Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
16. А калі-б хто захацёў спра-чацца, то мы ня маем гэткага звычаю, ані цэрквы Божыя.
17. Запавёдываючы-ж гэтае, пе хвалю вас, што зьбіраецеся не на лёпшае, але на горшае.
18. Бо, напёрш, калі зьбіра-ецеся ў царкву, дык, чую, між вамі бывае падзёл, дый я кры-ху вёру,
19. бо мусяць быць між вамі і гэрэзіі, каб вёрныя выявіліся міжы вамі.
20. Дый, калі вы зьбіраецеся разам, гэта ня ёсьць спажы-ваці вячэру Гасподнюю:
21. бо кожны хапаецца перад другімі зьёсьці ўласную вя-чэру, дык адзін' бывае галод-ны, а іншы ўпіваецца.
22. Хіба-ж дамоў ня маеце, каб есьці й піць? Або гань-біце царкву Божую і сароміце тых, што ня маюць? Што ска-заць вам? Ці пахваліць вас за гэтае? Нё пахвалю.
23. Бо я ад Госпада прыняў, ды тое й вам перадаў, што Го-спад Ісус у тую ноч, калі быў выданы, узяў хлёб
24. і, аддаўшы хвалу, пала-маў ды сказаў: прымёце, ёш-це, гэта ёсьць Цёла Маё, за вас ламанае; рабёце гэта на ўспамін аба Мнё.
25. Таксама й чару пасьля вячэры, кажучы: гэта чара ёсьць новы запавёт у Маёй крыві; гэтае рабёце, калі бу-дзеце піць, на ўспамін аба Мнё.
26. Бо кожны раз, калі вы ясьцё хлёб гэты і п’ецё чару гэтую, сьмёрць Гасподнюю аб-вяйічаеце, дакуль (Ён) прый-дзе.
27. Дзеля гэтага, хто будзе ёсьці хлёб гэты ці піць чару Гасподню няпрыстойна, вінны будзе Цёла й Крыві Гаспод-няе.
28. Няхай жа паўзіраецца на сябё чалавёк ды гэтак няхай ёсьць з хлёба гэтага і п’ё з ча-ры гэтае.
Піршае Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў н. із. 257
29. Бо хто ёсьць і п’ё няпры-стойна, той ёсьць і п’ё прысуд сабё, не разважаючы аб Цёле Гасподнім.
30. Дзеля гэтага сярод вас многа слабых ды хворых, і да-волі ўмірае.
31. Бо, каб мы судзілі самых сябё, дык ня былі-б засуджа-нымі.
32. Суджаныя-ж, Госпадам караны бываем, каб ня быць разам з сьвётам засуджанымі.
33. Гэтак, браты маі, зьбіра-ючыся на вячэру, адзін на ад-наго чакайце;
34. калі-ж хто галодны, ня-хай ёсьць дома, каб зьбірацца вам не на асуджэньне. Рэвіту ўладжу, калі прыду.
Разьдзёл 12.
1. Аб духоўных-жа, браты, не хачу, каб вы нявёдалі.
2. Вёдаеце, што, як былі вы паганамі, дык да ідалаў без-галосных хадзілі, быццам вялі вас.
3. Дзеля гэтага кажу вам, што ніхто, гаворачы Духам Божым, ня скажа праклёну на Ісуса; і ніхто ня можа наз-ваць Ісуса Госпадам. яктолькі Духам Сьвятым.
4. Ёсьць розьніцы ў дара-ваньнях, але Дух той самы;
5. і розьніцы ў служэньні, a Госпад той самы;
6. і розьніцы ў дзёяньні, a Бог той самы, што ўсё і ў-ва ўсіх робіць.
7. Але кожнаму даёцца выяў-лёньне духа на карысьць:
8. аднаму даёцца Духам сло-ва мудрасьці, другому слова вёды тым-жа Духам;
9. іншаму вёра тым жа ду-хам; іншаму дар азрадаўлянь-ня тым-жа Духам;
10. інша.му рабіць цуды, ін-шаму прароцтва, іншаму рас-пазнаваньне духаў, іншаму розныя мовы, іншаму тлума-чэньне моваў.
11. Усё-ж гэтае робіць адзін і той-жа Дух, надзяляючы кожнага асобна, як Яму хо-чацца.
12. Бо, як цёла адно, але мае многа члёнаў, і ўсё члёны ад-наго цёла, хаця іх і многа, ёсьць адно цёла, — гэтак і Хрыстос.
13. Бо ўсё адным Духам ах-рышчаны ў адно цёла, Юдэі ці Грэкі, рабы ці вольныя, і ўсё напоены адным Духам.
14. Цёла-ж не адзін члён, але многа.
15. Калі скажа нага: я ня ру-ка, я не ад цёла, дык ці-ж яна і не ад цёла?
16. I калі скажа вуха: я ня вока, я не ад цёла, дык няўжо-ж яно і не ад цёла?
17. Калі ўсё цёла — вока, дык гдзё слых? Калі ўсё слых, дык гдзё нюх?
