Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
29. Тады Ён дакрануўся да вачэй іх і сказаў: няхай па-нодле вёры вашае станецца вам.
30. I расчыніліся вочы іх. I Ісус пагразіў ім: глядзіце, каб ніхто ня вёдаў.
31. А яны, выйшаўшы, аб-вясьцілі аб Ім па ўсёй гэнай зямлі.
32. Калі-ж тыя выходзілі, то прывялі да Яго чалавёка ня-мбга, апанаванага нячыстым.
33.1, калі дэман быў выгнаны, нямы загаварыў, і народ дзі-віўся, кажучы: ніколі не зда-ралася гэткае ў Ізраілю.
34. А фарысэі гаварылі: імем кнйзя дэманаў выганяе Ён злых духаў.
35. I хадзіў Ісус па ўсіх мё-стах і вёсках, навучаючы па школах і абвяшчаючы Эван-гельле Царства і зьнімаючы ўсякую хворасьць і ўсякую нёмач у людзёй.
36. Глёдзячы на грамады на-роду, Ён пашкадаваў іх, што былі змогшыся і расьцяруша-ныя, быццам авёчкі без па-стуха.
37. Тады кажа вучням Сваім: жнівб багатае, ды работнікаў мала.
38. Дык прасёце Гаспадара жніва, каб выслаў работнікаў на жнівб сваё.
Разьдэёл 10.
1. I, паклікаўшы дванаццаць вучняў Сваіх, Ён даў ім уладу над нячыстымі дўхамі, каб вы-ганяць іх і лячыць усякую хворасьць і ўсякую нёмач.
2. А дванаццацёх апосталаў імёньні вось якія: пёршы Сы-мон, называны Пятром, і Ан-дрэй, брат яго, Якаў Завя-дзёяў і Іоан, брат яго,
3. Філіп і Баўтрамёй, Хама і Мацьвёй мытнік, Якаў Ал-фёяў і Ляўвёй, празваны Фа-дзёем,
4. Сымон Кананіт і Юда Іска-рыёт, які і здрадзіў Яго.
5. Гэтых дванаццацёх паслаў
Паводле Мацыея сы. Эвангельле ю.
17
Ісус і наказваў ім, гаворачы: на шлях паганаў ня ўзы-ходзьце і ў мёста Самарыйскае не ўваходзьце;
6. але ідзёце найбалёй да за-гінуўшых авёц дому Ізраіля-вага.
7. А ходзячы абвяшчайце, кажучы, што наблізілас'я Цар-ства Нябёснае.
8. Хворых аздараўляйце, пракажоных ачыйічайце, па-мёршых уваскрашайце, злых духоў выганяйце. Дарма да-сталі, дарма давайце.
9. He бярэце з сабою ні зо-лата, ні серабра, ні мёдзі ў іюясы сваі,
10. ні торбы і.а дарогу, ні дзьвёх адзёжын, ні абутку, ні кія. Бо работнік варт стравы сваёй.
11. У якое-б мёста ці сяло ні прыйшлі вы, давёдавайцеся, хто ў ім дастойны, і там аста-найцеся, пакуль ня выйдзеце.
12. А, уваходзячы ў дом, ві-тайце яго, кажучы: мір дому гэтаму.
13. I, калі дом будзе дастой-ны, мір ваш зыйдзе на яго; a калі ня будзе дастойны, то мір ваш да вас вёрнецца.
14. А калі хто ня прыйме вас і ня будзе .слухаць слоў ва-шых, то, выходзячы з дому ці з мёста таго, атрасёце пыл з ног вашых.
15. Запраўдй кажу вам: лёпш будзе зямлі Садомскай і Гаморскай у дзёнь суда, чымся мёсту таму.
16. Вось Я пасылаю вас, як авёц сярод ваўкоў; дык будзь-це мудрыя, як зьмёі, і ііро-стыя, як галубы.
17. Сьцеражэцеся людзёй: бо яны будуць аддаваць вас у суд
і ў школах сваіх будуць біць вас.
18. I павядуць вас да вала-дароў і царбў за Мянё, дзеля сьвёдчаньня перад імі й па-ганамі.
19. Калі-ж будуць выдаваць вас, ня дбайце аб тое, як і што вам гаварыць, бо вам у той час будзе дадзена, івто ска-заць.
20. Бо ня вы будзеце гава-рыць, але Дух Айца вашага будзс гаварыць у вас.
21. Выдаваціме брат брага і бацька сына на сьмёрць; і паўстануць дзёці на бацькоў і пазабіваюць іх;
22. і будуць вас ненавідзець за імя Маё, але, хто выцярпіць да канца, спасён будзе.
23. Калі-ж будуць выганяць вас з аднаго мёста, уцякайце ў другое, бо запраўдй кажу вам: не абойдзеце йшчэ мёстаў Ізраілявых, як прыйдзе Сын Чалавёчы.
24. Вучань ня выівэй за ву-чыцеля свайго, і слуга ня вы-шэй за гаспадара свайго.
