Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
25. Яны-ж, пасьвёдчыўшы й расказаўшы слова Гасподняе, вярнуліся ў Ерузалім ды шмат дзё ў вёсках Самарыйскіх аб-вяшчалі Эвангельле.
26. I Ангел Гасподні прамо-віў да Піліпа, гаворачы: Ус-тань ды йдзі напаўдзён па да-розе, што йдзё з Ерузаліму ў Газу; яна пустая.
27. I, устаўшы, пайшоў. I вось муж Эфіопскі, ёўнух, вяльможа Кандакіі, царыцы Эфіопаў, што быў над усімі скарбамі яё ды ёзьдзіў у Еру-залім пакланіцца,
28. варочаўся назад і, сёдзя-чы на возе сваім, чытаў пра-рока Ісаю.
29. I сказаў Дух Піліпу: Па-дыйдзі й прыстань да возу гэ-тага.
30. Прыбёгшы-ж, Піліп па-чуў, што той чытае Ісаю, дый сказаў: Ці разумёеш тое, што чытаеш?
31. Той-жа сказаў: Як здо-лею, калі хто не давядзё мнё?
Дый папрасіў Піліпа ўзьлезь-ці й сёсьці з ім.
32. Мёсца-ж Пісаньня, што ён чытаў, было гэткае: Як авёчку на ўбой, вялі Яго; і як ягня ёсьць безгалосае перад тым, хто стрыжэ яго, гэтак і Ягоныя вусны не расчыняцца.
33. У паніжэньні Яго суд Ягоны ўзяты. Род-жа Ягоны хто вйвядзе? Бо жыцьцё Яго-нае ўзята будзе ад зямлі (Ісая, 53, 7—8).
34. 1, адказваючы, сказаў ёў-нух Піліпу: Прашу цябё: аб кім прарок гавора гэтае? Аб самым сабё, ці аб кім іншым?
35. Піліп-жа, расчыніўшы ву-сны сваё ды пачаўшы ад пі-саньня гэнага, абвяшчаў яму Ісуса.
36. Едучы-ж па дарозе, прый-шлі к вадзё; і сказаў ёўнух: Вось вада; што-ж перашка-джае мнё ахрысьціцца?
37. 1 сказаў Піліп: Калі вё-руеш з усяго сэрца, дык мож-на. I, адказываючы, сказаў: вёрую, што Ісус Хрыстос ёсьць Сын Божы.
38. 1 загадаў затрымаць воз. I зыйшлі абодва ў ваду, Піліп з ёўнухам, і ахрысьціў яго.
39. Калі-ж выйшлі із вады, Дух Гасподні схапіў Піліпа, і ёўнух больш ня бачыў яго, бо паёхаў у сваю дарогу усь-цёшаны.
40. Піліп-жа апынуўся ў Азо-це; і, праходзячы, абвяшчаў Эвангельле па ўсіх гарадох, пакуль прыйвюў у Кесарыю.
Разьдзёл 9.
1. Саўл жа, дышучы пагро-зай ды забойствам на вучняў Гасподніх, прыйшоўшы да ар-хірэя,
2. выпрасіў у яго пісьмы ў
172
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў 9.
Дамаск да сынагогаў, каб, калі знойдзе каго таго-ж на-прамку, мужчын ды жанчын, зьвязаўшы, вясьці ў Ерузалім.
3. Калі-ж ён ішоў, сталася, падыходзячы к Дамаску, зьня-чэўку абняло яго сьвятлб з нёба;
4. і, паваліўшыся на зямлю, пачуў голас, які гаварыў яму: Саўл, Саўл, чаму перасьлё-дуеш мянё?
5. Ён жа сказаў: Хто Ты, Го-спадзе? А Госпад сказаў: Я Ісус, якога ты перасьлёдуеш. Цяжка Табё проці ражна ўпі-рацца.
