Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
21. I ў імя Яго будуць спа-
дзявацца народы (Ісая 42, 1 —4).
22. Тады прывялі да Яго апа-наванага злым духам сьляпо-га й нямога, і аздаравіў яго, так што сьляпы й нямы стаў гаварыць і бачыць.
23. I дзівіўся ўвёсь народ і гаварыў: ці ня гэта сын Даві-даў?
24. Фарысэі-ж, пачуўшы гэ-тае, сказалі: Ён выганяе злых духаў ня йначай, як сілаю Вэльзэвула, князя злых ду-хаў.
25. Але Ісус, вёдаючы думкі іх, сказаў ім: усякае царства, разьдзяліўшыся само ў сабё, апусьцёе; і ўсякае мёста, ці дом, разьдзяліўшыся сам у сабё, ня ўстоіць.
26. I калі злы дух злога духа выганяе, то ён разьдзяліўся сам у сабё: як можа ўстайць царства яго?
27. I, калі Я сілаю Вэльзэ-вула выганяю нячыстых ду-хаў, то чыёю сілаю сыны ва-шыя выганяюць? Вось чаму яны будуць вам судзьдзямі.
28. А калі Я Духам Божым выганяю нячыстых, то, зна-чыцца, прыйшло да вас цар-ства Божае.
29. Або як можа хто ўвай-сьці ў до.м асілка і абрабаваць рэчы яго, калі ранёй ня зьвя-жа асілка і тады абрабуе дом яго.
30. Хто не са Мною, той про-ці Мянё; і хто ня зьбірае са Мною, той марна траціць.
31. Дзеля гэтага кажу вам: усякі грэх і ганьбаваньнеда-рўюцца чалавёкам, а ганьба-ваньне Духа не даруецца ча-лавёкам.
32. Калі хто скажа слова на Сына Чалавёчага, дарўецца
Павод/u Мацьвгя сьв. Эвангельле ія. 13.
21
яму; калі-ж хто скажа на Ду-ха Сьвятога, не дарўецца яму ні ў гэтым віку, ні ў будучым.
33. Або прызнАйце дрэва добрым і плод яго добрым, або прызнайце дрэва благім і плод яго благім, бо дрэва пазна-ёцца паводле плоду.
34. Родзе гадавыі як вы мо-жаце гаварыць добрае, калі вы благія? бо ад паўнаты сэр-ца гавораць вусны.
35. Добры чалавёк з добрага скарбу сэрца выносіць добрае, а благі чалавёк з благога скар-бу выносіць благое.
36. Кажу-ж вам, што за ўся-кае пустое слова, якое ска-жуць людзі, дадуць яны адказ у дзёнь судў.
37. Бо паводле слоў сваіх будзеш апраўданы і паводле слоў сваіх будзеш засўджаны.
38. Тады некатбрыя з кніж-нікаў і фарысэяў сказалі: Ву-чыцель! хацёлася-б нам ад Цябё знак бачыць.
39. Ён жа сказаў ім у адказ: род лукавы й чужалбжны шу-кае знакбў, і знакі ня будуць дадзены яму, апрача знаку Іоны прарока.
40. Бо, як Іона быў у чэраве кіта тры дні і тры ночы, так і Сын Чалавёчы будзе ў сэрцы зямлі тры дні і тры ночы.
41. Мужы Ніневійскія ўста-нуць на суд з родам гэтым і засудзяць яго, бо яны пакая-ліся ад навукі Іоны; і вось тут больш, чым Іона.
42. Царыца паўднёвая паў-стане на суд з родам гэтым і засудзіць яго, бо яна прыхо-дзіла з краю зямлі паслухаць мудрасьці Салямбнавай; і вось тут больш, чым Салямон.
43. Калі нячысты дух выйдзе з чалавёка, то блукаецца па
бязвбдзьдзі, шукаючы супа-кбю, і не знаходзіць.
44. Тады кажа: вярнуся ў дом мой, адкуль я выйшаў. I, прый-шоўшы,знаходзіць яго незанй-тым. вымеценым і прыбраным.
45. Тады йдзё й бярэ з са-бою сём другіх духаў, гор-шых за яго, і, увайшоўшы, жывуць там; і для чалавёка таго апошняе бывае горш пёр-шага. Так будзе і з гэтым ро-дам благім.
46. Калі-ж Ён явічэ гаварыў да народу, вось маці Яго і браты Яго стаялі вонках, хэ-чучы гаварыць з Ім.
47. I нёхта сказаў Яму: вось маці Твая і браты Тваі стаяць вонках, хбчучы гаварыць з Табою.
48. Ён жа сказаў у адказ га-варыўшаму: хто маці Мая? хто браты Маі?
49. 1, паказаўшы рукою Сва-ею на вўчняў Сваіх, сказаў: вось маці Мая і браты Маё;
50. бо хто будзе выпаўняць волю Айца Майго, што ў нябё-сах, той Мнё брат і сястра і маці.
Разьдзёл 13.
