Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
23. Із яго-ж насёньня Бог па-водле абяцаньня падняў Із-раілю Спаса Ісуса,
24. 'перад прыходам Якога абвясьціў Іоан хрышчэньне пакаяннае ўсяму народу Із-раільскаму.
25. Калі-ж Іоан канчаў шлях свой, ён сказаў: За каго лі-чыце мянё? He я гэта, а йдзё вось за мною, каму я ня годны вобуй разьвязаць на нагах.
26. Мужы браты, сыны роду Аўраамавага і тыя, што Бога баяцца сярод васі Вам паслана слова спасёньня гэтага.
27. Бо жыхары Ерузаліму й начальнікі іх, не пазнаўшы Яго ды асудзіўшы, споўнілі га-ласьі прарокаў, чытаныя кож-ную суботу,
28. і, не знайшоўшы ніякае сьмяротнае віны, прасілі Пі-лата, каб быў забіты.
29. Калі-ж споўнілі ўсё напі-санае аб Ім, дык, зьняўшы з дзёрава, палажылі ў магілу.
30. Алс Бог ускрасіў яго із мёртвых.
тым, што прыйшлі разам з .... із Галілёі ў Ерузалім; яны —• сьвёдкі Яго перад народам.
32. I мы вам абвяшчаем, што абяцаньне, дадзенае айцом, Бог споўніў нам, іхнім дзё-цям, падняўшы Ісуса,
33. як і ў другім Псальме на-пісапа: Ты Сын Мой, Я сяньня Цябё спарадзіў (Пс. 2, 7).
34. А што ўскрасіў Яго із мёртвых, каб ніколі не абяр-нуўся ў тлёньне, дык сказаў гэтак: Дам вам сьвятасьці Да-відавыя папэўна (Ісая 55, 3).
35. Дзеля таго і ў іпшым гаво-рыць: He дасі Сьвятому Твай-му ўглёдзіць тлёньне (Пс. 15, 10).
36. Бо-ж Давід, паслужыў-шы роду свайму, з волі Божае супачыў і быў паложаны пры бацькох сваіх дыўбачыўтлёнь-не,
37. а Той, каго Бог ускрасіў, тлёньня ня ўбачыў.
38. Дык няхай вам будзе вё-дама, мужы браты, што адпу-шчэньне грахоў праз Яго вам абвяівчаецца;
39. і ў-ва ўсім, у чым ня мо-жаце апраўдацца ў законе Майсёявым, кожын вёруючы апраўдаецца ў Ім.
40. Глядзіце-ж, каб ня прый-шло на вас сказанае ў праро-каў:
41. Глядзіце, вы, пагарджаю-чыя, дзівуйцеся і шчэзьніце! Бо дзёла роблю ў дні вашыя, дзёла, якому вы не павёрылі-б, калі-б кто расказаў вам (Аввак. 1, 5).
42. Калі-ж выходзілі із Жы-доўскае сынагогі, прасілі іх пагане, каб і ў другую суботу гаварылі словы гэтыя.
43. А як разыйшлася сына-
180
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў .13. 14.
гога, многа Жыдоў і пабож-ных павёрненых пайшлі за Паўлам і Варнавай; тыя-ж, размаўляючы з імі, заклікалі іх аставацца ў ласцы Божай.
44. У наступную-ж суботу блізу ўсё мёста зыйшлося слу-хаць слова Божае.
45. Дык Жыды, убачыўшы гэткі натоўп, напоўніліся зай-здрасьцяй і пярэчылі таму.што гаварыў Паўла, кажучы насу-праць ды зьняважаючы іх.
46. Паўла-ж і Варнава горда сказалі: Да вас налёжала пёрш прамовіць слова Божае; але, калі вы адкідаеце яго ды ня лічыце сябё годнымі жыцьця вёчнага, дык мы зварачаемся вось да паганаў.
47. Бо так запавёдаў нам Го-снад: Я паставіў цябё за сьвё-тач для паганаў, каб быў ты дзеля спасёньня ажно па край зямлі (Ісая 49, 6).
48. Пагане-ж пачуўшы, узра-даваліся і славілі слова Га-сподняе, ды ўвёравалі ўсё, якія былі празначаны да жыцьця вёчнага.
49. I разнасілася слова Га-сподняе на ўсёй стараііе.
50. Жыды-ж падбухторылі пабожных ды паважаных жа-нок і пёршых у мёсьце, пад-нялі перасьлёдаваньне проці Паўлы й Варнавы ды выгналі іх із мёжаў сваіх.
51. Яны-ж, абтросшы пыл з ног сваіх на іх, пайіплі ў Іко-нію. .
52. А вучні напоўніліся ра-дасьцяй і Духам Сьвятым.
Разьдзёл 14.
1. Сталася-ж у Іконіі, увай-шлі яны разам у сынагогу Жы-доўскую ды прамаўлялі гэтак,
што ўвёравала вялікая гра-мада Жыдоў і Грэкаў.
2. Жыды-ж, што ня вёравалі, падбурылі й варожа настроілі проці братоў душы паганаў.
