Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
23. Я-ж Бога клічу ў сьвёдкі на душу маю, што, ашчаджа-ючы вас, я дагэтуль ня прыхо-дзіў у Карынт
24. не затым, што пануем над вёраю вашай, —• але мы дапа-магаем радасьці вашай: бо вё-рай вы цьвёрдыя.
Разьдзёл 2.
1. Дык я разважыў сам у са-бё ня прыходзіць да вас ізноў у горы;
2. бо, калі я засмучаю вас, то хто пацёшыць мянё, як ня той, што засмучаны мною?
3. Гэтае самае я і пісаў вам, каб, прыйшоўшы, ня мёць су-му ад тых, ад якіх мнё трэба мёць пацёху, пэўны аб усіх вас, што мая радасьць для ўсіх вас.
4. Бо з вялікага гора й тугі сэрца пісаў я вам праз многія сьлёзы, не каб вы засумавалі, але каб пазналі любоў, якую я з лішкаю маю да вас.
5. Калі-ж хто засмуціў, дык не мянё засмуціў, але частко-ва, — каб не сказаць мвога, — і ўсіх вас.
6. Даволі такому гэтае кары ад многіх;
265
7. дык вам ужо лёпей дара-ваць Яму і пацёшыць, каб гэ-такі ня быў абняты сумам це-размёрным.
8. Дзеля гэтага прашу вас па-казаць яму любоў.
9. Бо натое я і пісаў, каб вы-прабаваць вас, ці ў-ва ўсім вы паслухмяныя.
10. А каму вы што дароўвае-це, таму і я; бо і я, калі што дараваў каму, дараваў дзеля вас прад абліччам Хрыста,
11. каб не перамог нас ша-тан; бо нам не нявёдамы думкі ягоныя.
12. Прыйшоўшы-ж у Троаду дзеля абвяшчаньня аб Хры-сьцё, калі мнё былі адчынены дзьвёры ў Госпадзе,
13. я ня мёў супакою духу майму, бо не знайшоў там бра-та майго Ціта; але, разьвітаў-шыся з імі, я пайшоў у Маке-донію.
14. Дзякуй-жа Богу, што заў-сёды даё нам перамогу ў Хры-сьцё — і пахашчы вёды Сваёй выяўляе праз нас у-ва ўсякім мёсцы.
15. Бо мы Хрыстовыя паха-шчы Богу ў тых, што збаўля-юцца, і ў тых, што гінуць.
16. Для адных мы пах сьмёрці на сьмёрць, а для другіх — пах жыцьця на жыцьцё.
17. Бо мы не таргуем словам Божым, як многія, але апавя-даем шчыра, як ад Бога, перад Богам у Хрысьцё.
Разьдзёл 3.
1. Няўжо-ж пачынаць нам ізноў знаёміцца? Няўжо-ж патрэбны для нас, як для не-каторых, паручаючыя лісты да вас, ці паручаючыя ад вас?
2. Вы — наш ліст, напісаны ў
Другое Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў 3. 4.
266
сэрцах нашых, які пазнаюць і чытаюць усё людзі;
3. вы паказваеце сабою праз служэньне нашае, што вы ліст Хрыстовы, напісаны нё чарні-ламі, але Духам Бога ЖывоГа, не на камённых табліцах, але на цялёсных табліцах сэрца.
4. Гэтакую пэўнасьць мы ма-ем у Богу праз Хрыста
5. не затым, што мы здольныя думаць нёшта ад сябё, быццам із сябё, але здольнасьць на-шая ад Бога:
6. Ён даў нам здольнасьць быць слугамі Новага Запавё-ту, ня літары, але духа, бо лі-тара забівае, а дух ажыўляе.
7. Калі-ж служэньне сьмёрці ў літарах, выкаванае на кам-нях, было ў слове, ажно сыны Ізраілявы не маглі глядзёць на аблічча Майсёявае праз славу аблічча яго, якая мінае,
8. дык ці ня шмат балёй бу-дзе ў славе служэньне духа?
9. Бо, калі служэньне асу-джэньня ёсьць слава, дык шмат балёй багата славаю служэнь-не апраўданьня.
10. Дый услаўленае навёт ня слаўнае ў тэй мёры з прычыны славы, што мае выявіцца.
11. Бо, калі слаўна тое, што мінае, тым балёй у славе, што астаёцца.
12. Дык, маючы вось гэткую надзёю, паступаем з вялікай адвагаю.
13. Але ня так, як Майсёй, які пакрываў аблічча сваё, каб сыны Ізраілявы не пазі-ралі на канёц таго, што мінае.
14. Але зацьміліся розумы іх, бо тая-ж заслсна да сягонь-няшняга дня астаёцца ня-зьнятай пры чытаньні старога запавёту, бо яна ў Хрысьцё зьніштажаецца.
15. Дагэтуль, калі яны чыта-юць Майсёя, заслона ляжыць на сэрцах іхніх;
16. але, калі зварачаюцца да Госпада, заслона здымаецца.
