Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
62. а як углёдзіце Сына Ча-лавёчага ўзыходзячы туды, дзё быў ранёй?
63. Дух жывіць, цёла-ж ні-чога ня вартае; слбвы, якія вам кажу, ёсьць дух і жыцьцё;
64. але ёсьць некатбрыя ся-род вас, што ня вёруюць. Бо Ісус напёрад вёдаў, што ёсьць нявёруючыя, і хто здрадзіць Яго.
65. I сказаў: дзеля гэтага-ж і казаў Я вам, што ніхто ня мо-жа прыйсьці да Мянё, калі яму ня будзе дадзена Айцом Маім.
66. 3 таго часу многія з вуч-няў Яго пайшлі назад і ўжо не хадзілі з Ім.
67. Тады Ісус сказаў дванац-цацём: ці ня хочаце і вы адый-сьціся?
68. I адказаў Яму Сымон Пётр: Госпадзе! да каго нам ісьці? Ты маеш словы вёчнага жыцьця;
69. і мы павёрылі і пазналі, што Ты Хрыстос, Сын Бога жывога.
70. Ісус адказаў ім: ці ня вас дванаццацёх выбраў Я? Але адзін з вас злы дух.
71. Гэтае гаварыў ён пра Юду Сымонавага Іскарыёта, бо гэты хацёў прадаць Яго, адзін з дванаццацёх.
Разьдзёл 7.
1. Пасьля гэтага Ісус хадзіў па Галілёі; па Юдэі не хацёў хадзіць, бо Жыды шукалі, як бы забіць Яго.
2. Блізка-ж было сьвята жы-доўскае кучкі.
Пмодле Іоана сьв. Эвангельле 7. 135
3. Тады браты Яго сказалі Яму: ідзі адгэтуль і пайдзі ў Юдэю, каб і вучні Тваі бачылі дзёяньні, якія Ты чыніш.
4. Бо ніхто ня робіць нічога ўкрадкам, але сам стараецца быць вядомым. Калі робіш гэткае, дык пакажы Сябё сьвёту;
5. бо і браты Яго ня вёравалі ў Яго.
6. Ісус жа сказаў ім: Мой час яшчэ ня прыйшоў, а для вас заўседы час;
7. вас сьвёт ня можа ненаві-дзець, а Мянё нснавідзіць, бо Я сьвёдчу аб ім, што ўчынкі яго благія.
8. Ідзёце вы на гэтае сьвята, а Я яшчэ »е пайду на гэтае сьвята, бо Мой час яшчэ не настаў.
9. I, сказаўшы гэтае ім, астаў-ся ў Галілёі.
10. Але, як пайшлі браты Яго, тады і ён пайшбў на сьвята, ня яўна, але як-быццам па-тайна.
11. Жыды-ж шукалі Яго на сьвяце й пыталіся: дзё Ён?
12. 1 многа шуму было дзеля Яго ў народзе: адны казалі, што ён добры, а другія ка-залі: нё, бо зводзіць народ.
13. Але-ж ніхто не гаварыў аб Ім яўна, бо баялісяЖыдоў.
14. У палове-ж сьвята ўвай-шоў Ісус у царкву і навучаў.
15 .1 дзівіліся Жыды, кажучы: як Ён вёдае Пісаньні, ня ву-чйўшыся?
16. Ісус жа адказаў ім і ска-заў: Маё вучэньне не Маё, але Паслаўшага Мянё;
17. хто хоча волю Яго чы-ніць, той давёдаецца аб наву-цы, ці ад Бога яна, ці Я Сам ад Сябё гавару.
18. Хто гаворыць сам ад ся-
бё, той шукас для сябё славы, а хто шукае славы Паслаўша-га яго, той праведны, і няма ў ім няпраўды.
19. Ці ня даў вам Майсёй за-кону, і ніхто ня жывё па зако-ну. За што хочаце забіцьМянё?
20. Народ адказаў:цінядэман у Табё? Хто імкнёцца забіць Цябё?
