Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
34. I Пётр, расчыніўшы ву-сны, сказаў: Запраўды спа-сьцерагаю, што не на аблічча ўглядаецца Бог,
35. але ў кожным народзе прыёмны Яму той, хто баіцца Бога й чыніць справядліва.
36. Слова паслаў сынбм Ізраі-лявым, абвяшчаючы мір праз Ісуса Хрыста (той ёсьць Го-спад усяго);
•37. вы вёдаеце слова, што ста-лася па ўсёнькай Юдэі, пачы-наючы ад Галілёі, пасьля Хры-шчэньня, якое абвясьціў loan:
38. як Бог Ісуса із Назарэту памазаў Духам і моцай, што хадзіў робячы дабро і азда-раўляючы ўсіх апанаваных дэманам, бо з ім быў Бог.
39. I мы — сьвёдкі ўсяго, што Ён зрабіў у краіне Жыдоў-скай дый у Ерузаліме. I за-білі Яго, павёсіўшы на дрэве.
40. Яго Бог ускрасіў на трэці дзёнь і даў Яму паказвацца, 41. ды не ўсяму народу, але сьвёдкам, напёрад выбраным ад Бога, нам, што ёлі й пілі ра-зам з Ім пасьля ўваскрасёньня із мёртвых.
42. I загадаў нам абвяшчаць народу й сьвёдчыць, што Ён ёсьць празначаны ад Бога судзьдзя жывых і мёртвых.
43. Аб ім усё Прарокі сьвёд-чаць, што кожын, хто вёруе ў Яго, дастане адпушчэньне гра-хоў праз імя Ягонае.
44. I, калі Пётр яшчэ гава-рыў, зыйшоў Дух Сьвяты на ўсіх, што слухалі ягонае слова.
45. I вёручыя із абрэзаных, якія былі прыйшлі разам з Пятром, здумёліся, што дар Духа Сьвятога зыходзе й на паганаў:
46. бо пачулі іх гаворачы язы-камі і ўзьвялічаючы Бога. Тады прамовіў Пётр:
47. Няўжо-ж хто можа заба-раніць вады дзёля хрышчэныія вось гэтых, што прынялі Духа Сьвятога, як і мы?
48. I загадаў ім ахрысьціцца ў імя Госпада. Тады прасілі яго, каб пабыў у іх колькі дзён.
Разьдзёл 11.
1. Апосталы-ж і браты, што былі ў Юдэі, пачулі, што й па-гане прынялі слова Божас.
2. I калі Пётр прыйшоў у Еру-залім, абрэзаныя карылі яго,
3. кажучы: Да неабрэзаных ты хадзіў ды з імі ёў!
4. I, пачаўшы, Пётр расказаў папарадку, гаворачы:
5. Я быў у мёсьце Іоппе ды маліўся; і ў захаплёньні ўба-чыў зьяву: нёйкую судзіну, якая зыходзіла, быццам вялікі
176
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў it.
абрус, на чатырох канцох спу-сканы з нёба, і прыйшла ажно да мянё.
6. Я зірнуў у яё і, разглёдзіў-шы, убачыў чЯрьвёраногіх зя-млі, зьвяроў і гадаў і птахаў нябёсных.
7. I пачуў я голас, які гава-рыў мнё: Устань, Пётр, забі-вай ды ёш.
8. Я-ж сказаў: Нё, Госпадзс, бо нічога паганага й нячыста-га ніколі не ўваходзіла ў ву-сны маё.
9. I адказаў мнё паўторна го-лас з нёба: Што Бог ачысьціў, ты не пагань.
10. I сталася гэта тройчы; і ізноў усё ўзьнялося на нёба.
11. 1 вось у тую-ж часіну трое людзёй спыніліся перад до-мам, дзё я быў, пасланыя да мянё з Кесарыі.
12. 1 сказаў мнё Дух ісьці з імі, нічога не разьбіраючы. Пайшлі-ж са мной і гэтыя віэсьць братоў, і мы прыйшлі ў дом таго чалавёка.
