Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
10. Яшчэ крыху толькі, і ня станець бязбожніка; глянеш на мёсца ягонае, а яго й нямаі
11. А ціхія возьмуць зямлю ў валаданьне і цёшыцца бу-дуць лішкам спакою.
12. Бязбожнік ліхое куё на-супраць пабожнага ды зубамі на тога скрыгоча.
13. Госпад сьмяёцца з яго, бо бача, што йдзе дзёнь ягоны.
14. Бязбожнікі мёч абнажылі і лук нацягнулі, каб нешчась-лівага й бёднага ім паваліці, каб высечы тых, што йдуць простай дарогай;
15. мёч іх уласнае сэрца прат-кне ім, і лукі ў іх паламаюцца.
16. Малое, што мае пабожны, ляпёй за багацьце многіх бяз-божнікаў.
17. Бо рукі бязбожных па-крышаны будуць, пабожных жа Госпад паддзёржыць.
18. Вёдае Госпад дні безза-ганных, іх спадчына будзе на-вёкі.
19. .Ня будуць яны ў час ліхі асаромлены, а ў дні голаду бу-дуць насычаны.
20. Бо згінуць бязбожнікі, і ворагі Госпада, як палёў тых краса, счэзнуць, як дым яны счэзнуць.
24
Псальмы 37. 38.
21. Возьме бязбожнік у доўг — і доўгу ня вёрне; пабожны-ж — ён шчодры й даё.
22. Багаслаўлёныя Госпадам зямлю ў спадчыну возьмуць, a хто выкляты Ім, тыя будуць загублены.
23. Умацоўвае Госпад крокі чалавёка, калі ўпадабае дарогі ягоныя.
24. Калі часам упадзе, не заб’ёцца, бо Госпад руку яго падтрымае.
25. Я быў малады й пастарэў, ды ніколі ня бачыў, каб па-божны быў кінены, каб род яго хлёба прасіў.
26. Заўсёды ён шчодры й па-зыкі даё, і род яго будзе бага-слаўлёны.
27. Ухіляйся ад зла і роб дс-брае, дык будзеш жыці навёкі.
28. Бо Госпад любіць праўду й сьвятых Сваіх не пакіне на-вёкі. Несправядлівыя зьні-шчаны будуць, і найічадзь бяз-божных выгублена будзе.
29. Пабожныя возьмуць зям-лю ў валаданьне і жыць на ёй будуць навёкі.
30. Вусны пабожнага муд-расьць выказваюць, і язык яго праўду гаворыць.
31. Закон Бога ў сэрцы яго-ным; яго крокі хістацца ня будуць.
32. Бязбожнік сочыць за па-божным і шукае, каб зьвёсьці са сьвёту яго.
33. Госпад ня дасьць яго ў рукі ягоныя, не дапусьціць, каб быў ён засуджан, як бу-дуць з яго спаганяць.
34. Спадзявайся на Госпада, ідзі шляхам Ягоным, дык уз-высіць цябё, каб узяў ты зям-лю ў валаданьне; і бязбожных загубу ты ўбачыш.
35. Я бачыў бязбожніка, гор-
дага й моцнага, быццам Ліван-скія кёдры,
36. калі-ж (потым) праходзіў, яго ня было; шукаў я яго, але нёльга было адшукаці.
37. Зважай на беззаганнага і ўзірайся на цнатлівага, бо будучына такопа чалавёка ёсьць супакой.
3$. А адступнікі ўсе будуць зьнішчаны чыста; і насёньне бязбожных счэзьне.
39. Збаўлёньне пабожным ад Госпада, Ён — абарона іх у час бяды;
40. і Госпад ім памагае й спа-сё іх; Ён вызваліць іх ад бяз-божных ды іх успаможа, бо ў Яго шукалі патолі.
Псальм 38.
1. Псальм Давідавы: напамі-наньне аб субоце.
2. Госпадзе, ў гнёве Тваім не засудзі Ты мянё! I ў ярасьці Тваёй мянё не карай ТыІ
3. Бо стрэлы Тваё пранізалі мянё, і рука Твая на мянё ля-гла.
4. Няма цэлага мёсца на цёле маім ад гнёву Твайго; ад грэху майго ў косьцях маіх нічога цэлага няма.
5. Бо праступкі маё вышэй га-лавы ўзьняліся; як бярэмя цяжкое яны прыгнятаюць мя-нё.
6. Сьмярдзяць, гнайцца раны маё праз дурасьць маю.
7. Зусім я сагнуўся, скрывіў-ся; усё дні я хаджу ды сумую.
8. Бо крыжы маё паранены, няма цэлага мёсца на цёле маім.
9. Зусім я зьнямогся й зма-рыўся бясконца; за льва, што рыкае, я стогну мацнёй.
' 10. Госпадзе, ўсёнька жадань-не маё яўна перад Табою,
Псальмы 38. 39.
25
дый уздыханьне маё ад Цябё ня ўкрыта.
11. Крэпка б'ёцца capita маё; пакіпула мянё сіла мая, і сьвётласьць вачэй маіх —■ няма яё ў мянё.
