Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
16. Але дзеля таго я й памі-лаваны, каб Ісус Хрыстос у-ва мнё пёршым паказаў усю доў-гацярплівасьць, на прыклад тым, што хочуць вёрыць у Яго дзеля жыцьця вёчнага.
17. Цару-ж вякоў нятлённа-му, нявідомаму, адзінаму пра-мудраму Богу чэсьць і слава на вёкі вякоў. Амін.
18. Гэты запавёт выкладаю табё, сын мой Цімахвёй, водле былых аб табё прароцтваў, каб
306
Піршае Пасланьне Паўлы do Цімахвія і. г. 3.
ты ваяваў згодна з імі добрую вайну,
19. маючы вёру і добрае сум-лёньне, адкінуўшы якое нека-торыя заняпалі ў вёры;
20. із якіх Імянёй і Аляксанд-ра, якіх я аддаў шатану, каб навучыліся не зьняважаць (Бога).
Разьдзёл 2.
1. Дык пёрш за ўсё нравіу ўпрашаць, маліцца, умаляць ды дзякаваць за ўсіх людзёй,
2. за цароў і за ўсіх, што на-вёрсе, каб вясьці нам жыцьцё ціхое і спакойнае ў-ва ўсякай багабойнасьці і чыстасьці,
3. бо гэта добра і прыёмча пе-рад Спасам нашым Богам,
4. Які хоча, каб усё людзі зба-віліся і да назнаньня дайшлі.
5. Бо Бог адзін і адзін пася-рэднік між Богам і людзьмі — чалавёк Хрыстос Ісус,
6. што аддаў Сябё дзеля ад-куплёньня ўсіх, сьвядоцтва сваім часом,
7. дзеля Якога я пастаўлены зьвястунбм і Апосталам (праў-ду кажу ў Хрысьцё, не маню), вучыцелем паганаў у вёры і праўдзе.
8. Дык жадаю, каб на кож-ным мёсцы маліліся мужы, узьнімаючы чыстыя рукі бяз гпёву і сумляваньня;
9. каб таксама й жанчыны, у „рыстойнай вопратцы, са сты-длівасьцяй і мудрасьцяй азда-блялі сябё не пляцёньнем ва-ласоў, ані золатам, ані пэрла-мі, ані віатамі дарагімі,
10. але добрымі ўчынкамі (што прыстойна жанчынам, якія на багабойнасьць сябё пасьвяцілі).
11. Жанчына няхай моўчкі вучыцца ўсякае пакоры,
12. а жанчыне, каб навучала, не дазваляю, ані каб мужам верхаводзіла, але каб у ояз-моўнасьці была.
13. Бо пёрш створаны Адам, а пасьля Ева;
14. і не Адам быў спакўшаны, але жана, спакўшаная, у пра-ступку была,
15. збаўлёна-ж будзе праз раджэньне дзяцёй, калі будзе трываць у вёры й любві ды ў сьвятасьці з мудрасьцяй.
Разьдзёл 3.
1. Вёрнае слова: калі хто япі-скапства жадае, добрага дзёла жадае.
2. Дык-жа япіскапу трэба быць беззаганным, аднаё жа-ны мужам, цьвярозым, муд-рым, чэсным, гасьцінным, на-вучаючым,
3. ня п’яніцай, не забіякай, ня зьдзірцам, але ціхім, нева-яўнічым, не срэбралюбцам,
4. каб добра сваім домам кіра-ваў, дзяцёй у паслухмянасьці дзяржаў з усякай пашанай;
5. бо хто ня ўмёе кіраваць уласным домам, ці будзе той турбавацца аб Царквё Божай?
6. (Трэба быць) не з нована-вёрненых, каб не загардзёў і не падпаў пад асуджэньне з д'яблам.
7. Трэба яму і сьвядоцтва мёць добрае ад вонкавых, каб ня ўпасьці ў дакор і сёці д’яб-лавы.
8. Дыяканам таксама (трэба) быць чэснымі, не двуязычнымі, не прагавітымі на віно, ня зьдзірцамі,
9. каб мёлі тайну вёры ў чы-стым сумлёньні.
10. I. гэтакіх трэба пёрш вы-прабоўваць, потым, калі без-заганныя, няхай служаць.
Піршае Пасланьне Паўлы да Цімахвія 3. 4. 5.
11. Гэтак сама і жонкам трэ-ба быць чэснымі, не абмоўні-цамі, цьвярозымі, вёрнымі ў-ва ўсім.
12. Дыяканы каб былі мужа-мі аднаё жонкі, добра кірую-чы дзяцьмі і домам сваім,
13. бо хто добра паслужыў, падгатоўваюць сабё добрую ступёнь і вялікую адвагу ў вё-ры ў Хрыста Ісуса.
14. Гэтае табё пішу, спадзя-ючыся зараз прыйсьці да цябё,
15. каб ты, калі забаўлюся, вёдаў, як трэба жыці ў доме Божым, які ёсьць Царква Бога Жывога, стоўп і ўмацаваньне праўды.
