Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
3. Выйшаўшы-ж каля трэцяе гадзіны, ён углёдзіў другіх, стбячы на рынку бяз дзёла.
4. I сказаў ім: ідзіце і вы ў вінаграднік мой і, што будзе
налёжацца, дам вам. Яны пайшлі.
5. Зноў выййіаўшы каля шо-стае і дзевятае гадзіны, зрабіў тое-ж.
6. Нарэшце, выйшаўшы каля адзінаццатае гадзіны, ён знай-шоў другіх, стбячы без ра-боты, і кажа ім: чаму вы стаіцё тут цэлы дзёнь бяз дзёла?
7. Яны кажуць яму: ніхто нас не наняў. Ён кажа ім: ідзіце й вы ў вінаграднік мой і, што будзе налёжацца, даста-неце.
8. Калі-ж надыйшоў вёчар, кажа гаспадар вінаградніку эканому свайму: пакліч работ-нікаў і аддай ім плату, пачаў-шы з апошніх да пёршых.
9. I тыя, што прыйшлі каля адзінаццатае гадзіны, дасталі па дынару.
10. Прыйшоўшыя-ж пёршы-мі, думалі, што яны дастануць больш, але й яны дасталі па дынару.
11. I, узяўшы, пачалі нара-каць на гаспадара дому і ка-залі:
12. Гэтыя апошнія рабілі ад-ну гадзіну, і ты зраўняў іх з намі, перанёсшымі цяжар дня і сьпёку.
13. Ён жа ў адказ сказаў ад-наму з іх: сйбра! я ня крыўджу цябё; ці-ж не за дынар ты ўмо-віўся са мною?
14. Вазьмі сваё і пайдзі; я-ж хачу даць гэтаму апошняму тое-ж, што і табё.
15. Ці-ж я ня вблен у сваім рабіць, што хачу? Ці вока тваё злоснае, што я добры?
16. Гэтак будуць апошнія пёршымі, і пёршыя апошнімі; бо многа закліканых, але мала выбраных.
17. I, уваходзячы ў Еруза-
Паводле Мацьвея см. мангельлг »о. ч. 33
лім, Ісус дарогаю адклікаў дванаццаць вучняў асобна і сказаў ім:
18. Вось мы ўваходзім у Еру-залім, і Сын Чалавёчы выданы будзе архірэям і кніжнікам, і засудзяць Яго на сьмёрць;
19. і выдадуць Яго паганам на зьдзёк і біцьцё і ўкрыжа-ваньне; і на трэці дзёнь увас-крэсьне.
20. Тады прыступілася да Яго маці сыноў Завядзёявых з сынамі сваімі, кланяючыся і нёчага просячы ў Яго.
21. Ён жа сказаў ёй: чаго ты хочаш? Яна кажа Яму: ска-жы, каб гэтыя два сыны маі сёлі ў Цябё адзін з правага бо-ку, а дрўгі з лёвага ў царстве Тваім.
22. Ісус сказаў у адказ: ня вёдаеце, чаго просіце. Ці мо-жаце піць чёру, якую Я буду піць, ці хрысьціцца хрышчэнь-нем, якім Я хрышчуся? Яны кажуць Яму: можам.
23. I кажа ім: чіру Маю бу-дзеце піць і хрышчэньнем, якім Я хрышчуся, будзеце хрысьціцца, але сёсьці ў Мя-нё з правага боку і з лёвага не магу даць вам, але каму пры-гатавйна Айцом Маім.
24. Пачуўшы гэтае, дзёсяць вучняў абурыліся на двох бра-тоў,
25. Ісус жа, паклікаўшы іх, сказаў: вы вёдаеце, што князі народаў валадаюць імі і вяль-можы пануюць над імі;
26. але між 'вамі няхай ня будзе гэтак; а хто хоча між вамі быць большым, няхай будзе вам слугою;
27. і хто хоча між вамі быць пёршым, няхай будзе вам слу-гою,
28. бо Сын Чалавёчы нё
дзёля таго прыйшоў, каб Ямў сііужылі, але каб паслужыць і аддаць душу Сваю дзёля вй-купу многіх.
29. I, калі выходзілі яны з Ерыхону, за Ім сьлёдам ішло множства народу.
30. I вось, два сьляпыя, ся-дзёўшыя ля дарогі, пачуўшы, што Ісус ідзё міма, пачалі кры-ч5ць: зьмілуйся над намі, Го-спадзе, сыне Давідаў!
31. Народ жа крычэў на іх, каб маўчалі; але яны яшчэ мацнёй сталі крычЗць: зьмі-луйся над намі, Госпадзе, сыне ДавідаўІ
32. Ісус, супыніўшыся, пры-клікаў іх і сказаў: чаго вы хо-чаце ад Мянё?
33. Яны кажуць Яму: Госпа-дзе! каб адчыніліся вочы на-шыя.
34. Ісус жа, зьлітаваўшыся, дакрануўся да вачэй іх; і ўраз-жа сталі бачыць вочы іх, і яны пайшлі за Ім.
Разьдзёл 21.
