Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
15. калі-ж спрэчка йдзё аб слова ды ймёны ды закон ваш, дык разглядайце самі, бо я судзьдзёй у гэтым быць не хачу.
16. I пагнаў іх із суду.
17. Усё-ж Грэкі, схапіўшы Састэна, начальніка сынагогі, білі яго перад судом, Гальліо-на-ж гэта зусім ня рупіла.
18. Паўла-ж, прабыўшы йшчэ даволі дзён, разьвітаўся з бра-тамі і адплыў у Сірыю (а з ім Прыскілла й Акіла), абстрыг-шы ў Кенхрэях галаву: бо быў абяцаўшы.
19. I прыбыў у Эфэс і пакі-нуў іх тамака, а сам увайшоў у сынагогу ды гутарыў з Жы-дамі.
20. Калі-ж прасілі яго астац-ца ў іх надаўжэй, ён не зга-дзіуся,
21. але разьвітаўся з імі, ска-заўшьі: Мнё канёшна трэба справіць надыходзячае сьвята ў Ерузаліме; калі-ж Бог за-хоча, вярнуся йзноў да вас. I вырушыў з Эфэсу.
22. I, прыбыўшы ў Кесарыю ды зайшоўшы (ў Ерузалім) і прывітаўшы царкву, пайшоў у Антыохію.
23. Пабыўшы-ж нёйкі час, выйшаў стуль ды праходзіў пачарзё зямлю Галятыйскую і Фрыгію, умацоўваючы ўсіх вучняў.
24. Прыйшоў-жа ў Эфэс нёйкі Жыд, на ймя Апальлёс, родам Александрыец, муж красамоў-ны й моцны ў Пісаньнях;
25. ён быў пастаўлены на шлях Гасподні і, палаючы ду-хам, прамаўляў ды навучаў пра Госпада правільна, вёда-ючы толькі хрышчэньне Іоа-навае.
26. Ён пачаў адважна пра-маўляць у сынагозе. Пачуў-шы-ж яго, Акіла й Прыскілла ўзялі яго й вылажылі яму тачнёй шлях Божы.
27. А як ён маніўся пайсьці ў Ахёю, браты, наважыўшыся, напісалі вучням, каб прынялі яго. I ён, апынуўшыся там, шмат дапамог тым, што былі ўвёраваўшы праз ласку:
28. бо ўсенародна крэпка пе-раконываў Жыдоў, даводзячы Пісаньнямі, што Ісус ёсьць Хрыстос.
Разьдзёл 19.
1. I сталася, як Апальлёс быў у Карыньце, што Паўла, прай-шоўшы вышэйшыя краіны, зай-
188 Дэіянькі Сьлятых Апосталаўгд.
шоў у Эфэс. Знайшоўшы-ж некаторых вучняў,
2. сказаў да іх: Ці, увёраваў-шы, прынялі вы Духа Сьвя-тога? Яны-ж сказалі яму: Але-ж мы й ня чулі, што існуе Сьвяты Дух.
3. 1 сказаў да іх: Дык у што-ж вы хрысьціліся? Яны-ж ска-залі: У хрышчэньне Іоанавае.
4. Паўла-ж сказаў: Іоан хры-сьціў хрышчэньнем пакаянь-ня, кажучы народу, каб увё-равалі ў Таго, што йдзё за ім, знача ў Ісуса Хрыста.
5. Пачуўшы-ж, яны ахрысь-ціліся ў імя Госпада Ісуса.
6. I, як узлажыў Паўла рукі на іх, зыйшоў на іх Дух Сьвя-ты, і пачалі гаварыць языкамі ды прарочыць.
7. Было-ж усіх каля дванац-цацёх мужоў.
8. Увайшоўшы-ж у сынагогу, адважна прамаўляў, вядучы ў працягу трох мёсяцаў гу-таркі й даводзячы аб царстве Божым.
