.
12. I бачыць двух ангелаў у бёлым адзёньні, сёдзячы адзін угалбвах, другі ўнагах, дзё ля-жала цёла Ісуса.
13. I яны кажуць ёй: жанчы-на! чаго плачаш? Яна адка-
звае: забралі Госпада майго, і ня вёдаю, дзё палажылі Яго.
14. Сказаўшы гэтае, агляну-лася назад і ўбачыла, што стаіць Ісус, але не пазнала, што гэта Ісус.
15. I кажа ёй Ісус: жанчына! чаго ты плачайі? каго шука-еш? Яна, думаючы, што гэ-та садоўнік, кажа яму: Госпа-дзе! калі тй вынес Яго, скажы мнё, дзё ты палажыў Яго, і я вазьму Яго.
16. Ісус кажа ёй: Марыя! Яна, аглянуўшыся, кажа Яму: Раввуніі г. зн. Вучыцель!
17. Ісус кажа ёй: не дакра-найся да Мянё, бо Я яшчэ ня ўзыйшоў да Айца Майго, але йдзі да'братоў Маіх і скажы ім: узыходжу да Айца Майго і Айца вашага, і Бога Майго і Бога вашага.
18. Марыя Магдаліна ідзё й абвяшчае вучням, што бачыла Госпада, і што Ён гэта сказаў ёй.
19. I ўвёчары таго-ж пёршага дня тыдня, калі дзьвёры дому, дзё зьбіраліся вучні Яго, былі замкнёны ад страху перад Жыдамі, прыйшоў Ісус і ста-нуў пасярэдзіне і сказаў ім: мір вам!
20. I, сказаўшы гэтае, пака-заў ім рукі й бок свой. I ўзра-даваліся вучні, убачыўшы Го-спада.
21. Ісус жа сказаў ім ізноў: мір вам! Як паслаў Мянё Ацёц, так і Я пасылаю вас.
22. Сказаўшы гэтае, дыхнуў і кажа ім: прыйміце Духа Сьвятога.
23. Каму адпусьціце грахі, таму будуць адпушчаны; на кім пакінеце, на тым астануц-ца.
24. А Хама, адзін з дванацца-
Лаводле Іоана сьв. Эвангельле го. at.
157
цёх, званы Блізьнюк, ня быў тут з імі, калі прыходзіў Ісус.
25. Другія вучні сказалі Яму: мы бачылі Госпада. Але ён сказаў ім: калі ня ўбачу на ру-ках Яго ранаў ад цьвякоў і нё уткнў пальца Майго ў раны ад цьвякоў, і не ўлажу рукі маёй у бок Яго, не павёру.
26. I цераз восем дзён ізноў былі ў доме вучні Яго і Хама з імі. Прыходзе Ісус пры зам-кнёных дзьвярох, стануў па-сярэдзіне і сказаў: мір вам!
27. Потым кажа да Хамьі: дай сюды палец твой і пагля-дзі рукі Маё; дай руку тваю і ўлажы ў бок мой; і ня будзь нявёруючым, але вёруючым.
28. Хама адказаў Яму і ска-заў: Госпадзе мой і Божа мой!
29. Ісус кажа яму: ты, Хама, павёрыў, бо бачыў Мянё; шчасьлівыя ня бачыўшыя і па-вёрыўшыя.
30. I многа зрабіў Ісус перад вучнямі Сваімі другіх цўдаў, аб якіх не напісана ў гэтай кнізе;
31. а гэтае-ж напісана, каб вы павёрылі, што Ісус ёсьць Хры-стос, Сын Божы, і, вёруючы, мёлі жыцьцё ў імя Яго.
Разьдзёл 21.
1. Пасьля гэтага ізноў зьявіў-ся Ісус вучням Сваім ля мора Тывэрыядзкага. ЗьявГўся вось як:
2. былі разам Сымон Пётр і Хама, званы Блізьнюк, і На-танаіл з Каны Галілёйскай, і сыны Завядзёявы, і двое дру-гіх з вучняў Яго.
3. Сымон Пётр кажа ім: іду лавіць рыбу. Кажуць яму: ідзём і мы з табою. Пайшлі і зараз увайшлі ў човен і не зла-вілі ў тую ноч нічога.
4. Калі-ж ужо настала рані-ца, Ісус стаяў на бёразе, але вучні не пазналі, што гэта Ісус.
5. Ісус кажа ім: дзёці! Ці ёсьць у вас якая-нёбудзь ядоміна? Яны адказалі Яму: няма.