13. I абвясьціў ён нам, як ба-чыў у доме сваім Ангела, які стаяў і гаварыў да яго: Пашлі ў Іоппу людзёй ды пакліч Сы-мона, йазыванага Пятром;
14. ён скажа табё словы, праз якія спасён будзеш ты і ўвёсь дом твой.
15. Калі-ж я пачаў прамаў-ляць, зыйшоў на іх Дух Сьвя-ты, як і на нас напачатку.
16. I прыпомніў я тады словы Госпада, як Ён казаў: Іоан хрысьціў вадою, вы-ж будзеце ахрышчаны Духам Сьвятым.
17. Калі-ж Бог даў ім дар, роўны як і нам, што ўвёравалі ў Госпада Ісуса Хрыста, хто-ж я такі, каб пярэчыць Богу?
18. Пачуўшы-ж гэтае, супа-коіліся ды славілі Бога, мовя-
чы: Дык і паганам даў Бог па-каяньне дзеля жыцьця.
19. А вось тыя, што расьця-рушыліся пасьля няшчасьця, якое сталася з Сьцяпанам, ра-зыйшліся ажно да Фінікіі г Кіпру й Антыохіі, гаворачы слова адно толькі Жыдом.
20. Былі-ж некаторыя із іх людзі Кіпрыйскія ды Кірэнэй-скія, якія, прыйшоўшы ў Ан-тыохію, прамаўлялі да Грэкаў, абвяшчаючы ім Госпада Ісуса.
21. I рука Гасподня была з імі, і вялікая лічба, увёраваў-шы, навярнулася да Госпада.
22. I дайшло слова аб іх да вушэй царквы, што ў Ерузалі-ме; і паслалі Варнаву пайсьці ажно ў Антыохію.
23. Ен, прыйшоўшы й паба-чыўшы ласку Божую, узрада-ваўся ды клікаў усіх, каб пры пастанове сэрца трывалі ў Го-спадзе,
24. бо быў чалавёк добры й поўны Духа Сьвятога ды вё-ры. I значная грамада пры-хілілася да Госпада.
25. Стуль-жа выйшаў Вар-нава ў Tape пашукаць Саўла і, знайшоўшы яго, прывёў у Антыохію.
26. I сталася, што цэлы год зьбіраліся ў гэтай царквё ды навучалі значную грамаду; і вучні ў Аптыохіі найперш па-чалі называцца Хрысьціянамі.
27. У тыя-ж дні з Ерузаліму прыйшлі ў Антыохію Прарокі.
28. I адзін із іх, на ймя Агаў, устаўшы, праз Духа абвясь-ціў, што на ўсёнькім сьвёце мае быць вялікі голад; і стаўся ён за кёсара Кляўдыя.
29. 3 вучняў жа, колькі хто мог, пастанавіў кожын із іх паслаць на дапамоі'у братом, што жылі ў Юдэі.
Дзіяньні Сьвятых
Апосталаў іг. г». 177
30. I ўчынілі гэта, паслаўшы старшым праз рукі Варнавы і Саўла.
Разьдэёл 12.
1. А ў тым часе падняў цар Ірад рукі, каб мучыць нека-торых із царквы,
2. а Якава, брата Іонавага, дык мячом забіў.
3. I, бачучы, што гэта люба Жыдом, наважыўся ўзяць і Пятра (а былі дні праснакоў)
4. ды, злавіўшы, пасадзіў у вязьніцу, загадаўшы чатыром чацьвёркам жаўнёраў сьце-рагчы яго, манючыся пасьля ПаСхі вывясьці яго народу.
5. Гэтак восьПятра пілнавалі ў вязьніцы; царквА-ж усьцяж малілася за яго Богу.
6. Калі-ж Ірад маніўся вывя-сьці яго, у тую ноч Пётр спаў міжы двух жаўнёраў, апута-ны двума ланцугамі, ды перад дзьвярыма варта пілнавала вязьніцу.
