Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
5. Бо, калі мы прышлі ў Ма-кедонію, цёла нашае ня мёла аніякага супакою, ды ў-ва ўсім бедавалі: звонку — на-пасьці, унутры —■ страхі.
6. Але Бог, Які пацяшае ці-хіх, пацёшыў нас прыходам Ціта.
7. 1 ня толькі прыходам яго, але і пацёхаю, якою ён цё-шыўся з вас, пераказваючы нам аб вашай руплівасьці, аб вашым плачу, аб вашай пры-хільнасьці да мянё, ажно я балёй радаваўся.
8. Калі-ж я й Засмуціў вас у пасланьні, не шкадую, хоць і шкадаваў быў; бо бачу, што гэнае пасланьне, хоць і на га-дзіну, засмуціла вас.
9. Цяпёр я цёшуся не дзеля таго, што вы засмуціліся, але што вы засмуціліся на кёянь-не, бо засмуціліся па Богу, каб ні ў чым ня мёлі ад нас шкоды.
10. Бо смутак па Богу няру-плівае пакаяньне ў збаўлёнь-не ператварае, а смутак сьвёц-кі сьмёрць робіць.
11. Бо-ж вось самае тое, што
269
вы засумавалі па Богу, якую дбаласьць учыніла ў вас, a апраўдываньне, а абурэньне, а страх, а жаданьне, a руіг насьць, а адплату! У-ва ўсім вы паказалі, што вы чыстыя ў гэтай справе.
12. Дык, калі я й (пісаў да вас), то не дзеля крыўдзіцеля і не дзеля пакрыўджанага, але каб вам выявілася дбаласьць наша аб вас перад Богам.
13. Дзеля гэтага мы ўцёшы-ліся ўцёхаю вашаю; а яшчэ балёй узрадаваліся мы рада-сьцяй Ціта, што супакоіўся дух яго ад вас усіх;
14. дык я не асароміўся, калі чым пахваліўся вамі перад ім; але, як мы вам гаварылі ўсю праўду, гэтак і перад Цітам па-хвала наша аказалася праў-дзіваю;
15. і сэрца яго тым балёй да вас, калі ён успамінае аб па-слухмянасьці ўсіх вас, як вы прынялі яго з страхам і дры-жаньнем.
16. Дык я рад, што ў-ва ўсім магу на вас пакладацца.
Разьдэёл 8.
1. Паведамляем вас, браты, аб ласцы Божай, што дадзена цэрквам Македонскім;
2. бо ў вялікай спробе горам у іх паддастаткам радасьцяў, і глыбокая ўбогасьць іх мае паддастаткам багацьця іх пра-статы,
3. бо яны дабрахотлівыя па сілам і цераз сілу — я сьвёдчу гэта.
4. Яны вёльмі прасілі нас прыняць дар і ўчасьце іх у служэньні сьвятым;
5. ды ня толькі, як мы спа-дзяваліся, але яны аддалі ся-
Другое Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў 8. 9.
270
бё пёрш Госпаду, дый і нам па волі Божай;
6. дзеля гэтага мы прасілі Ui-Ta, каб ён, як пачаў, так і да-кончыў у вас і гэтую ласку.
7. А як вы багатыя ўсім: вё-раю і словам, і вёдаю, і ўсякай дбаласьцяй, і любоўю вашаю да нас, дык і ў гэтай ласцы мёйце дастатак.
8. Кажу гэта не як загад, але дбаласьцяй другіх выпраббвую шчырасьць і вашай любві.
9. Бо вы вёдаеце ласку Го-спада нашага Ісуса Хрыста, што ён, быўшы багатым, абяд-нёў дзеля вас, каб вы Яго ўбожствам разбагацёлі.
10. Я даю ў гэтым раду: бо гэ-та карысна вам, якія ня толькі рабіць, але й жадаць пёрш па-чалі з лёташняга году.
11. Цяпёр-жа й канчайце ра-біць, каб, як была ахвота жа-даць, гэтак і закончыць водле магчымасьці.
12. Бо, калі ёсьць ахвота, дык яна прыёмна водле таго, як хто мае, а не водле таго, як ня мае.
13. Бо не на тое, каб другім было палягчэньне, а вам ця-жар, але каб была роўнасьць.
14. Цяпёр вам дастатак дзеля іх недастатку, каб і іх даста-так быў дзеля вашага неда-статку; каб была роўнасьць,
15. як напісана: Хто (сабраў) многа, ня мёў лішніцы; і хто — мала, ня мёў недастатку (Вых. 16, 18).
16. Дзякуй Богу, які паклаў у сэрца Цітава гэткую дба-ласьць аб вас;
17. бо і просьбу прыняў, і, сам больш дбалы, сваёй ахво-тай пайшоў да вас.