21. Ісус казаў далёй: адно дзёла зрабіў Я, і вы ўсё дзіву-ецеся;
22. Майсёй даў вам абразань-не; хоць яно і не ад Майсёя, але ад бацькоў, і ў суботу вы абразйеце чалавёка;
23. калі ў суботу абразаецца чалавёк, каб ня быў паруша-ны закон Майсёяў, —■ чаму ж нездаволены вы Мною, што Я аздаравіў чалавёка ў суботу?
24. Ня судзіце па выгляду, але судзіце судом справядлі-вым.
25. Іншыя-ж з ерузалімцаў казалі: ці ж гэта ня Той, Якога шукаюць, каб забіць?
26. Вось Ён кажа яўна, і ні-чога ня кажуць Яму; ці не пе-раканаліся начальнікі, што Ён запраўды Хрыстос?
27. Але мы вёдаем Яго, ад-куль Ён; калі-ж прыйдзе Хры-стос, ніхто ня будзе вёдаць, адкуль Ён.
28. I крыкнуў тады Ісус у царквё, навучаючы і кажучы: і Мянё вёдаеце, і вёдаеце ад-куль Я, і прыйшоў Я ня Сам ад Сябё, але праўдзівы Той, што паслаў Мянё, ды Яго вы ня вёдаеце;
29. Я вёдаю Яго, бо Я ад Яго, і Ён паслаў Мянё.
30 .1 шукалі, як бы ўзяць Яго, але ніхто не ўзлажыў на Яго рукі, бо яшчэ ня прыйшоў Яго час.
136
Павод/u Іоана сьв. Эвангельле 7. S.
31. Многія-ж з народу ўвёра-валі ў Яго і казалі: калі прйй-дзе Хрыстос, няўжо-ж Ён зро-біць больш цудаў, чымся гэты зрабіў?
32. Чулі фарысэі такія гу-таркі аб Ім у народзе; і паслалі фарысэі й архірэі слуг сваіх, каб узялі Яго.
33. Ісус жа сказаў ім: яшчэ нядоўга Мнё быць з вамі5 і пайду да Паслаўшага Мянё.
34. Будзеце шукаць Мянё і ня знойдзеце, і дзё буду Я, ту-ды вы ня можаце прыйсьці.
35. I гаварылі жыды паміж сабою: куды ён хоча йсьці, што мы ня знойдзем Яго? Ці не да грэцкага рассялёньля хоча йсьці і навучаць Грэкаў?
36. Штб маюць значыць гэ-тыя словы, якія Ён сказаў: »будзеце шукаць Мянё і ня знойдзеце, і дзё буду Я, туды вы ня можаце прыйсьці?»
37. У апошні-ж вялікі дзёнь сьвята Ісус стаяў і клікаў, ка-жучы: хто смагу мае, ідзі да Мянё і пі.
38. Хто вёруе ў Мянё, у таго, як сказана ў Пісаньні, з жы-вата пацякуць рэкі вады жы-вое.
39. Гэтае сказаў ён аб Духу, якога мёліся прыняць вёрую-чыя ў Яго: бо ня было йшчэ на іх Духа Сьвятога, бо ня быў яшчэ Ісус услаўлены.
40. Многія з народу, чуўшы гэтыя словы, казалі: запраўды, Ён прарок.
41. Другія гаварылі: гэта Хрыстос. А іншыя гаварылі: ці ж з Галілёі прыйдзе Хры-стос?
42. Ці-ж ня сказана ў Пісань-ні, што Хрыстос прыйдзе з ся-мёньня Давідавага і Віфле-ёму, з сяла, скуль быў Давід?
43. Дык вось узьнялася аб Ім у людзёй спрэчка.
44. Некатбрыя-ж з іх хацёлі ўзяць Яго, але ніхто не падняў на Яго рукі.
45. I вярнуліся слугі да архі-рэяў і фарысэяў, і тыя спыта-ліся: чаму вы не прывялі Яго?
46. Слугі адказалі: ніколі ча-лавёк не гаварыў так, як гэты чалавёк.
