Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
11. I глядзёў я і чуў голас множства ангелаў навакол па-саду й жывёлаў і старыкоў; і лічба іх была мірыяды мірыя-даў і тысячы тысячаў,
12. мовячы голасам вялікім: Годна Ягнятка заколенае ўзяць сілу й багацьце, і мудра-сьць, і моц, і чэсьць, і хвалу, і багаслаўлёньне.
13. I ўсякае стварэньне, што на нёбе й на зямлі, і пад зям-лёй, і ў моры, дый усё, што ў іх, чуў я, мовячы: Сідзячаму на пасадзе й Ягняці багаслаў-лёньне і чэсьць, і хвала, і сіла на вёчныя вякі.
14. I чатыры жывёлы гава-рылі: Амін. 1 дваццаць чаты-ры старыкі ўпалі і сукланіліся Жывучаму на вёчныя вякі.
338 Адкрыуьце Іоана Багаслма б. 7.
Разьдзёл 6.
1. I ўбачыў я, што Ягнй зьня-ло адну з пячацяў, і пачуў адну з чатырох жывёлаў, мо-вячы быццам грымотным го-ласам: Ідзі ды глядзі.
2. I я паўзіраўся, і вось бёлы конь, і коньнік на ім ды з лу-кам; і далі яму вянок, і вый-шаў пераможнік, каб пера-магчы.
3. I, калі зьняло Яно другую пячаць, я пачуў другую жы-вёлу, мовячы: Ідзі ды глядзі.
4. I выйшаў другі конь ры-жы, і коньніку на ім дадзена ўзяць мір із зямлі, ды каб ад-ны адных забівалі; і дадзены яму мёч вялізарны.
5. I, як зьняло трэцюю пя-чаць, пачуў я трэцюю жывёлу, мовячы: Ідзі ды глядзі. I я паўзіраўся, і вось конь вара-ньі, і коньнік на ім, маючы ў руцэ сваёй вагў;
6. і пачуў я голас спасярод чатырох жывёлаў, мовячы: Мё-ра пшаніцы за дынар, і тры мё-ры ячмёню за дынар; і алівы й віна не марнуй.
7. I, як зьняло чацьвёртую пячаць, пачуў я голас чаць-вёртае жывёлы, мовячы: Ідзі ды глядзі.
8. I я паўзіраўся, і вось конь блядьі, і коньнік на ім, што імя яму сьмёрць, і пёкла сьлёдам за ім; і дадзена ім улада забі-ваці на чацьвёртай часьці зям-лі мячом і голадам, 1 сьмёрцяй, ды зьвярыма зямнымі.
9. I, як зьняло Яно пятую пячаць, убачыў я пад ахвяр-нікам душы забітых за слова Божае ды за сьвёдчаньпе, што мёлі; і загаманілі голасам вя-лікім, мовячы:
10. Дакуль, Валадару Сьвя-ты і Праўдзівы, ня судзіш і ня
мсьцішся за кроў нашу над жыхарамі зямлі?
11 .1 далі кожнаму бёлыя во-праткі і сказалі, каб супачы-валі яшчэ крыху часу, пакуль не дапоўняць суслужнікі іхнія ды браты іхнія, што маюць быць забіты, як і яны.
12. I паўзіраўся я, як зьняло Яно шостую пячаць. I вось зрабілася вялікае ўстрасёнь-не, і сонца пацямнела, як вала-сяніца, і мёсяц зрабіўся, як кроў,
13. і зоркі нябёсныя паспа-далі на зямлю, як смакоўніца, устрасаная вялікім вётрам,скі-дае недасьпёлыя смоквы сваё;
14. і нёба счэзла, як скруча-ны лісток, і кожная гара і во-страў скрануліся з мёсц сваіх;
15. і цары зямныя, і магнаты, і багатыры, і тысячнікі, і асіл-кі, і кожын раб ды кожын воль-нік паўкрываліся ў пячорах і ў горных расколінах
16. дый кажуць горам і ска-лам: Звалёцеся на нас і ўкрый-це нас ад аблічча Сідзйчага на пасадзе ды ад гнёву Ягняці:
17. бо настаў вялікі дзёнь гнё-ву Ягонага, і хтб здолее ўста-яці?
Разьдзёл 7.
1. I пасьля гэтага ўглёдзіў я чатырох ангелаў, якія, стою-чы на чатырох вуглох зямлі, дзяржалі чатыры вятры зямлі, каб ня дзьмуў вёцер ні на зямлю, ні на мора, ні на якое дрэва.
2. 1 ўглёдзіў я другога ангела, які ўзыходзіў ад усходу сонца, маючы пячаць Бога Жывога; і гукнуў ён вялікім голасам да чатырох ангелаў, якім да-дзена шкоду чыніці зямлі й мору, мовячы:
Адкрыцьце Іоана Багаслпва 7. в.
339
3. Ня шкодзьце ні зямлі, ні мору, ні дрэва.м, пакуль не па-пячатаем рабоў Бога нашага на лабох іхніх.