16. I запраўды — вялікая ёсьць тайна багабойнасьці: Бог зьявіўся ў цёле, апраўдаў ся-бё ў Духу, паказаў сябё Анге-лам, абвёшчаны ў народах, прыняты вёраю ў сьвёце, узь-нёсены ў славе.
Разьдзёл 4.
1. Дух жа ясна кажа, што ў астатнія часы некаторыя ад-ступяцца ад вёры, слухаючы-ся духоў спакушаючых і на-вук дэманавых'
2. у крывадушнасьці брахлі-вых, загарэлых у сумлёньні сваім,
3. што забяраняюць жаніцца, (кажуць) узьдзёржывацца ад ёжы, якую Бог стварыў дзеля спажываньня з падзякай вёр-нымі і пазнаўшымі праўду.
4. Бо ўсякае стварэньне Бо-жае добрае, і нішта не ганёб-нае, што прымаецца з падзя-каю,
5. бо асьвячаецца словам Бо-жым і малітваю.
6. Падаючы гэтае братом, бу-дзеш добрым служкай Ісуса Хрыста, кормленым словамі
307
вёры і добрай навукай, за якой ты пасьлёдаваў.
7. А паганых і бабскіх казак цурайся, сябё-ж прывучай да багабойнасьці;
8. бо цялёснае навйтараньне мала карыснае, а багабой-насьць на ўсё карысная, маючы прырачэньне жыцьця цяпё-рашняга і будучага.
9. Слова гэтае вёрнае і ўсяка-га прыняцьця годнае.
10. Бо мы дзеля гэтага і пра-цуем, дый ненавідзяць нас, што спадзяваліся на Бога Жы-вога, які ёсьць Збавіцель усіх людзёй, а найбалёй вёрных.
11. Апавядай гэтае і навучай.
12. Няхай ніхто не пагарджае маладосьцяй тваёй, але будзь узорам для вёрных у слове, у жыцьці, у любві, у духу, у вё-ры, у чыстасьці.
13. Пакуль прыду, займайся чытаньнем, пацяшаньнем, на-вучаньнем.
14. Ня будзь няўважлівым на здольнасьць у табё, што дадзена табё прароцтвам, з уз-лажэньнем рук сьвяшчэнства.
15. На гэта зважай, у гэтым будзь, каб пасьпяваньне тваё для ўсіх было яўнае.
16. Уваходзь у сябё і ў наву-ку, трывай у гэтым, бо, гэтак робячы, і сябё збавіш, і тых, што слухаюць цябё.
Разьдзёл 5.
1. Старога не дакарай, але малі, як бацьку; малодшых, як братбў;
2. старых жанчын, як матак; малодшых, як сёстраў, з уся-каю чыстасьцяй.
3. Удоваў паважай, тых, што ўдовы запраўды.
4. Калі-ж якая ўдава мйе дзя-цёй, ці ўнукаў, дык яны на-
Піршае Пасланьне Паўлы да Цімахвія 3. 6.
308
сампёрш няхай вучацца пава-жаць уласны дом і ў свой ча-род аддзйчыць бацьком: бо гэ-та добра і ўгодна перад Богам.
5. Праўдзівая-ж удава і адзі-нокая спадзяёцца на Бога і трывае ў малітвах і просьбах уначы і ўдзёнь,
6. раскошніца-ж, жывучы, мёртвая.
7. I гэтае загадвай ім, каб бы-лі беззаганнымі.
8. Калі-ж хто аб сваіх, а аса-бліва аб хатніх не клапбціцца, той адрокся ад вёры і горш за нявёрнага.
9. Удава-ж няхай выбіраецца ня мёнш, як шасьцідзесяцігбд-няя, якая была жонкаю адна-го мужа,
10. дазнаная з добрых учын-каў, ці дзяцёй узгадавала, ці прымала падарожных, ці аб-мывала ногі сьвятым, ці пама-гала нешчасьлівым, ці рупіла-ся аб кожную добрую справу.
11. А маладых удоў ня пры-май, бо яны, разласаваўшыся насупраць Хрысту, хочуць за-муж;
12. яны падлягаюць асу-джэньню, бо адкінулі ранёй-шую вёру;
13. да таго-ж яны, гуляючы, прывучаюцца хадзіць па да-мох; дый ня толькі гуляшчыя, але й баўтлівыя, і цікавыя, і гавораць, чаго ня сьлёд.
14. Дык хачу, каб маладыя ўдовы йшлі замуж, радзілі дзя-цёй, кіравалі домам і не давалі праціўніку ніякае падставы дзеля абмаўляньня:
15. бо некаторыя ўжо зьвяр-нулі на сьлёд шатана.
16. Калі які вёрны ці вёрная мАе ўдовы, няхай памагае ім і не абцяжйе Царквы, каб яна памагала запраўдным удовам.
17. Старшыя, якія старшын-ствуюць добра, варты падвой-нае пашаны, асабліва тыя, што працуюць у слове і ў навуцы.