6. Ён жа сказаў ім: закіньце сёці па правы бок чаўна і злб-віце. Яны закінулі, ды ўжо не маглі выцягнуць сёці ад масы рыбы.
7. Тады вучань, якога любіў Ісус, кажа Пятру: гэта Госпад. Сымон жа Пётр, пачуўшы, што гэта Госпад, падперазаўся (бо быў голы) і кінуўся ў мора;
8. а другія вучні прыплылі ў чоўне (бо недалёка былі ад зямлі, локцяў каля двухсот), цягнучы сёць з рыбаю.
9. Калі-ж выйшлі на зямлю, бачаць раскладзены агонь і на ім рыбу ды хлёб.
10. Ісус кажа ім: прынясёце рыбы, якую вы цяпёр злавілі.
11. Сымон Пётр пайшоў і вы-цягнуў на зямлю сёць, поў-ную вялікіх рыбаў; іх было сто пяцьдзесят тры, і пры гэткім множстве сёць не прарвалася.
12. Ісус кажа ім: ідзіце абё-дайце. 3 вучняў жа ніхто не адважыўся папытацца ў Яго: хто Ты? бо ўсё вёдалі, што гэта Госпад.
13. Ісус прыходзіць, бярэ хлеб і даё ім; таксама й рыбу.
14. Гэта ўжо трэці раз зья-віўся Ісус вучням Сваім пась-ля ўваскрасёньня Свайго.
15. Калі-ж яны абёдалі, Ісус кажа Сымону Пятру: Сымон Іонін, ці любіш ты Мянё больш, чым яны? Пётр кажа Яму: так, Госпадзе! Ты вё-даеш, што я люблю Цябё. Ісус кажа яму: пасі авёчкі Маё.
158
Пыодле Іоана сы. Эвангельле tr.
16. Яшчэ кажа яму другі раз: Сымон Іонін! ці любіш ты Мя-нё? Пётр кажа Яму: так, Го-спадзе, Ты вёдаеш, што я лю-блю Цябё. Ісус кажа яму: пасі авёчкі Маё.
17. I кажа яму трэці раз: Сы-мон Іонін! Ці любіш ты Мя-нё? Пётр засмуціўся, што трэці раз спытаўся ў Яго: ці любіш ты Мянё? і сказаў Яму: Госпадзе! Ты ўсё вёдаеш; Ты вёдаеш, што я люблю ЦябёІ Ісус кажа яму: пасі авёчкі Маё!
18. Запраўды, запраўды ка-жу табё: калі ты быў малады, дык падпяразваўся сам і ха-дзіў, куды хацёў; а як саста-рэеш, то вйцягнеш рукі тваё, і другі цябё падперахй і павя-дзё, куды ня схочаш.
19. Гэтае-ж сказаў, паказую-чы, якою сьмёрцяю Пётр усла-віць Бога. I, сказаўшы гэтае, кажа яму: ідзі за Мною.
20. Пётр жа, аглянуўшыся, бачыць за ім вучня, якога лю-
біў Ісус, ды што на вячэры, прыпаўшы да грудзёй Яго, сказаў: Госпадзеі хто пра-дасьць Цябё?
21. Убачыўшы яго, Пётр ка-жа Ісусу: Госпадзе! а ён што?
22. Ісус кажа яму: калі Я ха-чу, каб ён ператрываў, пакуль прыду, штб табё да гэтага? Ты йдзі за Мною!
23. I праняслося тое слова між братоў, што вучань той не памрэ. Але Ісус не сказаў яму, што не памрэ, а: калі Я хачу, каб ён ператрываў, па-куль прыду, што табё да гэ-тага?
24. Гэты вучань і сьвёдчыць аб гэтым і напісаў гэтае. I мы вёдаем, што праўдзівае сьвядоцтва яго.
25. ёсьць і многа другога, што ўчыніў Ісус, але, каб на-пісаць гэтае асобна, дык, ду-маю, і самому сьвёту не зьмя-сьціць бы напісаных кнігаў. Амін.
ДЗЁЯНЬНІ СЬВЯТЫХ АПОСТАЛАЎ.
Разьдзёл 1.
1. Пёршую аповесьць, Тэа-філю, учыніў я аб усім, што Ісус рабіў ды навучаў
2. да дня, у які ўзьнёсся, даў-шы праз Духа Сьвятога за-гады Апосталам, якіх 'выбраў,
КНІГІ ОНЛАЙН
