Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
13. Бо Аўрааму, ці насёньню яго, не законам дадзена абя-цаньне, што ён будзе насьлёд-нікам сьвёту, але праведнась-цяй вёры.
14. Бо, калі насьлёднікі тыя, штб з закону, дык апусьцёе вёра, зьнішчыцца абяцаньне;
15. бо закон робіць гнёў, бо
гдзё няма закону, няма й пра-ступку.
16. Дзеля гэтага з вёры, каб было водле ласкі, каб абяцань-не было нязьмённым для ўсяго насёньня, ня толькі для таго, штб з закону, але й для таго, штб з вёры Аўраама, які ёсьць ацёц усім нам, —
17. (як напісана: Я паставіў цябё айцом многіх народаў), — перад Богам, якому ён па-вёрыў, ажыўляючым памёр-шых і называючым няістную-чае, як істнуючае (Быт. 17, 5).
18. Каторы, апроч надзёі, па-вёрыў з надзёяй, праз што стаўся айцом многіх народаў, водле сказанага: Гэтак будзе насёньне тваё (Быт. 15, 5).
19. I, не зьнямогшыся ў вё-ры, ён ня думаў, што цёла яго, амаль стогадовае, ужо амяр-цьвёла, і нутро Сары замёр-шае;
20. ня ймаў сумліву ў абя-цаньні Божым нявёраю, але ўзмацаваўся ў вёры, аддаўшы хвалу Богу
21. і зусім пэўны, што Ён дуж і выпаўніць абяцанае.
22. Дзеля гэтага й залічана яму за праведнасьць.
23. Дый не ў адношаньні да яго аднаго напісана, што залі-чана яму,
24. але й у адношаньні да нас: залічана будзе й нам, вё-руючым у Таго, Хто ўскрасіў з памёршых Ісуса, Госпада нашага,
25. Які быў выданы за грахі нашыя і ўваскрос дзеля апраў-даньня нашага.
Разьдзёл 5.
1. Дык, апраўдаўшысявёраю, мы маем мір з Богам праз Го-спада нашага Ісуса Хрыста,
232 Пасланый Паўлы
да Рымлянаў 5. t.
2. праз Якога й дасталі мы вёраю доступ да таё ласкі, у якой стаімб і хвйлімся надзё-яй славы Божай.
3. Дый не адным тым, але хва-лімся й горам, вёдаючы, што гора робіць цярплівасьць,
4. цярплівасьць жа дасьвёд-чаньне, дасьвёдчаньне надзёю,
5. а надзёя ня ганьбіць, бо любоў Божая вылілася ў сэр-пы нашыя Духам сьвятым, які нам даны.
6. Бо Хрыстос, калі мы былі яшчэ сл’абымі, у азначаны час памёр за бязбожных.
7. Бо ці-ж памрэ хто за пра-веднага? Хіба за дабрачынцу мо хто й наважыцца памёрці.
8. Але Бог Сваю любоў да нас даводзіць тым, што Хры-стос памёр за нас, калі мы былі яшчэ грэшнікамі,
9. дык тым балёй цяпёр, калі мы апраўданы Крывёю Яго, збаўлены будзем праз Яго ад гнёву.
10. Бо, калі, будучы ворагамі, мы пагадзіліся з Богам праз сьмёрць Сына Яго, дык шмат балёй, пагадзіўшыся, урату-емся ў жыцьці Ягоным.
11. Дый не адно гэтае, але й хвалімся Богам праз Госпада нашага Ісуса Хрыста, праз Якога мы атрымалі сягоньня прымірЗньне.
12. Дзеля гэтага, як праз ад-наго чалавёка ўвайшоў у сьвёт грэх і праз грэх — сьмёрць, гэтак і сьмёрць перайшла праз усіх людзёй, бо ў ім усё сагра-йіылі.
13. Бо і да закону грэх быў на сьвёце; але грэх не заліча-ецца, калі няма закону.
14. Аднак, сьмёрць панавала ад Адама да Майсёя і над тымі, штб не саграшылі падобна
праступку Адама, які ёсьць узор будучага.
15. Але ня гэтак, як прасту-пак, і дар з ласкі. Бо, калі цераз праступак аднаго па-мёрлі многія, дык шмат балёй ласка Божая, ды з ласкі ад-наго чалавёка, Ісуса Хрыста, хватае для многіх.
16. I дар нё як за аднаго са-грашыўтага; бо суд за адзін праступак на асуджэньне, а з ласкі на апраўданьне ад мно-гіх.'
17: Бо калі ад праступку ад-наго сьмёрць запанавала праз аднаго, дык шмат балёй пры-маючыя церазмёрнасьць ласкі і дар праведнасьці панаваць будуць у жыцьці праз аднаго Ісуса Хрыста.
18. Дык вось, як цераз пра-ступак аднаго ўсім людзям асуджэньне, гэтак цераз пра-веднасьць аднаго ўсім лю-дзям апраўданьне на жыцьцё.