7. I вось Ангел Гасподні ста-нуў перад ім,і сьвятло зазьяла ў будынку. I, ткнуўшы Пятра ў бок, разбудзіў яго ды кажа: Устань хутчэй!
8. I зваліліся з рук ягоных ланцугі. Ангел-жа сказаў да яго: Ііадперажыся й падвяжы пасталы тваё. Зрабіў і гата. I кажа яму: Надзёнь вопратку тваю і йдзі за мной.
9. I, выйшаўшы, пайшоў за ім. Ды ня вёдаў, ці праўда тое, што сталася праз Ангела, бо думаў, што бачыць прывід.
10. Абмінуўшы-ж пёршую варту і другую, яны падыйшлі да зялёзных варотаў, што вялі да мёста ды самі сабой расчы-ніліся ім. I, выйшаўшы, яны прайшлі адну вуліцу, калі Ан-гел зьнячэўку адстаў ад яго.
11. 1 Пётр, прыйшоўшы да ся-бё, сказаў: Цяпёр вёдаю за-праўды, што Госпад паслаў Ангела свайго і вырваў мянё із рук Ірадавых ды з усяго, чаго ждаў народ Жыдоўскі.
12. Аглядзёўшыся-ж, пай-шоў к дому Марыі, маткі Іоа-на, называнага Маркам, гдзе многія сабраліся й маліліся.
13. Калі-ж Пётр стукаўся ў дзьвёры сёнцаў, падыйшла па-слухаць дзяўчынка, на ймя Рода,
14. і, пазнаўшы голасПятра, ад радасьці не адчыніла дзьвё-раў, але, убёгшы, абвясьціла, што Пётр стаіць перад увахо-дам.
15. Тыя-ж сказалі да яё: Ты ашалёла. Але яна казала, што гэта так. Яны-ж гава-рылі: гэта Ангел ягоны.
16. Пётр жа не пераставаў стукацца. Калі-ж адчынілі, убачылі яго і здумёліся.
17. Паказаўшы-ж рукой, каб маўчалі, расказаў ім; як Го-спад вывеў яго із вязьніцы. 1 сказаў: Павядомце аб гэтым Якава і братоў. 1, выйшаў-шы, пайшоў у другое мёсца.
18. Калі-ж настаў дзёнь, ся-род жаўнёраў узьнялася тры-вога вялікая: што сталася з Пятром?
19. Ірад жа, пашукаўшы ды не знайшоўшы яго, судзіў вар-таўнікаў і загадаў сказьніць іх. I, перабраўшыся з Юдэі ў Кесарыю, жыў.
20. А Ірад маніўся ваяваць з Тырыйцамі й Сіданійцамі.Яны-ж, змовіўшыся, прыйшлі да яго і, скланіўшы Уласта, па-сьцёльніка царскага, прасілі міру, бо іхняя краіна кармі-лася ад царскае.
21. У вызначаны-ж дзёнь Ірад,
Апосталаў іг. 13.
178 Дэіяньні Сьвятых апрануўшыся ў царскія ша-ты ды сёўшы на пасадзе, пра-маўляў да іх,
22. а народ крычэў: Голас Бо-жы, а не чалавёчы!
23. Зьнячэўку Ангел Гаспо-дні паразіў яго за тое, што нс аддаў хвалы Богу, і, заёдзены чэрвямі, ён памёр.
24. Слова-ж Божае разраста-лася й памнажалася.
25. А Варнава й Саўл, споў-ніўшы даручэньне, пайшлі на-зад з Ерузаліму, узяўшы з са-бой таіока Іоана, называнага Маркам.
Разьдзёл 13.
1. Былі-ж у Антыохіі, у там-тэйшай царквё, некаторыя прарокі й вучыцялі: Варнава й Сымон, называны Нігер, і Лукій Кірэнэец, ды Манаэн, што ўзгадаваўся разам з Іра-дам чацьвёраўладарным, ды Саўл.