17. Бо Госпад ёсьць Дух; a гдзё Дух Гасподні, там сва-бода.
18. Мы-ж усё, адкрытым аб-ліччам, як у люстры, пазіраю-чы на славу Гасподню, пера-мяняемся ў той жа абрёз ад славы ў славу, як ад Гаспод-няга Духа.
Разьдзёл 4.
1. Дзеля гэтага, маючы такое служэньне, як памілаваныя, мы не слабёем,
2. але адракаемся тайных дзёл сораму, ня хбдзячы ў хіт-расьці, ані падыходзячы слова Божае, а выяўлёньнем праўды прадстаўляючы сябё сумлёнь-ню кожнага чалавёка перад Богам.
3. Калі-ж і закрыта Эвангель-ле нашае, дык закрыта для па-гібаючых,
4. для нявёруючых, у якіх бог вёку гэтага асьляпіў дум-кі, каб ім не зазьяла сьвятлб Эвангельля славы Хрыста, Які ёсьць абраз Бога нявідочнага.
5. Бо мы не аб сабё абвяш-чаем, але аб Хрысьцё Ісусе, Госпадзе; а мы —■ слугі ва-шыя дзеля Ісуса.
6. Бо Бог, Які сказаў з цёмры зазьзяць сьвятлу, засьвяціў у сэрцах нашых дзеля нрасьвят-лёньня нас пазнаньнем славы Божае ў абліччы Ісуса Хры-ста.
7. Скарб-жа гэты маем у глі-няных начыньнях, каб падда-статкам было сілы Божае, a ня з нас:
8. мы ў-ва ўсім уцісканыя/ды
Другое Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў 4. 5.
ня сьцісьненыя; мы ў роспачы, ды не ў безнадзёйнасьці;
9. нас перасьлёдуюць, але мы не пакінены; мы павалены, ды не пагібаем.
10. Заўсёды носім у цёле мёрт-васьць Госпада Ісуса, каб і жыцьцё Ісусава выявілася ў цёле нашым.
11. Бо мы, жывыя, заўсёды на сьмёрць выдаваны дзеля Ісу-са, каб і жыцьцё Ісусава выя-вілася ў сьмяротным цёле на-шым,
12. дык сьмёрць дзёе ў нас, a жыцьцё ў вас.
13. Але, маючы той самы дух вёры, як напісана: Я вёрыў і дзеля гэтага гаварыў, (Псал. 115, 1) і мы вёрым, дык і гаво-рым,
14. вёдаючы, што Той, Хто ўскрасіў Госпада Ісуса, ускра-сіць праз Ісуса і нас ды з вамі паставіць.
15. Бо ўсё дзеля вас, каб ба-гацьце ласкі тым большую ў-ва многіх памнажёла ўдзяч-насьць на славу Божую.
16. Дзеля гэтага мы ня губ-ляем надзёі; але, калі наш вон-кавы чалавёк і тлёе, дык унут-раны з дня на дзёнь абнаўля-ецца.
17. Бо цяпёрашняя лёгкасьць гора нашага церазмёрна вы-тварае вагу славы вёчнае для нас,
18. якія глядзім не на відбч-нае, але на нявідочнае: бо ві-дочнае — часовае, а нявідоч-нае — вёчнае.
Разьдзёл 5.
1. Бо мы вёдаем, што, калі зямны наш дом, хаціна, раз-валіцца, дык мы маем ад Бога будоўлю на нябёсах, дом не-рукатворны, вёчны.
267
2. Ад гэтага-ж мы і ўздыха-ем, жадаючы апрануцца ў на-шу будоўлю, што з нябёсаў.
3. Толькі-б нам, і апрануў-шыся, не аказацца нагімі.
4. Бо мы, знаходзячыся ў гэ-тай хаціне, уздыхаем пад ця-жырам, з якога ня хочам рас-прануцца, але адзёцца, каб сьмяротнае жыцьцём было праглынена.
5. На гэтае самае і стварыў нас Бог і даў нам задатак Ду-ха.
6. Дык мы заўсёды добрае мысьлі, вёдаючы, што, жыву-чы ў цёле, жывем па-за Госпа-дам, —
7. (бо ходзім вёраю, а ня ба-чаньнем), —•
8. дык будзьма добрае мы-сьлі і жадайма лёпей жыць па-за цёлам, ды жыць у Госпадзе.
9. Дзеля гэтага рупна стара-емся, ці жывучы ў ім, ці па-за ім, быць Яму любымі;
10. бо ўсім нам трэба зьявіцца перад суд Хрыстовы, каб кож-ны атрымаў за тое, што ён ра-біў цёлам, добрае, ці благое.
11. Дык, вёдаючы страх Га-сподні, мы пераконываем лю-дзёй, для Бога-ж мы адкры-тыя; і спадзяюся, што адкры-тыя і для вашых сумлёньняў.
12. Бо мы не нанова прад-стаўляем сябё вам, але даём спосаб хваліцца намі, каб мёлі вы для тых, якія пахваляюцца абліччам, а ня сэрцам.