9. А як некаторыя закамя-нёлі й ня вёрылі, зьневажа-ючы шлях (Гасподні) перад народам, дык, пакінуўшы іх, аддзяліў вучняў і кожын дзёнь гутарыў у школе нёйкага Ты-рана.
10. Дзёялася-ж гэта два га-ды, і гэтак чулі слова Госпада Ісуса ўсё жыхары Азіі, Жыды і Грэкі.
11. 1 Бог немалыя цуды рабіў рукамі Паўлы,
12. так, што хусткі й наясы ад цёла ягонага на хворых ускладалі, і пакідалі іх хва-робы, і духі нячыстыя выхо-дзілі із іх.
13. Дый некаторыязвандроў-ных шаптуноў Жыдоўскіх па-чалі над апанаванымі злым
духам называць імя Госпада Ісуса, мовячы: Заклінаем вас Ісусам, Якога абвяшчае Паў-ла.
14. Былі-ж нёйкія сямёра сы-ноў ' Скёвы, архірэя Жыдоў-скага, якія рабілі гэта.
15. 1 злы дух, адказваючы, сказаў: Вёдаю Ісуса, дый Паў-лу вёдаю; а вы хто будзеце?
16. І чалавёк, што ў ім быў злы дух, накінуўшыся на іх і перамогшы іх, мёў гэткую сі-лу над імі, што яны голыя й параненыя ўцяклі з гэнаіа дому.
17. Гэта сталася вёдама Жы-дом і Грэкам, што жылі ў Эфэсе, і страх напаў на іх на ўсіх, і ўзьвялічвалася імя Го-спада Ісуса.
18. Багата-ж із тых, што ўвё-равалі, прыходзілі вызнава-ючы й апавядаючы ўчынкі сваё;
19. і даволі з тых, што чынілі чары, папрыносіўшы кнігі сваё папалілі іх перад усімі; і, па-лічыўшы цану іх, знайшлі пяЦьдзесят тысячаў серабра.
20. 3 гэткай сілай расло й крапчэла слова Гасподняе.
21. Калі-ж гэта споўнілася, Паўла пастанавіў у духу йсьці ў Ерузалім, прайшоўшы праз Македонію і Ахёю, ды сказаў: Пабываўшы там, трэ’ мнё й Рым пабачыць.
22. Паслаўшы-ж у Македонію двух прыслужнікаў сваіх, Ці-махвёя й Эраста, сам астаўся часова ў Азіі.
23. Пад гэны-ж час узьнялася трывога немалая аб шлях (Га-сподні):
24. бо нёхта, на ймя Зьмітра, што рабіў сярэбраныя храмы Артэміды й даваў рамёсьнікам немалы заработак,
Дзіяньні Сыятых Апосталаў 19. ao.
189
25. сабраўйіы іх ды іншых працаўнікоў гэтага дзёла, ска-заў: Мужы, вы вёдаеце, шго з гэтае работы — наш дабра-быт;
26. бачыце-ж і чуеце, што ня толькі ў Эфэсе, але й блізу па ўсёй Азіі гэны Паўла, перака-наўшы, багата народу адвяр-нуў, кажучы, што няма багоў рукатворных.
27. А гэта ня толькі пагражае ўпадкам нашаму рамяслу, але й тым, што храм вялікае ба-гіні Артэміды за нішто лічыцца будзе, ды зьніштожыцца вёліч таё, якую паважае ўся Азія і ўвёсь сьвёт.
28. Пачуўшы-ж і напоўніў-шыся страхам, яны закрычэлі, мовячы: Вяліка Артэміда Эфэ-ская!
29. I ўсё мёста напоўнілася ўзварушэньнем; і, захапіўшы з сабой Гайя й Арыстарха, Македонцаў, што вандравалі з Паўлам, кінуліся аднадушна ў тэатр.
30. Калі-ж Паўла хацёў вый-сьці да народу, вучні не пазво-лілі яму.