18. Але-ж Бог разлажыў члё-ны, кожны з іх па адным, у цёле, як Сам хацёў.
19. А калі-б усё былі адзін члён, дык гдзё цёла?
20. Але цяпёр члёнаў многа, а цёла адно.
21. Ня можа-ж вока сказаць руцэ: ты мнё непатрэбна; ці таксама галава' нагём: вы мнё непатрэбныя.
22. Але-ж члёны цёла, якія здаюцца . слабёйшымі, шмат патрабнёйшыя,
23. і, якія нам здаюцца больш непачэснымі ў цёле, тых балёй у чэсьці мйем, і нашыя няпры-стойныя больш прыстойны выгляд маюць,
24. а нашыя прыстойныя ня
Піршае Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў ія. гз. 14.
258
маюць патрэбы. Але Бог склаў цёла, даўшы мёнш дасканалым большую чэсьць,
25. каб ня было падзёлу ў цёле, а ўсё члёны аднолькава адзін аб адным каб рупіліся.
26. Дзеля гэтага, калі цёр-піць адзін члён, цёрпяць з ім усё члёны; калі славіцца адзін члён, з ім радуюцца ўсё члёны.
27. Вы-ж — цёла Хрыстовае, а паасобна члёны.
28. I адных Бог паставіў у Царквё напёрш Апосталамі, потым прарокамі, трэціх ву-чыцялймі; далёй (цудоўныя) сілы, затым дары аздараўлянь-ня, дапамаганьня, гаспадара-ваньня, розныя мовы.
29. Ці ўсё Апосталы? ці ўсё прарокі? ці ўсё вучыцялі? Ці ўсё (цудоўныя) сілы?
30. Ці ўсё маюць дар азда-раўляньня? ці ўсё гавораць мовамі? ці ўсё тлумачы?
31. Рупцеся аб дарох боль-шых, і я пакажувам шлях яш-чэ лёпшы.
Разьдзёл 13.
1. Калі я гавару мовамі чала-вёчымі і ангельскімі, а любві ня маю, то я мёдзь зьвінячая ці кімвал гудзячы.
2. Калі я маю прароцтва, і вё-даю ўсё тайны і ўсякае вёдань-не, і калі маю ўсю вёру, каб і горы перастаўляць, а ня маю любві, дык я нішто.
3. I калі я раздам усю ма-емасьць маю і аддам цёла маё на спалёньне, а люб?і ня маю, дык няма мнё ніякае кары-сьці.
4. Любоў цёрціць доўга, мі-ласэрная яна; любоў не заві-дуе; любоў не вывышшаецца, не надзімаецца,
5. ня буяніць, ня шукае свай-
го, не гняўліва, ня думае бла-гога,
6. ня радуецца з крыўды, але цёшыцца з праўды.
7. Усё пакрывае, усяму вё-рыць, усяго спадзяёцца, усё цёрпіць.
8. Любоў ніколі ня чэзьне, a вось прароцтвы —• і тыя чэз-нуць, і мовы змоўкнуць, і вёда зьніштожыцца.
9. Бо мы часткова вёдаем і часткова прарочым;
10. калі-ж прыдзе даскана-лае, тады тое, што часткова, счэзьне.
11. Калі я быў дзіцяткам, дык падзіцячаму гаварыў, падзі-цячаму разважаў; я як стаўся мужам, дык пакінуў дзіцячае.
12. Цяпёр мы бачым як-бы праз мутнае шкло, дагадва-ючыся; тады-ж абліччам да аблічча; цяпёр я пазнакз ча-сткова, а тагды пазнаю гэтак сама, як сам я пазнаны.
13. А цяпёр трываюць вёра, надзёя, любоў — гэтыя тры; але большая з іх —• любоў.
Разьдзёл 14.
1. Рупцеся аб любоў; старай-цеся аб духоўнае, асабліва-ж аб тое, каб прарочыць.
2. Бо, хто гаворыць (незнаё-маю) моваю, той гаворыць ня людзям, а Богу; бо ніхто ня чуе, і ён таёмнае духам гаво-рыць.
3. А хто прарочыць, той га-ворыць людзям на збудавань-не і напамінаньне і пацяшэнь-не.
4. Хто гаворыць (незнаёмаю) моваю, збудоўвае сябё; а хто прарочыць, царкву будуе.
5. Хачу, каб вы ўсё гаварылі мовамі, але лёпей, каб вы пра-рочылі, бо, хто прарочыць,
Піршае Пасланьне Паўлы да Карыяьцянаў 14. 259
той дасканальшы за таго, хто гавбрыць мовамі, хіба ён пры тым будзе і тлумачыць, каб царква ўзяла збудаваньне.
6. Цяпёр, калі я прыду да вас, браты, гаворачы мовамі, якую прынясу вам карысьць, калі ня буду прамаўляць да вас ці адкрыцьцем, ці вёдаю, ці прароцтвам, ці навукаю?