6. Ён жа, дрыжучы ад жаху, сказаў: Госпадзе, што хочаш, каб я рабіў? I Госпад да яго: Устань ды йдзі да мёста, і бу-дзе табё сказана, што трэ’ та-бё рабіць.
7. Людзі-ж, што йшлі разам з ім, стаялі здумёўшыся: бо чулі голас, ды нікога ня ба-чылі.
8. Саўл устаў з зямлі. Калі-ж расчыніліся вочы ягоныя, ня бачыў нікога; дык, узяўшы за руку, завялі яго ў Дамаск.
9. I тры дні быў сьляпы, і ня ёў ды ня піў.
10. Быў жа ў Дамаску адзін вучань на ймя Ананія; і ска-заў да яго Госпад у зьяве: Ана-нія! Ён жа сказаў: Вось я, Госпадзе!
11. I Госпад да яго: Устань ды йдзі на вуліцу, называную Простай, і пашукай у Юда-вым доме Тарсяніна на ймя Саўл; бо вось ён моліцца
12. ды бачыў у зьяве мужа, на ймя Ананія, які ўвайшоў і ўзлажыў руку, каб ізноў ві-дзеў.
13. Ананія-ж адказаў: Госпа-дзе, ад многіх чуў я аб чала-
вёку гэтым, колькі благога зрабіў ён сьвятым Тваім у Еру-заліме;
14. дый тутака мае ўладу ад архірэяў вязаці ўсіх, хто імя Тваё прызывае.
15. I прамовіў да яго Госпад: Ідзі, бо ён Мнё выбраная су-дзіна, каб нёсьці імя Маё пе-рад паганамі й царамі й сы-намі Ізраілявымі:
16. бо Я яму пакажу, колькі мусіць выцярпець за імя Маё.
17. I пайшоў Ананія і ўвай-шоў у гэны дом ды, ускладаю-чы на яго рукі, Сказаў: Саўле, браце, паслаў мянё Г'оспад, Ісус, што паказаўся табё на дарозе, па якой ты йшоў, каб ты йзноў відзеў і Духам Сьвя-тым напоўніўся..
18. I ўраз-жа нібы луска з ва-чэй яму апіла, і з таё часіны відзеў ізноў дый, устаўшы, ах-рысьціўся
19. і, паёўшы, узмацаваўся. I быў Саўл колькі дзён з вуч-нямі, што ў Дамаску,
20. і неўзабаве абвяшчаў у сынагогах Ісуса, што Ён ёсьць Сып Божы.
21. I ўсё, чуючы, дзіваваліся й казалі: Няўжо-ж гэта той самы, што загубіў у Ерузаліме прызываючых імя гэтае дый сюды прыйшоў дзёля таго, каб іх, зьвязаўшы, вясьці да архірэяў?
22. А Саўл балёй дужэў ды граміў Жыдоў, што жылі ў Дамаску, даводзячы, што гэта Хрыстос.
23. Калі-ж прайшло багата дзён, змовіліся Жыды забіці яго.
24. Але Саўлу сталася вёдама змова іхняя. А яны пілнавалі варотаў днямі й начамі, каб яго забіць.
Дзіяяыіі Смяшых
Апосталаў j. jo. 173
25 .1 вучні,узяўшы яго ўначы, спусьцілі праз мур у карзіне.
26. Саўл жа, зьявіўйіыся ў Ерузаліме, стараўся прыстаць да вучняў; але ўсё баяліся яго, ня вёручы, што ён вучань.
27. Варнава-ж, узяўшы яго, прывёў да Апосталаў і раска-заў ім, як на дарозе ён бачыў Госпада, ды штб прамаўляў да яго, ды як ён у Дамаску ад-важна нрапавёдываў у імя Ісусавае.
28. I быў разам з імі ды вы-ходзіў і прыходзіў у Ерузалім і адважна прапавёдываў у імя Госпада Ісуса.
29. Гутарыў такжа й спра-чаўся з Грэкамі; а тыя мані-ліся забіць яго.
