Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
5. (праз Якога мы атрымалі ласку й апостальства, каб у імя Яго прыдбаць дзеля вёры ўсё народы,
6. між якімі і вы, сягоньня Ісусам Хрыстом пакліканыя),
7. усім, што ёсьць у Рыме, у-любленым Богам, пакліканым сьвятым: ласка вам і мір ад Bora Айца нашага і Госпада Ісу-са Хрыста.
8. Найпёрш дзякую Баі'у май-му праз Ісуса Хрыста за ўсіх вас, што вёра ваша абвяшча-сцца па ўсім сьвёце;
9. сьвёдка мнё Бог, якому слу-жу духам маім у дабравёш-чаньні Сына Яго, што ўсьцяж успамінаю аб вас,
10. заўсёды просячы ў маліт-вах маіх, каб калі-нёбудзь да-вялося мнё прыйсьці да вас паводле волі Божае.
11. Бо я вёльмі жадаю ўглё-дзіць вас, каб даць вам нёйкі падарунак духоўны дзеля ўмацаваньня вашага,
12. ці то парадавацца з вамі супольнаю вёраю вашаю і маёю.
13. He хачу, браты, пакінуць вас у нявёданьні, што я часта думаў прыйсьці да вас (ды сустракаў перашкоды яжно па сягоньняшні дзёнь), каб мёць нёйкі плод і ў вас, як і ў in-mux народаў.
14. Я даўжнік і Грэкам, і бар-барам, мудрым і неразумным;
15. дык, што да мянё, я гатоў абвяшчаць Эвангельле і вам, каторыя ў Рыме.
16. Бо ня стыдаюся Эвангель-ля Хрыстовага, бо сіла Божая ёсьць на збаўлёньне кожнаму, хто вёруе, сьпярша Жыдў, a потым і Грэку.
17. Бо ў ім адкрываецца праў-да Божая ад вёры да вёры, як напісана: праведны жыць бу-дзе вёраю (Авак. 2, 4).
18. Бо адкрываецца гнёў Бо-жы з нёба на ўсякую бязбож-насьць і няпраўду людзёй, што маюць праўду ў няпраў-дзе.
19. Бо, штб можна вёдаць пра Бога, яўна для іх, бо Бог выя-віў ім;
20. бо нявідомае Яго, вёчная сілй Яго і Божства ад ства-рэньня сьвёту праз разва-
228 Паслакык Паўлы да Рымлянаў і. ».
жаныіс аб творах відомым ро-біцца, каб быць ім без апраў-даньня
21. за тое, што яны, пазнаў-шы Бога, не як Бога славілі Яго ці дзякавалі, але марным займаліся ў разважаньнях сва-іх, і прыцьмілася неразумнае сэрца іх:
22. кажучы аб сабё, што яны мудрыя, яны адурэлі
23. і славу нятлённага Бога замянілі на ўзор абраза тлён-нага чалавёка і птушак, і чацьвёраногіх, і гадаў.
24. Дык і аддаў іх Бог у па-жаданьнях сэрцаў іх нячы-стасьці, каб яны апаганілі цё-лы сваё міжы сабою.
25. Яны замянілі праўду Бо-жую на ілжу і пакланіліся і служылі стварэньню замёст стварыцеля, які багаслаўлены павёкі, амін.
26. Дзеля гэтага аддаў іх Бог цярпёць ганьбу: бо жанчыны іх замянілі прыроднае кары-станьне на проціпрыроднае.
27. Гэтак сама і мужчыны, пакінуўшы прыроднае кары-станьне з жаночага полу, рас-наляліся пажадлівасьцяй а-дзін да аднаго, мужчыны на мужчынах сорам робячы і ат-рымліваючы ў самых сабё на-лёжную адплату за свой блуд.
28. I, як яны ня рупіліся мёць Бога ў розуме, дык аддаў іх Бог ілжываму розуму рабіць непатрэбшчыну,
29. і яны напоўнены ўсякай няпраўдаю, распустай, крыва-душнасьцяй, прагавітасьцяй, злосьцяй, напоўнены зайздра-сьцяй, забойствам, сваркай, ашуканствам, благімі абычая-мі;
30. яны зьвяглівыя манюкі, боганенавісьнікі, крыўдзіцелі,
самахвалы, гардуны, выдум-шчыкі ліхога, непаслухмяныя бацьком,
31. неразумныя, вераломныя, пазбаўленыя любві, непагод-лівыя, неміласэрныя.
32. Яны вёдаюць праведны прысуд Божы, што тыя, хто гэткае робіць, варты сьмёрці; аднак, яны ня толькі гэта ро-бяць, але й пахваляюць тых, хто робіць.
Разьдэёл 2.
1. Дык няма выбачэньня та-бё, кожны чалавёча, каторы асуджаеш; бо, чым судзіш дру-гога, асуджаеш сябё: бо робіш тое самае, асуджаючы.
2. А мы вёдаем, што запраўды суд Божы на тых, што гэткае робяць.
