Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
3. ды прад якімі зьяўляўся жывы пасьля мукаў Сваіх у чысьленых зьявах, у працягу сараку дзён паказываючыся ім ды кажучы аб царстве Божым.
4. I, сабраўшы іх, загадаў ім не выхадзіць з Ерузаліму, a чакаць на абвёшчанае ад Ай-ца, аб чым вы чулі ад мянё:
5. што Іоан хрысьціў вадой, а вы цераз колькі дзён будзеце ахрьішчаны ў Духу Сьвятым.
6. Дык яны, зыйшоўшыся ра-зам, пыталіся ў Яго, кажучы: Госпадзе, ці ня ў гэтым часе адбудуеш царства Ізраілю?
7. Ён жа сказаў да іх: ня вам вёдаць час ці парў, што Ацёц паклаў у ўладзе Сваёй;
8. але прым^це сілу, як зый-дзе на вас Дух Сьвяты, і бу-дзеце Мнё сьвёдкамі і ў Еруза-ліме, і ў-ва ўсёй Юдэі й Сама-рыі, ды ажно па край зямлі.
9. I, сказаўшы гэтае, Ён узь-нёсся перад вачыма іхнімі, і хмара ўзяла Яго ад вачэй іх.
10. Калі-ж яны пільна ўгля-даліся ў нёбй, як Ён адыхо-дзіў, вось двое мужоў станулі перад імі ў белых вопратках,
11. дый сказалі яны: Мужы
ГалілёйскіяІ Чаго стаіцё, узі-раючыся на нёба? Гэты Ісус, узяты ад вас на нёба, прыдзе гэтак сама, як бачылі вы Яго ўзыходзячы на нёба.
12. Тады яны вярнуліся ў Ерузалім з гары, называнай Аліўнай, што непадалёк ад Ерузаліму, за дзёнь суботні ходу.
13. I, увайшоўшы, узыйшлі ў сьвятліцу, дзё былі Пётр і Якуб, і Іоан і Андрэй, Піліп і Хамй, Баўтрамёй ды Маць-вёй, Якуб Алфёявы й Сымон Зілот, ды Юда Якубаў.
14. Усё яны трывалі аднаду-шна ў малітвах і просьбах ра-зам з жанчынамі й Марыяй, Маткай Ісусавай, ды братамі Ягонымі.
15. 1 ў гэныя дні Пётр, устаў-шы сярод вучняў, сказаў (а была грамада людзей разам каля ста дваццацёх).
16. Мужы братыі Тое пісань-не, якое праз вусны Давідавыя Дух Сьвяты прадказаў пра Юду, што быў павадыром тых, каторыя ўзялі Ісуса, — мусіла збыцца;
17. быў ён палічаны з намі, і лёс вызначыў яму частку ў служэньні гэтым,
18. але цаной крыўды пры-дбаў ён зямлю і, рынуўшыся, разьдзёрся папалове, і выва-лілася з яго ўсё шлуньне ягонае.
19. I сталася вёдама ўсім жы-
160
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў г. а.
харам Ерузаліму; дык поле гэ-нае названа ў іхняй гутарцы Акельдамй, гэта ёсьць зямля крыві.
20. Бо напісана ў кнізе псаль-маў: Няхдй станецца двор ягоны пустым, і няхай ніхто ня жыве ў ім, дый: дагляд ад яго возьме другі (Пс. 68, 26; 108, 8).
21. Дык трэба, каб із тых му-жоў, што зыходзіліся з намі праз увёсь час, як прыходзіў і адыходзіў ад нас Госпад Ісус, 22. пачынаючы ад хрышчэнь-ня Іоанавага ажно да дня, калі Ён быў узяты ад нас, адзін із іх стаўся-бы разам з намі сьвёдкай уваскрасёньня Яго.
23. I паставілі двух: Язэпа, званага Варсавай, па мянюш-цы Юста, ды Мацьвёя;
24. і, молячыся, казалі: Ты, Госпадзе, які вёдаеш сэрцы ўсіх, пакажы з гэтых двух ад-наго, каго Ты выбраў,
25. каб узяў частку ў слу-жэньні гэтым і апостальстве, ад якога адступіўся Юда, каб ісьці на сваё мёсца.
26. I кінулі жэрабе аб іх, і выпала жэрабе на Мацьвёя, і далучаны быў да адзінацца-цёх Апосталаў.
Разьдэёл 2.
1. 1, як канчаўся дзёнь Пяці-дзясятніцы, усё былі аднаду-шна разам.
2. 1 зьнячэўку пачуўся гук з неба, быццам ад наляцёўшага буйнага вётру, ды напоўніў увёсь дом, дзё яны сядзёлі.
3. I паказаліся ім падзёле-ныя языкі, быццам агнявыя, ды пасёлі на кожным із іх.
4. 1 напоўніліся ўсё Духам Сьвятым, ды пачалі гутарыць
іншымі языкамі, так, як Дух Сьвяты даў ім прамаўляці.
5. Былі-ж у Ерузаліме Жыды, мужы набожныя, з усякага народу пад нёбам.