1. I, калі падыходзілі да Еру-заліму і прыйшлі да Віффагіі ля гары Аліўнай, тады Ісус па-слаў двох вучняў, сказаўшы ім:
2. ідзёце ў сяло, якое проста перад вамі, і зараз жа зной-дзеце асьліцу прывязаную і асьлятка з ёю; адвязаўшы, прывядзёце да Мянё.
3. I калі-б хто сказаў вам нёйіта, адказвайце, што яны патрэбны Госпаду: і зараз nailing іх.
4. 1 ўсё гэтае сталася, каб збылося скізанае праз праро-ка, які кажа:
5. Скажіце дачцэ Сыонавай: вось Цар твой ідзё да цябё ціхі, сёдзячы на асьліцы і асьляці,
34
Паводм Мацьвея сьв. Эвангельле 21.
сыне пад’ярэмнай (Ісая 62, 11. Захар. 9, 9).
6. Вучні пайшлі і зрабілі так, як загадаў ім Ісус.
7. Прывялі асьліцу і ась-лятка і ўзлажылі на іх адзёжы сваё, і Ен сёў павёрх іх.
8. Множства-ж народу пась-цілалі сваё адзёжыны на да-розе, а другія рэзалі галіны з дрэваў і п'асьцілалі на дарозе.
9. А народ напёрадзе і за Ім ідучы клікаў: осанна*) сыну Давідаваму! Багаслаўлен іду-чы ў імя Гасподняе! Осанна ў вышніх!
10. I, калі ўвайшоў Ён у Еру-залім, усё мёста прыйшло ў рух ды гаварыла: хто гэта?
11. Народ-жа гаварыў: гэта Ісус, прарок з Назарэту Галі-лёйскага.
12. I ўвайшоў Ісус у сьвя-тыню Божую, і выгнаў усіх прадаючых і купляючых у сьвятыні, і абярнуў сталы мя-няльнікаў і ўслоны прадаў-цбў галуббў.
13. I казаў ім: напісана: дом Мой домам малітвы назьвёцца, а вы зрабілі йго прытонам для разбойнікаў (Ісая 56, 7. Ерам.
14. 1 падыйшлі да Яго ў сьвя-тыні сьляпьія й кульгавыя, і Ён аздаравіў іх.
15. Архірэі-ж і кніжнікі, ба-чачы 'цўды, якія Ён учыніў, і дзяцёй, клікаючых у сьвятыні і гаворачых: Осанна сыну Да-відаваму! —• абурыліся
16. і сказалі Яму: ці чуеш, што яны кажуць? Ісус жа ка-жа ім: ТакІ ці-ж вы ніколі ня чыталі: з вуснаў дзётак і сасун-коў Ты ўчыніў хвалў? (Псал. 8, 3.)
♦) Спасёньне.
17. I, пакінуўшы іх, выйшаў з мёста да Віфаніі і правёў там ноч.
18. А нараніцы, варбчаючыся да мёста, захацёў ёсьці.
19. I, углёдзіўшы пры дарозе смакоўніцу, падыйшоў да яё і, нічога не знайшоўшы на ёй, апрача аднаго лісьця, кажа да яё: няхай жа ня будзе на табё ўпёрад плоду давёку. 1 сма-коўніца ўраз жа засохла.
20. Углёдзіўшы гэтае, вучні дзіваваліся і гаварылі: як гэта той-жа час засохла смакоў-ніца?
21. Ісус жа, адказваючы, ска-заў ім: Запраўдьі кажу вам: калі-б вы мёлі вёру і не сумля-валіся, ня толькі зробіце тое, што з смакоўніцаю, але калі і гарэ гэтай скажаце: узьніміся і кінься ў мора, — станецца.
22. I ўсё, чаго будзеце прасіць у малітве з вёраю, дастанеце.
23. I, калі прыйшоў Ён у сьвя-тыню і навучаў, прыступіліся да Яго архірэі і старэйшыя з народу і сказалі: якою ўладаю Ты гэтае чыніш? I хто Табё даў гэткую ўладу?
24. Ісус сказаў ім у адказ: спытаюся і Я ў вас адно: калі аб гэтым скажаце Мнё, то й Я вам скажу, якою ўладаю гэ-нае чыню.
25. Хрышчэньне Іоанавае скуль было? з нёба, ці ад лю-дзёў? Яны-ж разважалі між сабою: калі скажам: з нёба, то Ён скажа нам: чаму-ж вы не павёрылі яму?
26. А калі сказаць: ад лю-дзёў, — баімося народу; бо ўсё лічаць Іоана за прарока.
27. I, адказваючы, сказалі Ісусу: ня вёдаем. I ён ска-заў ім: і Я вам не скажу, якою ўладаю гэтае рбблю.
Паводле Мацьвея сьв. Эвангельле гі. гз.
35
28. Л як вам здаёцца? У ад-наго чалавёка былі два сыны; і ён, падыйшоўшы да пёршага, сказаў: сын, пайдзі сяньня ра-біць у вінаградніку маім.
29. Але той сказаў у адказ: не хачў; а пасьля, пакаяўшыся, пайшоў.
