Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
10. Я, водле данай мнё ад Bora ласкі, як мудры будаўнічы, залажыў фундймант, а другі стаўляе дом; кожны-ж хай глядзіць, як будуе.
11. Бо ніхто ня можа пакла-сьці другога фундіманту, ап-рача закладзенага, які ёсьць Ісус Хрыстос.
12. Ці хто будуе на гэным фундаманьце з золата, сера-
бра, дарагіх камёньняў, дрэва, сёна, трысьця, —•
13. кожнага дзёла выявіцца; бо дзёнь пакажа, бо ў вагні выкрываецца, і агонь выпра-боўвае дзёла кожнага, якое яно ёсьць.
14. Калі чыё дзёла, што ён будаваў, вытрывае, той даста-не заплату.
15. А чыё дзёла згарыць, шко-ду мёці будзе, сам жа спасёц-ца, ды так, як-бы праз агонь.
16. Ці-ж ня вёдаеце, што вы храм Божы, і Дух Божы жывё ў вас?
17. Калі-ж хто зруйнуе храм Божы, зьніштожыць таго Бог, бо храм Божы — сьвяты; гэта-ж ёсьць вы.
18. Ніхто хай сам сябё не ашуківае: калі хто з вас ду-мае быць мудрым у гэтым вё-ку, станься дурным, каб быць мудрым.
19. Бо мудрасьць сьвёту га-тага ёсьць дурнота перад Бо-гам, як напісана: зловіць муд-рых у хітрасьці іх (Іоў 5, 13).
20. I яшчэ: Госпад вёдае раз-важаньні мудрых, што яны марныя (Псал. 93, 11).
21. Дык ніхто не хваліся ў людзёй, бо вашае —• ўсё:
22. ці Паўла, ці Апалёс, ці Кіфа, ці сьвёт, ці жыцьцё, ці сьмёрць, ці цяпёрашняе, ці бу-дучае, — усё вашае;
23. вы-ж Хрыстовыя. а Хры-ст»с — Божы.
Разьдзёл 4.
1. Гэтак чалавёк павінен ра-зумёць нас, як служак Хрысто-вых і аканомаў тайнаў Божых;
2. ад аканомаў жа вымага-ецца, каб кожны быў знойдзе-ны вёрным.
3. Для мянё наймёншая рэч,
Піршае Пагланьне Паўлы да Карыньцянаў 4. 5. 249
як судзіце аба мнё вы, ці як судзяць людзі; я й сам ня су-джу сябё.
4. Бо хоць 1 нічога ня вёдаю за сабою, але ў гэтым не апраў-дываюся; судзьдзя-ж мнё Го-спад.
5. Дзеля гэтага ня судзіце пе-радчасна, пакуль ня прыдзе Госпад, які і асьвёціць схава-нае ў цёмры і выявіць думкі сэрцаў; і тагды кожнаму бу-дзе пахвала ад Бога.
6. Гэтае, браты, прыклаў я да сябё і Апалёса дзеля вас, каб вы на нас навучыліся ня думаць больш за тое, што на-пісана, ды каб не вывышшалі-ся адзін над адным.
7. Бо хто адзначае цябё? Штб ты маеш, чаго-б ня ўзяў? А калі ўзяў, на што хвалішся, як быццам ня браў?
8. Вы ўжо сытыя, ужо разба-гацёлі, пачалі цараваць бяз нас. О, каб вы зацаравалі, каб і нам з вамі царыць!
9. Бо я думаю, што Бог нас, Апосталаў, за апошніх паста-віў, як бы йа сьмёрць засу-джаных; бо мы сталіся як-бы відовішчам для сьвёту, для ан-гелаў і для людзёй.
10. Мы дурныя дзеля Хры-ста, а вы мудрыя ў Хрысьцё; мы слабыя, а вы дужыя; вы слаўныя, а мы ў няславе.
11. Навет да цяпёрашняе га-дзіны мы цёрпім голад і смагу, мы нагія, і б’юць нас, і ба-дзяемся,
12. і працуем, робячы сваімі рукамі. Абмаўляныя, мы ба-гаславім; перасьлёдаваныя, мы цёрпім;
13. зьняважёныя, мы молім-ся. Мы сталіся, як сьмяцьцё сусьвётнае, як пыл для ўсіх да цяпёр.
14. He на тое, каб пастыдзіць вас, пішу гэтае, але як уміла-ваных маіх дзяцёй перасьце-рагаю.
15. Бо, хаця-б вы тысячы на-стаўнікаў мёлі ў Хрысьцё, але айцоў нямнога: бо я спа-радзіў вас у Хрысьцё Ісусс праз Эвангельле.
16. Дык малю вас: будзьце маімі пераймальнікамі.
17. Дзеля гэтага я паслаў да вас Цімахвёя, які ёсьць дзіця маё ўмілаванае і вёрнае ў Го-спадзе, і ён напомніць вам шляхі маё ў Хрысьцё Ісусе, як я ўсюды ў-ва ўсякай царк-вё навучаю.