1. У той жа дзёнь, выйвіаў-шы з дому, Ісус сёў ля мора.
2. I зыйшлося да Яіо множ-ства народу, так што Ён увай-шоў у човен і сёў, а ўвёсь на-род стаяў на бёразе.
3. I гаварыў ім многа прыпб-весьцямі, кажучы: вось вый-шаў сёйбіт сёяць.
4. I, калі ён сёяў, іншае ўпа-ла пры дарозе; і наляцёлі пту-шкі і паклявалі гэнае.
5. Іншае ўпала на мёсца камяністае, дзё ня шмат было зямлі; і зараз узыййіло, бо зямля была ня глыбока.
22 Пмодле Мацьвея ав. Эвангельле, 13.
6. Калі-ж узыйшло сонца, павйла і, ня мёўшы караня, за-сохла.
7. Іншае ўпала ў цярніну, і вырасла цярніна і заглушыла гэнае.
8. Іншае ўпала на добрую зямлю і дало плод: адно ў сто разоў, а другое ў шэсьцьдзе-сят, іншае-ж у трыццаць.
9. Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!
10. I, прыступіўшыся, вучні сказалі Яму: дзеля чаго га-ворыш ім прыпбвесьцямі?
11. Ён сказаў ім у адзаз: дзеля таго, што вам дадзена вёдаць тайны царства Нябёс-нага, а ім ня дадзена.
12. Бо, хто міе, таму дёдзена будзе і пабольшае, а хто ня мае, у таго адымецца й тое, піто мае.
13. Дзеля таго гавару ім пры-повесьцямі, што яны глёдзячы ня бачаць і слухаючы ня чу-юць і не разумёюць.
14. 1 збываецца над імі пра-роцтва Ісаі, якое кажа: слй-хам слўхаць будзеце і не зра-зумёеце, і вачыма глядзёць бу-дзеце і ня ўглёдзіце.
15. Бо агрубёла сэрца лю-дзёў гэтых, і вушамі-з натў-гаю чуюць і вочы сваё заплюш-чылі, каб ня ўглёдзіць вачы-ма й не пачуць вушыма і не зразумёць сэрцам, ды каб не навярнуліся, каб Я аздаравіў іх. (Ісая 6, 9—10.)
16. ' Вашыя-ж шчасьлівыя во-чы, што бачаць, і вушы вашыя, піто чуюць.
17. Бо запраўдьі кажу вам, што многія прарокі і прйвед-пікі хацёлі бачыць, штб вй бачыце, і ня бачылі, і чуць, ііітб вы чусцс, і ня чулі.
18. Вы-ж нйслухайце зна-
чэньне прыповесьці пра сёй-біта.
19. Да ўсякага, хто слўхае слова аб царстве і не разу-мёе, прыходзіць благі і кра-дзё пасёянае ў сэрцы яго; вось каго азначае пасёянае пры*да-розе.
20. А пасёянае на камяні-стых мясцох азначае т?го, хто чуе слова і зараз жа з рёда-сьцяй прыймае яго;
21. але ня мае ў сабё караня і нясталы: калі надыходзіць бяда ці перасьлёдаваньне сло-ва, зараз адступаецца.
22. А пасёянае ў цярніне аз-начае таго, хто чуе слова, але клбпаты вёку гэтага і паваб-насьць багацьця заглушаюць слова, і стаёцца яно бясплод-ным.
23. Пасёянае-ж на дббрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумёе: гэткі дасьць плод, —• і адзін даё сто, іншы шэсьцьдзесят, а іншы трыц-цаць.
24. Другую прыпбвесьць даў Ён ім, кажучы: царства Ня-бёснае падобнае да чалавёка, што „асёяў добрае сёмя на полі сваім.
25. Калі-ж людзі спалі, прый-пюў вбраг яго і пасёяў між пшаніцаю кўкалю і пайійоў.
26. Калі-ж збажына ўзыййіла і дала плод, тады паказаўся кўкаль.
27. Прыйшоўйіы-ж слугі га-спадара дому сказалі яму: па-не, хіба благое насёныіе сёяў ты на полі тваі.м? скуль у ім кўкаль?
28. Ён жа сказаў ім: вораг зрабіў гэтае. А слугі сказалі яму: хочаш, мы пойдзем вьіпа-лаць яго?
29. Але ён сказаў: пё; каб,
Павоіле Мацьвея сы. Эвангельле 13. 23
выбіраючы кўкаль, вы не па-вырывалі разам і пшаніцы.
30. Пакіньце расьці разам тое і другое да жніва; і ў час жніва я скажу жанцам: зьбя-рэце пёрш кўкаль і зьвяжэце яго ў пучкі, каб спаліць; a пшаніцу зьбярэце ў гумно маё.
31. Другую прыпбвесьць даў Ён ім, кажучы: Царства Ня-бёснае падобна да зярняці гар-чычнага, якое чалавёк узяў і пасёяў на полі сваім.
