Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
Псальмы Q. io. ri.
7
15. каб я абвяшчаў усю хвалу Тваю, у брамах дачкі Сыона-вае радаваўся з збаўлёньня Твайго.
16. Паўваліваліся пагане ў яму, што самі выкапалі; у сёці, што ўкрадкам панастаўлялі, ублуталася нага іхняя.
17. Госпад даў пазнаць Сябё, учыніўшы суд; у ўчынках рук сваіх заблутаўся бязбожнік. (Зэля.)
18. Зыйдуць бязбожнікі ў пёкла — усе народы ў пёкла, што Бога забылі.
19. Бо не навёкі забыты бу-дзе ўбогі, надзёя нешчасьлі-вых ня згіне назаўсёды.
20. Паўстань, Госпадзе, ня дай людзям здабыць перавагу; іагане мусяць быць суджаны іерад абліччам Тваім.
21. Напусьці жах на іх, Го-спадзе! Няхай пазнаюць па-гане, што яны людзі! (Зэля.)
Псальм 10.
1. Чаму стаіш воддаль, Го-спадзе, хаваешся ў часе напа-сьці?
2. Праз сваволю бязбожнікаў мусіць палохацца ўбогі; папа-даецца на хітрыках, што яны павыдумлялі.
3. Бо выхваляе бязбожнік, што яму жадаецца, грабёжца пахваляе і* разам зьняважае Госпада.
4. Бязбожнік у пысе сваёй пагарджае Госпадам: Ня ўзы-шча! Няма Бога! — вось усё думкі ў яго.
5. Што ён пачынае, усё ру-чыць яму; суды Тваё высака ад яго аддалёныя; на ўсіх сваіх ворагаў грэбліва дзьмухае ён.
6. Ён гаворыць у думцы сва-ёй: Ніколі я не пахіснуся, з ро-ДУ ў род у бяду не пападуся.
7. Вусны ягоныя поўны праклёнаў, крывадушнасьці й зьдзёку; пад языком у яго — мўка й пагібель.
8. Ён сядзіць у засадзс на пазадворках, украдня забівае нявінных; вочы ягоныя сочаць за нешчасьлівым,
9. ён падпілноўвуе ў засадзе, быццам лёў у гуйічары сваім; сочыць, каб улавіць убогага; хапае гаротніка, уцягваючы яго ў сваё сёці;
10. ён туліцца к зямлі, пад-крадаецца, і ад моцы ягонае гіне многа нешчасьлівых.
11. Ён кажа ў сэрцы сваім: Бог забыўся, закрыў аблічча Сваё, ня ўбачыць ніколі!
12. Паўстань, Госпадзе Божа! Узьнімі руку Тваю, не забы-вайся аб прыгнёчаных!
13. Чаму бязбожнік зьнява-жае Бога, кажучы ў сэрцы сваім: Ты ня ўзышчаш!?
14. Ты-ж бачыў гзта! Бо Ты лазіраеш на мўку й гора, каб узяць у руку Сваю. Табё па-кідае іх нешчасьлівы; Ты — помач сірацё.
15. Зламай руку бязбожніку, прыпомні нягоднікубеззаконь-не ягонае, каб болей яго не знайсьці!
16. Госпад —Цар навёкі, на-заўсёды; пагане счэзнуць із зямлі Яіо.
17. Ты чуеш пажаданьні па-корных, Госпадзе! Ты ўмац-няеш сэрцы ім, Ты схіляеш ву-ха Тваё,
18. каб даць справядлівасьць сірацё і прыгнёчанаму. Няхай людзі сьмяротныя адгэтуль не палохаюцца больш на зямлі!
Псальм 11.
1. Кіраўніку хору: псальм Давідавы.
8
Псальмы іі. із. із. і4.
У Госпада шукаю я абароны. Як можаце вы мнё казаці: Ад-ляці на горы вашыя, як пту-шка?
2. Бо-ж вось бязбожнікі на-цягнулі лук, палажылі стралў сваю на цяціве, каб упоцемках страляць у справядлівых сэр-цам.
3. Калі падваліны будуць рас-кіданы, што рабіці пабожна-му?
4. Госпад у сьвятым храме Сваім; Госпад, пасад Якога на нябёсах. Вочы Ягоныя ба-чаць, павёкі Яго прыгляда-юцца да сыноў чалавёчых.
5. Госпад выпрабовывае па-божнага, але бязбожніка і Taro, што гвалт любіць, ненаві-дзіць душа Ягоная.
6. Дажджом пасыпле Ёіі ка-ры на бязбожнікаў; агонь і сёрка і вёцер палючы — вось іхняя доля із чары,
7. бо Бог справядлівы й лю-біць праўду; праведнікі ўглё-дзяць аблічча Яго.
Псальм 12.
1. Кіраўніку хору: на васьмі-струннай. Псальм Давідавы.
2. Памажы, Госпадзе, бо ня-стала пабожных, і вёрныя счэ-зьлі сярод сыноў чалавёчых.
3. Манліва прамаўляе адзін да аднаго; лісьлівымі вуснаму із сэрца крывадушнага гаво-раць яны.