13. Калі-ж мы выходзім з ся-бё, дык дзеля Бога; калі-ж пры розуме, дык дзеля вас.
14. Бо любоў Хрыстова абый-мае нас, што гэтак разважаем: калі адзін памёр за ўсіх, то ўсё памёрлі.
15. Ён-жа памёр за ўсіх, каб жывыя ўжо не дзеля сябё жы-
268 Другое Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў 5. 6.
лі, але дзеля Таго, Хто пмір за іх і ўскрос.
16. Гэтак мы адгэтуль нікога ня вёдаем у цёле; калі-ж і вё-далі ў цёле Хрыста, дык ця-нёр ужо ня вёдаем.
17. Дык хто ў Хрысьцё, той новае стварэньне; старое мі-нула, вось настала ўсё новае.
18. Усё-ж ад Бога, Які праз Ісуса Хрыста пагадзіў нас з Сабою і даў нам служэньне прымірэньня,
19. бо Бог быў у Хрысьцё, гб-дзячы з Сабою сьвёт, не залі-чаючы ім праступкаў іхніх і кладучы ў нас слова прымі-рэньня.
20. Дык мы — пасланцы за Хрыста, як бы Сам Бог про-сіць праз нас; за Хрыста про-сім: пагадзіцеся з Богам.
21. Бо Таго, Хто грэху ня вё-даў, Ён зрабіў за нас грэхам, каб мы ў Ім сталіся прйвед-насьцяй Божай.
Разьдзёл 6.
1. Мы-ж, як памочнікі, молім вас, каб ласка Божая не на-дармё была прынята вамі.
2. (Бо сказана: у час прыёмны Я выслухаў цябё і ў дзёнь збаў-лёньня памог табё (Ісая 49, 8). Вось цяпёр час прыёмны, вось цяпёр дзёнь збаўлёньня!)
3. Мы нікому не кладзём нія-кага спаткнёньня, каб ня было зьняважіна служэньне.
4. Але ў-ва ўсім выяўляем сябё, як служкі Божыя, у вя-лікай цярплівасьці, у горы, у недастатках, у ўціску,
5. пад ударамі, у вастрогах, у выгнаньні, у працы, у чу-ваньні, у пастох,
6. у чыстасьці, у мудрасьці, у вёлічы душы, у дабрацё, у
Духу Сьвятым, у любві не-крывадушнай,
7. у слове праўды, у сіле Бо-жай, з зброяй праўды ў пра-вай і ў лёвай руцэ,
8. праз славу й ганьбу, зага-ны й пахвалы; нібы ашуканцы, ды справядлівыя,
9. як нявёдамыя, але пазна-ваныя; як паміраючыя, ды вось жывём; як караныя, ды не забіваныя;
10. як засмучіныя, ды заўсё-ды вясёлыя; як жабракі, ды многіх збагачаючыя; як нічога ня маючыя, ды ўсім валада-ючыя.
11. Вусны нашыя расчынілі-ся да вас, Карыньцяне, сэрца нашае расшырана.
12. Вам ня цёсна ў нас, але ў сэрцах вашых цёсна.
13. Дзеля гэткае-ж заплаты Скажу, як дзецям,) пашырцеся і вы.
14. He хадзёце пад чужым яр-мом з нявёрнымі; бо якая луч-насьць праведнасьці з безза-коньнем? Што супольнага ў сьвятлА ды з цёмраю?
15. Што за згода між Хры-стом і Вэліалам? Ці якая част-ка вёрнаму з нявёрным?
16. Дык якая супольнасьць храму Божаму з ідальскім? Бо вы храм Бога Жывога, як ска-заў Бог: Пасялюся ў іх і ха-дзіць буду; і буду Богам іхнім, і яны народ Мнё будуць (Лев. 25, 16).
17. Дзеля гэтага выйдзіце спасярод іх і адлучыцеся, — кажа Госпад, — і не дакранай-цеся да нячыстага, і Я прыму вас (Ісая 52, 11);
18. I буду вам за Айца, і вы будзеце Мнё за сынбў 1 да-чбк, — кажа Госпад Уседзяр-жыцель (Ер. 3, 19; Осія 1, 11).
Друго* Пасланьш Паўлы да Карыньцянаў 7. 8.
Разьдэёл 7.
1. Дык, умілаваныя, маючы ўсё парукі, ачысьцім сябё ад усякага бруду цёла й духа, зьдзейсьняючы сьвятасьць у страху Божым.
2. Зразумёйце нас. Мы нікога ня крыўдзілі, нікому не пашко-дзілі, нікога не абдзіралі.
3. He на асуджэньне кажу: бо я ранёй сказаў, што вы ў сэрцах нашых, каб разам і па-мёрці, і жыць.
4. Вялікае ў мянё спадзя-ваньне на вас, вялікая мнё па-хвала за вас; я напоўнены па-цёхаю, маю паддастаткам ра-дасьці пры ўсім суме нашым.
КНІГІ ОНЛАЙН