30. Браты-ж, давёдаўшыся, завялі яго ў Кесарыю ды па-слалі яго ў Tape. -—х,
31. Цэрквы-ж па ўсёй Юдэі й Галілёі й Самарыі мёлі супа-кой, будуючыся й ходзячы ў страху Гасподнім, ды праз пацяшэньне Духа Сьвятога памнажаліся.
32. Сталася-ж, Пётр, абхо-дзячы ўсіх, прыйшоў і да сьвя-тых, што жылі ў Лідзьдзе.
33. Знайшоў-жа там аднаго чалавёка, на ймя Энэй, які восем гадоў ляжаў у ложку, Go быў спараліжаваны.
34. I сказаў яму Пётр: Энэй, цябё аздараўляе Ісус Хры-стос; устань ды пасьцялі сабё. I ён ураз-жа ўстаў.
35. I бачылі яго ўсё, што жы-лі ў Лідзьдзе й Сароніі, і яны павярнуліся да Госпада.
36. У Іоппе-ж была адна ву-чаніца, на ймя Тавіта, што ў перакладзе чытаецца Сарна. Яна была поўная добрых учынкаў ды міласьцінаў, што рабіла.
37. Сталася-ж у тыя дні, што, занядужаўшы, яна памёрла. Яё памылі й палажылі ў сьвят-ліцы.
38. А як Лідда недалёка ад Іоппы, дык вучні, чуўшы, што тамака Пётр, паслалі двух лю-дзёй да яго з просьбай, каб нсадкладаючы прыйшоў да іх.
39. I, устаўшы, Пётр прый-шоў да іх. I, як ён прыйшоў, завялі яго ў сьвятліцу; і аб-ступілі яго ўсё ўдовы, пла-чучы й паказуючы вопраткі й адзёжу, што паспраўляла Capua, як была з імі.
40. Пётр жа, выслаўвіы ўсіх, уклёнчыў і маліўся. I, зьвяр-нуўшыся да цёла, сказаў: Та-віта, устань! Яна-ж расчы-ніла вочы сваё і, углёдзіўйіы Пятра, сёла.
41. I ён, даўшы ёй руку, пад-няў яё; і, клікнуўшы сьвятых і ўдоў, паставіў яё перад імі жывую.
42. I сталася вёдама па ўёй Іоніі, і многія ўвёравалі ў Го-спада.
43. Сталася-ж, што ёп даволі дзён прабыў у нёйкага Сымо-на, гарбара.
Разьдзёл 10.
1. Быў жа ў Кесарыі муж нёйкі, на ймя Карнэль, сотнік із роты, называнай Італійскай, 2. пабожны й багабойны ра-зам з усёнькім домам сваім; багата абдорываў ён народ ды ўсьцяж маліўся Богу.
3. Ён бачыў ясна ў зьяве, ка-ля дзявятае гадзіны дня, як увайшоў да яго Ангел Божы і сказаў: Карнэль!
4. Ён жа, глянуўшы на яго ды сналохаўівыся, сказаў: Хто ты, Госпадзе? I сказаў да яго: Малітвы тваё й дораньне тваё
174 Дэіяньні Сьвятых Апосталаў ю.
ўзыйшлі на памяць перад аб-ліччам Бога.
5. Дык пашлі цяпёр у Іоппу людзёй ды пакліч праз іх Сы-мона, што называецца Пятром;
6. ён у гасьцёх у нёйкага Сы-мона, гарбара, дом якога ля мора. Ен скажа табё, што трэба табё рабіць.
7. Калі-ж Ангел, што гута-рыў з Карнэлем, пайшоў, ён, клікнуўшы двое слуг сваіх і пабожнага жаўнёра із тых, што былі пры ім,
8. ды ўсё ім расказаўшы, па-слаў іх у Іоппу.
9. Назаўтрае-ж, як яны былі ў дарозе й падыходзілі да мё-ста, Пётр узыйшоў на дах па-маліцца каля шостае гадзіны.