4. I пачуў я лічбу папячата-ных: сто сорак чатыры тыся-чы папячатаных із усіх родаў сыноў Ізраілявых.
5. Із роду Юдавага дванац-цаць тысяч папячатаных; з ро-ду Рувімавага дванаццаць ты-сяч папячатаных; із роду Га-давага дванаццаць тысяч па-пячатаных;
6. із роду Асіравага дванац-цаць тысяч папячатаных; із роду Нэфталімавага дванац-цаць тысяч папячатаных; із ро-ду Манасьсіявага дванаццаць тысяч папячатаных;
7. із роду Сымэонавага два-наццаць тысяч папячатаных; із роду Лёвіявага дванаццаць тысяч папячатаных; із роду ізахаравага дванаццаць ты-сяч папячатадых;
8. із роду Завулёнавага два-наццаць тысяч папячатаных; із роду Язэпавага двапаццаць тысяч папячатаных; із роду Бэніямінавага дванаццаць тя-сяч папячатаных.
9. Пасьля гэтага глянуў я, і вось вялізарны натоўп, палі-чыць якога ніхто ня мог, із усіх плямёньняў і родаў, і на-родаў, і языкоў, стаіць перад пасадам і перад Ягнём, апра-нуўшыся ў бёлыя шаты, і пальмы ў руках іхніх;
10. і загукалі вялікім гола-сам, мовячы: Спасёньне Богу нашаму, што сядзіць на паса-дзе, ды Ягняці.
11. 1 ўсё ангелы стаялі нава-кол пасаду і старыкоў і чаты-рох жывёлаў і ўпалі перад па-садам на твар свой і суклані-ліся Богу,
12. мовячы: Амін! Багасдаў-лёньне і хвала, і мудрасьць, і падзяка, і чэсьць, і моц, і сіла Богу нашаму на вёчныя вякі! Амін!
13. I азваўся адзін із стары-коў, мовячы да мянё: Гэтыя апраненыя ў бёлыя шаты — хто яны і скуль прыйшлі?
14 .1 я сказаўямугТывёдаеш, пане. I сказаў ён мнё: Гэта тыя, што прыйшлі з вялікага гора; яны памылі вопраткі сваё і выбелілі вопраткі сваё ў крыві Ягняці.
15. Дзеля гэтага яны перад пасадам Бога і служаць Яму ўдзень і ўначы ў храме Яго-ным; і Сідзячы на пасадзе жй-ціме ў іх;
16. і ня будуць яны ўжо ха-цёць ёсьці ані піці, і не падзё яа іх сонца ані жадная сьпёка.
17. Бо Ягнй, што пасярод па-саду, будзе іх пасьвіць і ва-дзіць іх да жывых крыніцаў вод. I абатрэ Бог кожную сьлязіну з вачэй іхніх.
Разьдзёл 8.
1. I, як зьняло Яно сёмую пя-чаць, настала маўчаньне на нёбе блізу на паўгадзіны.
2. I ўглёдзіў я сём ангелаў, што стаялі перад Богам, і да-дзены ім сём труб.
3. I прыйшоў іншы ангел і стануў перад ахвярнікам, ма-ючы кадзільню залатую; і далі яму багата пахнідлаў, каб па-клаў з малітвамі ўсіх сьвятых на залаты ахвярнік, што пе-рад пасадам.
4. 1 ўзьняўся перад Богам дым ад пахнідлаў з малітвамі сьвятых із рукі ангела.
5. 1 ўзяў ангел кадзільню й напоўніў яё агнём з ахвярніку ды кінуў на зямлю; і сталіся
340 Адкрыцьце Іоана Багаслова в. о.
галасьі, і грымоты, і маланкі, і трасёньне.
6. I сём ангелаў, што мёлі.сём труб, нарыхтаваліся трубіць.
7. I затрубіў пёршы Ангел, і стаўся град і агонь, зьмёша-ныя з крывёю, і выпалі на зямлю; і траціна дзярэў зга-рэла, і ўся трава зялёная вй-гарэла.
8. I затрубіў другі Ангел, і быццам гара вялізарная, палі-ючая агнём, звалілася ў мора; і траціна мора сталася кры-вёй;
9. і вьімерла траціна ства-рэньняў у моры, што мёлі дух, і траціна судзен пагібла.
10. I трэці Ангел затрубіў, і звалілася з нёба вялізная зор-ка, як паходня палаючая, і ўпала на траціну рэк ды на крыніцы водаў;
11. і імя зоркі чытаецца Па-лын; і траціна водаў перакі-нулася ў палын, і многа лю-дзёй памёрла ад тых водаў, бо прагорклі.
12. I чацьвёрты Ангел затру-біў, і была паражбна траціна сонца і траціна мёсяца і траці-на зорак, каб траціна іх заць-мілася, ды каб дзёнь траціну не сьвяціў і таксама ночка.
