Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
29. Але кажу вам тое, браты, што час ужо малы: каб і тыя, што маюць жанок, былі, як ня маюць;
30. 1 што плачуць, як ня пла-чучыя; і што радуюцца, як ня
радыя; і што купляюць, як не набываючыя;
31. 1 карыстаючыяся гэтым сьвётам, як не карыстаючыя-ся; бо праходзіць абраз гэтага сьвёту.
32. А я хачу, каб вы былі бес-клапотнымі. Нёжанаты кла-поціцца аб Гасгюдняе, як да-гадзіць Госпаду,
33. а жанаты клапоціцца аб сьвёцкае, як дагадзіць жонцы.
34. Есьць розьніца між за-мужкай і дзяўчынай: незамуж-няя клапоціцца аб Гасподняе, як дагадзіць Госпаду, каб быць сьвятою і цёлам і ду-хам; а замужняя клапоціцца аб сьвёцкае, як дагадзіцьмужу.
35. Кажу гэтае для вашай жа карысьці, ня з тым, каб накі-нуць на вас путы, але каб вы прыстойна і няспынна слу-жылі Госпаду, не азіраючыся.
36. Калі-ж хто ўважае за ня-прыстойнае для сваё дзяўчы-ны, каб яна, перацьвіўшы, так і асталася, — дык няхай ро-біць, як хоча: не саграшыць; няхай ідуць замуж.
37. Але, хто непарушна цьвёр-ды ў сэрцы сваім, і ня маючы патрэбы, але ўладу маючы над воляй сваёй, пастанавіў гэтак у сэрцы сваім, каб захаваць сваё дзявоцтва, — той, добра робіць.
38. Дзеля гэтага, хто аддаё замуж, добра робіць; а хто нё аддаё, робіць лёпей.
39. Жонка зьвязана законам, дакуль жывё яё муж; калі-ж муж яё памрэ, вольна вый-сьці, за каго хоча. толькі ў Го-спадзе.
40. Але яна шчасьлівёйша, калі астанёцца так, як я ра-джу; а я думаю, што і я мію Духа Божага.
Піршае Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў в. 9. 253
Разьдзёл 8.
1. Аб жэртвах ідальскіх вё-даем, бо ўсё маем вёду. Але вёда надзімае, а любоў будуе.
2. Хто думае, што ён нёшта вёдае, той ніколі йшчэ нічога ня вёдаў, як трэба вёдаць;
3. але хто любіць Бога, таго Ён пазнаё.
4. Аб спажываньні-ж ахвяр ідальскіх вёдаем, што ідал на сьвёце нішто, і што няма ін-шага Бога, апрача Аднаго.
5. Бо, хаця і ёсьць гэтак-званыя богі, ці на нёбе, ці на зямлі, (бо-ж многа багоў і мно-га паноў), —
б. але ў нас адзін Бог Ацёц, з якога ўсё, і мы для Яго; ды адзін Госпад Ісус Хрыстос, праз якога ўсё, і мы праз Яго.
7. Але не ў-ва ўсіх гэткая вё-да: некаторыя і дагэтуль з ідальскай сьвядомасьцяй, што ядуць, як жэртву ідалам, і сьвёдамасьць іх, як нядужая, апаганіваецца.
8. Ежа-ж не набліжае нас да Бога, бо ці ямб, ня робімся лёпшымі, ці не ямо, ня робімся горшымі.
9. Глядзёце-ж аднак, каб ва-шая ўлада ня стёлася спаку-сай для слабых.
10. Бо, калі хто ўглёдзіць, ujto ты, маючы вёду, за ста-лом у паганскай бажніцы, дык ці сьвёдамасьць яго, як сла-бога, ня збудуецца, каб ёсьці жэртвы ідальскія?
11. I ад тваёй вёды загіне сла-бы брат, за якога намёр Хры-стос.
12. А, грэшачы гэтак су-праць братоў і б’ючы па сьвё-дамасьці іх, якая нядужая, вы грашыцё супраць Хрыста.
13. Дзеля гэтага, калі ёжа спакушае брата майго, ня бу-
ду ёсьці мяса давёку, каб не спакусіць брата майго.
Разьдзёл 9.
.1. Ці я не апостал? Ці я пя вольны? Ці я ня бачыў Ісуса Хрыста, Госпада нашага? Ці не маё вы дзёла ў Госпадзе?
2. Калі для другіх я не апо-стал, дык-жа для вас; бо пя-чатка майго апостальства —■ вы ў Госпадзе.
3. Вось гэткі адказ тым, што судзяць мянё.
4. Ці мы ня маем улады ёсьці ды піць?
5. Ці ня маем улады мёць спа-дарожніцаю сястру — жонку, як і рэшта Апосталаў, і браты Госпадавы, і Кіфа?
6. Ці адзін я і Варнава ня маем улады непрацаваць?
7. Хто калі служыць на свой кошт? Хто садзіць вінаград і ня ёсьць пладоў яго? Ці хто пасёць статак і ня ёсьць ма-лака ад статку?