18. 3 ім паслалі мы таксама
брата, у-ва ўсіх цэрквах хва-лёнага за дабравёшчаньне;
19. дый ня толькі тое, але ён і выбраны ад цэркваў, тава-рыш наш з тэй ласкай, якой мы служылі на славу Самога Госпада і на вашае жаданьце, 20. высьцерагаючыся, каб не наракаў на нас хто за гэткае множства дараў, якімі мы слу-жым,
21. бо мы думаем аб добрым ня толькі перад Госпадам, але і перад людзьмі.
22. Ды паслалі мы з імі і брата нашага, якога дбаласьць мна-гакротна выпрабавалі шмат у чым, які цяпёр яшчэ больш дбалы ў вялікай надзёі на вас.
23. Што-ж да Ціта, дык гэта — мой таварыш і вам памочнік; а што да братоў нашых, дык яны пасланцы цэркваў, слава Хрыстовая.
24. Дык перад абліччам цэрк-ваў пакажыце ім доказ любві вашай і (справядлівасьць) па-хвальбы нашае вгмі.
Разьдзёл 9.
1. Для мянё-ж лішне пісаць да вас аб служэньні сьвятым,
2. бо я вёдаю вашу ахвоту, якой пахваляюся вамі перад Македонянамі, што Ахайя пры-гатавана яшчэ з лёташняга году; і рупнасьць ваша заах-воціла многіх.
3. Братоў жа я паслаў, каб маё хвалёньне вас не аказала-ся дарэмным у гэтым выпадку, але каб вы, як я гаварыў, былі прыгатаваны,
4. каб, як прыдуць са мною Македоняне і знбйдуць вас не-гатовымі, не асароміліся мы, — каб не сказаць: вы, —• па-хваліўшыся з гэткаю пэўнась-цяй.
Другое Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў д. ю. 271
5. Дык я палічыў патрэбным Разьдзёл 10.
папрасіць братоў, каб яны на-пёрад пайшлі да вас і загадзя паклапаціліся, каб абвёшчаны Напёрад дар ваш быў прыгата-ваны так, як дар, а не як пры-мус.
6. Вось жа: хто сёе скупа, той скупа і пажнё; а хто сёе шчодра, той шчодра і пажнё.
7. Кожны (давай) па голасу сэрца, ня з жалю або з пры-мусу, бо Бог любіць таго, хто рады даё.
8. Бог-жа дуж узбагаціць вас усякаю ласкаю, каб, заўсёды і ў-ва ўсім маючы ўсякі даста-так, былі багаты ла ўсякае до-брае дзёла,
9. (як напісана: Рассыпаў, раздаў убогім; праведнасьць яго астаёцца навёкі (Пс. 111, 9).
10. А хто даё насёньне сёюча-му, дасьць 1 хлёб дзеля ёжы, і памножыць пасёў ваш, і па-вялічыць плады праведнасьці вашае),
11. каб вы ўсім багатыя былі на ўсякую шчодрасьць, якая праз нас робіць падзяку Богу.
12. Бо ўпарадкаваньне слу-жэньня гэтага ня толькі па-паўняе тое, ў чым маюць не-'дастатак сьвятыя, але і мно-гімі дзякаваньнямі Богу бага-тае.
13. Бо праз выпрабаваньне служэньня гэтага яны сла-вяць Бога за пакорнасьць вы-знаванаму вамі Эвангельлю Хрыстоваму і за шчырўю луч-насьць з імі і з усімі
14. і моляцца за вас, прыхі-ляючыся да вас праз вялікую ласку Божую ў вас.
15. Падзяка Богу за дар Яго нявымсўны.
1. Сам-жа я, Паўла, што аса-біста між вамі ціхі, а завочна адважны супраць вас, малю вас лагоднасьцяй і паблажлі-васьцяй Хрыстовай;
2. прашу-ж, каб мнё, як буду між вамі, ня быць адважным з тэй упэўненасьцяй, з якой думаю адважыцца супраць ле-каторых, што лічаць нас так, як быццам мы ходзім водле цёла.
3. Бо мы, ходзячы ў цёле, нё водле цёла ваюем,
4. (бо збрбя змаганьня на-шага не цялёсная, але дужая Богам на зруйнаваньне цьвяр-дыняў),
5. руйнуючы замьслы і ўся-кае вывышшаньне, што паў-стаё проці пазнаньня Божага, і бяручы ў палон усякае па-мышлёньне на послух Хры-сту,
б. і гатовыя адамсьціць за кожную непаслухмявасьць, ка-лі ваш послух выпаўніцца.
7. Ці на аблічча глядзіцё? Хто пэўны ў сабё, што ёя Хрыстоў, той сам па сабё няхай разва-жае, што, як ён Хрыстоў, гэ-так і мы Хрыстовыя.
8. Бо, каб я і балёй стаў хва-ліцца нашай уладай, якую Го-спад даў нам на збудаваньне, а не на зьніштажэньне вашае, дык не асароміўся бы.