30. I, падыйшоўшы да дру-гога, ён сказаў тое-ж. ГэтьГ сказаў у адказ: іду, гаспадар;' — і не найшоў.
31. Каторы з двох выпаўніў волю айца? Кажуць Яму: пёр-шы. Ісус кажа ім: запраўдй кажу вам, што мытнікі і блуд-ніцы ідуць у царства Божае папёрадзе вас.
32. Бо прыйшоў да вас loan шляхам праўды; і вы не павё-рылі яцу, а мытнікі і блудніцы павёрылі я.му; вы-ж, і бачыў-віы гэтае, не пакйяліся пасьля, каб павёрыць яму.
33. Выслухайце другую пры-повесьць: быў нёйкі гаспадар дому, каторы насадзіў віна-граднік, агарадзіў яго агаро-жаю, выкапаў у ім сажалку, пабудаваў вёжу і, аддаўшы яго вінаградарам, адыйшоў.
34. Калі-ж наблізіўся час пладоў, ён паслаў сваіх слуг да вінаградараў —• узяць сваё плады.
35. Вінаградары, схапіўшы слуг яго, аднаго зьбілі, дру-гога, забілі, а іншага пабілі ка-мёньмі.
36. Зноў паслаў ён другіх слуг, больш чым ранёй; і з імі зрабілі таксама.
37. Уканцы паслаў ён да іх свайго сына, кажучы: паса-ромяцца сына майго.
38. Але вінаградары, углё-дзіўшы сына, сказалі адзін ад-наму: гэта наступнік; пой-
дзем, заб’ём яго і заўладаем спадчынаю ягонай.
39. I, схапіўшы яго, вывелі вон з вінаградніку і забілі.
40. Калі-ж прыйдзе гаспа-дар вінаградніку, што зробіць ён з гэтымі вінаградарамі?
41. Кажуць Яму: злыдняў га-тых аддасьць ліхой сьмёрці, a вінаграднік дасьць другім ві-наградаралі, каторыя будуць аддаваць яму плады ў свой час.
42. Ісус кажа ім: няўжо-ж вы ніколі ня чыталі ў Пісаньні: камень, які адкінулі будаў-нічыя, той самы стаўся іала-вою вугла; гэта сталася ад Го-спада, і ў вачох нашых дзіва (Псал. 117, 22—23).
43. Дзеля гэтага кажу вам, што адымецца ў вас Царства Божае і дадзена будзе народу, які творыць плады яго.
44. I той, хто ўпадзё на гэты камень, разаб’ёцца; а на каго ён упадзё, таго раздавіць.
45. I, пачуўшы прыповесьці Яго, архірэі і фарысэі зразу-мёлі, што гаворыць аб іх.
46. 1 стараліся спаймаць Яго; але ўбаяліся народу, бо Яго лічылі за прарока.
Разьдзёл 22.
1. Ісус, адказваючы далёй, казаў іірыповесьцямі:
2. Царства Нябёснае падоб-на да чалавёка. цара, каторы справіў вясёльле для сына свайго.
3. I паслаў слуг сваіх клі-каць запрошаных на вясёльле; і не хацёлі прыйсьці.
4. Зноў паслаў другіх слуг, сказаўівы: скажэце запроша-ным: вось я прыгатаваў абёд мой, вальі маё і, што ўкормле-на, зарэзаны, ды ўсё гатова; прыходзьце на вясёльле.
36 Паводле Мацьвея сьв. Эвангеляле гг.
5. Але яны, не зважаючы на тое, пайшлі — хто на поле сваё, а хто да свайго гандлю.
6. Другія-ж, схапіўшы слуг яго, назьдзёкаваліся і забілі іх.
7. Пачуўшы аб гэтым, цар узлаваўся і паслаў войскі сваё вынішчыць забойцаў гэных і спаліць мёста іхняе.
8. Тады кажа ён слугам сваім: вясёльле гатова; але закліканыя ня былі дастойны.
9. Дык пайдзёце на росстані і ўсіх, каго сустрэнеце, клічце на вясёльле.
10. I слугі тыя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго толькі знайшлі: і благіх, і до-брых; і на вясёльлі было поўна гасьцёй.
11. Цар, увайшоўшы пагля-дзёць банкетуючых, убачыў там чалавёка, адзётага не ў вя-сёльную вопратку,
12. і кажа яму: дружа, як ты ўвайшоў сюды не ў вясёльнай вопратцы? Той жа маўчаў.
13. Тады сказаў цар слугам: зьвяжэце яму рукі й ногі, вазь-мёце яго і ўкіньце ў цёмру вон-кавую; там будзе плач і скры-гот зубоў.
14. Бо многа запрошаных, але мала выбраных.
15. Тады фарысэі пайшлі і ра-дзіліся, як бы ўлавіць Яго на словах.
16. I пасылаюць да Яго вуч-няў сваіх з ірадзіянамі, кажу-чы: Вучыцель! мы вёдаем, што Ты справядлівы і аб шляху Божым справядліва навучаеш, дый ня дбаеш ні аб кога, бо не глядзіш ні на якое аблічча.
КНІГІ ОНЛАЙН