4. Няхай-жа Госпад зьні-штожыць усё вусны лісьлівыя, язык, што дзёрзка прамаўляе,
5. гаворачы: Языком нашым пераможам; вусны нашыя па-могуць нам! Хто гаспадар над намі?
6. За ўцісканьне нешчасьлі-вых, за ўздыханьні ўбогіх паў-стану цяпёр, — кажа Госпад:
забясьпечу таго, на каго на-стаўляюць сёці.
7. Словы Госпада —• шчы-рыя словы: срэбра ў горне ад зямлі ачйшчанае, семкрот пе-ратопленае.
8. Ты, Госпадзе, нас абаро-ніш, навёкі ад роду гэнага за-хаваеш!
9. Усюды наўкола нас паха-джаюць бязбожнікі, бо спася-род сыноў чалавёчых узвысі-ліся найбольш нягодныя.
Псальм 13.
1. Кіраўніку хору: Псальм Давідавы.
2. Дакуль, Госпадзе: ці на-вёкі забудзеш мянё? Дакуль будзеш аблічча Сваё ўкрываць ад мянё?
3. Дакуль пеставаці мнё сум у душы” маёй, тугу ў сэрцы маім з дня ды на дзёнь? Да-куль вораг мой будзе мёць на-да мпой перамогу?
4. Глянь і выслухай мянё, Го-спадзе Божа мой! Прасьвятлі вочы маё, каб не заснуў я сном сьмяротным,
5. каб ня мог сказаці мой во-раг: Я перамог яго! Каб пе-расьлёдавацелі маё ня ўзра-даваліся, калі пахіснуся.
6. Я-ж спадзяюся на ласку Тваю; цёшыцца сэрца маё з по-мачы Тваяё. Хваліціму Госпа-да за дабро, што Ён мнёзрабіў.
Псальм 14.
1. Кіраўніку хору: псальм Давідавы.
Казаў дурны ў сэрцы сваім: Няма Бога! Папсаваліся яны ды агідныя рэчы рабілі; ня было нікога, каб рабіў дабро.
2. Глянуў Госпад з нёба на сыноў чалавёчых, каб паба-чыць, ці ёсьць разумны, што Бога шукае.
Псальмы 14.
15. іб. 17, 9
3. Усё чыста адхінуліся, усё аказаліся папсаваны.мі; ня бы-ло нікога тамака, хто-б рабіў дабро: нікагусенькі!
4. Няўжо-ж не апамятаюцца ўсё злачынцы, што народ мой зьядаюць, быццам хлёб ядуць, ды Госпада не прызываюць?
5. Дык задрыжаць яны там ад страху, бо ёсьць Госпад ся-род роду справядлівых!
6. Радай убогага вы пагар-джаеце, але Госпад — надзёя для яго.
7. Ах, каб-жа прыйшло збаў-леньне з Сыону для Ізраіля! Калі Госпад адменіць лёс „а-роду Свайго, усьцёшыцца Я-куб, і радавацца будзе Ізраіль!
Псальм 15.
1. Псальм Давідавы.
Госпадзе! Каму дадзена бу-дзе гасьціці ў палатцы Тваёй, каму жыці на гарэ Тваёй сьвя-той?
2. Таму, хто жывёць безза-ганна і робіць справядлівасьць і ад сзрца ўсяго праўду гаво-рьіць,
3. хто языком сваім не аб-маўляе, нічога благога друго-му ня робіць і ня ўзводзіць ганьбы на бліжняга свайго.
4. Таму, у вачох якога пагар-да для адкіненага і пашана для багабойных; хто, хоць-бы са шкодай для сябё прысягаўся, ды гэтага не зьмяняе;
5. хто грошы сваіх не аддаё на кпоту і подкупу проці ня-віннага ня прыймае. Хто гэтак робе, не пахісьнёцца навёкіі
Псальм 16.
1. Залатая песьня Давідава. Захавай мянё, Госпадзе, бо на Цябё спадзяюся!
2. Кажу я да Госпада: Ты Го-
спад мнё; няма для мянё дабра апрача Цябё!
3. Да сьвятых-жа, што на зямлі, і да слаўных Тваіх: у іх уся радасьць мая!
4. Бязьмёжна туга тых, што вымянялі сабё бога чужога; не хачу я складаць жэртвы іх крывавае, ані імёнаў іхніх успамінаць вуснамі маімі.
5. Госпад доля мая із спад-чыны і із чары; Ты дзёржыш лёс мой.
6. Мёжы маё выпалі ў мясцох вясёлых, і спадчына мая пры-ёмна для мянё.
7. Хвалю я Госпада, што на-вучыў мянё; і ўначы нутро маё мянё ўшчувае.
8. Усьцяж маю я Госпада перад вачыма маімі: калі ён стаіць праваруч мянё, дык нс пахіснуся.
9. Дык радуецца сэрца маё й весяліцца душа мая, і цёла маё спачывае бясьпёчна,
10. бо не пакінеш душы маёй у пёкле і не дасі сьвятому Твай-му 'ўбачыць тлёньнс.