31. Дый некаторыя із началь-пікаў Азійскіх, што былі прыя-целямі яго, паслалі да яго пра-сіць, каб ня йшоў у тэатр.
32. Адны-ж крычэлі адно, дру-гія другое: бо сход быў бяз-ладны, і болывасьць ня вёда-ла, дзеля чаго сабраліся.
33. 3 таўпы-ж выпхнулі на-нёрад Аляксандра, якога вы-піхалі Жыды. Аляксандр жа, зрабіўшы знак рукаю, хацёў апраўдацца перад народам.
34. Калі-ж давёдаліся, што ёп Жыд, дык узьняўся крык у адзін голас, і крычэлі каля дзьвюх гадзін: Вяліка Артэ-міда Эфэская!
35. Усьцішыўшы-ж народ, пі-сар кажа: МужыЭфэскія! Хто-ж ня вёдае, што мёста Эфэс ёсьць вартаўнік храму вялікае багіні Артэміды й Дыапэта?
36. А як проці гэтага нічога сказаць нёльга, дык трэ’ вам супакоіцца й нічога нераз-важна не рабіць.
37. Вы-ж прывялі гэтых лю-дзёй, якія ані храму не аба-кралі, ані багіні вашае не зьне-важалі.
38. Калі-ж Зьмітра й рамё-сьнікі, што з ім, маюць скаргу на каго, дык судзяць судзь-дзі, і старасты ёсьць: няхай адны адных пазываюць.
39. Калі-ж даходзіце нёчага іншага, дык будзе разьвязана на законным сходзе.
40. Мы-ж баімося, каб не аб-вінавацілі нас за сягоньняш-нюю разруху, бо-ж няма нія-кае прычыны, каб апраўдаць гэту зборку.
41. I, сказаўшы гэта, распу-сьціў сабраньне.
Раьздзёл 20.
1. Калі-ж сьціхла ўзвару-шэньне, Паўла, паклікаўшы вучняў ды разьвітаўшыся, пай-шоў, кіруючыся ў Македонію.
2. Прайшоўшы-ж гэныя зёмлі ды многімі слова.мі навучыў-шы іх, прыйшоў у Грэцыю.
3. Прабыўшы-ж.тры мёсяцы, калі Жыды зрабілі на яго за-саду, і ён маніўся вырушыць у Сірыю, прыйшла яму думка вярнуцца праз Македонію.
4. Ішлі-ж з ім да Азіі Сосі-патр Вэрыец ды із Фессалонян Арыстарх і Сэкунд і Гай Дэр-бянін і Цімахвёй, ды із Азій-цаў Тыхік і Трахім.
5. Яны, апярэдзіўшы, чакалі на нас у Троадзе.
190
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў ао.
6. Мы-ж адплылі былі пасьля дзён праснакоў із Філіпаў ды дзён цераз пяць прыйшлі к ім у Троаду, дзё прабылі сём дзён.
7. У пёршы-ж дзёнь тыдня, калі вучні сабраліся на ла-маньнс хлёба, Паўла, маню-чыся назаўтрае выйсьці, вёў з імі гутарку й зацягнуў яё ажно да паўночы.
8. Было-ж даволі сьвётачаў у сьвятліцы, дзё мы сабраліся.
9. Дзяцюк-жа нёйкі, на ймя Яўціх, сядзючы на акнё, крэп-ка заснуў; як Паўла прамаў-ляў доўга, пахіснуўшыся ў сьнё, зваліўся ён з трэцяга павёрху ўніз і быў падняты няжывы.
10. Паўла-ж, зыйшоўшы ўніз, прыпаў да яго і, абняўшы, ска-заў: He палохайцеся, бо душа ягоная ў ім.
11.1, падняўшыся навёрх ды разламаўшы хлёб і паёўшы, гутарыў даволі ажне да сьві-таньня дый пайшоў.
12. А дзяцюка прывялі жы-вога і ўцёшыліся нямала.