12. Тыя, што любілі мянё, і прыяцслі маё ўцякаюць ад ра-наў маіх, і радня мая воддаль стаіць ад мянё.
13. А тыя, што шукаюць ду-шу маю, мнё сёці стаўляюць; а тыя, што жадаюць няшчась-ця майго, пра пагібель гаво-раць маю ды ўсьцяж разважа-юць аб здрадзе.
14. Я-ж, быццам глухі, ня чую, і да нямога падйбны, што вуснаў не расчыняе сваіх.
15. I стаўся я, як чалавёк, што ня чуе, што ў вуснах яго-ных няма апраўданьня.
16. Бо на Цябё спадзяюся я, Госпадзе; Ты пачуеш, Госпа-дзе, Божа Ты мойі
17. I кажу: Каб толькі яны не пацяшаліся нада.мной! Калі пахіснулася стапа мая, яны крэпка пышацца пачалі прада мною.
18. Я блізкі ўпадку, і сум мой усьцяж прада мною.
19. Бо віну маю вызнаць я мушу, сумую дзеля грэху майго.
20. Няшчысьлёныя тыя, што бязьвінна мянё вінавацяць, і многа такіх, што бяз прычы-ны мянё ненавідзяць.
21. Злом за дабро мнё пла-цяць яны; за тбе варожа яны супраць мянё выступаюць, што я за добрым ганюся.
22. He- пакінь мянё, Госпад і Бог мой! He адыходзь ад мя-нё Ты!
23. Пасьпяшы на ўспамогу мнё Госпадзе, Спасе Ты мой!
Псальм 39.
1. Кіраўпіку хору, Ядутуну: Псальм Давідавы.
2. Я казаў: Пілнавацца буду сьцёжкі маёй, каб не сагра-шыць мнё языком маім! На вусны маё ўзьдзёну вузду, па-куль бязбожнік перада мпою.
3. Я быў нямы й безгалосны; аб добрым я навет маўчаў, але смутак мой узмацняўся.
4. Распалілася сэрца ў нутры ў маім; у думках маіх заняўся агонь; і пачаў я маім языком гаварыці.
5. Госгіадзе, выяў Ты мнё ка-нёц мой, дзён маіх мёру, дай мнё давёдацца, які будзе мой вёк!
б. Вось, па нёкалькі пядзяў зрабіў Ты даўгімі маі дні, і вёк мой — нішто прад Табою! Ад-но подмух ёсьць кожны чала-вёк. (Зэля.)
7. Адно толькі, як здань, жы-вё чалавёк; яны за нішто кла-пацйцца, прагавіта зьбіраюць ды самі ня вёдаюць, каму да-станецца гэта.
8. Чаго-ж мпё чакаць цяпёр, Госпадзе? Уся надзёя мая — на Цябё!
9. Выбаў мяпё ад усіх пра-ступкаў маіх; ня дай мнё пась-мёшышчам стацца для дурняў.
10. Я занямёў і вуснаў маіх не адчыняю, бо Ты зрабіў гэта.
11. Зьнімі з мянё кару Тваю: ад удараў рукі Тваёй я гібёю.
12. Абвінёньнем за віну ка-раеш Ты чалавёка і робіш, што, як ад молі, хараство яго рас-сыпаецца. Алё, толькі под-мух ёсьць кожны чалавёк! (Зэля.)
13. Пачуй малітву маю, Го-спадзе! 1 зважай на крык мой! He маўчы на сьлёзы маё! Бо
26 Псальмы
39. 40. 41.
госьць я ў Цябё і праходжы, як і ўсё айцы маё.
14. Ня руш мянё, каб разьве-сяліўся я перад тым, як зый-сьці, і больш ня будзе мянё!
Псальм 40.
I. Кіраўніку хору: псальм Да-відавы.
2. Тужліва чакаў я на Госпа-да, і вось Ён схіліўся ка мнё і плач мой пачуў.
3. I вывеў мянё із ймы пагі-бельнай, з твані балотнае, і ногі паставіў маё на скалё, і ўзмоцніў ён стопы маё.
4. I новую пёсьню мнё ў йус-ны ўлажыў — хвалу нашаму Богу. I многія гэтае ўбачаць і ўбаяцца ды будуць надзёю ўскладаці на Госпада.
5. Багаслйўлен чалавёк, што надзёю сваю ўскладае на Го-спада і ня йдзе к непакорным і к тым, хто да ілжы прыхіля-ецца.
6. Чысьлены цуды Тваё і за-мыслы Тваё, якія Ты, Госпад і Бог мой, зьдзёйсьніў дзеля мянё. Нічога няма Табё роў-нага. Хацёў-бы я іх абвяш-чаць і казаці, ды лішне іх мно-га, каб мог я іх палічыць.
7. Ахвяры з крыві і хлёба не-даспадобы Табё: вушы маё Ты мнё расчыніў. Цэлапалёньняў ды жэртваў за грэх Ты не вы-магаеш.
8. Тады я сказаў: Вось я йду! У зьвітку кніжным напісан за-гад мнё.
9. Волю Тваю выпаўняць, Бо-жа мой, роскаш мая, і Закон Твой —• у сэрцы маім.
