Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
40. Няхай усё прыстойна і ў парадку робіцца.
Разьдэёл 15.
1. Напамінаю вам, браты, Эвангельле, якое я абвяшчаў вам, ды якое вы і прынялі, у якім і ўстаялі,
2. якім і збаўляецеся, калі ўдзёржыце, якім словам я аб-вяшчаў яго вам, калі толькі не надарма павёрылі.
3. Бо я сьпяршй пераказаў вам, штб і сам прыняў, што Хрыстос памёр за грахі на-шыя паводле Пісаньня,
4. і што Ён быў пахаваны і ўскрос на трэці дзёнь, павод-ле Пісаньня,
5. і што зьявіўся Кіфе, пась-ля-ж дванаццацём;
6. пасьля зьвявіўся балёй чым пяцістам братом заріз, з якіх большая частка й дагэ-туль жывуць, некаторыя-ж паўміралі;
7. пасьля зьявіўся Якубу, дый усім Апосталам;
8. а пасьля ўсіх зьявіўся і мнё, быццам адкіненаму.
9. Бо я наймёншы з Апоста-лаў і няварты называцца Апо-сталам, бо я перасьлёдаваў царкву Божую,
10. але з ласкі Бога ёсьць тым, чым ёсьць, і ласка Яго, штб ў-ва мнё, ня была да-рэмнай, але я балёй за іх усіх папрацаваў; дый ня я, але ла-ска Божая, што са мною.
11. Дык ці я, ці яны, мы гэ-так навучаем, а вы гэтак па-вёрылі.
12. Калі-ж аб Хрысьцё апа-вядаецца, што Ён уваскрос з мёртвых, дык йк некаторыя з вас кажуць, што няма ўва-скрасёньня мёртвых?
13. Калі няма ўваскрасёньня мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрос;
14. а калі Хрыстос не ўва-
Пёршае Плсланьне Паўлы да Карыньцянаў 15.
скрос, дык і навука наша да-рэмная, дарэмная і віра ва-шая.
15. Да таго мы аказаліся-б і ілжывымі сьвёдкамі Божымі, бо сьвёдчылі аб Богу, што Ён ускрасіў Хрыста, Якога не ўскрашаў, калі памёршыя не ўскрасаюць.
16. Калі-ж мёртвыя не ўскра-саюць, дык і Хрыстос не ўва-скрос;
17. а калі Хрыстос не ўва-скрос, дык вёра вашая пустая: вы йшчэ ў грахох вашых.
18. Дык і памёршыя ў Хры-сьцё пагіблі.
19. А калі мы ў гэтым толькі жыцьці спадзяёмся на Хры-ста, дык найбольш нешчасьлі-выя з усіх людэёй.
20. Але цяпёр Хрыстос ува-скрос з мёртвых, першакбм сярод памёршых стаўся.
21. Бо, як сьмёрць праз чала-вёка, гэтак праз чалавёка і ўваскрасёньне мёртвых.
22. Бо, як у Адаме ўсё памі-раюць, гэтак у Хрысьцё ўсё ажывуць,
23. і кожны ў сваім парадку: пяршДк Хрыстос, потым Хры-стовыя ў прыход Ягоны.
24. А тады канёц, калі Ён ад-дасьць Царства Богу і Айцу, калі зьніштожыць усякае на-чальства і ўсякую ўладу і сілу,
25. бо Яму налёжыць цара-ваць, дакуль пакладзё ўсіх во-рагаў пад ногі Сваё.
26. Апошні вораг зьнішчыцца — сьмёрць,
27. бо ўсё пакарыў пад ногі Яго; калі-ж сказана, што Яму ўсё пакорна, дык ясна, што апрача Таго, Хто пакарыў Яму ўсё.
28. Калі-ж усё пакарыць Яму, тады й Сам Сын пакарыцца
261
Пакарыўшаму Яму ўсё, каб быў Бог усё ў-ва ўсім.
29. Іначай штб будуць рабіць Тыя, што хрысьцяцца дзеля мёртвых, калі мёртвыя зусім не ўскрасаюць? чаго хрысь-ціцца дзеля мёртвых?
30. Чаго і мы кожную гадзіну ў небясьпёцы?
31. Я што-дня ўміраю: сцьвяр-жае гэта пахвала ваша, браты, якую мйю ў Хрысьцё Ісусе, Госпадзе нашым.
32. Калі-б я пачалавёчаму бароўся з зьвёрамі ў Эфэсе, дык якая мнё карысьць, калі мёртвыя не ўскрасаюць? Дык будзем ёсьці і піць, бо заўтра памрэм!
33. He ашуківайце сябё: бла-гія сяброўствы псуюць доб-рыя абычаі.
34. Працьверазіцеся правед-на і не грашыце; бо некато-рыя з вас ня вёдаюць Бога, —• кажу вам на сорам.
35. Але скажа хто-нёбудзь: як ускрэснуць мёртвыя? ды ў якім цёле прыдуць?