6. Калі пачуўся гук гэты, зыйшоўся народ дый устрыво-жыўся: бо кожын чуў, што яны гавораць ягонай гутар-кай.
7. I здумёліся ўсё і дзівава-ліся, кажучы адзін аднаму: Вось усё гэтыя, што гутарац'ь, ці-ж не Галілёйцы?
8. Дык як-жа мы чуем кожын сваю гутарку, у якой урадзі-ліся,
9. Парфяне й Мідзяне й Эля-міты, і жыхары Мэзапатаміі, Юдэі й Каппадокіі, Понту і Азіі,
10. Фрыгіі й Памфіліі, Эгіпту й часьцін Лівіі, сумежных з Кірэнай, ды прыходжыя Рым-ляне, Жыды й навёрненыя,
11. Крыцяне ды Арабы, — чуем, што яны гавораць на-шымі языкамі аб вёлічы Бо-жай?
12. I здумяваліся ўсё і ў не-даўменьні гаварылі адзін да аднаго: Што-б гэта магло быць?
13. Іншыя-ж, насьмяхаючы-ся, казалі, што яны ўпіліся ма-ладым віном.
14. Пётр жа з адзінаццацьма, устаўшы, падняў голас свой і прамовіў да іх: МужыЮдэй-скія і ўсё жыхары Ерузалім-скія, няхай будзе вам гэта вё-дама, і выслухайце словы маё:
15. Бо яны не п’яныя, як ду-маеце: яшчэ-ж трэцяя гадзіна дня.
16. А ёсьць тое, што сказана праз прарока Іоіля:
17. I будзе ў апошнія дні, ка-жа Бог: выльлю Духа Майго на кожнае цёла; і будуць пра-
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў >. 161
рочыць сыны вашыя й дачкі вашыя; і дзяцюкі вашыя бу-дуць бачыць зьявы, і старшым вашым сны сьніцца будуць;
18. і на рабоў Маіх ды на ра-бынь Маіх выльлю ў дні гэ-ныя Духа Майго, і будуць пра-рочыць.
19. I дам цуды ў нёбе навёрсе і знакі на/зямлі ўнізе, кроў і агонь і туман дымовы.
20. Сонца абёрнецца ў цёмру і мёсяц у кроў перш, чым прый-дзе дзёнь Гасподні, вялікі й слаўны.
21. I будзе: кожын, хто пры-завёціме імя Госпада, спасёц-ца (Іоіль 2, 28—32).
22. Мужы Ізраільскія, выслу-хайце гэтыя словы: Ісуса На-зарэя, мужа, услаўленага мі-жы вамі ад Бога сілаю й цу-дамі ды знакамі, што рабіў праз Яго Бог сярод вас, як і самі вёдаеце,
23. Яго, выданага водле аз-начанай рады й прадбёчаньня Божага, вы ўзялі і, рукамі беззаконных прыбіўшы цьвя-камі, забілі;
24. вось, Яго Бог ускрасіў, вызваліўшы з мукаў сьмёрці, бо-ж немагчыма было, каб яна Яго ўдзяржала.
25. Бо Давід кажа аб Ім: Мёў я Госпада перад вачыма заў-сёды: бо Ён праваруч мянё, каб я не захістаўся.
26. Дзеля гэтага ўцёшылася сэрца маё, ды ўзрадаваўся язык мой, дый цёла маё супа-чыне ў надзёі.
27. Бо не пакінеш душы маёй у пёкле, дый не дасі Сьвятому Твайму бачыць тлёньне.
28. Ты даў мнё пазнаць пуці-ну жыцьця; Ты напоўніш мянё радасьцяй перад абліччам Тва-ім (Псальм 15, 8—11).
29. Мужы браты! Дайце мнё сказаць вам адкрыта аб пра-бацьку Давідзе, што й памёр, і пахован, і магіла ягоная ў пас па сягоньняшні дзёнь.
30. Вось, як Прарок, ды вё-даючы, што Бог кляўся й прысягнуў яму з плоду паясь-ніцы ягонае паставіць у цёле Хрыста й пасадзіць на паса-дзе ягоным (2 Царств. 7, 12. Пс. 131, 11),
31. ён, прадбачучы, казаў аб ускрасёньні Хрыста, што не асталася душа Яго ў пёкле, і цёла Ягонае ня бачыла тлёнь-ня (Пс. 15, 10).
32. Гэтага Ісуса ўскрасіў Бог, і ўсё мы сьвёдкі гэхага.
33. Вось, узьнёсены правіцаю Бога ды ўзяўшы ад Айца абя-цаньне Духа Сьвятога, Ён выліў тое, што цяпёр бачыце й чуеце.
34. Бо Давід ня ўзышоў на нябёсы; сам жа ён кажа: Ска-заў Госпад Госпаду майму: сядзі праваруч Мянё,
35. пакуль палажу ворагаў Тваіх да падножжа ног Тваіх. (Пс. 109, 1).
36. Дык няхай-жа цьвёрда вёдае ўвёсь дом Ізраілявы, што Бог зрабіў Госпадам і Хрыстом Яго, гэтага Ісуса, якога вы ўкрыжавалі.