47. Фарысэі сказалі ім: няў-жо-ж і вас зьвялі?
48. Ці павёрыў у Яго хто з на-чальнікаў і фарысэяў?
49. Бо пракляты гэты народ, што ня вёдае закону.
50. Кажа ім Нікадэм, адзін з іхніх, што прыходзіў быў да Яго ўначы:
51. ці судзіць закон наш чала-вёка, ня выслухаўшы пёрш яго і не давёдаўшыся, што ён робіць?
52. На гэтае адказалі і ска-залі яму: ці і ты не з Галілёі? пашукай і пабач, што з Галі-лёі прарок ня нрыходзіў.
53. 1 разыйшліся да дому.
Разьдзёл 8.
1. Ісус жа пайшоў на гару Аліўную.
2. Нараніцы-ж ізноў прый-шоў у царкву, і ўвёсь народ ішоў да Яго. ён сёў і навучаў іх.
3. Тут кніжнікі і фарысэі пры-вялі да Яго жанчыну, злоў-леную на чужалбжстве, і, па-ставіўшы яё пасярэдзіне,
4. сказалі Яму: Настаўнік, гэта жанчына злоўлена на чу-жаложстве,
5. а Майсёй у законе загадаў нам пабіваць гэткіх камёнь-нем. Ты-ж што скажаш?
6. Гаварылі-ж гэта спакуша-ючы Яго, каб знайсьці што-
Паводле Іоана ав. Эвангельле S.
137
нёбудзь дзеля абвінавачаньня Яго. Але Ісус, нагнуўшыся, пісаў пальцам на зямлі.
7. Калі-ж яны не пераставалі пытацца ў Яго, то, падняў-шыся, сказаў ім: хто з вас бязгрэшны, пёршы кінь ка-мень у яё.
8. I, зноў нагнуўшыся, пісаў на зямлі.
9. Яны-ж, пачуўшы гэтае і дакараныя сумлёньнем, павы-ходзілі адзін за адным, пачы-наючы ад старшых аж да апо-шніх; застаўся адзін Ісус і жанчына, што стаяла пасярэ-дзіне.
10. Ісус, падняўшыся і ня ба-чучы нікога апрача жанчыны, сказаў ёй: жанчына! дзё тваі абвініцелі? Ніхто не асудзіў цябё?
1Т. Яна адказала: ніхто, Го-спадзе! Ісус жа сказаў ёй: і Я не асуджаю цябё: ідзі і больш пе грашьі.
12. Зноў 'кажа Ісус да наро-ду: Я сьвятлб сьвёту; хто пой-дзе за Мною, той ня будзе ха-дзіць у цёмры, але мёціме сьвятлб жыцьця.
13. Тады фарысэі сказалі Яму: Ты Сам аб Сабё сьвёд-чыш, ды непраўдзівае сьвя-доцтва Тваё.
14. Адказаў ім Ісус і сказаў: калі Я і Сам аб Сабё сьвёдчу, то сьвядоцтва Маё справядлі-вае, бо Я вёдаю, адкуль прый-шоў і куды іду; а вы ня вёда-еце, адкуль Я і куды іду.
15. Вы судзіце па цёлу; Я ня суджу нікога.
16. А калі і суджу Я, то суд Мой справядлівы, бо Я не адзін, але Я і Ацёц, што па-слаў Мянё.
17. I ў законе-ж вашым нані-сана, што сьвёдчаньне двох
чалавёк справядлівае. (Дру-газак. 19, 15).
18. Я Сам сьвёдчу аб Сабё і сьвёдчыць аба Мнё Ацёц, які паслаў Мянё.
19. Тады сказалі Яму: дзё Ацёц Твой? Ісус адказаў ім: вы ня вёдаеце ні Мянё, ні Art-pa Майго. Калі-б вы вёдалі Мянё, вёдалі б і Айца Майго.