3. Аднак, яны прабылі даволі часу, адважна прамаўляючы аб Госпадзе, Які сьвёдчыў сло-ву міласьці сваёй і дав'аў ру-камі іхнімі рабіць знакі й цуды.
4. I падзялілася грамада мя-стовая: і адны былі з Жыдамі, другія-ж з Апосталамі.
5. Калі-ж пагане й Жыды з начальнікамі сваімі напалі на іх, каб зьняважыць ды пабіць камёньмі,
6. дык яны, вёдаючы, уцяклі ў мёсты Лікаонскія Лістру й Дэрбу ды ў ваколіцу
7. і былі тамака й прапавё-дывалі Эвангельле.
8. У Лістры-ж нёйкі чалавёк, не валадаючы нагамі, сядзёў, бо ад чэрава матчынага быў храмьі й ніколі не хадзіў.
9. Ён слухаў, як прамаўляў ГІаўла. Той, паўзіраўшыся на яго і бачучы, што мае вёру дзеля спасёньня,
10. сказаў моцным голасам: Стань на ногі тваё проста! 1 падскочыў ды хадзіў
11. Народ-жа, бачучы, што зрабіў Паўла, падняў голас свой, мовячы па лікаонску: Богі ў чалавёчай пастйці зый-шлі да нас!
12. I называлі Варнаву Зэў-сам, а Паўлу Гэрмэсам, бо быў павадыром у слове.
13. А жрэц Зэўса, настаўле-пага перад мёстам іхнім, пры-вёўшы валоў з вянкамі к ва-рогам, хацёў разам з народам забіць іх.
14. Апосталы-ж Варнава й Паўла, пачуўшы, разьдзёрлі
Дэіяньні Сыятых Апосталаў 14. 15.
181
вопраткі сваё ды кінуліся ў на-род, крычучы й гаворачы:
15. МужыІ што вы гэта ро-біце? Мы такія-ж людзі пакут-ныя, як і вы, абвяшчаем вам Эвангельле, каб адвярнуліся ад усіх гэтых марнотаў да Bora Жывога, Які стварыў нёба й зямлю й мора дый усё, што ў іх>
16. а ў мінулых родах дапу-сьціў, каб усё народы йшлі сваімі шляхамі,
17. ды не пакінуў сьвёдчыць аб Сабё, робячы дабро, даючы нам з нёба дажджы й пбры ўраджайныя, ды напаўняючы ёжай і ўцёхай сэрцы. нашыя!
18. I, прамаўляючы гэтае, лёдзьве спынілі народ, каб не забівалі для іх.
19. 3 Антыохіі-ж і Іконіі прый-шлі Жыды і, падбурыўйіы на-род ды ўкаменаваўшы Паўлу, вывалаклі яго за мёста, ду-маючы, што ён памёр.
20. Калі-ж абступілі яго вуч-ні, ён устаў ды ўвайшоў да мёста і назаўтрае з Варнаваю выйшаў у Дэрбу.
21. Абвясьціўшы-ж Эван-гельле гэнаму мёсту ды пры-дбаўшы мнбга вучняў, вярну-ліся назад у Лістру й Іконію й Антыохію,
22. умацоўваючы душы вуч-няў, заклікаючы трываць у вёры, ды што праз шмат мукаў трэ’ нам увайсьці ў царства Божае.
23. Паназначаўшы-ж ім, ус-кладаючы рукі, старшых па царквох, ды памаліўшыся з постам, даручылі іх Госпаду, у Якога ўвёравалі.
24. I, прайшоўшы праз Пісі-дыю, прыйшлі ў Памфілію.
25. 1, расказаўшы слова ў Пэрзе, пайшлі ў Атталію
26. ды стуль адплылі ў Ан-тыохію, адкуль былі аддадзены ласцы Божай на дзёла, якое выпаўнілі.
27. Апынуўшыся там і склі-каўшы царкву, абвясьцілі, што ўчыніў з імі Бог ды як рас-чыніў дзьвёры вёры паганам.
28. I былі тамака немалы час з вучнямі.
Разьдзёл 15.
1. Некаторыя-ж, што прый-шлі з Юдэі, навучалі братоў: калі ня будзеце абрэзаны па звычаго Майсёяваму, ня мо-жаце спасьціся.
2. Калі-ж узьнялася немалая спорка й змаганьне з імі ў Паў-лы й Варнавы, пастанавілі, каб Паўла й Варнава й нека-торыя другія спасярод іх пай-шлі з гэтай справай да Апо-сталаў і старшых у Ерузалім.
3. Вось жа яны, пасланыя царквой, праходзілі праз Фі-нікію ды Самарыю, апавядаю-чы аб навароце паганаў; і ра-дасьць вялікую рабілі ўсім братом.
4. Прыйшоўшы-ж у Еруза-лім, яны былі нрыняты царк-вой і апосталамі ды старшымі і расказалі, што з імі ўчыніў Бог.
