Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
15. Бо, калі забракаваньне іх — замірэньне сьвёту, дык штб прыняцьце, як ня жыцьцё з мёртвых?
16. Калі рашчына сьвятая, дык і мёсіва; і калі корань сьвят, дык і гальлё.
17. Калі-ж некаторыя з галін адламаліся, а ты-ж, быўшы дзі-
кай аліўкай, прышчапіўся за-мёст іх і стаўся злучом караня й соку аліўкі,
18. дык не вывышшайся пе-рад галінамі; калі-ж вывыш-шаешся, дык ня ты дзёржыш корань, але корань —• цябё.
19. Дык скажаш: галіны ад-ламаліся, каб мнё прышча-піцца.
20. Добра. Яны адламаліся нявёрыем, а ты дзёржышся вё-раю; ня пышайся, але бойся.
21. Бо, калі Бог прыродных галін не пашкадаваў, дык гля-дзі, ці й цябё пашкадуе.
22. Дык бачу дабрату і сро-гасьць Божую: срогасьць да адпаўшых, а дабрата да цябё, калі будзеш у дабрацё (Божай); іначай і ты будзеш адцяты.
23. I хыя, калі не астануцца ў нявёрыі, прышчэпяцца, бо Бог дуж ізноў прышчапіць іх.
24. Бо, калі ты адсёчаны ад дзікое папрыродзе аліўкі і, на-супраць прыродзе, прывіўся да добрае аліўкі, колькі-ж балёй тыя, штб згодны з прыродай, прышчэпяцца да сваё аліўкі?
25. Бо не хачу пакінуць вас, браты, у нявёданьні аб гэтай тайне, (каб вы былі мудрымі праз сябё), —• што разьлюта-ваньне сталася ў Ізраілю ча-сткова, да часу, пакуль увой-дзе поўная лічба паганаў,
26. ды гэтак увёсь Ізраіль спасён будзе, як напісана: прыдзе з Сыону Збавіцель і адвёрне бязбожнасьць ад Яку-ба;
27. і гэта ім ад мянё запавёт, калі зьніму з іх грахі іхнія (Ісая 59, 20—21; 279).
28. Паводле-ж Эвангельля яны ворагі вам; а паводле вы-браньня — умілаваныя Божыя дзеля айцоў.
240 Пасланьне Паўлы да Рымлянаў н. н.
29. Бо дары і прызваньне Бо-жае нязьмённыя.
30. Як і вы нёкалі былі непа-слухмяпымі, а цяпер паміла-ваны праз ненаслухмянасьць ІХНЮЮ,
31. гэтак і яны цяпёр непа-слухмяныя, каб праз зьміла-наньне над вамі і самі япы па-мілаваны былі.
32. Бо ўсіх Бог замкнуў у не-паслухмянасьць, каб усіх па-мілаваць.
33. О, глыбіня багацьця і му-драсьці і вёданьня Божага! Як педасяжныя прысуды Яго і пявысьлёдны шляхі Ягоныя!
34. Бо хто пазнаў розум Го-спада? Ці хто быў райцам Я.му? (Ісая 40, 13.)
35. Ці кто даў Яму напёрад, каб Ён аддаў яму? (Ісая 40, 13—14.)
36. Бо ўсё з Яго і праз Яго і ў Яго. Яму слава навёкі. Амін.
Разьдзёл 12.
1. Вось-жа вёльмі прашу вас, браты, праз міласэрдзе Божае, аддайце цёлы вашыя на ахвя-ру жывую, сьвятую, угодную Богу, на разумнае служэньне вашае,
2. і не датарноўвайцеся да вё-ку гэтага, але пераабражай-цеся абнаўлёньне.м розуму ва-шага, каб вам пазнаваць, што ёсьць Воля Божая, добрая, угодная і дасканалая.
3. Бо кажу праз дадзеную мнё ласку кожнаму сярод вас: ня думайце аб сабё больш, чым трэба думаць, але думай-це мудра, як Бог кожнага мё-рай вёры надзяліў.
4. Бо, як у адным цёле ў нас многа члёнаў, але ня ўсё члё-ны маюць тую-ж работу,
5. і-этак мы многія скнадаем адно цёла ў Хрысьцё, а паа-собку адзін для аднаго члёны.
6. Калі-ж па данай нам ла-сцы маем розныя здольнасьці, дык, калі прароцтва, прароч па мёры вёры;
7. калі служэньне, служы; калі навучаеш, вучы;
8. калі напамінаеш, напамі-най; калі раздаёш, дык у пра-стацё; калі пастаўлены над другімі, старшынствуй у шчы-расьці; калі міласэрны, дык у радасьці.
9. Любоў няхай будзе ў вас некрывадушная; брыдзьцеся зла, прыляпляйцеся да дабра.
10. Братняй любоўю адзін да аднаго пяшчотныя, у пашане адзін аднаго апераджайце;
11. у рупнасьці не слабёйце; духам палайце; Г'оспаду слу-жыце.