20. Гэтыя словы гаварыў Ісус ля скарбніцы, калі вучыў у царквё; і ніхто ня ўзяў Яго, бо яшчэ ня прыйшоў час яго.
21. 1 ізноў сказаў ім Ісус: Я адыходжу, і будзеце шукаць Мянё; і паўміраеце ў грэху сваім. Куды іду Я, вы прый-сьці ня мбжаце.
22. Жыды-ж гаварылі: ці не заб’ё Ён Сябё Сам, што кажа: куды Я іду, вы ня мбжаце прыйсьці?
23. I сказаў ім: вы ад нізу, Я-ж з вышыні; вы з гэтага сьвёту, Я ня з гэтага сьвёту;
24. сказаў жа Я вам, што паўміраеце ў грахох вашых; бо калі не павёрыце, што гэта Я, то памрэцё ў грахох ва-шых.
25. Яны-ж сказалі Яму: хто-ж Ты? I сказаў ім Ісус: Ад-пачатны, як і кажу вам;
26. многа мію гаварыць аб вас і судзіць; але Той, што па-слаў Мянё, справядлівы, што Я чуў ад Яго, тое й кажу сьвёту.
27. He зразумёлі, што Ён га-варыў ім аб Айцу.
28. I сказаў ім Ісус: як па-дыймеце Сына Чалавёчага, та-ды давёдаецеся, што гэта Я і што нічога ня рбблю ад Сябё, але як наўчыў Мянё Ацёц Мой, так і гавару.
29. I са Мною Той, што па-слаў Мянё: Ацёц не пакінуў
138
Паводле Іоана см. Эвангельм S.
Мянё аднаго, бо Я заўсёды рб-блю тое, што падабаецца Яму.
30. Калі Ён гаварыў гэтае, многія ўвёравалі ў Яго.
31. Тады сказаў Ісус увёра-ваўшым у Яго Жыдом: калі астанецёся ў слове Маім, дык запраўдьі вы вучні AJai.
32. I пазпаецс праўду, і праўда зробіць вас вольнымі.
33. Яму адказалі: мы сёмя Аўраама і нікому ніколі ня былі рабамі; як жа Ты кажаш: станецеся вольнымі.
34. Ісус адказаў ім: запраў-ды, запраўды кажу вам: усякі, хто грашыць, ёсьць нявольнік грэху.
35. Але раб ня жывё ў доме вёчна: сын астаёцца вёчна.
36. Дык вось, калі Сын выз-валіць вас, то запраўды воль-нымі будзеце.
37. Вёдаю, што вы сёмя Аў-раама, аднак жа шукаеце, каб забіць Мянё, бо слова Маё не ўмяшчйецца ў вас.
38. Я кажу тое, што бачыў у Айца Майго, а вы робіце тое, што бачылі ў айца вашага.
39. Яны адказалі Яму і ска-залі: ацёц наш — Аўраам. Ісус сказаў ім: калі-б вы былі дзёці Аўраама, то рабілі бы ўчынкі Аўраамавы.
40. А цяпёр шукаеце, як за-біць Мянё, чалавёка, што ска-заў вам праўду, якую чуў ад Бога; Аўраам гэтага не рабіў.
41. Вы робіце ўчынкі айца вашага. На гэтае сказалі Яму: мы не з распусіы роджаны; аднаго Айца маем, Бога.
42. Ісус сказаў ім: калі-б Бог быў ваш Ацёц, то вы любілі-б Мянё, бо Я з Бога выйшаў і прыходжу; бо Я ня Сам ад Сябё прыйшоў, але ён паслаў Мянё.
43. Чаму вы не разумёеце гутаркі Маё? Бо ня можаце слышаць слова Майго.
44. Ваш ацёц д’ябал, і вы хо-чаце выцаўняць жаданыіі ай-ца вашага. Ён быў душагуб ад пачатку і ня ўстбіў у праў-дзе; бо яё няма ў ім. Калі ён гаворыць брахню, гаворыць сваё, бо ён брахун і бацька ілжы.
КНІГІ ОНЛАЙН