7. Бо і бяздушныя, што голас даюць, ці то жалёйка, ці гусь-лі, калі не даюць разьдзёль-насьці гукаў, дык як распа-знаць, штб йграюць на жалёй-цы, ці на гусьлях?
8. I, калі труба будзе выда-ваць нявыразны гук, хто па-чнё рыхтавацца да бітвы?
9. Гэтак і вы, калі языком даецё незразумёлыя словы, дык як пазнёюць, штб вы га-ворыце? Вы будзеце гава-рыць на вёцер.
10. Колькі, прыкладам, роз-ных слоў на сьвёце, і ніводнага з іх няма бяз голасу;
11. але, калі я не разумёю значэньня голасу, дык буду чужаком таму, хто гаворыць, і для мянё чужак, хто гаво-рыць.
12. Гэтак і вы, калі рупіцеся аб дары духоўныя, старайце-ся збагацёць імі дзеля збуда-ваньня царквы.
13. А дзеля гэтага, хто гаво-рыць (незнаёмаю) моваю, ня-хай моліцца аб дар тлума-чэньня.
14. Бо, калі я малюся ў не-знаёмай мове, дык дух мой мо-ліцца, але розум мой астаёцца бясплодным.
15. Дык што-ж? Буду ма-ліцца духам, буду маліцца розумам; буду гіяяць духм, буду пяяць і розумам.
16. Бо, калі ты будзеш бага-
славіць духам, дык як той, хто стаіць на мёсцы няўчона-га, скажа амін на тваё дзяка-ваньне? Бо ён не разумёе, штб ты гаворыш.
17. Ты хораша дзякуеш, але другі ня збудоўваецца.
18. Дзякую майму Богу, што балёй за ўсіх вас гавару мо-вамі;
19. але ў царквё хачу лёпей сказаць пяць слоў маім розу-мам, каб і другіх навучыць, чым мірыяды слоў у (незна-ёмай) мове.
20. Браты! ня будзьце дзяцьмі разумёньнем: на благое будзь-це дзяцьмі, а розумам будзь-це дасьпёлымі.
21. У законе напісана: іншымі мовамі і іншымі вуснамі буду гаварыць да народу гэтага, але й тагды не паслухаюць Мянё, кажа Госпад (Ісая 28, 11—12).
22. Гэтак мовы ёсьць на знак не для вёруючых, але для ня-вёруючых; прароцтва-ж не для нявёруючых, але дчя вёру-ючых.
23. Дык, калі ўся царква зы-дзецца разам, і ўсё пачнуць гаварыць (незнаё.мымі) мовамі, увбйдуць-жа да вас нявёда-ючыя ці нявёруючыя, — дык ці ня скажуць, што вы шалё-ныя?
24. Калі-ж усё прарочаць, і ўвойдзе хто нявёруючы ці ня-вёдаючы, дык усімі ён дака-раны, усімі суджаны,
25. і гэтак тайны сэрца яго выяўляюцца, і гэтак ён, упаў-шы тварам, паклоніцца Богу, кажучы: Запраўды, з вамі Бог!
26. Дык што-ж, браты? Калі вы сходзіцеся, дык кожны з вас мае псальм, мае навуку,
да Карыньцянвў 14. 13.
260 Піршае Пасланьне Паўлы мае мову, мае адкрыцьце, мае тлумачэньне; усё гэтае няхай будзе на збудаваньне.
27. Калі-ж хто гавсрыць (не-знаёмай) мовай, гаварыце па-двое, ці найбольш патрое, ды пачародзе; адзін жа тлумбч.
28. Калі-ж няма тлумачй, ня-хай маўчыць у царквё, а гаво-рыць сабё і Богу.
29. I прарокі няхай гавораць двое ці трое, рэшта-ж няхай разважаюць;
30. калі-ж другому з сёдзя-чых будзе адкрыцьце, дык пёр-шы няхай маўчыць.
31. Бо ўсё адзін за адным можаце прарочыць, каб усё павучаліся і ўсё пацяшйны былі.
32. I духі прарочыя паслух-мяныя прарокам,
33. бо Бог ня ёсьць (Бог) бяз-ладзьдзя, але супакою, як па ўсіх цэрквах у сьвятых.
34. Жанчыны вашыя ў цэрк-вах няхай маўчаць; бо не да-зволена ім гаварыць, але каб карыліся, як і закон кажа (Быт. 3, 16).
35. Калі-ж хочуць чагд на-вучыцца, няхай пытаюцца до-ма ў мужоў сваіх; бо сорамна жанчыне гаварыць у царквё.
36. Ці-ж ад вас выйшла слова Божае? або ці да вас адных дасягла?
37. Калі хто лічыць, што ён прарок ці духоўны, той няхай разумёе, што тое, што я пішу вам, ёсьць запаведзі Госпада;
38. а хто не разумёе, няхай не разумее.
39. Гэтак, браты, старайце-ся прарочыць дый не забара-няйце гаварыць мовамі.
КНІГІ ОНЛАЙН