25. Годзе для вучня, каб ён быў, як вучыцель яго, і для слугі, каб ён быў, як гаспадар яго. Калі гаспадара дому на-звалі вэльзэвулам, тым балёй хатніх ягоных.
26. Дык ня бойцеся-ж іх: бо няма нічога ўкрытага, каб ня выявілася, ні патайнбі'а, што ня сталася-б вядомым.
27. Што . кажу вам у цем-нацё, гаварэце пры сьвятлё; і што навўха чуеце, абвяшчай-це са стрэхаў.
28. I ня бойцеся тых, што за-біваюць цёла, а душы ня мо-гуць забіць; а бойцеся больш таго, хто можа і душу, і цёла загубіць у геёньне.
18
Паводле Мацьвея сьв. Эвангельле io. zz.
29. Ці ж ня два вераб’і пра-даюцца за ассары?*) 1 ніво-дзін з іх не ўпадзё на зямлю бяз волі Айца вашага.
30. У вас жа і валасы на га-лавё палічаны.
31. Ня бойцеся-ж: вы лёп-шыя за многіх вераб’ёў.
32. Вось жа ўсякага, хто Мянё прызнаваціме перад лю-дзьмі, таго й Я прызнаю перад Айцом Маім, што ў нябёсах.
33. А хто адрачэцца ад Мянё перад людзьмі, ад таго й Я ад-ракуся перад Айцом Маім, што ўнябёсах.
34. Ня думайце, што Я прый-шоў прынёсьці мір на зямлю; ня мір прыйшоў Я прынёсьці, але мёч.
35. Бо Я прыйшоў разлу-чыць чалавёка з бацькам яго і дачку з маткаю яё і нявёстку з сьвякроўю яё.
36. I вбрагі чалавёку хатнія яго.
37. Хто любіць бацьку ці матку балёй за Мянё, ня варт Мянё; і хто любіць сына ці дачку балёй за Мянё, ня варт Мянё.
38. I хто не бярэ крыжа свайго і ня йдзё за Мною, той пя варт Мянё.
39. Хто зьберажэ душу сваю, загубіць яё; а хто загу-біць душу сваю дзеля Мянё, зьберажэ яё.
40. Хто прыймае вас, прый-мае Мянё, а хто прыймае Мянё, прыймае Паслаўшага Мянё.
41. Хто прыймае прарока ў імя прарока, дастаё нагароду прарока; і хто прыймае спра-вядлівага ў імя справядлівага, дастаё нагароду справядлі-вага.
*) Малая манэта.
42. I хто напоіць аднаго з малых гэтых толькі чарай сьцюдзёнай вады ў імя вучня, запраўды кажу вам, ня стра-ціць нагароды сваё.
Разьдзёл 11.
1. I сталася: як скончыў Ісус навучаць дванаццацёх вуч-няў Сваіх, пайшоў адтуль вучыць і абвяшчаць у мёстах іх.
2. Іоан жа, пачуўшы ў вязь-ніцы аб дзёяньнях Хрысто-вых, паслаў двух вучняў сваіх
3. сказаць Яму: ці Ты Той, што павінен прыйсьці, ці ча-каць нам другога?
4. I сказаў ім Ісус у адказ: пайдзёце, абвясьціце Іоану, штб чуеце і бачыце.
5. Сьляпыя відзяць, кульга-выя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца і глухія чуюць, памёршыя ўваскрасаюць і ўбо-гія абвяшчаюць Эвангельле.
6. I шчасьлівы, хто не спа-кусіцца праз мянё.
7. Калі-ж тыя пайшлі, Ісус пачаў гаварыць народу пра Іоана: чаго глядзёць хадзілі вы ў пустыню? ці трысьціну, інто ад вётру хістаецца?
8. Што-ж убачыць хадзілі вы? можа чалавёка, адзётага ў мяккія адзёжы? Вось тыя, што адзяюцца ў мяккія адзё-жы, знаходяцца ў царскіх ха-рбмах.
9. Што-ж убачыць хадзілі вы? прарока? Запраўдьі кажу вам: і больш за прарока.
10. Бо ён той, пра якога на-пісана: вось Я пасылаю Ан-гела Майго перад абліччам Тваім, які прыгатуе шлях Твой перад Табою (Малах. 3, 1).
11. Запраўды кажу вам: з
Пмодле Мацыгя сы. Эвангельле н. із.
19
роджаных жанчынамі не паў-ставаў вялікшы за Іоана Хры-сьціцеля; але наймёншы ў цар-стве нябёсным вялікшы за яго.
12. Ад дзён Іоана Хрысьці-целя дагэтуль царства нябё-снае сілаю дасягаецца, і гвал-таўнікі захопліваюць яго.
13. Бо ўсё прарокі й закон прарочылі да Іоана.
14. I, калі хочаце прыняць, ён ёсьць Ільля, якому налё-жыць прыйсьці.
15. Хто мйе вушы чуць, ня-хай чуе.
16. Але каму ўпадбблю род гэты? ён падобен да хлапча-нятаў, што сядзяць на рынку і, зварачаючыся да сваіх ся-броў,
17. кажуць: мы йгралі вам на жалёйцы, і вы не скакалі; мы галасілі, і вы ня плакалі.