13. I бачыў я і чуў, як адзін Ангел ляцёў пасярод нёба і вя-лікім голасам гаварыў: Гора, гора, гора жыхарам зямлі ад рэшты трубных галасоў трох Ангелаў, што маюць трубіцьі
Разьдзёл 9.
1. 1 пяты Ангел затрубіў, і ўглёдзіў я зорку, якая ўпала з нёба, і дадзены быў ёй ключ ад калодзежа бяздоньня;
2. і адамкнула яна калодзеж бяздоньня, і ўзьняўся з кало-дзежа дым, быццам дым з вя-
лізарнае пёчы; і зацьмілася сонца й павётра ад дыму з ка-лодзежа.
3. 1 з дыму выйшла на зямлю саранча, і дадзена ёй улада, як маюць уладу скарпіоны зямныя;
4. і сказана ёй, каб не рабіла шкоды травё зямной, ані зёль-лю ніякаму, ані дрэву ніякаму, а толькі адным людзям, якія ня маюць пячаці Божае на лаббх сваіх;
5. і дадзена ёй, каб іх не за-бівала на сьмёрць, але каб му-чыла пяць мёсяцаў; і мўка ад яё, як мўка ад скарпіона, калі ўкусе чалавёка.
6. I ў гзтыя дні шукіцімуць людзі сьмёрці і ня знойдуць яё; і жадёцімуць памёрці, ды сьмёрць будзе ўцякаці ад іх.
7. I выгляд саранчьі падобны да канёй, прыгатаваных да бітвы, і на галовах у яё быц-цам вянкі, падобныя да зола-та; і твары ў яё быццам твары чалавёчыя.
8. I валасы мёла, як валасы ў жанок; і зубы ў яё як у львоў былі.
9. I мёла панцыры, быццам панцыры зялёзныя; і гук ад крыльляў яё быццам гук ад вазбў, калі множства канёй бягуць на бітву.
10. 1 міе хвасты, падобныя да скарпіонавых, і ў хвастох у яё джала было; і ўлада яё — шко-дзіць людзям пяць мёсяцаў.
11. I мае над сабою за цара ангела бяздоньня: імй яму па-жыдоўску Аваддон, а пагрэц-ку мае імй Апольліон.*)
12. Адно гора прайшло; вось, ідуць яшчэ два горы за ім.
13. I шосты Ангел затрубіў,
*) Губіцель.
Адкрыцьце Іоана Багаслова 9. іо. 341
і пачуў я адзін голас із чаты-рох вуглоў залатога ахвярні-ку, што перад Богам,
14. які мовіў да шостага Ан-гела, што мёў трубу: Разьвя-жы чатырох Ангелаў, што зьвязаны над вялікай ракой Эўфратам.
15. I разьвязаны былі чатыры ангелы, што былі прыгатаваны на гадзіну і дзёнь, і мёсяц, і год, каб забіці траціну людзёй.
16. I лічба коннага войска дзьвё мірыяды мірыяд; і я чуў лічбу іх.
17 .1 гэтак бачыў я коні ў пры-відзе і коньнікаў на іх, што мёлі панцыры агністыя і гія-цынтавыя і сёркавыя; і галовы ў канёй, як галовы у львоў, і із ратбў іх выходзе агонь і дым і сёрка;
18. трыма гэтымі была забіта траціна людзёй: агнём і дымам і сёркай, што выходзілі із ра-тбў іхніх.
19. Бо сіла іхняя у ратбх іх; бо хвасты ў іх падобныя да зьмёяў, маюць галовы ды імі шкодзяць.
20. I рэшта людзёй, што ня былі пазабіваны плягамі гэ-тымі, не пакаяліся ў дзелбх рук сваіх, каб не пакланйцца дэманам ды ідалам залатым і сярэбраным, і мядзяным, і ка-мённым, і драўлйным, што ані бачыць ня могуць, ані чуць, ані хадзіць;
21. і не пакаяліся ў забой-ствах сваіх, ані ў чараваньнях сваіх, ані ў распуснасьці сва-ёй, ані ў крадзежах сваіх.
Разьдзёл 10.
1. I ўбачыў я іншага Ангела, дужога, зыходзячы з нёба, які апранены быў у хмару, і над
галавою ягонай была вясёлка, і аблічча ў яго быццам сонца, і ногі ў яго быццам слупы ва-гністыя;
2. і мёў ён у руцэ сваёй кні-жыцу разгорненую; і паставіў ён правую нагў сваю на мора, а лёвую на зямлю,
3. ды гукнуў ён голасам вя-лікім, быццам лёў рычыць; і, як гукнуў ён, прамовілі сём грымотаў галасамі сваімі.
4. I, як прамовілі сём грымо-таў галасамі сваімі, я маніўся пісаць; і пачуў голас з нёба, які гаварыў мнё: Запячатай, штб прамовілі сём грымотаў, і ня пішы гэтага.
КНІГІ ОНЛАЙН