2. I, калі яны адпраўлялі службу Божую і пасьцілі, ска-заў Дух Сьвяты: выдзяліце мнё Варнаву й Саўла на дзёла, на якое я іх паклікаў.
3. Дык яны, папасьціўшы й памаліўшыся, ды ўзлажыўшы на іх рукі, звольнілі іх.
4. Тыя-ж, пасланыя Духам Сьвятым, прыйшлі ў Сэлеўкію ды стуль паплылі к Кіпру.
5. I, апынуўшыся ў Саляміне, абвяшчалі слова Божае ў Жы-доўскіх сынагогах; мёлі-ж і Іоана слугу.
6. Прайшоўшы-ж востраў аж-но да Пафа, знайшлі нёйкага чараўніка лжэпрарока, Жыда, на імя Варыісус,
7. які быў у старасты Сяргёя Паўлы, мужа разумнага. Той, паклікаўшы Варнаву й Саўла,
зажадаў паслухаць слова Бо-жае.
8. Проці іх выступіў Яліма, чараўнік, (гэтак тлумачыцца імя ягонае), жадаючы адвяр-нуць старасгу ад вёры.
9. Але Саўл (ён жа й Паўла), напоўніўшыся Духам Сьвя-тым ды паўзіраўшыся на яго,
10. сказаў: О, сыне дэмана, поўны ўсякае крывадушнасьці і ўсякага злачынства, ворагу ўсякае праўды! Ці-ж не пакі-неш ты крывіць простыя шляхі Госпада?
11. Дык вось цяпёр рука Га-сподня над табою, і будзеш ты сьляпы, і ня ўглёдзіш сонца ажно да парьі. I ўраз жа най-шоў на яго туман ды цёмра, і, блукаючыся, шукаў павадыра.
12. Тады стараста, углёдзіўшы стаўшаеся, увёраваў, зьдзіў-лены навукай Гасподняй.
13. Адплыўшы-ж із Пафу, тыя, што былі з Паўлам, прый-шлі ў Пэргію, у Памфіліі. A Іоан, адлучыўшыся ад іх, вяр-нуўся ў Ерузалім.
14. Яны-ж, прайшоўшы із Пэргіі, апынуліся ў Антыохіі Пісідзкай ды, увайшоўшы ў сынагогу, у дзёнь суботні, па-сёлі.
15. Пасьля-ж прачытаньня закону й Прарокаў начальнікі сынагогі паслалі да іх ска-заць: Мужы браты! Калі ёсьць у вас слова павучэньня для пароду, прамоўце!
16. Паўла-ж, устаўшы й даў-шы знак рукой, сказаў: Мужы Ізраільскія дый тыя, што ба-яцца Бога! Паслухайце!
17. Бог народу гэтага Ізраіль-скага выбраў айцоў вашых дый узвысіў народ у бытнасьць у зямлі Эгінецкай і ўзьнятай рукой вывеў іх із яё.
Дэбяньні Сьвятых Апосталаў 13. 179
18. 1 ў працягу каля сараку 31. I шмат дзён паказываўся
гадоў карміў іх у пустыні.
19. I, зьніштожыўшы сём на-родаў у зямлі Ханаанскай, надзяліў іх зямлёй гэных.
20. Пасьля-ж гэтага каля ча-тырох сот і пяцьдзесяцёх гадоў даваў судзьдзяў да Самуіла прарока.
21. А з таго часу прасілі аб цара; і даў ім Бог Саўла, сына Кісавага, мужа з роду Бэнія-мінавага, гадоў на сорак.
22. Скінуўшы-ж яго, паста-віў ім за цара Давіда, аб якім і сказаў, сьвёдчучы: Знайшоў Давіда, сына Есіявага, мужа Мпё па сэрцу, які зьдзёйсь-ніць усё жаданыіі Маё (1 Цар-ств. 13, 14. Пс. 88, 21).
КНІГІ ОНЛАЙН