8. Ці толькі пачалавёчаму я гэтае гавару? Ці ня кажа гэ-тае самае і закон?
9. Бо ў Майсёявым законе напісана: не завязвай роту валу малоцячы (Другазак. 25, 4). Ці аб валох клапоціцца Бог?
10. Ці дзеля нас агулам гаво-рыцца? Бо гэта дзеля нас на-пісана, што, хто гарэ, павінен араць з надзёяй, і, хто мало-ціць, — з надзёяй атрымаць, на што спадзяёцца.
11. Калі мы пасёялі ў васду-хоўнае, ці вялікая рэч, калі пажнём у вас цялёснае?
12. Калі другія — ўчасьнікі ўлады над вамі, дык ці мы не балёй? Аднак, мы не скары-сталі з гэтае ўлады, але ўсё цёрпім, каб не ўчыніць якое
Пёршае Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў 9. іо.
254
перашкоды Эвангсльлю Хры-сговаму.
13. Ці-ж ня вёдаеце, што тыя, хто пры сьвятым працуе, ядуць із сьвятога? Што паслугую-чыя пры ахварніку бяруць до-лю ад ахвярніка?
14. Гэтак і Госпад загадаў гым, йіто Эвангельле абвяш-чаюць, жыць ад Эвангельля.
15. Але я нічым з гэтага не карыстаўся; напісаў жа гэтае не дзеля таго, каб гэтак рабі-лася для мянё, бо для мянё лё-пей ііамёрці, чым каб хто зьнішчыў славу маю.
16. Бо, калі я абвяшчаю Эвангельле, дык няма мнё сла-вы, бо на мнё ляжыць абавя-зак, і гора мнё, калі я не аб-вяшчаю Эвангельля.
17. Бо, калі рбблю гэтае сва-ёй ахвотай, дастану маю на-гароду; а калі супраць волі, дык выпаўню абавязак.
18. За што-ж мнё нагарода? За тое, іпто, апавядаючы за-дарма Эвангельле, падаю вё-стку аб Хрысьцё, не карыста-ючыся маёю ўладаю ў Эван-гельлі.
19. Бо, будучы вольным ад усіх, я падняволіў сябё ўсім, каб больш прыдбаці:
20. для Юдэяў я быў, як Юдэй, каб здабыць Юдэяў; для падзаконных я быў, як падза-конны, каб здабыць падзакон-ных;
21. для нямаючых закону — як беззаконны (ня будучы без-законным перад Богам, але падзаконным Хрысту), —■ каб здабыць беззаконных;
22. для нядужых быў, як ня-дужы, каб здабыць нядужых. Для ўсіх я стаўся ўсім, каб наагул збавіць нёкага.
23. Роблю-ж гэта дзеля Эван-
гельля, каб быць учасьнікам Яп>.
24. Ці ня вёдаеце, што бёга-ючыя на стадыоне бягуць усё, але нагароду дастаё адзін? Дык бяжыце, каб дастаць.
25. Кожын, хто змагаецца, узьдзёржываецца ад усяго: тыя, каб дастаць вянёц тлёіі-ны, а мы — нятлённы.
26. Вось-жа я бягу, не як на няпэўнае, б’юся, не як павётра б’ючы;
27. але я ўсьцішаю і няволю цёла маё, каб, прапавёдыва-ючы другім, самому не астац-ца нікчэмным.
Разьдзёл 10.
1. He хачу, браты, каб вы ня вёдалі, што айцы нашыя ўсё былі пад хмараю, і ўсё прай-шлі праз мора;
2. і ўсё ахрысьціліся ў Май-сёя ў хмары і ў моры;
3. і ўсё ёлі тую самую духоў-ную страву,
4. і ўсё пілі тое самае духоў-нае пітвб, бо пілі з духоўнае скалы, што йшла за імі, скала-ж быў Хрыстос.
5. Але ня многіх з іх упада-баў Бог: бо яны былі паражо-ны ў пустыні.
6. А гэта былі прыклады для нас, каб мы не пажадалі бла-гога, як пажадалі яны.
7. Ня будзьце й ідалапаклонь-нікамі, як некаторыя з іх, як напісана: народ пасёў ёсьці й піць, ды ўстаў гуляці (Вых. 32, 6).
8. Ня рббма і блуду, як нека-торыя з іх блудзілі, і ў адзін дзёнь загінула іх дваццаць тры тысячы (Лічб. 25, 1, 9).
9. I не спакушайце Хрыста, як некаторыя з іх спакушалі
Пёршае Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў ю. н.
і пагінулі ад зьмёяў (Лічб. 21, 6).
10. Дый не наракайце, як не-каторыя з іх наракалі і пагі-нулі ад губіцеля (Лічб. 14, 37).
11. Усё гэтае сталася ім, як прыклады, і апісана на навуку нам, на якіх канёц вякбў прыйшоў.
12. Дзеля гэтага, хто думае, піто ён стаіць, сьцеражыся, каб ня ўпасьці.