32. Яно мёншае за ўсякае сёмя, але, калі вырасьце, бы-вае больш за ўсё расьліны і становіцца дрэвам, так што прылятаюць птушкі нябёсныя і хаваюцца ў вёцьці яго.
33. Іншую прыповесьць ска-заў Ён ім: Царсгва Нябёснае падобна да рашчыны, якую жанчына ўзяўшы палажыла ў тры мёры мукі, дакуль ня скі-сла ўсё.
34. Усё гэтае Ісус гаварыў на-роду прыповесьцямі і бяз прыповесьці не гаварыў ім,
35. каб збылося скаэанае праз прарока, каторы кажа: адчыніб ў прыповесьцях вус-ны Маё; выкажу ўтоенае ад стварэньня сьвёту.(Псал.77,2.)
36. Тады Ісус, адпусьціўшы парод, увайшоў у дом. I пры-ступіліся да Яго вучні Яго і сказалі: растлумач нам пры-гювесьць аб кўкалі на полі.
37. Ён жа сказаў ім у адказ: сёйбіт дббрага насёньня ёсьць Сын Чалавёчы.
38. Поле ёсьць сьвёт, добрае насёньне — гэта сыны цар-ства, а кўкаль — сыны бла-гога;
39. вбраг, што пасёяў іх, ёсьць злы дух; жнівб ёсьць сканчэньне сьвёту, а жанцы — Ангелы.
40. Вось жа, як зьбіраюць кўкаль, агнём паляць; так бу-дзе пры сканчэньні сьвёту гэ-тага.
41. Пашлё Сын Чалавёчы Ангелаў сваіх, і зьбяруць з царства яго ўсё, што спаку-шіе, і ўсіх, хто робіць безза-коньне.
42. I ўкінуць іх у пёч вагні-стую: там будзе плач і скрыга-таньне зубоў.
43. Тады праведнікі зазья-юць, як сонца, у царстве Айца іх. Хто мае вушы чуць, ня-хай чуе.
44. Яшчэ падобна царства Нябёснае да скарбу, схава-нага ў полі, які знайшбўшы чалавёк прытаіў і ў радасьці ад гэтага йдзё і прадаё ўсё, віто мае, і купляе гэнае поле.
45. Яшчэ падобна царства Нябёснае да купца, які шукае добрых пэрлаў
46. і, знайшоўшы адну дара-гую пэрлу, пайічоў і прадаў усё, што мёў, і купіў яё.
47. Яшчэ падобна царсгва Нябёснае да нёваду, закіне-нага ў мора, што набірае ўся-кага роду рыбы;
48. калі ён напоўніўся, яп, выцягнулі на бёраг і, сёўшы, добрае сабралі ў судзіны, a благое выкінулі вон.
49. Так будзе пры сканчэныіі сьвёту: зыйдуць Ангелы і вы-дзеляць благіх спасярод пра-ведных
50. і ўкінуць іх у пёч вагні-стую; там будзе плач і скрыіа-таньне зубоў.
51. 1 спытаўся ў іх Ісус: ці зразумёлі вы ўсё гэтае? Яны кажуць: так, Госпадзе!
52. Ён жа сказаў ім: вось ча-му ўсякі кніжнік, навўчаны аб царстве Нябёсным, падоб-
24 Паводле Мацьвея сьв. Эвангельле 13. 14.
ны да гаспадара, што выно-сіць з скарбніцы сваёй новае і старое.
53. I сталася, калі скончыў Ісус прыпбвесьці гэтыя, пай-шоў адтуль
54. і, прыйшоўшы на бйць-каўшчыну сваю, вучыў іх у івколе іх, так што яны дзіві-ліся і гаварылі: скуль у Яго гэткая мудрасьць і моц?
55. Ці ня цёсьляў Ён сын? Ці не Ягоная маці завёцца Ма-рыя і браты Ягоныя Якаў і Іо-сій і Сымон і Юда?
56. I сёстры Ягоныя ці-ж ня ўсё між намі? Скуль жа ў Яго ўсё гэтае?
57. I спакушаліся дзеля Яго. Ісус жа сказаў і.м: ня бывае прарока без пашаны, хіба толь-кі на бацькаўшчыне яго і ў доме ягоным.
58. I ня ўчыніў там многіх цу-даў дзеля нявёрыя іх.
Разьдзёл 14.
1. У той час Ірад тэтрарх па-чуў чуткі пра Ісуса
2. і сказаў слугам сваім: гэта Іоан . Хрысьціцель; ён ува-скрос з мёртвых, і дзеля гэта-га цуды дзёюцца праэ яго.
3. Бо Ірад, захапіўшы Іоана, зьвязаў яго і пасадзіў у вязь-ніцу за Ірадзіяду, жонку Філі-па, брата свайго.
4. Бо Іоан казаў яму: ня гожа табё мёць яё.
5. I хацёў забіць яго, але ба-яўся народу: бо яго мёлі за прарока.
6. У дзёнь жа нарадзін Ірада дачка Ірадзіяды скакала пася-род іх і дагадзіла Іраду.
КНІГІ ОНЛАЙН