13. Мы-ж пайшлі напёрад да карабля і паплылі ў Асс, ма-нючыся забраць стуль Паўлу: бо гэтак ён нам загадаў, ма-нючыся сам ісьці пехатой.
14. Калі-ж ён зыйшоўся з на-мі ў Асьсе, дык, забраўшы яго, прыбылі мы ў Мітылёну.
15. I, адплыўшы стуль, мы на другі дзёнь затрымаліся проці Хіоса, а назаўтрае прысталі к Самосу і, пабыўшы ў Трагіль-лі, наступнага дня прыбылі ў Мілёт;
16. бо Паўла надумаў плыці міма Эфэсу, каб ня траціць часу ўАзіі, бо сьпяшаўся быць; калі магчыма, ў дзёнь Пяці-дзясятніцы ў Ерузаліме.
17. 3 Мілёту-ж паслаўшы ў Эфэс, ён паклікаў да сябё старшых царквы
18. і, як яны апынуліся пе-рад ім, сказаў ім: Вы вёдаеце, як я, ад пёршага дня прыходу майго ў Азію, увёсь час быў з вамі,
19. служачы Богу з усёй па-корнасьцяй і многімі сьлязьмі й спакушэньнямі, што прыхо-дзілі на мянё ад подступаў Жыдоўскіх,
20. ды як нічога не прапу-скаў я із таго, што было-б ка-рысна, каб вам пераказаць і навучаць вас усенародна й па дамох,
21. сьвёдчучы й Жыдом і Грэ-кам аб пакаяньні перад Бо-гам ды аб вёры ў Госпада на-шага Ісуса Хрыста.
22. I вось цяпёр, зьвязаны Духам, іду я ў Ерузалім, ня вёдаючы, што тамака сустрэне мянё,
23. адно толькі Дух Сьвяты сьвёдчыць па мёстах, кажучы, што ждуць мянё путы й мукі.
24. Ды я нічога ня дбаю й не даражу маім жыцьцём, абы толькі ў радасьці закончыць шлях мой і служэньне, што ўзяў ад Госпада Ісуса, сьвёд-чучы аб Эвангельлі міласьці Божае.
25. I цяпёр вось вёдаю, што ня ўглёдзіце больш аблічча майго вы ўсё, сярод каго я ха-дзіў, абвяшчаючы царства Бо-жае.
26. Дык сьвёдчу вам у ся-гоньняшці дзёнь, што я чысты ад крыві ўсіх:
27. бо ня ўхіляўся абвяшчаць вам усю волю Божую.
28. Пілнуйце-ж самі сябё й усё стада, у якім Дух Сьвяты паставіў вас за япіскапаў, каб
Дзіяньні Сьяятых Апосталаў ao. гі.
191
пасьвіць царкву Бога, якую Ен прыдбаў уласнаю крывёй Сваёй.
29. Я-ж вёдаю гэта, што пась-ля адыходу майго прыйдуць да вас ваўкі лютыя, якія не пашкадуюць стада,
30. дый спасярод вас самых паўстануць людзі, што га-варыцімуць наадварот, каб пацягнуць вучняў за сабою.
31. Дык не драмліце, памя-таючы, што я тры гады ўдзёнь і ўначы не пераставаў са сьлязьмі навучаці кожнага із вас.
32. 1 цяпёр я аддаю вас, бра-ты, Богу й слову міласьці Яго-нае, што можа збудаваць і даць вам спадчыну міжы ўсімі пасьвячонымі.
33. Hi серабра, ні золата, ні вопратак я ні ад кога не жа-даў:
34. вы-ж самі вёдаеце, што патрэбы маё і тых, што былі са мною, здавалялі вось гэ-тыя рукі.
35. У-ва ўсім паказваў я вам, што, гэтак працуючы, трэба падтрымліваць слабых ды па-мятаць словы Госпада Ісуса, як Ён казаў: Шчасьлівёй да-ваць, чым браць.
КНІГІ ОНЛАЙН