12. Пацяшайцеся надзёяй; у горы будзьце цярплівымі, у малітве сталымі;
13. у патрэбах сьвятых бя-рыце ўдзёл; рупліва прымай-це падарожных;
14. багаслаўце тых, каторыя вас перасьлёдуюць; багаслаў-це, а не кляніце.
15. Радуйцеся з тымі, хто ра-дуецца, і плачце з тымі, хто плача.
16. Будзьце аднадумныя між сабою; ня думайце зашмат аб сабё, але да пакорных прыхі-ляйцеся. Ня будзьце мудры-мі самі праз сябё.
17. Нікому не адплачвайце злом за зло, але старайцеся аб добрае перад усімі людзьмі.
18. Калі магчыма з вашага боку, будзьце ў згодзе з усімі людзьмі.
19. Ня мсьціце за сябё, умі-лаваныя, але дайце мёсца
Пасланый Паўяы да
Рымлянаў it. 13. 14- 241
(Божаму) гнёву. Бо напісана: Мнё помста, Я аддамі кажа Госпад (Другазак. 32, 35).
20. Дык, калі вораг твой га-лодны, накармі Яго; калі піць хоча, напаі яго: бо, робячы гэ-тае, зьбярэш яму на галаву ву-гальле гарачае (Прып. 25, 21 —22). Ня будзь пераможаны злом, але перамагай зло да-бром.
Разьдзёл 13.
1. Усякая душа няхай будзе пакорна вышэйшым уладам, бо няма ўлады, каб не ад Бога; істнуючыя-ж улады ад Бога пастаўлены.
2. Дзеля гэтага, хто праці-віцца ўладзе, працівіцца Божай пастанове; хто-ж працівіцца, самі на сябё прысуд нацягнуць.
3. Бо начальнікі страшныя не для добрых дзёл, але для благіх. Ці хочаш небаяцца ўлады? Рабі дабро, і атрыма-еш пахвалу ад яё;
4. бо (гэта) ёсьць Божы слуга табё на дабро. Калі-ж робіш благое, бойся, бо ён не на-дарма носіць мёч: ён Божы слуга, імсьціцель на гнёў ро-бячаму благое.
5. Дзеля гэтага трэба слухац-ца ня толькі з увагі на гнёў, але й на сумлёньне.
6. Дзеля гэтага-ж вы й па-даткі плаціце; бо яны Божыя служкі, гэтым самым заўсёды занятыя.
7. Дык аддавайце кожнаму налёжнае: каму падатак, па-датак; каму мыта, мыта; каму страх, страх; каму чэсьць, чэсьць.
8. He аставайцеся віннымі ні-кому нічога, апрача ўзаёмнай любві; 6b, хто любіць другога, выпаўніў закон.
9. Бо запаведзі: ня блудзі, не. забівай, не крадзі, ня сьвёдчы крыва, не жадай чужога, і ка-лі ёсьць іншая запаведзь — зьмяшчаюцца ў вось гэтым слове: любі бліжняга твайго, як самога сябё (Ляв. 19, 18).
10. Любоў ня робіць благога бліжняму; дык любоў ёсьць выпаўнёньне закону.
11. 1 гэтак (рабёце), вёдаючы час, што прыйшла ўжо гадзіпа збудзіцца вам зо-сну. Бо ця-пёр бліжэй да нас выбаўлёнь-не, чым калі мы ўвёравалі.
12. Ноч прайі 'ла, а дзёнь на-блізіўся: дык адкінем справы цёмры і апранёмся ў зброю сьвятлі,
13. як у дзёнь, будзем хадзіць прыстойна, не ў пражорліва-сьці ды п’янстве, не ў юрліва-сьці ды распусьце, не ў ка-латні ды зайздрасьці;
14. але апранёцеся Госпадам Ісусам Хрыстом і не дага-джайце цёлу ў пажадлівасьці.
Разьдэёл 14.
1. Слабога ў вёры прымайце не на спрэчкі аб паглядах.
2. Бо іншы вёрыць, што (мож-на) ёсьці ўсё, а слабьг ёсьць гародніну.
3. Хто ёсьць, не дакарай Taro, хто ня ёсьць; і хто ня ёсьць, не асуджай таго, хто ёсьць: бо Бог прыняў яго.
4. Хто ты, што судзіш чужога слугу? Перад сваім гаспада-ром стаіць ён, або падае; і ўстаіць, бо Бог дуж паставіць яго.
5. Іншы адрозьнівае дзёнь ад дня, а іншы судзіць (адноль-кава) кожны дзёнь. Кожны будзь пэўны ў сваім розуме.
6. Хто адрозьнівае дні, дзеля Госпада адрозьнівае; і хто не
242
пасланьне Паўлы да Рымлянаў 14. 13.
адрозьнівас дзён, дзеля Госііа-да не адрозьнівае. Хто ёсьць, дзеля Госпада ёсьць, бо дзя-куе Богу. I хто ня ёсьць, дзе-ля Госпада ня ёсьць, ды дзя-куе Богу.