5. I паўсталі некаторыя із гэ-рэзіі Фарысэйскае, што ўвё-равалі, кажучы, што трэба іх абрэзаць ды наказаць, каб трымаліся закону Майсёявага.
6. I сабралі'ся Апосталы й старшыя разглядзёць гэту справу.
7. Як-жа ўзьнялося вялікае змаганьне,Пётр, устаўшы, ска-заў: Мужы браты! вы вёдаеце, што ад даўных дзён Бог вы-браў сярод нас, каб праз маё вусны чулі пагане слова Эван-гельля ды ўвёравалі;
182
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў 15.
8. і знаўца сэрцаў, Бог, быў сьвідкай ім, даўшы ім Духа Сьвятога, як і нам,
9. і не адрожніў нічога міжы намі й імі, вёраю ачысьціўшы сэрцы іхнія.
10. Дык чаго-ж цяпёр спаку-шаеце Бога, каб узлажыў на шыі вучняў ярмо, насіць якое ня здолелі ні айцы нашыя, ні мы?
11. Але мы вёрым, што спа-сёмся міласьцяй Госпада Ісуса Хрыста, гэтак сама, як і яны.
12. I змоўкла ўся грамада, і слухалі Варнаву й Паўлу, апа-вядаўшых, якія знакі й цуды зрабіў праз іх Бог сярод па-ганаў.
13. Калі-ж тыязмоўклі, адка-заў Якаў, мовячы: Браты му-жы! Паслухайце мянё!
14. Сымон вытлумачыў, як Бог пёрш глянуў на паганаў, каб узяць із іх народ імёііьню Свайму,
15. і з гэтым згаджаюцца сло-вы Прарокаў, як напісана:
16. Пасьля гэтага вярнуся і збудую палатку Давідаву, што звалілася, і руіны яё ад-будую й папраўлю яё:
17. каб Госпада шукала рэ-шта людзёй ды ўсё народы, на якіх прызвана імя Маё, —■ ка-жа Госпад, які робіць усё гэта.
18. Ад вякоў вёдамы Богу ўсё дзелы Ягоныя.
19. Дык я лічу, што ня трэба абцяжаць навярнуўшыхся ад паганаў к Богу,
20. але напісаць ім, каб узь-дзёржываліся ад гідотаў ідаль-скіх і блуду, ад душанага і крыві;
21. бо Майсёй ад даўных ро-даў мйе па мёстах абвяшчаю-чых яго ў сынагогах, чытйны кожную суботу.
22. Тады надумалі Апосталы і старшыя разам з усёй царк-вой паслаць у Антыохію зПаў-лам і Варнавай выбраных спа-сярод сябё людзёй: Юду, на-зыванага Варсавай, ды Сілу, мужоў перадавйх сярод бра-тоў,
23. напісаўшы праз рукі іх гэтак: Апосталы і старшыя і браты — братом із паганаў у Антыохіі і Сірыі і Кілікіі: ра-дуйцеся!
24. Пачуўшы, што некато-рыя, прыходзячы ад нас, ус-трывожылі вас словамі ды за-хісталі душамі вашымі, кажу-чы абрэзывацца і трымацца закону, чаго мы ім не дару-чалі,
25. надумалі мы, сабраў-шыся аднадушна, паслаць да вас выбраных людзёй разам з любымі нам Варнавай і Паў-лам,
26. людзьмі, аддаўшымі душы сваё за імя Госпада нашага Ісуса Хрыста.
27. Вось-жа паслалі мы Юду й Сілу, якія абвёсьцяць вам тое-ж і словамі.
28. Бо надумалася Духу Сьвятому і нам ніякага больш цяжару на вас не ўскладаць, апрача гэтага неабходнага:
29. узьдзёржывацца ад жзр-тваў ідалам, ад крыві й душа-нага, ды ад блуду; высьцера-гаючыся гэтага, зробіце добра. Бывайце здаровыя.
30. Пасланыя-ж прыйшлі ў Антыохію і, сабраўшы грама-ду, аддалі пісьмо.
31. I, прачытаўшы, яны зра-дзёлі ад гэтага павучэньня.
32. Юда-ж і Сіла, якія й самі былі прарокамі, многімі сло-вамі навучалі братоў ды ўма-цоўвалі іх.
Дзіятні Сьвятых Апосталаў ij. 16.
183
33. Прабыўшы там час, яны былі з мірам адасланы братамі да Апосталаў.
34. Але Сіле надумалася ас-тацца тамака.
35. Паўла-ж і Варнава па-жылі ў Антыохіі, навучаючы і абвяшчаючы разам з многімі другімі слова Гасподняе.
36. А цераз нёкалькі дзён ска-заў Паўла Варнаве: Вёрнемся й давёдаемся братоў нашых па ўсіх мястбх, дзё мы абвя-шчалі слова Гасподняе: як яны маюцца?
37. Варнава-ж радзіў узяць з сабой Іоана, называнагаМар-кам.
38. Але Паўла думаў ня браць яго з сабою, бо ён адстаў ад іх ад Памфіліі ды не пайшоў з імі на дзёла.
КНІГІ ОНЛАЙН