37. Пачуўшы гэта, зьмякчэла сэрца ў іх, і яны прамовілі да Пятра й рэшты. Апосталаў: Што-ж нам рабіць, мужы бра-ты?
38. Пётр жа сказаў да іх: Па-кайцеся, ды няхай кожын із вас ахрысьціцца ў імя Ісуса Хрыста дзеля адпушчэньня грахоў; і вазьмёце дар Духа Сьвятога.
39. Бо абяцаньне налёжыць вам і дзёцям вашым, дый усім
162
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў а. з.
далёкім, колькі іх пакліча Го-спад Бог наш.
40. Дый іншымі многімі сло-вамі сБвёдчыў і навучаў, ка-жучы: Спасайцеся ад гэтага роду распуснага.
41. Дык тыя, што прыхільна прынялі словы ягоныя, ахры-сьціліся, ды ў гэны дзёнь да-лучылася каля трох тысяч душ.
42. I трывалі ў навуцы апо-стальскай, у супольнасьці й ламаньні хлёба, ды ў маліт-вах.
43. I страх зьняў кожную ду-шу, і многа цудаў ды знамёнь-няў дзёялася праз Апосталаў.
44. I ўсё вёручыя былі ра-зам, і ўсё ў іх было супольнае;
45. і прадавалі дабро сваё й дастаткі, і дзялілі міжы ўсіх, як каму трэба было.
46.1, кожын дзёнь аднадушна бываючы ў храме ды ла-маючы хлёб у дамох, прымалі страву ў радасьці й прастацё сзрца,
47. слаўлючы Бога й маючы ласку ў усяго народу. Го-спад жа што-дня дадаваў царквё спасаючыхся.
Разьдзёл 3.
1. Пётр ды loan ішлі разам у храм у дзявятай гадзіне ма-літвы.
2. I нёсьлі нейкага чалавёка, храмога ад матчынага чэрава; яго кожын дзёнь садзілі перад дзьвярыма храму, называны-мі Краснымі, прасіць мілась-ціну ў прыходзіўшых у храм.
3. Ён, углёдзіўшы Пятра й Іоана, што мёліся ўвайсьці ў сьвятыню, прасіў у іх мілась-ціны.
4. Пётр жа, паўзіраўшыся на
яго з Іоанам, сказаў: Паглядзі на нас.
5. Ён жа пільна ўзіраўся на іх, спадзяючыся нёшта да-стаць.
6. I сказаў Пётр: Серабра ды золата няма ў мянё, дык дам табё тое, што мАю. У імя Ісу-са Хрыста Назарэя ўстань і хадзі!
7. I, узяўшы яго за правую руку, падняў яго, і ўраз жа акрэплі ногі й ступні ягоныя,
8. і, падскочыўшы, стануў і хадзіў ды разам з імі ўвайшоў у храм, пахаджаючы, пад-скбкваючы ды слаўлючы Бога.
9. I ўвёсь народ бачыў яго ходзячы й слаўлючы Бога.
10. I пазналі яго, што гэта быў той, што дзеля міласьціпы сядзёў ля Красных дзьвёраў царквы; і напоўніліся стра-хам і зьдзіўлёньнем ад стаў-шагася з ім.
11. А як аздароўлены куль-гач нё адставаў ад Пятра й Іоана, дык увёсь народ у за-дзіўлёньні прыбёг да іх у сёні, што называюцца Салямона-вымі.
12. Бачучы гэта, Пётр прамо-віў да народу: Мужы Ізраіль-скія! штб дзівуецеся з гэтага, ці штб так пільна ўглядаецеся на нас, як быццам уласнай сі-лай або пабожнасьцяй зрабілі мы, каб ён хадзіў?
13. Гэта Бог Аўраамаў і Ізаа-каў і Якубаў, Бог бацькоў на-шых, уславіў сына Свайго Ісу-са, якога вы выдалі й адраклі-ся ад Яго перад абліччам Пі-лата, калі той судзіў звольніць Яго.
14. Вы-ж ад Сьвятога й Спра-вядлівага адракліся ды прасі-лі памілаваць вам чалавёка душагуба,
Дзіяньні Сьвятых Апосталаў 3. 4.
163
15. а Павадыра жыцьця за-білі. Бог падняў Яго із мёрт-вых, і мы сьвёдкі гэтага.
16. I дзеля вёры ў імя Ягонае дало імя Яго сілу таму, каго бачыце- й вёдаеце; і вёра, штб ад Яго, дала яму гэтае азда-раўлёньне перад вамі ўсімі.
17. Але цяпёр, браты, я вё-даю, што праз нявёданьне ўчы-пілі вы гэта, так, як і павады-ры вашыя.
18. Бог жа, што прадказаў вуснамі ўсіх Сваіх Прарокаў, каб цярпёць мукі Хрысту, тое і споўніў.
19. Дык пакайцеся й навяр-нёцеся, каб былі зьняты з вас грахі вашыя,
20. каб прыйшлі часьі асьвя-жэныія ад аблічча Госяада, ды Ён прыслаў-бы вам Ісуса Хрыста, якога абвясьціў на-перад,
КНІГІ ОНЛАЙН