19. Бо, як непаслухмянась-цяй аднаго чалавёка многія зрабіліся грэшнымі, так і па-слухмянасьцяй аднаго многія зробяцца праведнымі.
20. Закон жа прыйшоў пась-ля і такім чынам памнбжыўся праступак. А калі памножыў-ся грэх, церазмёрна памно-жылася ласка,
21. каб, як грэх панаваў у сьмёрці, так і ласка запанава-ла праз праведнасьць нажыць-цё вёчнае, праз Ісуса Хры-ста, Госпада нашага.
Разьдзёл 6.
1. Што-ж скажам? ці аста-вацца нам у грэсе, каб памна-жалася ласка? Няхай ня ста-нецца!
2. Мы, якія памёрлі для грэ-ху, як; жа будзем жыць у ім?
Пасланьне Паўлы
3. Няўжо-ж ня вёдаеце, што ўсс мы, якія ахрысьціліся ў Хрыста Ісуса, у сьмёрць Яго ахрысьціліся?
4. Дык мы пахавалі сябё з Ім хрышчэньнем у сьмёрць, каб, як Хрыстос уваскрос з па-мёршых цераз славу Айца, так і нам хадзіць у абноўленым жыцьці.
5. Бо, калі мы злучаны з Ім ііадабёнствам сьмёрці Яго, дык павінны быць злучаны і па-дабёнствам ускрасёньня,
6. вёдаючы тое, што адвёчны наш чалавёк раскрыжаваны з Ім разам, каб зьніштожана было грэшнае цёла, каб нам пя быць ужо слугамі грэху;
7. бо хто памёр, той вызваліў-ся ад грэху.
8. Калі-ж мы памёрлі з Хры-стом, дык вёрым, што й жыць будзем з ім разам,
9. вёдаючы, што Хрыстос, уваскросшы з памёршых, ужо ня ўмірае: сьмёрць ня мае ўжо ўлады над Ім.
10. Бо, што Ён памёр, дык па-мёр раз дзеля грэху, а што жывё, то жывё дзеля Бога.
11. Гэтак і вы лічыце сябё па-мёрйіымі дзеля грэху, жывы-мі-ж дзеля Бога ў Хрысьцё Ісусе, Госпадзе нашым.
12. Дык няхай не пануе грэх у сьмяротным вашым цёле, каб вам карыцца прад ім у па-жадлівасьці яго;
13. і не а.здавайце грэху члё-ны вашыя, як прылады ня-праўды, але Богу аддайце ся-бё, як ажыўшых з мёртвых, і Богу вашыя члёны, як прыла-ды праведнасьці.
14. Няхай грэх не пануе над вамі, бо вы не пад законам, але пад ласкаю.
15. Дык што? ці пачнём гра-
да Рымлянаў «. 7. 233 шыць, бо мы не пад законам, а пад ласкаю? Няхай ня ста-нецца!
16. Няўжо-ж вы ня вёдаеце, што, каму вы аддаецё сябё за слугі на паслухмянасьць, Taro вы і слугі, каго хлухаеце: ці грэху на сьмёрць, ці паслух-мянасьці на праведнасьць.
17. Дзякуй Богу, што вы, быўшы раней слугамі грэху, ад сэрца паслухалі таго тыпу навукі, якому аддалі сябё.
18. Вызваліўшыся-ж ад грэ-ху, вы сталіся слугамі праўды.
19. Палюдзку гавару дзеля слабасьці цёла вашага. Бо, як аддавалі вы члёны вашыя за слугі нячыстасьці й безза-коннасьці на беззаконнасьць, гэтак сягоньня аддайце члёны вашыя за слугі праўдзе на сьвятасьць.
20. Бо, калі вы былі слугамі грэху, былі вы вольнымі ад праўды.
21. Які-ж плод мёлі вы тагды, што цяпёр гэтага сароміцеся? Бо канёц гэтага — сьмёрць.
22. Але цяпёр, вызваліўшыся ад грэху і стаўшыся рабамі Бога, маеце плод свой на сьвя-тасьць, а канёц —• жыцьцё вёч-нае.
23. Бо заплата за грэх — сьмёрць, а дар Божы — жыць-цё вёчнае ў Хрысьцё Ісусе, Госпадзе нашым.
Разьдьёл 7.
1. Ці-ж вы ня вёдаеце, браты (бо кажу да вёдаючых закон), што закон мае ўладу над ча-лавёкам, пакуль той жывё?
2. Замужняя жанчына пры-вязана законам да жывога му-жа; а калі муж памрэ, яна звальняецца ад мужа.
234 Пасланьне Паўлы
да Рымлянау 7. «.
3. Дзелятэтага, калі пры жы-вым мужу будзе другога, блуд-ніцай называцца будзе; калі-ж памрэ муж, яна вольная ад закону і ня будзе блудніцай, выйшаўшы за другога мужа.