7. Бо ніхто з нас ня жывё для сябё, і ніхто ня ўмірае для ся-бё;
8. бо, калі жывём, для Госпа-да жывём, калі-ж уміраем — для Госпада ўміраем. I дзеля гэтага — ці жывём, ці ўміраем, мы Гасподнія.
9. Бо Хрыстос дзеля таго і памёр, і ўваскрос, і ажыў, каб валадаць і мёртвымі, і жы-вымі.
10. А ты чаго судзіш брата свайго? Або й ты, што пані-жаеш брата свайго? Бо .ўсё мы станем на суд Хрыстовы.
11. Бо напісана: Я жыву, — кажа Госпад, —■ перада Мною суклоніцца ўсякае калёна, і ўсякі язык вызнаваць будзе Бога (Ісая 45, 23).
12. Дык вось кожны з нас за сябё дасьць справаздачу Богу.
13. Ня будзем жа балёй су-дзіць адзін аднаго, а лёпей су-дзіцс аб тым, каб як ня кла-сьці браТу спаткнёньня ці спа-кусы.
14. Я вёдаю і пэўны ў Госпа-дзе Ісусе, што нішто праз сябё не нячыста; толькі таму, кто лічыць што-нёбудзь нячыстым, — таму нячыста.
15. Калі-ж цераз страву су-муе брат твой, дык ты ўжо не паводле любві ходзіш; ня губі тваёй страваю таго, за каго памёр Хрыстос.
16. Дык няхай не зьняважа-ецца вашае добрае.
17. Бо царства Божае ня ёжа і піцьцё, але праведнасьць і мір і радасьці ў Духу Сьвятым.
18. Бо, хто ў гэтым служыць Хрысту, той угодны Богу і па-важапы людзьмі.
19. Дык вось будзеш шукаць таго, што служыць дзеля міру і ўзаемнага збудаваньня.
20. Дзеля ёжы ня нішчы дзё-ла Божага: усё чыста, але бла-га чалавёку, які ёсьць праз спакусу.
21. Добра ня ёсьці мяса, ня піць віна і не рабіць (такога), ад чаго брат твой спатыкаец-ца, ці спакушаецца, ці зьня-магае.
22. Ты маеш вёру? Мёй сам у сабё перад Богам. Шчасьлі-вы, хто не асуджае сябё ў тым, штб шануе.
23. А хто сумляваецца, калі ёсьць, асуджае сябё, што нс па вёры; а ўсё, што не па вёры, грэх.
Разьдзёл 15.
1. Мы, дужыя, мусім перана-сіць нёмачы слабых, а не сабё дагаджаць.
2. Бо кожны з нас няхай да-гаджае бліжняму на дабро, на збудаваньне.
3. Бо і Хрыстос не сабё да-гаджаў, але, як напісана: Зьняважаньні зьнязажаючых Цябё выпалі на мянё (Псал. 68, 10).
4. Бо ўсё, што напісана было ранёй, напісана намі дзеля на-вукі, каб праз цярплівасьцьі пацёху пісаньня мёлі надзёю.
5. А Бог цярплівасьці і пацёхі няхай дасьць вам аднолькава думаць сярод сябё паводле на-вукі Хрыста Ісуса,
6. каб вы аднадушна, аднымі вуснамі выслаўлялі Бога і Ай-ца Госпада нашага Ісуса Хры-ста.
7. Дзеля гэтага прымайце а-
Пасланьне Паўлы
да Рымлянаў :}. 243
дзін аднаго, як і Хрыстос пры-няў вас у славу Божую.
8. Кажу-ж, віто Ісус Хрыстос стаўся служкаю абрэзаньня — дзеля праўды Божай, каб выпаўніць абяцанае айцоў.
9. А для паганаў з літасьці, каб славілі Бога, як напісана: За гэта буду славіць Цябё між паганамі і сьпяваць імёньню Твайму (Псал. 17, 50).
10. I яшчэ сказана: Узьвеся-ліцеся, пагане, з народам Яго! (Другазак. 32, 43.)
11. 1 яшчэ: хвалёце Госпада, усё пагане, і слаўце Яго, усё народы! (Псал. 116, 1.)
12. Ісая таксама кажа: будзе корань Ясёявы і Той, штб паў-стане, валадаць народамі; на Яго пагане спадзявацца бу-дуць (Ісая 11, 10).
13. Бог жа надзёі няхай на-поўніць вас усякай радасьцяй і мірам у вёры, каб вы, сілаю духа Сьвятога, абагаціліся на-дзёяй.
14. I сам я перакананы аб вас, браты маі, што і вы поў-ныя дабраты, напоўненыя уся-каю вёдаю і можаце навучаць адзін аднаго.
15. Сьмялёй жа пісаў я вам, браты, часткова як-бы дзеля напамінаньня вам, праз даную мнё ад Бога ласку
КНІГІ ОНЛАЙН