13. Вас зьняла спакуса ня ін-ніая, як чалавёчая; вёрны-ж Бог, які не дапусьціць вам быць спакушйнымі больш, чым маеце сілу, але з спакусай зро-біць і выхад, каб вы маглі пе-ранёсьці.
14. Дык, умілаваныя маі, ухі-ляйцеся ад ідалапаклонства.
15. Кажу да вас, як да разум-ных; вы-ж судзіце, штб кажу.
16. Чара багаслаўлёньня, я-кую багаславім, ці ня ёсьць супольнасьцяй крыві Хрысто-вае? Хлёб, што ламаем, ці ня ёсьць супольнасьцьЦёла Хры-стовага?
17. Адзін хлёб, адно цёла мы, многія; бо ўсё прычашчаемся ад аднаго хлёба.
18. Паглядзёце на Ізраіля па цёлу: тыя, што ядуць ахвяры, ці ня ўдзёльнікі ахвярніка?
19. Што-ж я кажу? ці тое, івто ідал што-нёбудзь ёсьць? Ці ахвяра ідальская штонё-будзь ёсьць?
20. Нё; але тое, што жэртву-юць пагане, злым духам жэр-твуюць, а ня Богу. Я-ж не хачу, каб вы былісупольнікамі дэманаў.
21. Ня можаце піць чары Га-сподняе і чары шатанавае; ня можаце быць учасьнікамі ста-ла Гасподняга і стала шата-навага.
255
22. Ці-ж нам дражніць Госпа-да? Ці-ж мы дужэйшыя за Яго?
23. Усё мнё можна, ды ня ўсё карысна; усё мнё можна, ды ня ўсё будуе.
24. Ніхто няхай ня шукае свайго, але кожны тое, ійто для другога.
25. Усё, што прадаёцца на торжышчы, ёшце, не разьбі-раючыся дзеля сумлёньня;
26. б^ Госпадава зямля і поў-ня яе (Псал. 23, 1).
27. Калі-ж хто з нявёрных пакліча вас, і вы захочаце пай-сьці, — дык ёшце ўсё, што да-дуць, не разьбіраючыся дзеля сумлёньня.
28. Калі-ж хто скажа вам: гэта жэртва ідальская, — дык ня ёшце з увагі на таго, хто паведаміў вас, і на сумлёньне; бо Госпадава зямля і поўня яё (Пс. 23, 1).
29. Пра сумлёньне-ж кажу пе сваё, а другога; бо дзеля чаго мая воля мае (быць) суджана чужым сумлёньнем?
30. Калі я з падзякаю пры-маю, дык чаму ганьбаваць мя-нё за тое, за што дзякую?
31. Дык ці ясьцё, ці п’ецё, ці нёшта робіце, усё на славу Бо-жую рабёце.
32. He спакушайце ні Юдэяў, ні Грэкаў, ні царквы Божай, як і я дагаджаю ўсім у-ва ўсім, шукаючы не сваёй ка-рысьці, але карысьці многіх, каб яны збавіліся.
Разьдзёл 11.
1. Насьлядуйце мянё, як і я Хрыста.
2. Хвалю вас, браты, што вы ўсё маё помніце і дзёржыце на-казы, як я наказаў вам.
3. Хачу-ж, каб вы вёдалі,
Пёрйіае Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў н.
256
што ўсякаму мужу галава Хрыстос, жонцы галава —■ муж, а Хрысту галава — Бог.
4. Усякі муж, што моліцца або прарочыць з пакрытаю га-лавою, сароміць сваю гала’ву;
5. і ўсякая жанчына, ілто мо-ліцца або прарочыць з нена-крытаю галавою, сароміць сва-іо галаву, бо гэта адно і тое-ж, як-бы яна аголена;
6. бо, калі жанчына не пакры-ваецца, дык няхай і стрыжэц-ца; а калі жанчыне сорамна стрыгчыся ці галіцца, няхай пакрываецца.
7. Дык мужу ня трэба накры-ваць галаву, бо ён абраз і сла-ва Божая; жонка-ж ёсьць сла-ва мужава.
8. Бо ня муж ад жаны, але жана ад мужа.
9. I ня муж створаны дзеля жаны, але жана дзеля мужа.
10. Дзеля гэтага жана і па-вінна мёць на галавё знак ула-ды над ёю, дзеля Ангелаў.
11. Дый ні муж бяз жонкі, ні жана бяз мужа, у Госпадзе.
12. Бо, як жана ад мужа, так і муж праз жану; усё-ж ад Бога.
13. Судзіце самі ў сабё: ці прыстойна жанё маліцца Бо-гу з непакрытаю галавою?
14. Або ці сама прырода ня вучыць вас, што, калі муж расьціць валасы, дык ганьба яму,
15. але, калі жанчына рась-ціць валасы, для яё гэта чэсьць, бо валасы дадзены ёй замёст пакрыцьця.
КНІГІ ОНЛАЙН