36. Неразумныя! штбтысёеш, не ажывё, калі не памрэ;
37. і штб сёеш, сёеш ня буду-чае цёла, а голае зёрне, пша-нічнае, ці якое іншае, як нада-рыцца;
38. але Бог даё яму цёла, як хоча, і кожнаму зярняці сваё цёла.
39. Ня кожнае цёла такое са-мае цёла, але інакшае ў рыбаў, інакшае ў птушак.
40. I цёлы нябёсныя, і цёлы зямныя: але інакшая слава нябёсных, інакшая зямных;
41. інакшая слава сонца, інак-шая слава мёсяца, інакшая зораў; бо зорка ад зоркі розь-ніцца ў славе.
42. Гэтак і ўскрасёньне мёр-
262 Піршас Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў і;. іб.
твых: сёецца на тлёньне, устаё ў нятлённасьці;
43. сёецца ў паніжэньні, устаё ў славе; сёецца ў бяссільлі, устаё ў сіле;
44. сёецца цёла душэўнае, устаё цёла духоўнае. Есьць цёла душэўнае і ёсьць цёла ду-хоўнае.
45. Так і напісана: стаўся пёр-шы чалавёк Адам дуілою жы-вою (Быт. 2, 7), а апошні Адам — дух жыцьцятворны.
46. Але нё духоўнае ранёй, a душэўнае; духоўнае пасьля.
47. Пёршы чалавёк з зямлі, зямны; другі чалавёк— Госпад з нёба.
48. Які зямны, гэтакія і зям-ныя; і які нябёсны, такія і ня-бёсныя.
49. I як мы насілі абрйз зям-нога, будзем насіць і абрАз ня-бёснага.
50. Тое-ж скажу вам, браты, што ня могуць цёла і кроў уна-сьлёдаваць Царства Божае, дый тлённасьць не насьлёдуе нятлённасьці.
51. Вось кажу вам тайну: бо ня ўсё мы памрэм, але ўсё пе-ра.мёнімся —
52. зьнячэўку, у імгнёньне вока, пры апошняй трубё; бо затрубіць, і мёртвыя ўскрэс-нуць нятлённымі, і мы пера-мёнімся,
53. бо тлённаму гэтаму трэба апрануцца ў нятлённасьць, і сьмяротнаму гэта.му апрануцца ў несьмяротнасьць.
54. Калі-ж тлённае гэтае апранёцца ў нятлённасьць, і сьмяротнае гэтае апранёцца ў несьмяротнасьць, тады стінец-ца напісанае слова: праглы-нена сьмёрць перамогаю (Ісая 25, 8).
55. Сьмёрць! гдзё тваё джала?
Пёкла! гдзё твая перамога? (Осія 13, 14.)
56. Джала-ж сьмёрці — грэх; а сіла грэху — закон.
57. Богу-ж падзяка, што даў нам перамогу праз Госпада на-шага Ісуса Хрыста!
58. Гэтак, браты маё ўміла-ваныяі будзьце цьвёрдыя, стой кія, у дзёле Гасподнім пасьпя-вайце заўсёды, вёдаючы, што праца ваша не дарэмная пе-рад Госпадам.
Разьдзёл 16.
1. Пры складцы-ж, што для сьвятых, рабёце і вы так, як я ўстанавіў у цэрквах Галяцкіх:
2. у пёршы дзёнь тыдня кож-ны з вас няхай складае ў сябё і захоўвае, як яму вядзёцца, каб не рабіць збораў тады, як я прыду.
3. Калі-ж прыду, дык, якіх вйбераце, тых пашлю з пісь-мамі занёсьці ваш дар у Еру-залім.
4. А калі прыстойна будзе і мнё пайсьці, дык са мною пбй-дуць.
5. Я-ж прыду да вас, калі прайду Македонію (бо праз Македонію праходжу).
6. У вас жа можа забаўлюся, або й перазімую, каб вы мянё праводзілі, куды пайду.
7. Бо не хачу бачыцца з вамі цяпёр мімаходам, але спадзя-юся прабыць у вас трохі часу, калі Госпад дазволіць.
8. У Эфэсе-ж прабуду да пя-цідзесятніцы,
9. бо для мянё адчынены вя-лікія і ціырокія дзьвёры, і мно-га праціўнікаў.
10. Калі-ж прыдзе да вас Ці-махвёй, глядзёце, каб быў у вас бясьпёчны; бо дзёла Го-спада робіць, як і я;
Піршае Пасланьне Паўлы да КарыньцЯнаў z6.
11. дык няхай ніхто не па-гарджае ім, але правядзёце яго ў супакоі, каб ён прышоў да мянё; бо жду яго з братамі.
12. Што да брата Апалёса, дык я вёльмі прасіў яго, каб з братамі пайшоў да вас; ды ён зусім ня мёў ахвоты ісьці ця-пёр, але прыдзе, калі яму бу-дзе зручна.
13. Чувайце, стойце ў вёры. будзьце мужнымі і цьвёрдыміі
14. Усё ў вас няхай у любві робіцца.