18. Як быццам я ня маю прый-сьці да вас, гэтак некаторыя з вас загардзёлі;
19. але я хутка прыйду да вас, калі захоча Госпад, і рас-пазнаю ня словы гардуноў, a сілу,
20. бо Царства Божае ня ў слове, а ў сіле.
21. Чаго хочаце? з дубцом прыйсьці да вас, ці з любоўю і духам лагоднасьці?
Разьдэёл 5.
1. Зусюль чутно, што ў вас распуста, ды такая распуста, аб якой ня чуваць навет у па-ганаў: што нёхта мйе жонку свайго бацькі.
2. I вы сталіся гордымі, а ці ня лёпей бы вам замёст таго плакаць, каб узяты быў спа-сярод вас той, хто робіць гэт-кую рэч?
3. А я, ня быўшы цёлам, але духам у вас, ужо прысудзіў, як-бы быў у вас, каб таго, хто гэткае робіць,
4. у імя Госпада нашага Ісу-са Хрыста на сходзе вашым
250 Піршаі Парланьне Паўлы да Карыньцянаў ;. 6.
сумёсна з маім духам, сілаю Госпада нашага Ісуса Хрыста,
5. аддаць і'эткага шатану на загубу цёла, каб дух быў збаў-лены ў дзёнь Госпада нашага Ісуса Хрыста.
6. Нядобрая пахвальба ва-шая. Хіба ня вёдаеце, што крошка кісьлі квасіць усё цё-ста?
7. Дык ачысьцьце старую кісьлю, каб быць вам новым цёстам, бо вы бяз кісьлі; бо Пасха наша, Хрыстос, зако-лены за нас.
8. Дзеля гэтага пачнём сьвят-каваць не з старой кісьляй і ня з кісьляй зла і подступу, але з праснакамі чыстасьці і праўды.
9. Я пісаў вам у пасланьні ня злучацца з распусьнікамі;
10. ды не наагул з распусь-нікамі гэтага сьвёту, ці хабар-нікамі, ці драпёжнікамі, ці па-клоньнікамі ідалаў: бо вамтрэ-ба было-б хіба выйсьці з гэ-тага сьвёту; —
11. але я пісаў вам ня злу-чацца, калі хто, называючыся братам, будзе распусьнікам, ці хабарнікам, ці ідалапа-клоньнікам, ці зламоўным, ці п’яніцаю, ці драпёжнікам; з гэтакім і ня ёсьці разам!
12. Бо штб мнё судзіць тых, хто вонках? Ці ня тых, што пасярод, судзіце вы? Вонка-вых жа судзіць Бог. Дык вы-кіньце распуснага спасярод вас.
Разьдзёл 6.
1. Як адважаецца хто з вас, маючы справу з другім, гудзіц-ца перад няправеднымі, а не перад сьвятымі?
2. Хіба ня вёдаеце, што сьвя-тыя будуць судзіць сьвёт?
Калі-ж вамі будзе суджаны сьвёт, дык няўжо-ж вы ня вар-тыя судзіць наймёншае?
3. Ці-ж ня вёдаеце, што мы судзіць будзем ангелаў, ня толькі справы жыцьцёвыя?
4. Дык вы, калі маеце судзіц-ца аб жыцьцёвыя справы, стаўляйце сваімі судзьдзямі нікчэмных у царквё.
5. На сорам вам кажу: няў-жо-ж няма між вамі ніводнага разумнага, што мог-бы рассу-дзіць сярод братоў сваіх?
6. А то брат з братам судзіц-ца, і гэта перад нявёруючымі!
7. I тое ўжо вёльмі сорамна для вас, што вы маеце суды між сабою. Чаму-б вам ня лёпей быць пакрыўджанымі? Чаму-б вам ня лёпей мёць шкоду?
8. Але вы самі крыўдзіце, абдзіраеце, дый гэта братоў!
9. Ці ня вёдаеце, што няпра-ведныя царства Божага не ўнасьлёдуюць? He ашуківай-це сябё: ані блуднікі, ані іда-лапаклоньнікі, ані распусьні-кі, ані пястуны, ані мужалож-нікі,
10. ані зладзёі, ані падкуп-ныя, ані п’яніцы, ані ^ламоў-ныя, ані драпёжнікі — ня возь-муць у спадчыну Царства Бо-жага.
11. I гэткімі былі некаторыя з вас; але вы абмыліся, але асьвяньціліся, але апраўдалі-ся іменем Госпада нашага Ісу-са Хрыста і Духам Бога на-шага.
12. Усё мнё можна, але ня ўсё карысна; ўсё мнё можна, але нічому ня дам валадаць мною.
13. Ежа для чэрава, і чэрава для ёжы; але Бог зьніштожыць тое і другое. Цёла-ж не для
Піршае Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў б. 7.
распусты, але для Госпада, і Госпад для цёла.
14. Бог падняў Госпада, па-дыме й нас сілаю Сваёю.
15. Хіба ня вёдаеце, што цё-лы вашыя ёсьць члёны Хры-стовыя? Дык ці-ж, узяўшы члёны Хрыста, зрёблю іх члё-намі блудніцы? Хай жа ня будзе!