18. Бо прыйвюў loan, які ня ёсьць, ня п’ё; і кажуць: у ім злы дух.
19. Прыйшоў Сын Чалавёчы, які ёсьць і п’ё; і кажуць: вось чалавёк, які любіць ёсьць і піць віно, сябра мытнікаў і грэшнікаў. 1 апраўдана муд-расьць дзяцьмі яё.
20. Тады пачаў Ён дакараць мёсгы, у якіх найбалёй выяві-лася моц Яго, за тое, што яны не пакаяліся.
21. Гбра табё, Харазін! гбра табё, Віфсаіда! Бо калі-б у Тыры й Сыдоне выявілася моц, што пыяўлена ў вас, то даўно-б япы ў валасйніцы і ў пбпслі пакаяліся.
22. Але кажу вам: Тыру й Сыдону лягчэй будзе ў дзёнь судны, чымся вам.
23. I ты, Капэрнаум, што ажно да нёба ўзьнёсся, ажпо да пёкла ўпадзёш, бо, калі-б у Садоме выявілася моц, вй-
яўленая ў табё, то ён ператры-ваў бы па сёньняшні дзёнь.
24. Дык жа кажу вам, што зямлі Садомскай лягчэй будзе ў дзёнь судны, чымся табё.
25. I, адказываючы, у той час Ісус сказаў: слаўлю Цябё, Ацёц, Г'оспад нёба й зямлі, што ты ўтаіў гэтае ад мудрых і разумных і выявіў тое дзёцям
26. Так, Ацёц, бо гэткая бы-ла Твая добрая воля.
27. Усё Мнё перадёна Ай-цом Маім, і ніхто ня знае Сына апрача Айца; і Айца ня знае ніхто апрача Сына і каму Сын хоча адкрыць.
28. Прыйдзёце да Мянё ўсё працуючыя і абцяжоныя, і Я супакою вас.
29. Вазьмёце ярмо Маё на ся-бё і наўчыцеся ад Мянё: бо Я ціхі і лагоднага сэрца, і зной-дзеце супакой душам вавіым.
30. Бо ярмо Маё любае і ця-жар Мой лёгкі.
Разьдзёл 12.
1. У той час праходзіў Ісус у суботу засёянымі палямі; вуч-ні Яго пачулі голад ды пачалі зрываць калосьсе і ёсьці.
2. Фарысэі-ж, углёдзіўшы гэ-тае, сказалі Яму: вось вучні Тваі робяць, чаго пя гожа ра-біць у суботу.
■ 3. Ён жа сказаў ім: ці-ж вы ня чыталі, што зрабіў Давід, калі захацёў ёсьці сам і быў-шыя з ім?
4. Як ён увайшоў у дом Бо-жы і ёў хлябы ахвярныя, якіх пе налёжала ёсьці ні я.му, ні быўшым з ім, а толькі адным сьвяшчэнікам? •
5. Япічэ ці-ж ня чыталі вы ў законе, што ў суботы сьвяш-чэнікі ў царквё парушаюць су-боту, аднак бязьвінныя?
20 Паводле Мацьйя сы. Эваяеельле it.
6. Кажу-ж вам, што тут ёсьць вялікшы за царкву.
7. Калі-б вы разумёлі, што значыць: міласьці хачу, а ня жэртвы, то не асудзілі-б бязь-вінных (Осія 6, 6).
8. Бо Сын Чалавёчы ёсьць гаспадар і суботы.
9. I, адыйшоўшы адтуль, увайшоў ён у школу іх.
10. I вось там быў чалавёк сухарукі. I спыталіся у Ісу-са, каб абвінаваціць Яго: ці гожа аздараўляць у суботу?
11. Ён жа сказаў ім: х'то з вас, маючы адну аўцу, калі яна ў суботу ўпадзё ў яму, ня возьме яё і ня выцягне?
12. На колькі-ж лёпшы ча-лавёк за аўцу? Значыць, мож-на ў суботу рабіць дабро.
13. Тады кажа гэнаму чала-вёку: выцягні руку тваю! I той выцягнуў: і стйлася яна здаровая, як другая.
14. Фарысэі-ж, вййшаўшы, змаўляліся проці Яго, як бы загубіць Яго. Але Ісус, вёда-ючы, пайшоў адтуль.
15. 1 пайшлб сьлёдам за Ім множства народу, і Ён азда-раўляў іх усіх.
16. 1 забараніў ім выяўляць Яго,
17. каб збылбся сказанае праз прарока Ісаю, які кажа:
18. Вось юнак Мой, Якога Я выбраў, Улйблены Мой, Якому спагадае душа Мая. Узлажу Дух Мой на Яго, і аб-вёсьціць народам суд.
19. Ня будзе сварыцца, ані загалбсіць, і ніхто не пачуе на вуліцах голасу Яго.
20. Трысьціны надлбманай не нералбміць і лёну тлёючага не загйсіць, пакуль ня дасьць суду перамогі.
КНІГІ ОНЛАЙН