3. Няўжо-ж думаеш ты, ча-лавёча, што ўцячэш ад суда Божага, асуджаючы тых, якія гэткае робяць, ды сам робячы тое-ж?
4. Або багацьцем дабраты, лагоднасьці і доўгацярплівась-ці Божае пагарджаеш, не ра-зумёючы, што дабрата Божая вядзё цябё да пакаяньня?
5. Але, праз упартасьць тваю і нераскаянае сэрца, ты сам сабё зьбіраеш гнёў на дзёнь гнёву і адкрыцьця праведнага суда ад Бога,
6. Які уздасьць кожнаму па-водле ўчынкаў ягоных:
7. тым, што стАласьцяй у до-брым дзёле шукаюць славы, чэсьці й нятлённасьці, — вёч-нае жыцьцё;
8. а тым, што ўпіраюцца і не пакараюцца праўдзе, але ад-даюцца няпраўдзе, — ярасьць і гнёў.
9. Сум і уціск кожнай душы
Паслгньне Паўлы да Рымлянаў г. 3.
229
чалавёка, каторы робіць бла-гое, пёрш Юдэя, дый Грэка!
10. Слава-ж і чэсьць і мір уся-каму, хто робіць дабро, пёрш Юдэю, дый Грэку!
11. Бо няма ў Бога ўзіраньня на аблічча.
12. Якія без закону сагра-шылі, без закону й загінуць, а тыя, якія ў законе саграшы-лі, законам засуджаны будуць
13. (бо ня тыя, што слухаюць закон, праведныя перад Бо-гам, але тыя, што выпаўня-юць, апраўданы будуць;
14. бо, калі пагане, ня маючы закону, па прыродзе робяць законнае, то, ня маючы зако-пу, яны самі сабё закон:
15. яны паказваюць дзёла за-кону, у сэрцах у іх напісанае, аб чым сьвёдчыць сумлёньне іх і думкі іх, то абвінавачваю-чыя, то апраўдываючыя адна адну) —
16. у дзёнь, калі Бог судзіць будзе тайныя ўчынкі людзёй, водле дабравёшчаньня майго, праз Ісуса Хрыста.
17. Вось ты завёшся Юдэем і супакойваеш сябё законам, і хвалішся Богам,
18. і вёдаеш волю Яго, і ра-зумёеш лёпшае, навучаючыся з закону,
19. і пэўны аб сабё, што ты павадыр сьляпых, сьвятло тых, што ў цёмры,
20. настаўнік нявётных, ву-чыцель малалётніх, маючы ў законе прыклад вёданьня і праўды:
21. як жаты, вучачы другога, ня вучыш сябё самога?
22. Навучаючы ня красьці, крадаёш? кажучы: не займай-ся распустай, — сам распусны. Брыдзячыся ідаламі, сьвятое крадзёш?
23. Хвалішся законам, а пе-раступаньнем закону Бога зьнявяжаеш?
24. Бо праз вас імя Божае зьняважаецца ў паганаў, як напісана (Ісая 52, 5; Езэк. 36, 20).
25. Абразаньне карысна, калі выпаўняеш закон; а калі ты праступнік закону, то абрэ-заньне тваё сталася нёабрэ-заньнем.
26. Дык, калі нёабрэзаны вы-паўняе пастановы закону, то ці не залічыцца яму яго нёаб-рэзаньне за абрэзаньне?
27. I нёабрэзаны па прыродзе, выпаўняючы закон, ці не асу-дзіць цябё, праступніка зако-ну пры пісаньні і абрэзаньні?
28. Бо ня той Юдэй, хто (гэ-такі) напаказ, і ня тое абрэ-заньне, якое напаказ на цёле;
29. але хто ўнутры Юдэй, і абрэзаньне ў сэрцы, па духу, a не па напісаньні; яму й пахва-ла не ад людзёй, але ад Бога.
Разьдзёл 3.
1. Дык якое пяршынства Юдэя, ці якая карысьць ад аб-рэзаньня?
2. Вялікае ў-ва ўсіх адносі-нах, а перадусім у тым, што ім давёрана слова Божае.
3. Бо што-ж? калі некаторыя і ня ўвёравалі, дык ці нявёра іх зьнішчыць вёру Божую?
4. Няхай ня станецца! Бог вёрны, а ўсякі чалавёк ілжы-вы, як напісана: Каб ты апраўдаўся ў словах Тваіх і перамог-бы, як суджаны бу-дзеш (Псал. 50, 6).
5. Калі-ж няпраўда нашая адкрывае праўду Божую, дык што скажам? няўжо-ж Бог несправядлівы, калі выяўляе гнёў? — кажу па чалавёчаму.
230 Пасланьне Паўлы
да Рымлянаў з. 4.
6. Хай ня станецца! Бо як жа Богу судзіць сьвёт?
7. Бо, калі праўда Божая маёю няпраўдаю на славу Бо-жую ўзвышаецца, за што-ж яшчэ мянё судзіць, як грэш-ніка?