15. Малю-ж вас, браты: вы вёдаеце сям’ю Сьцяпанаву, што яна ёсьць пачатак Ахайі, і што яны аддалі сябё на слу-жэньне сьвятым;
16. —■ дык каб і вы былі па-корлівымі гэтакім дый кожна-му, хто памагае нам і працуе.
17. Я рады з прыходу Сьця-пана, Фартуната і Ахаіка; яны
263
папоўнілі для мянё вашую ня-стачу.
18. Бо яны мой дух супакоілі дый ваш. Дык паважайце гэ-такіх.
19. Вітаюць вас усё цэрквы Азійскія; вітаюць вас шчыра ў Госпадзе Акіла і Прыскілла з іх дамовай царквой.
20. Вітаюць вас усё браты. Прывітайце адзін аднаго сьвя-тым пацалункам.
21. Прывітаньне маёй руксй, Паўлавай.
22. Хто ня любіць Госпада Ісуса Хрыста, анафемаі Няхай прыдзе наш Госпад!
23. Ласка Госпада нашага Ісуса Хрыста з вамі;
24. любоў мая з усімі вамі ў Хрысьцё Ісусе. Амін.
Да Карыньцян пёршае, напі-санае з Філіпаў праз Сьцяпана і Фартуната, і Ахаіка, і Ці-махвёя.
ДРУГОЕ ПАСЛАНЬНЕ ДА КАРЫНЬЦЯНАУ СЬВЯТОГА АПОСТАЛА ПАЎЛЫ.
Разьдзёл 1.
1. Паўла, воляй Божай Апо-стал Ісуса Хрыста, і Цімахвёй, брат, — царквё Божай, што ў Карыньце, з усімі сьвятымі па ўсёй Ахайі:
2. ласка вам і мір ад Бога Ай-ца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.
3. Багаслаўлены Бог і Ацёц Госпада нашага Ісуса Хрыста, Ацёц міласэрдзя і Бог усякага пацяшэньня,
4. што пацяшае нас у кож-ным горы нашым, каб мы ма-глі пацяшаць тых, што ў уся-лякім горы, пацяшэньнем, якім Бог пацяшае нас самых!
5. Бо, водле таго. як памна-жаюцца ў нас мукі Хрысто-выя, гэтак памнажаецца Хры-стом і пацёха нашая.
б. Ці тужым мы, дык дзеля вашае пацёхі і збаўлёньня, якое дзёецца перажываньнем тых жа мук, якія й мы цёрпім; ці ўцяшаемся, дык дзеля ва-шае пацёхі і збаўлёньня.
7. I надзёя нашая аб вас цьвёрдая, бо вёдаем, што вы ўчасьнікі як мук нашых, так і пацяшэньня.
8. Бо мы ня хочам, каб вы, браты, ня вёдалі аб нашым го-ры, што сталася нам у Азіі, бо бязьмёрна цяжка было нам праз сілу, ажно не спадзявалі-ся астацца жывымі.
9. Але самыя ў сабё мёлі пры-
гавор сьмяротны, каб спадзя-вацца не на самых сябё, а на Бога, што мёртвых ускрашае.
10. Які і выбавіў нас ад гэт-кае сьмёрці і выбаўляе, і на Якога спадзяёмся, што й яшчэ выбаўляць будзе
11. пры дапамозе і вашай ма-літве за нас, каб за дараванае нам па просьбе многіх дзяка-валі за нас многія.
12. Бо пахвала нашая гэткая: пасьвёдчаньне сумлёньня на-шага, што мы ў прастацё й яснацё Божай, не ў цялёснай мудрасьці, але ў ласцы Божай жылі на сьвёце, асабліва-ж у вас.
13. I мы пішам вам ня іншае, як тое, што вы ці чытаеце, ці разумёеце, дый спадзяюся, што даканца зразумёеце,
14. як вы часткова і зразумёлі ўжо ў нас, што будзем пахва-лой вашай, таксама, як і вы на-шай, у дзёнь Госпада Ісуса.
15. I з гэтай пэўнасьцяй мёў-ся я прыйсьці да вас ранёй, каб вы другі раз мёлі ласку,
16. ды праз вас прайсьці ў Македонію, з Македоніі-ж із-ноў прыйсьці да вас, а вы пра-вялі-б мянё ў Юдэю.
17. Маючы гэткае жаданьне, ці-ж я лёгкадумна нёшта зра-біў? Ці, штб я надумываю, водле цёла надумываю, каб было ў мянё то так, так, то нё, нё?
Другое Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў і. 2. 3.
18. Вёрны-ж Бог, што слова нашае да вас ня было так і нё!
19. Бо Сын Божы, Ісус Хры-стос, пра Якога мы ў вас аб-вяшчалі, — і я, і Сілуан, і Ці-махвёй, — ня быў так і нё, але было ў Ім так.
20. Бо колькі ёсьць абяцань-няў Божых, у Ім так і ў Ім амін, на славу Богу праз нас.
21. Той жа, хто ўмацоўвае нас з вамі ў Хрысьцё 1 пама-заў нас, ёсьць Бог,
22. Які і запячатаў нас, і даў задатак Духа ў сэрцах на-шых.
КНІГІ ОНЛАЙН