16. Ці-ж ня вёдаеце, што, хто злучаецца з блудніцаю, ёсьць адно цёла (з ёю)? Бо сказана: двое будуць адно цёла (Быт. 2, 24).
17. А хто злучаецца з Госпа-дам, ёсьць адзін дух (з Госпа-дам).
18. Уцякайце ад блуду; усякі грэх, які робіць чалавёк, ёсьць вонках цёла, а блуднік гра-шыць супраць уласнага цёла.
19. ІДі ня вёдаеце, што цёлы вайіыя ёсьць храм Духа Сьвя-тога, Які ў вас, Якога вы мае-це ад Бога, і вы не сваё?
20. Бо вы куплены дарагою цаною. Дзеля гэтага выслаў-ляйце Бога у цёле вашым і ў духу вашым, якія ёсьць Бо-жымі.
Разьдзёл 7.
1. А аб чым вы пісалі да мянё, дык добра чалавёку не дакра-нацца да жанчыны,
2. але, з увагі на блуд, кожны няхай мае сваю жонку, і кож-ная няхай мае свайго мужа.
3. Муж няхай аказвае жонцы налёжную любасьць; падобна-ж і жонка мужу.
4. Жонка ня ўладная над сва-ім цёлам, але муж; гэтак сама й муж н$ ўладны над сваім цёлам, але жонка.
5. Ня ўхіляйцеся адно ад ад-наго, хіба па згодзе, на час, каб быць у пасьцё і малітве,
251
а потым ізноў будзьце разам, каб не спакушаў вас шатан праз няўстрыманасьць вашу.
6. Кажў-ж гэтас, як дазвол, a не як загад.
7. Бо хачу, каб усё лнідзі бы-лі, як і я, але кожны мае свой дар ад Бога, адзін так, другі гэтак.
8. Нежанатым жа і ўдовам кажу: добра ім, калі астапуц-ца, як я;
9. але, калі ня ўзьдзёржацца, пяхай жэняцца: бо лёпей ажа-піцца, чым распаляцца.
10. Тым жа, што пажаніліся, пя я запавёдываю, але Госпад: жонцы —• не разлучацца з му-жам,
11. калі-ж разлучыцца, то ня-хай астаёцца бяз мужа, ці па-годзіцца з мужам сваім; і му-жу — не пакідаць жонкі.
12. Рэшце-ж кажу я, а ня Го-спад: калі каторы брат мае жонку нявёруючую, і яна зга-джаецца жыць з ім, то няхай ён не пакідаець яё;
13. і жонка, што мае нявёру-іочага мужа, і ён згаджаецца жыць з ёю, няхай не пакі-даець яго;
14. бо нявёруючы муж ась-вянчаецца ў жонцы, і жонка нявёруючая асьвянчаецца ў мужу; інаків дзёці вашыя бы-лі-б нячыстыя, а цяпёр яны сьвятыя.
15. Калі-ж нявёруючы хоча разлучыцца, няхай разлуча-ецца; брат ці сястра ў гэтакіх выпадках не прыняволіваецца, бо да згоды паклікаў нас Го-спад.
16. Чаму-ж бо ты вёдаеш, жонка, ці нЯ збавіш мужа? Або ты, муж, чаму вёдаеш, ці ня збавіш жонку?
17. Толькі кожны няхай па-
Піршае Пасланьне Паўлы да Карыньцянаў ?.
252
стунае так, як Бог яму пра-значыў, кожны, як Госпад па-клікаў; і гэтак я загадваю па ўсіх цэрквах.
18. Пакліканы хто абрэзаным? Няхай не хаваецца. Пакліка-ны хто неабрэзаным? He аб-рэзывайся.
19. Абрэзаньне нішто і неаб-рэзаныіе niuno, але выпаў-нёньне запаведзяў Божых.
20. Кожны няхай астаёцца ў тым прызваньні, у якім паклі-каны.
21. Рабом ты пакліканы? He клапоцься. Але, калі можаш стацца вольным, скарыстай з лёпшага.
22. Бо раб, пакліканы ў Го-спадзе, ёсьць вольны Госпада; гэтак сама і пакліканы воль-ным ёсьць раб Хрыстоў.
23. Вы куплены (дарагою) ца-пою: не рабёцеся рабамі лю-дзёй.
24. У якім прызваньні хто пакліканы, браты, у тым кож-ны хай астаёцца перад Богам.
25. Аб дзёвах я ня маю зага-ду ад Госпада, але даю раду, як той, што атрымаў ад Госпа-да ласку быць яму вёрным.
26. Дык лічу за добрае дзеля цяпёрашняе патрэбы, што до-бра чалавёку гэтак быць.
27. Ты злучаны з жонкаю? Ня шукай разлукі. Ты воль-ны ад жаны? Ня шукай жонкі.
28. Калі-ж бы й ажаніўся, не саграшыў; і калі-б дзяўчына пайшла замуж, не саграшыла. Гэткія будуць мёць гора для цёла; я-ж вас шкадую.
КНІГІ ОНЛАЙН