11. Ты мнё пакажаві дарогу жыцьця; перад абліччам Тваім поўна радасьці, праваруч Ця-бё раскоша навёкі.
Псальм 17.
1. Малітва Давідавая.
Выслухай, Госпадзе, справу справядлівага! Зваж на ля-мант мой! Прыймі малёньнс маё із вуснаў нефальшывых!
2. Ад аблічча Твайго няхай выйдзе прысуд мой; вочы Тваё бачаць, штб справядліва.
3. Калі Ты выпраббвываеш сэрца маё, уначы адвёдываеві ды грунтоўна распазнаёіп мя-нё, дык не знаходзіш ніякіх благіх думак у-ва мнё, і вусны маё не граіпйць.
10
Псальмы іу. iS.
4. У справах чалавёчых, па-водле слова вуснаў Тваіх, я высьцерагаўся йіляхоў гнібі-’ целяў.
5. Крокі маё дзяржаліся ка-ляінаў Тваіх; стопы маё ня хі-сталіся.
6. Да Цябё я гукаю, бо Ты, Божа, выслухаеш мянё; пры-хілі да мянё вуха Тваё, пачуй словы маё!
7. Пакажы дзіўную ласку Тваю, бо Ты Збавіцель тых, што ў правіцы Тваёй шукаюць абароны ад ворагаў.
8. Захавай мянё, як зрэнку вока; у цяню крыльляў Тваіх укрый Ты мянё
9. ад бязбожнікаў, што гвалт учынілі нада мной, ад ворагаў маіх, што прагавіта абступілі мянё:
10. яны схаваліся ў туку сва-ім, вуснамі сваімі яны дзёрз-кае гавораць.
11. На кожным кроку цяпёр яны нас абступаюць; іх думкі шукаюць, каб нас да зямлі прыбіці.
12. Яны падобны да льва, іпто шукае дабычы, і да львя-нятка, што ў засадзе ляжыць.
13. Паўстань, Госпадзе! Вый-дзі супраць іх, павалі Ты іх! Мячом Тваім ратуй жыцьцё маё ад бязбожніка,
14. ад людзёй —• Тваёй ру-кой, Госпадзе! — ад людзёй сьвёту, што толькі ў гэтым жыцьці надзёю сваю паклада-юць, а чэрава іх Ты із скарб-ніцы Тваёй напаўняеш; многа сыноў яны маюць і лішак свой дзёцям кідаюць сваім.
15. Я-ж за справядлівасьць маю ўбачу аблічча Тваё: збу-дзіўоіыся, буду Тваім абразом насычацца.
Псальм 18.
1. Кіраўніку хору: ад раба Гасподняга Давіда, які вйска-заў словы песьні гэтае да Го-спада, калі Госпад вызваліў яго із рук усіх ворагаў яго-ных і із рукі Саўлавае. I ён казаў:
2. Узьвялічваць буду Цябё, Госпадзе, сіла мая! Госпад ёсьць скала мая ў тузё маёй, мой Збавіцель!
3. Мой Бог — апера мая, у Яго я шукаю прытулішча; Ён шчыт мой, рог збаўлёньня майго і замчышча маё!
4. Паклічу я Госпада, Дастой-нага хвалы, і ад усіх ворагаў маіх вйзвалены буду.
5. Бо абступілі мянё хвалі ва-дзяныя, і патокі пагібелі спа-лохалі мянё;
6. путы пякёльныя абнялі мя-нё, і сёці сьмёрці аблуталі мя-нё.
7. Спалохаўшыся, паклікаў я Госпада і загаласіў да Бога майго. 3 хораму Свайго ён пачуў голас мой, і лямант мой дайшоў да вушэй Ягоных.
8. Ён глянуў сюды, — і за-дрыжэла зямля, і затрэсьліся падвалівы гор ды захісталіся, бо ўгнявіўся Ён.
9. Узьняўся дым ад гнёву Ягонага і з вуснаў Ягоных агонь пажараў; вугальле рас-паленае сыпалася ад Яго.
10. Нахіліў Ён нябёсы й зый-шоў, і цёмра была пад нагамі Ягонымі.
11. Ён сёў на Хэрувіма й па-ляцёў ды на вётравых крыль-лях насіўся.
12. Цёмру зрабіў Ён заслонай Сабё; цёмнымі водамі, густымі хмарамі ахутаў Сябё, бы шат-ром.
13. Ад зьяньня прад Ім цераз
Псальмы r8.
11
хмары Ягоныя прарываліся град і вугальле вагністае.
14. Тады загрымёў на нёбе Госпад. Найвыйіэйшы падаў голас Свой — град і вугальле вагністае.
15. Пусьціў стрэлы Сваё і рас-кінуў іх — множства мала-нак, ды ўскаламуціў іх.
16. Тады расчыніліся глыбіні марскія, і адкрыліся падвалі-ны сусьвету на страшны голас Твой, Госпадзе,. ды пад поды-хам ноздраў Тваіх.
КНІГІ ОНЛАЙН