4. Гэтак і вы, браты маі, па-мёрлі для закону праз Цёла Хрыстовае, каб налёжаць дру-гому, уваскросшаму з мёрт-вых, каб прынасіць плод Богу.
5. Бо, калі мы былі ў цёле, тады юрлівасьць грахоўная, што нраз закон, дзёяла ў члёнах вашых, каб даваць плод сьмёрці;
6. цяпёр жа, памёршы для за-кону, якім былі зьвязаны, мы вьізваліліся ад яго, каб нам служыць у абнаўлёньні духа, а не па старой літары.
7. Што-ж скажам? Закон — грэх? Няхай ня станецца! але я не пазнаў грэху, толькі праз закон, бо я ня вёдаў-бы й па-жаданьня, калі-б закон не га-варыў: не пажадай (Вых. 20, 16—17).
8. Але грэх, які ўзяўся ііраз занаведзь, выклікаў у мянё ўсякае пажаданьне; бо без за-кону грэх мёртвы.
9. Я жыў калісь бсз закону; але, калі прыйшла запаведзь, дык грэх ажыў,
10. а я памёр; і мной было знойдзена, што запаведзь, яка-я на жыцьцё, яна на сьмёрць,
11. бо грэх, які ўзяўся праз запаведзь, зьвёў мянё і забіў ёю;
12. дзеля гэтага закон сьвят, і запаведзь сьвйтая і правед-ная і добрая.
13. Дык няўжо-ж добрае ста-лася мнё сьмёрцяй? Няхай ня станецца! Але грэх, каб зья-віўся грэхам, праз добрае ро-біць мнё сьмёрць, каб грэх
быў пераз мёру грэшным праз запаведзь.
14. Бо мы вёдаем, што закон духоўны, а я цялёсны, адданы пад грэх.
15. Бо не разумёю, што рбблю, бо ня тое рбблю, што хачу, але, што ненавіджу, тое рбблю.
16. Калі-ж рбблю тое, чаго не хачу, то згаджаюся з зако-нам, што ён добры,
17. і цяпёрака ўжо ня я рб-блю, але грэх, што жывё ў-ва мнё.
18. Бо вёдаю, што ня жывё ў-ва мнё (гэта ёсьць у цёле маім) добрае; бо жаданьне ёсьць у-ва мнё, але каб зра-біць добрае, таго не знаходжу.
19. Бо добрага, што хачу, ня рбблю, а благое, якога не ха-чу, рбблю.
20. Калі-ж рбблю тое, чаго не хачу, ужо ня я рбблю гэта, але грэх, што жывё ў-ва мнё.
21. I вось я знаходжу закон, што, калі хачу рабіць добрае, ляжыць прада мною благое.
22. Бо, водле нутранбга чала-вёка, знаходжу здавалёньне ў законе Божым;
23. але ў члёнах маіх бачу другі закон, што змагаецца з законам розуму майго і робіць мянё рабом закону грэху, які ёсьць у члёнах маіх.
24. Нешчасьлівы я чалавёк! Хто вызваліць мянё ад гэтага цёла сьмёрці?
25. Дзякую Богу праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык жа сам я розумам маім служу закону Божаму, а цёлам за-кону грэху.
Разьдзёл 8.
1. Дык вось няма цяпёр нія-кага асуджэньня тым, штб ў
Пасланьне Паўлы ta Рымлянаў 8. 235
Хрысьцё Ісусе не паводле цё-ла, але паводле духа ходзяць,
2. бо закон Духа жыцьця ў Хрысьцё Ісусе звольніў мянё ад закону грэху й сьмёрці.
3. Як закон, аслаблены цё-лам, быў бяссільны, дык Бог, паслаўшы Сына Свайго ў кшталце цёла грахоўнага і дзеля грэху, асудзіў грэх у цёле,
4. каб апраўданьне закону выпаўнілася ў нас, каторыя ня водле цёла, але водле духа ходзім.
5. Бо тыя, што водле цёла жывуць, аб цялёсным дума-юць; а тыя, што водле духа, —• аб духоўным.
б. Бо думкі цялёсныя ёсьць сьмёрць, а думкі духоўныя — жыцьцё і мір,
7. бо цялёсныя думкі ёсьць варожасьць да Бога: бо не па-караюцца закону Божаму дый ня могуць.
8. Тыя-ж, што жывуць водле цёла, Богу дагадзіць ня мо-гуць.
9. Але вы ня ў цёле, а ў духу, калі толькі Дух Божы жывё ў вас. Калі-ж хто Духа Хры-стовага ня мае, той і не Ягоны.
10. Калі-ж у вас Хрыстос, дык цёла мёртва дзеля грэху, a дух жывы дзеля праведнасьці.
11. Калі-ж Дух Таго, Хто ўскрасіў із мёртвых Ісуса, жы-вё ў вас, дык Той, Хто ўскра-сіў Хрыста з мёртвых, ажы-віць і вашы сьмяротныя цёлы Духам Сваім, што жывё ў вас.
КНІГІ ОНЛАЙН