10. I сталася, пачуў голадды захацёў ёсьці; пакуль-жа га-тавалі, найшло на яго захап-лёньне,
11. і бачыць нёба расчыненае ды судзіну ііёйкую, зыходзячы да яго, быццам вялікі абрус, зьвязаны за чатыры канцы і апусканы на зямлю,
12. а ў ім быліўсялякія чаць-вёраногія зямлі, зьвяры й га-ды і птахі нябёсныя.
13. I стаўся голас да яго: Устань, Пётр, і забівай ды еш.
14. Пётр жа сказаў: не, Го-спадзе, бо ніколі ня ёў я пага-нага й нячыстага.
15. I ізноў голас другі раз да' яго: Што Бог ачысьціў, ты не пагань.
16. Сталася-ж гэта тройчы. I судзіна ізноў узьйялася на нёба.
17. Калі-ж Пётр сумляваўся ў сабё, што-б значыла зьява, якую бачыў, — вось людзі, пасланыя ад Карнэля, распы-таўшыся аб Сымонавы дом, спыніліся ля варотаў
18. і, крыкнуўшы, спыталіся: Ці тут у гасьцёх Сымон, назы-ваны Пятром?
19. А пад той час, як Пётр раз-важаў пра зьяву, сказаў яму Дух: Вось, трое людзёй шу-каюць цябё.
20. Дык, устаўшы, ідзі ды пайдзі з імі, нічога не разьбі-раючы: бо Я паслаў іх.
21. Зыйшоўшы-ж да гэных людзёй, пасланых да яго ад Карнэля, Пётр сказаў: Вось я той, каго шукаеце. Што за прычына, дзеля чаго вы прый-шлі?
22. Яны-ж сказалі: Карнэль, сотнік, муж справядлівы й багабойны, аб якім сьвёдчыць увёсь народ Жыдоўскі, дастаў ад сьвятога Ангела загад па-клікаць цябё ў свой дом ды паслухаць слоў тваіх.
23. Дык, запрасіўшы іх, па-частаваў. А назаўтрае Пётр пайшоў з імі, ды некаторыя із братоў, што з Іоппы, пайшлі з ім разам.
24 .1 назаўтрае прыйшлі ў Ке-сарыю. Карнэль жа чакаў на іх, спрасіўшы родных сваіх ды блізкіх прыяцеляў.
25. Калі-ж сталася, што Пётр увайшоў, Карнэль, сустрэў-шы яго, упаў да ног ягоных і пакланіўся.
26. Але Пётр падняў яго, га-ворачы: Устань, і я чалавёк.
27. I, размаўляючы з ім, увайшоў ды знаходзе многа сабраных.
28. I прамовіў да іх: Вы вёда-еце, што нёльга чалавёку Жы-ду лучыцца ці схадзіцца з чу-жынцамі; але Бог паказаў мнё ііе лічыць ніводпага чалавёка паганым ці пячыстым.
29. Дзёля гэтага я, пакліка-ны, і прыйшоў не спрачаючы-
Дзіяньні Сьвятых
Апосталаў ю. it. 17B
ся. I вось пытаюся: на што вы клікалі мянё?
30. І прамовіў Карнэль: Ад чацьвёртага дня ажно да гэ-тае гадзіны я пасьціў ды ў дзя-вятай гадзіне маліўся ў доме маім; і вось стануў перада мною муж у бліскучай вопрат-цы
31. ды прамовіў: Карнэль, выслухана малітва твая, і до-раньне тваё ўзыйшло на па-мяць перад абліччам Бога;
32. дык пашлі ў Іоппу ды па-кліч Сымона, што называецца Пётр: ён у гасьціне ў доме Сы-мона гарбара, каля мора; той, прыйшоўшы, скажа табё.
33. Дык я ўраз-жа паслаў да цябё, і ты добра зрабіў, што прыйшоў. I вось мы ўсё стаі-мо перад абліччам Бога, каб выслухаць усё, што загадана табё ад Бога.
КНІГІ ОНЛАЙН