10. Я абвяшчаў справядлі-васьць Тваю на вялізарным зборы; і, запраўды-ж, вуснаў сваіх я ня спыняў, — Ты гэта вёдаеш, Госпадзеі
11. Праўды Тваёй ня ўкры-ваў я ў сэрцы маім, я пра вёр-насьць Тваю гаварыў і ўспа-могу Тваю, ласкі Тваё й спра-вядлівасьці прад зборам вя-лізным ня ўтбіваў.
12. Госпадзе, не адхіляй міла-сэрдзя Твайго ад мянё; ласка і вёрнасьць Твая захавае на-вёкі мянё,
13. бо-мўкі бяз ліку абступілі мянё, праступкі маё дагналі мянё, ажно нёльга мнё іх агар-нуць: іх балёй, чым валосься па маёй галавё, —■ і мужнасьць мая мянё кінула.
14. Рач, Госпадзе, збавіць мя-нё! пасьпяшы на ўспамогу мнё, Госпадзе!
15. Няхай асаромяцца й рас-чаруюцца ўсё, йіто шукаюць пагібелі для душы маёй; няхай наўцёкі павёрнуць ды асаро-мяцца тыя, што жадаюць ня-шчасьця майго.
16. Няхай адубёюць у сора-ме сваім тыя, што мнё гука-юць: Ха, ха!
17. Няхай весялйцца іі цё-шацца ўсё ў Табё, хто шукае Цябё; і тыя, што жадаюць спа-сёньня Твайго, хай гукаюць няспынна: Вялікі ёсьць Госпад!
18. Хрць я й нешчасьлівы й убогі, ды Госпад будзе аба мнё клапаціцца. Ты — ўспамога мая і мой Спас! Ня баўся, мой Божа!
Псальм 41.
1. Кіраўніку хору: псальм Давідавы.
2. Багаслйўлены, хто на мі-зэрных зважае; у дзёнь ня-шчасьця Госпад спасёць яго.
3. Госпад яго ўсьцеражэ і жыцьцё захавае яму; на зямлі ён будзе шчасьлівы, і ярасьці ворагаў Ты не аддаш яго.
Псальмы 41. 43. 43.
27
4. Госпад яі'о ўзмацуе на лож-ку нядужным; увесь яго ложак Ты зьмёніш у хваробе ягонай.
5. Я казаў: Госпадзе, будзь да мянё Ты ласкавы! Вылечы душу маю, бо я саграшыў прад Табою.
(5 . Абмаўляюць мянё маё во-рагі й кажуць: Калі ён памрэ, счэзьне і імя ягонае!
7. 1, калі прыдзе ў адвёдзіны хто да мянё, гаворыць ня-шчыра; сэрца ягонае злосьцяй напоўнена; а выйдзе, дык ла-ець мянё.
8. Усё, што мянё ненавідзяць, шэпчуцца міжы сабою ды су-праць мянё, на мянё выдумля-ючы ліха:
9. Прычапілася к яму безна-дзёйнае; калі зьлёг, 'не паў-стаць яму болей!
10. Навет той, што жыў мірна са мною, на якога надзёю ўскладаў я, хто ёў хлёб мой, —• і той падняў пятў ды су-праць мянё!
11. Дык, Госпадзе, Ты нада мною зьмілуйся і мянё падый-мі зноў, каб ім я’аддзячыўі
12. I з таго я пазнаю, што да мянё Ты. прыхільны, калі во-раг мой мёць нада мной пера-могі ня будзе.
13. За шчырасьць маю Ты мя-нё падтрымаў і паставіў мянё прад абліччам Тваім ды на-вёкі.
14. Няхай будзе пахвалены Госпад, Бог Ізраілявы, ад вёку й навёкі. Амін, амін!
Псальм 42.
1. Кіраўніку хору із сыноў Карэявых: пёсьня навучаль-пая.
2. Як лань, што прагне вады із патоку, так душа мая, Бо-жа, імкнёцца к Табё!
3. Душа мая прагне Бога, Bora Жывога! Калі-ж я прыйду й пакажуся прад Божым аб-ліччам?
4. Сьлёзы маё былі ёжай маёй дзёнь і ноч, калі да мянё га-варылі няўстанна: Дзе Бог твой?
5. Успамінаючы гэта, я душу май выліваю, бо хадзіў я ў таўііё мнагалюднай, вядучы яё к Божаму Дому, сярод ра-дасьці гучнай і падзякі грама-ды сьвяточнай.
6. Чаму ты сумуеш, душа мая? Чаму ў-ва мнё ты кало-цішся? Спадзявайся на Бога! Я-ж буду йшчэ славіць Яго, успамогу і Бога майго.
7. Душа сумуе ў-ва мнё; дык з зямлі Іорданскае, з гор Гар-монскіх, з. гары Міцар Цябё ўспамінаю.
8. Бяздоньне гукае бяздонь-ню пры шуме Тваіх вадаспа-даў; усё воды Тваё ды ўсё хвалі прайшлі праз мянё.
КНІГІ ОНЛАЙН