8. I ці не рабіць нам благое, каб вышла дабро, як некато-рыя абмаўляюць нас і кажуць, быццам мы гэтак вучым? Пра-ведны суд на такіх!
9. Дык што-ж? ці маем пера-вагу? Зусім нё: бо мы ўжо даказалі, што і Юдэі, і Грэкі — усё пад грэхам,
10. як напісана: няма пра-ведніка ніводнага;
11. няма разумёючага; няма нікога, хто шукаў-бы Бога;
12. усё зьбіліся з дарогі, усё разам нягодныя; няма, хто-б рабіў дабро, няма да адзінага (Псал. 13, 1—3).
13. Горла ў іх — адчыненая магіла; языкамі сваімі зво-дзяць. Яд зьмёяў на вуснах іхніх (Псал. 5, 10; 139, 3);
14. Рот у іх поўны абмовы й гарчыні ^Псал. 9, 28).
15. Ноп ў іх хуткія ла пра-ліцьцё крыві;
16. зьнішчэньне і загуба на шляхох іхніх;
17. шляху міру яны не паз-налі (Прып. 1, 16; Ісая 59, 7—8).
18. Няма страху Божага пе-рад вачыма іх (Псал. 35, 2).
19. Мы-ж вёдаем, што закон, калі што гаворыць, гаворыць да тых, якія пад законам, каб кожны рот быў загароджаны, і ўвёсь сьвёт каб вінаватым стаўся перад Богам,
20. бо справамі закону не ап-раўдаецца перад Ім ніякае цё-ла; бо праз закон пазнаёцца грэх.
21. Але сягоньня, незалёжна ад закону, выявілася праўда Божая, аб якой сьвёдчаць за-кон і прарокі.
22. Праўда-ж Божая праз вё-ру Ў Ісуса Хрыста для ўсіх і на ўсіх вёруючых; бо няма розьніцы,
23. бо ўсё саграшылі і па-збаўлены славы Божае,
24. апраўдываныя дарма лас-кай Ягонай, адкуплёньнем, штб ў Хрысьцё Ісусе,
25. Якога Бог аддаў на ах-вяру зьмілавальную праз вё-ру, у крыві Ягонай, дзеля вы-яўлёньня праўды Яго ў дара-ваныіі грахоў, учыненых ра-нёй,
26. у час доўгацярплівасьці Божае, на выяўлёньне праўды Яго ў цяпёрашні час, каб зья-віўся Ён праведным і апраўды-ваючым вёруючага ў Ісуса.
27. Гдзё-ж тое, чым бы хва-ліцца? Выключана. Якім за-конам? законам учынкаў? He, але законам вёры.
28. Бо мы прызнаём, што ча-лавёк апраўдываецца вёраю, незалёжна ад учынкаў закону.
29. Няўжо-ж Бог ёсьць Бог Юдэяў толькі, а не паганаў таксама? Вёдама, і паганаў,
30. бо адзін ёсьць Бог, які апраўдывае абрэзаньне з вё-ры і нёабрэзаньне праз вёру.
31. Дык мы зьніштажаем за-кон вёраю? Няхай ня ста-нецца! але ўзмацняем закон.
Разьдзёл 4.
1. Што-ж, скажам, Аўраам, бацька наш, знайшоў па цёлу?
2. Калі Аўраам апраўдаўся ўчынкамі, ён мае пахвалу, але не перад Богам.
3. Бо што кажа пісаньне? Па-вёрыў Аўраам Богу, і гэта за-
Пасланьне Паўлы да Рымлянаў 4. 3.
231
лічана яму за праведнасьць (Быт. 15, 6).
4. Таму, хто робіць, заплата ня з ласкі залічаецца, але з павіннасьці;
5. хто-ж ня робіць, але віруе ў Таго, Хто апраўдывае бяз-божніка, вёра яго залічаецца за праведнасьць.
6. Гэтак і Давід называе шчасьлівым чалавёка, якому Бог залічае праведнасьць не-залежна ад учынкаў:
7. Шчасьлівыя, чыё бёзза-коннасьці дарованы і чыё грахі пакрыты;
8. шчасьлівы чалавёк, якому Бог не палічыць грэху (Пс. 31, 1—2).
9. Ці шчаснасьць гэтая даты-чыцца абрэзаньня, ці і нёабрэ-заньня? Мы кажам, што Аў-рааму вёра палічана за пра-веднасьць.
10. Калі палічана? па абрэ-заньні, ці да абрэзаньня? He пасьля абрэзаньня, але да аб-рэзаньня.
11. I знак абрэзаньня ён ат-рымаў, як пячатку праведна-сьці праз вёру, якую мёў у нё-абрэзаньні, так што ён стаўся айцом усіх вёруючых у нёаб-рэзаньні, каб і ім залічана бы-ла праведнасьць,
12. і айцом абрэзаных ня толькі прыняўшых абрэзань-не, але і ходзячых па сьлядох вёры айца нашага Аўраама, якую ён мёў у нёабрэзаньні.
КНІГІ ОНЛАЙН