9. Каб не здалося, быццам я палохаю вас пасланьнямі,
10. бо, скажуць, пасланьні важкія і сільныя, а бытнасьць цёла бяссільная і слова ля-важкае.
11. Гэтакі няхай вёдае тое, што, якія мы словам у паслань-нях, ня будучы, гэткія і дзё-лам, будучы.
12. Бо мы не адважаемся
до Карыньцянаў ю. іг.
272 Другое Цасланьне Паўлы стаўляць сябё побач ці раўна-ваць з тымі, якія самі сябё вы-стаўляюць: тыя, што мёраюць сябё самымі сабою і раўнуюць сябё з сабою, неразумныя.
13. А мы не бяз мёры хваліц-ца будзем, але ў мёру мёркі, што назначыў нам Ёог мё-рыць, каб дасягнуць і да вас.
14. Бо мы ня так, як быццам недасягнуўшыя да вас, лішне цягнемся: бо-ж дасяглі й Эван-гельлем.
15. Мы не бяз мёры хвалімся чужою працаю, але спадзяём-ся, што з узрастаньнем вёры вашай з лішкам узьвялічымся і мы ў вас водле мёркі нашае, 16. каб і далёй вас навучаць Эвангельля, а не хваліцца прыгатаваным чужой мёркай.
17. Бо, хто хваліцца, няхай хваліцца Госпадам (Ерам. 9, .24).
18. Бо ня той варты, хто сам сябё хваліць, але каго хваліць Госпад.
Разьдзёл II.
1. 0, каб вы хоць крыху па-цярпёлі маю неразумнасьць! Але вы й цёрпіце мянё!
2. Бо я руплюся аб вас руп-насьцяй Божай, бо я заручыў вас з адным мужам, каб паста-віць перад Хрыстом чыстую дзёву.
3. Але баюся, каб, як зьмёй хітрасьцяй сваёй зьвёў Еву, гэтак і вашыя думкі не папса-валіся (адыйшоўшы) ад пра-статы ў Хрысьцё.
4. Бо, калі-б хто, прыйшоў-шы, пачаў абвяшчаць другога Ісуса, якога мы не абвяшчалі, ці калі-б вы прынялі іншага духа, якога ня прымаеце, або іншае Эвангельле, якога не да-
сталі, дык вы былі-б вёльмі цярплівымі.
5. Але я думаю, што я ні ў чым не адстаў ад вышэйшых Апо-сталаў,
6. бо, хоць я дурны ў слове, але ня ў вёдзе, бо-ж мы ў-ва ўсім зусім вёдамы вам.
7. Ці саграшыў я тым, што паніжаў сябё, каб узвысіць вас, бо задарма навучаў вас Эвангельля Божага?
8. У другіх цэркваў браў я, дастаючы ўтрыманьне дзеля служэньня вам, і, быўшы ў вас, ды цёрпячы недастатак, нікому не дакучаў, бо неда-статак мой папоўнілі браты, што прыйшлі з Македоніі;
9. дый у-ва ўсім я стараўся і пастараюся быць вам не цяж-к*м-
10. Ёсьць праўда Хрыстовая ў-ва мнё, дык пахвала гэтая ня будзе аднята ў мянё ў зём-лях Ахайі.
11. Дзеля чаго? Ці што ня люблю вас? Богу вёдама!
12. Але, што рбблю, і буду ра-біць, каб адрэзаць пбвад жа-даючым поваду, каб, чым хва-ляцца, у тым аказаліся такімі-ж, як і ліы.
13. Бо гэтакія фальшывыя апосталы, крывадушныя пра-цаўнікі, прыкідаюцца Апоста-ламі Хрыстовымі.
4. I ня дзіва: бо-ж і сам шатан прыкідаецца ангелам сьвётла-сьці,
15. дык невялікая рэч, калі і служкі яго прыкідываюцца служкамі праўды; але канёц іх будзе водле іх учынкаў.
16. Ізноў кажу: няхай ніхто не палічыць мянё дурным; a калі нё дык прымёце мянс хоць як дурнога, каб і мнё крыху чыл пахваліцца.
Другое Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў zz. zi.
17. Штб кажу, тое кажу не паводле Госпада, але як-бы ў дурноце пры гэткай адвазе на пахвалу.
18. Як многія хваляцца па-водле цёла, дык і я буду хва-ліцца.
19. Бо .вы людзі разумныя, ахвотна цёрпіце дурных;
20. цёрпіце, калі хто вас па-няволівае, калі хто аб’ядае, калі хто абірае, калі хто вы-вышшаецца, калі хто б’ё вас па твару.
21. На сорам кажу, што мы як-быццам абяссілелі. А калі хто адважаецца ў чым (кажу па дурноце), дык адважаюся і я.
КНІГІ ОНЛАЙН