18. Бо Пісаньне кажа: не за-келзйй вала, які малоціць, і: работнік варты нагароды сва-ёй (Другазак. 25, 4; Мацьв. 10, 10).
19. Абвінавёчаньне на стар-шага ня йначай прымай, як пры двох ці трох сьвёдках.
20. Тых, што грашіць, дака-рай перад усімі, каб і іншыя страх мёлі.
21. Перад Богам і Госпадам Ісусам Хрыстом і выбранымі Ангеламі заклінаю цябё заха-ваць гэтае, »е асуджаючы на-пёрад, нічога ня робячы водле ўнады.
22. Рук хутка ні на кога не ўскладай і ня будзь супольні-кам у чужых грахох; хавай ся-бё чыстым.
23. Дый ня пі адну ваду, але ўжывай крыху віна дзеля жы-вата твайго і частых тваіх не-дамаганьняў.
24. Грахі ў іншых людзёй яў-ныя .і напёрадзе вядуць на асуджэньне, а за іншымі ідуць сьлёдам.
25. Гэтак сама і добрыя ўчын-кі напёрад яўныя; а калі інакш, схавацца ня могуць.
Разьдэёл 6.
1. Рай, што пад ярмом, па-вінны лічыць паноў сваіх год-ньші ўсякае пашаны, каб ня было ганьбаваньня на імя Бо-жае і на навуку.
2. Тыя-ж, што вёрных маюць за паноў, няхай ня будуць нядбалымі, бо яны браты; але тым балёй няхай паслугуюць ім, што яны вёрныя і ўмілава-
Піршае Пасланьне Паўлы да Цімахвія 6. ЗС9
ныя, прымаючы дабро. Гэтага навучай і заклікай.
3. Калі-ж хто навучае інакш і ня йдзё за здаровымі словамі Госпада нашага Ісуса Хрыста і за навукай аб багабойнасьці,
4. той загардзёў, нічоганя вё-даючы, але хворы на змагань-не і спрэчкі, ад чаго бывае зай-здрасьць, сварка, лаянкі, бла-гія падазрэньні,
5. пустыя гутаркі між людзь-мі папсаванага розуму, што згубілі праўду і думаюць, быц-цам багабойнасьць служыць дзеля прыбытку. Ухіляйся ад гэтакіх.
6. Вялікі-ж набытак быць ба-габойным і здаволеным.
7. Бо мы нічога ня прынёсьлі на сьвёт; дык ясна, што й ні-чога вынясьці ня можам.
8. Маючы-ж ёжу і вопратку, будзем здаволены гэтым.
9. Тыя-ж, што жадаюць узба-гачвацца, падаюць у спаку-шэньне і ў сёці і ў многія нера-зумныя і шкадлівыя пажадань-ні, што топяць людзёй у зьні-штажэньні й загубе;
10. бо корань усяго благога ёсьць срэбралюбства, аддаў-шыся якому некаторыя ўхілі-ліся ад вёры і самі сябё аддалі на многія мукі.
11. Ты-ж, чалавёча Божы, уцякай ад гэтага, але пасьпя-вай у праўдзе, багабойнасьці, вёры, любві, цярплівасьці, ці-хасьці;
12. змагайся добрым змагань-нем вёры, дзяржыся за жыць-цё вёчнае, да якога ты і паклі-каны. дый ты вызнаў добоае
вызнаньне перад многімі сьвёд-камі.
13. Перад Богам, усё ажыў-ляючым, і перад Хрыстом Ісу-сам, Які засьвёдчыў перад Понцкім Пілатам добрае .выз-наньне, загадываю табё
14. захаваць гэту запаведзь чыстай, беззаганнай, аж да зьяўлёньня Госпада нашага Ісуса Хрыста,
15. якое ў свой час адкрые шчасьлівы й адзіны магутны Цар Цароў і Госпад гаспада-Роў,
16. адзіны, што мае несьмя-ротнасьць, жывё ў сьвятлё не-даступным, якога ніхто із лю-дзёй ня бачыў і бачыць ня мо-жа. Яму чзсьць і дзяржава вёчная. Амін.
17. Багатым у гэтым вёку за-гадывай, каб яны ня думалі шмат аб сабё ані спадзяваліся на багацьце няпэўнае, але на Бога Жывога, што даё нам усё шчодра дзеля ўслады;
18. каб яны рабілі дабро, ба-гацёлі добрымі ўчынкамі, былі шчодрыя, дзяліліся,
19. зьбіраючы сабё, як скарб, добры грунт дзеля будучыны, каб дастаць жыцьцё вёчнае.
20. 0, Цімахвёю, захоўвай пераданае табё, ухіляючыся ад паганага пустаслоўя і перакор-лівасьці фальшывага знаньня, 21. пахваляючыся якім, нека-торыя ўхіліліся ад вёры. Ла-ска з табою. Амін.
КНІГІ ОНЛАЙН
